Kryzys w 2008 r. To nie tylko zjawisko. To wydarzenie doprowadziło do najbardziej globalnego spadku wyników gospodarczych na świecie w ciągu ostatnich kilku dekad. Jego konsekwencje stały się tak powszechne, że wciąż odczuwalne są na całym świecie. To poważny temat, więc powinieneś zagłębić się w jego studium.
Tło
Kryzys z 2008 r., Jak każde inne znaczące zjawisko, miał pewne przyczyny i źródła. Eksperci określają kilka istotnych warunków wstępnych, które wywołały upadek globalnego systemu finansowego.
Odegrała w tym ogólną cykliczność rozwoju gospodarczego. Wahania są normalne. Jednak pogorszeniu koniunktury zwykle towarzyszą boomy. Dlatego cykle są okresowe. Ale kryzys z 2008 r. Doprowadził do gwałtownego spadku gospodarki. Jest on porównywany w skali z Wielkim Kryzysem lat 30. XX wieku. Światowy handel spadł o rekordowe dziesięć procent! Ożywienie zaczęto obserwować dopiero w 2011 r. Jak dotąd handel światowy pozostaje daleko w tyle za wskaźnikami wzrostu sprzed kryzysu.
Warunki wstępne obejmują również nierównowagę przepływów kapitałowych i handlu międzynarodowego. Przegrzanie rynku kredytowego, w którym tempo wzrostu gospodarczego staje się niekontrolowane, absorbuje zasoby publiczne i prywatne, co ostatecznie kończy się recesją. Ale w 2008 roku zakończyło się kryzysem hipotecznym. Było to wynikiem ekspansji kredytowej, która miała miejsce w latach 1980–2000.
Pochodzenie: USA
Wszyscy wiedzą, że globalny kryzys gospodarczy rozpoczął kryzys hipoteczny w USA w 2008 roku. Nastąpiło szybkie bankructwo znacznej większości instytucji finansowych i spadek cen akcji. Warto zauważyć, że przesłanki tego kryzysu hipotecznego sięgają 2006 roku, kiedy to odnotowano spadek liczby sprzedanych domów. A wiosną 2007 r. Sytuacja przełknęła hipoteki wysokiego ryzyka. W rezultacie kryzys przerodził się w kryzys finansowy i zaczął wciągać nie tylko Stany Zjednoczone.
Globalny charakter sytuacji można odczuć, odwołując się do obliczeń dokonanych przez specjalistów Washington Institute of International Finance. Przez cały rok 2007 i pierwszą połowę następnego banki różnych stanów odpisały około 390 miliardów dolarów z powodu swoich strat! I większość tych funduszy pochodziła z Europy.
Kryzys finansowy z 2008 r. Spowodował spadek wartości korporacji amerykańskich o 40%. Spadek na rynkach europejskich przekroczył 50%. Jeśli chodzi o Rosję, wartość naszych indeksów giełdowych była mniejsza niż ¼ poziomu, który panował przed kryzysem.
Wyjaśnienie rządowe
Na początku 2011 r. Władze USA opublikowały raport końcowy, który został następnie zamówiony przez ówczesnego prezydenta Baracka Husseina Obamę. Przeprowadzono wstępne dokładne badanie przyczyn kryzysu. Które w rzeczywistości zostały opublikowane w raporcie.
Rząd USA uważał, że kryzys w 2008 r. Spowodował błędy zaobserwowane w przepisach finansowych, a także naruszenia ładu korporacyjnego. Doprowadziły do nadmiernego ryzyka.
Istotną rolę odgrywało zbyt wysokie zadłużenie gospodarstw domowych oraz wzrost tzw. „Bankowego” systemu bankowego, którego nikt nie regulował. Ponadto do założeń przypisywano powszechne występowanie instrumentów pochodnych. Te kontrakty giełdowe w połowie zera były bardzo popularne, ale bardzo „egzotyczne” papiery wartościowe.
