Art. 145 CPC opisuje decyzje podjęte w wyniku rozpatrzenia wniosków obywateli w organach odpowiedzialnych za dochodzenie w sprawie przestępstwa. Prawo wskazuje, jakie działania należy podjąć i jakie prawa ma wnioskodawca.
Regulacja normatywna
Kodeks jest jedynym dokumentem regulującym proces dochodzenia karnego. Art. 145 CPC zawiera dość jasny opis wyników działań osób upoważnionych.
Istnieją jednak zamówienia i instrukcje, które uzupełniają lub faktycznie zastępują prawo. Niemniej jednak, jeśli nadal będziemy odnosić się konkretnie do CPC, obywatel ma szansę na osiągnięcie sprawiedliwości.
Gdzie to wszystko się zaczyna
Kontrola wniosków obywateli i innych osób, od których otrzymano materiały dotyczące ewentualnego popełnienia przestępstwa (raporty, materiały kontrolne od organów regulacyjnych), jest przeprowadzana przez funkcjonariuszy operacyjnych i lokalną policję.
Weryfikacja na podstawie art. 144–145 kodeksu postępowania karnego Jest to odzyskanie i analiza dokumentów, ankieta osób związanych z incydentem, studium miejsca zdarzenia (gdzie miał miejsce wypadek, znaleziono ciało itp.). Zmieniona wersja Kodeksu postępowania karnego z 2013 r. Uprawnia do wyznaczenia egzaminu w ramach kontroli przed dochodzeniem.
Kto to sprawdza?
Zgodnie z art. 145 CPC, weryfikację przeprowadza urzędnik dochodzeniowy, śledczy lub kierownik działu dochodzeniowego. Jednak te prace w ich imieniu są wykonywane przez okręgowych inspektorów policji i funkcjonariuszy służb operacyjnych. Jest to zauważalne przez tego, którego podpisy umieszczane są w decyzjach o odmowie wszczęcia postępowania karnego.
Śledczy i śledczy wykorzystują zgromadzony materiał, jeśli zgadzają się z jego ważnością. Z tego powodu decyzję o wszczęciu postępowania podejmuje wyłącznie śledczy lub oficer przesłuchujący.
Wyniki weryfikacji na podstawie art. 145 Kodeks postępowania karnego
Władze podejmują jedną z trzech możliwych decyzji:
- wszczynać postępowanie karne;
- odmówić inicjacji;
- przekazuje zgłoszenie przestępstwa będącego przedmiotem dochodzenia;
- przekazać sprawę do sądu okręgowego, jeżeli sprawa jest oskarżeniem prywatnym
Wskazany jest obowiązek ocalenia śladów przestępstwa, niezależnie od tego, jaką usługę wykryto. Art. 145 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej jest taki sam dla funkcjonariuszy policji, FSB, SK itp.
Otwarcie postępowania
W art. 145 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej z komentarzami zawiera informacje w przybliżeniu tego rodzaju.
Badacz inicjuje sprawę, a następnie zabiera ją do produkcji. Decyzja z innymi materiałami jest wysyłana do prokuratora w celu weryfikacji legalności. Dokument zawiera również podpis kierownika działu dochodzeniowego. Jeżeli sprawę wszczyna oficer przesłuchujący, prawo wymaga zgody prokuratora, kierownik dochodzenia nie uczestniczy formalnie w procesie decyzyjnym.
Następnie, jeżeli prokurator zgodził się na otwarcie sprawy, decyzja jest wysyłana do zainteresowanych stron (ofiary, podejrzanego, powoda cywilnego i pozwanego cywilnego).
Odmowa otwarcia produkcji
Czym jest sztuka 145 Kodeksu postępowania karnego w tej sytuacji? Funkcjonariusz lub lokalna policja sporządzają tak zwane „odrzucone” zamówienie. Ten dokument jest szablonem. Krótko opisuje: kto złożył wniosek o popełnienie przestępstwa, jakie fakty zostały ustalone przez osobę upoważnioną. Wyjaśnia, dlaczego nie ma powodu, aby uważać to oświadczenie za uzasadnione.
Należy zauważyć, że zestawienie faktów, odniesienia do prawa często zniekształcają prawdziwy obraz lub różnią się niekompletnością opisu.