Jak rozprzestrzenia się to zjawisko
Kryzys finansowy z 2008 r. Natychmiast pochłonął kraje rozwinięte świata. W okresie panującym przed tą datą światowy handel stale rósł. Średnie tempo wyniosło około 8,74%.Ale gdy tylko ilość kredytów bankowych gwałtownie spadła, a popyt na usługi i towary nie tylko spadł, ale załamał się - wskaźniki spadły do 2,95%. Po czym rok później odnotowano dodatkowy spadek o kolejne 11,89%.
Wszystko to doprowadziło do tego, że w dniu 08.10.2008 r. Wszystkie wiodące banki centralne świata podjęły bezprecedensową decyzję - obniżenia stóp procentowych. Jedynymi wyjątkami były Rosja i Japonia. Ten krok został uznany za ostateczne uznanie upadku gospodarki.
Dwa dni później w Waszyngtonie odbyło się spotkanie ministrów finansów i bankierów centralnych Japonii, Francji, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Włoch, Niemiec i Wielkiej Brytanii. Podczas spotkania zatwierdzono plan antykryzysowy. Zdecydowano o podjęciu „wyjątkowych i pilnych działań”. Ponadto plan obejmował wykorzystanie wszelkich dostępnych funduszy na wsparcie instytucji finansowych o znaczeniu systemowym.
Następnie 14 listopada 2008 r. Przywódcy G20 zorganizowali szczyt antykryzysowy. Podczas tego spotkania przyjęto deklarację zawierającą ogólne zasady reorganizacji instytucji finansowych o znaczeniu światowym i rynków w ogóle.
Trzy tygodnie później Bank Anglii i EBC znacznie obniżyły stopy procentowe, ponieważ groźba deflacji rosła szybciej. I wkrótce nadeszły złe wieści. Okazało się, że PKB strefy euro w drugim i trzecim kwartale 2008 r. Spadł o 0,4%. Oznaczało to, że po raz pierwszy od 15 lat recesja ogarnęła europejską gospodarkę.
Co się stało w Rosji?
Kryzys z 2008 r. Nie mógł wpłynąć na gospodarkę naszego kraju. Chociaż początkowo, według raportu Banku Światowego, w Rosji początkowo dotyczyło to tylko sektora prywatnego.
Alarmującym sygnałem tego roku był trend spadkowy na giełdach, obserwowany w maju, który zakończył się załamaniem notowań w lipcu. Rosyjska „cecha” stała się wówczas ogromnym zewnętrznym długiem korporacyjnym, a bardzo nieznacznym - długiem państwowym.
Jesienią globalny kryzys gospodarczy w 2008 r. Zaczął absorbować nasz kraj. Indeksy giełdowe MICEX i RTS załamały się, ceny eksportowe zaczęły spadać, produkcja przemysłowa zaczęła spadać. I oczywiście nastąpiły pewne redukcje miejsc pracy. W październiku PKB spadł o 0,4%. Oznaczało to początek recesji.
Przede wszystkim państwo zaangażowało się w spłatę zadłużenia zagranicznego i dokapitalizowanie głównych banków. Aby wesprzeć system finansowy, fundusze musiały zostać wydane w wysokości przekraczającej 3% PKB. Jeśli uważasz, że dane Banku Światowego, środki te się opłaciły. System bankowy został ustabilizowany pomimo warunków skrajnych niedoborów płynności. Duże instytucje uniknęły bankructwa, depozyty w walutach obcych zaczęły rosnąć i wznowiono proces konsolidacji.
Jednak próby zapobiegania deprecjacji rubla zakończyły się niepowodzeniem. Utracono około ¼ krajowego funduszu walutowego i walutowego. Dlatego w listopadzie tego roku rozpoczęto wdrażanie tzw. „Miękkiej dewaluacji”, która według niektórych opinii zmusiła wiele firm do ograniczenia produkcji i wycofania kapitału obrotowego na rynek walutowy.