Kierunek jurysdykcji
Jego granice określają kompetencje policji, Wielkiej Brytanii, FSB w zakresie dochodzeń w sprawie przestępstw.Zgodnie z prawem każdy organ jest zobowiązany do przyjęcia wniosku, powód jego złożenia nie ma znaczenia. Pracownicy odpowiednich organów nie chcą wykonywać niepotrzebnej pracy i natychmiast doradzają, gdzie przenieść papier.
Jeżeli wniosek został przesłany pocztą lub z materiałami innych organów z naruszeniem zasad jurysdykcji, wydawane jest specjalne zamówienie na przekazanie otrzymanych materiałów, zgodnie z jurysdykcją. Wnioskodawcy o przeniesienie są informowani listownie.
W przypadku podwójnego dochodzenia prokurator podejmuje decyzję, który organ będzie badał.
Przedłożenie materiałów do sądu
Dokumenty są wysyłane do sędziego pokoju na miejscu zbrodni, w przypadku oskarżenia prywatnego.
Wyjaśnienia faktów dokonuje wyłącznie sąd. Wstępne dochodzenie w sprawie nie jest prowadzone, z wyjątkami określonymi w ustawie.
Sędzia, po otrzymaniu dokumentów, ocenia, w jaki sposób są one zgodne z wymogami CPC i ma prawo pozostawić je bez ruchu, dając czas na usunięcie braków.
Popełniany jest również typowy błąd: lokalny policjant lub agent odmawia wszczęcia postępowania i zwraca wnioskodawcy dokumenty wskazujące na potrzebę udania się do sądu.
Należy pamiętać, że zwrot materiałów do wnioskodawcy jest bardziej logiczną opcją. W końcu oświadczenie złożone na policji nie spełnia wymogów, które są przedstawiane w sądzie w celu oskarżenia prywatnego.
Obowiązek śledzenia
Sprawca najczęściej pozostawia oczywiste ślady popełnianych przez niego czynów (po włamaniu, zabiciu, wypadku itp.). Funkcjonariusze policji (najczęściej są pierwsi, którzy zostali ogłoszeni na miejscu przestępstwa) są zobowiązani do podjęcia środków w celu ich ochrony. Chronią scenę i wzywają ekspertów, którzy zbierają materiały, utrwalają filmy i utrwalają zdjęcia.
Pracownicy służb operacyjnych zbierają informacje o obywatelach, którzy byli świadkami przestępstwa, dowiadują się o miejscu zamieszkania, kontaktach.
Jeśli dana osoba cierpiała z powodu przemocy, zostaje wysłana na badanie. Ostatni akapit dotyczy spraw z oskarżenia prywatnego. Egzamin dla sądu jest następnie budowany na podstawie świadectwa kontroli. Wszystkie zebrane materiały są przekazywane do uprawnionego organu w celu uzyskania jurysdykcji, co znacznie ułatwia dalszą pracę ze sprawą.
Prawo do reklamacji
Zainteresowana osoba ma prawo odwołać się od decyzji właściwego organu w sprawie wszczęcia postępowania. Odnosi się to do ofiary i podejrzanego. Prawo do złożenia skargi przysługuje ich przedstawicielom prawnym.
Dekret zawiera bezpośrednie wyjaśnienie. Często autorzy decyzji nie wskazują, gdzie dokładnie wnioskodawca jest uprawniony do złożenia wniosku. Prawo daje prawo do złożenia skargi do prokuratora lub sądu.
Podsumowując
Art. 145 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej z najnowszymi poprawkami wskazuje następującą listę możliwych decyzji w sprawie zarzutów popełnienia przestępstwa:
- wszczynać postępowanie;
- odmówić otwarcia produkcji;
- przekazać do sądu lub innego organu, zgodnie ze swoimi kompetencjami, w celu dalszego rozpatrzenia wniosku i tego, czy materiały.
Wcześniej przeprowadzana jest wstępna kontrola, przeprowadzając wywiady z obywatelami, wyznaczając egzaminy, przeprowadzając wywiady z obywatelami, żądając dokumentów itp. Obecnie pracownicy odpowiednich służb nie mają ograniczonych uprawnień i mogą przeprowadzić pełny audyt.