Grecja
Kryzys w Rosji w 2008 r. Bardzo wstrząsnął gospodarką. Ale na szczęście nasz kraj nie ucierpiał tak bardzo jak Grecja.
Faktem jest, że rząd tego kraju pożyczył astronomiczną kwotę, która pokryłaby deficyt budżetowy. Do 2010 r. Dług stał się niebezpiecznie duży, a po opublikowaniu informacji o makroekonomii Grecji sytuacja stała się w ogóle godna pożałowania. Kwota była tak wielka, że rząd Karamanlis nawet stłumił jej wielkość.
Do 2011 r. Okazało się, że zewnętrzny dług publiczny Grecji wyniósł 240 miliardów euro. Kwota ta przekracza 140% PKB państwa. Globalizację można zrealizować, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że w 2009 r. Grecja pożyczyła tylko 80 mld euro. W rezultacie deficyt tego kraju wyniósł 12,7% PKB. Pomimo tego, że w Europie dozwolone są tylko 3%.
Ponieważ rząd nie był w stanie spłacić długu, wydatki sektora publicznego zostały zmniejszone.Doprowadziło to do demonstracji, protestów i zamieszek. Przyczyny kryzysu w 2008 r. Odegrały w tym dużą rolę. Najsmutniejsze jest to, że do tej pory sytuacja się nie poprawiła. W 2015 r. Grecja popadła w zwłokę, stając się krajem najbardziej zadłużonym.
Republika Białorusi
Wszystkie wymienione wcześniej przyczyny nie wpłynęły bezpośrednio na sytuację ekonomiczną tego stanu. Konsekwencje kryzysu z 2008 r. Pojawiły się również z pewnym opóźnieniem. Wszystko z powodu niedorozwoju rynków finansowych i giełdowych.
Jednak nastąpił spadek. Głównie ze względu na spadek wielkości produkcji w krajach, z którymi Białoruś współpracowała. Konsekwencją tej recesji był zmniejszony popyt na indywidualne towary eksportowe. W przypadku Białorusi były to metale żelazne, produkty inżynieryjne, produkty naftowe i nawozy potasowe.
Jednak sytuacja uległa eskalacji, szczególnie w 2011 r. Białoruski rubel spadł o 75%, tracąc na wartości z rekordową prędkością. Jednocześnie utrzymano kurs formalny, podczas gdy prawdziwy „czarny” dwukrotnie go przekroczył. Ale ostatecznie uznano dewaluację.
Sytuacja na Ukrainie
Światowy kryzys finansowy z 2008 r. Ogarnął ten stan. Niezwykle trudna sytuacja panowała wówczas na Ukrainie. W końcu rząd na samym początku kryzysu zaciągnął dużą pożyczkę z Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Jego kwota wyniosła 16,5 miliarda dolarów. Ogromny kapitał, biorąc pod uwagę, że rezerwa Ukrainy wynosiła tylko 32 miliardy. Nawiasem mówiąc, zaciągnięto pożyczkę na spłatę długów wobec zachodnich pożyczkodawców.
Oczywiście konsekwencje kryzysu na Ukrainie w 2008 r. Były globalne. Tylko w październiku produkcja przemysłowa spadła o prawie 20%. A PKB do listopada spadł o 16,1%. Nastąpił również spadek waluty. Cena jednego dolara wzrosła z 4,6 hrywien do 10.
Nic dziwnego, że 19 grudnia Narodowy Bank Ukrainy ogłosił niewypłacalność wewnętrzną. Wcześniej NBU wprowadziło zakaz wcześniejszego wycofywania środków z depozytów. Z tego powodu depozyty hrywny obywateli stracił na wartości. Stopy wcześniej wyemitowanych pożyczek wzrosły półtora raza. Według statystyk zadłużenie osób fizycznych z tytułu kredytów walutowych wzrosło ze 130 do 191,7 miliarda! I to bez uwzględnienia wzrostu stawek, ale tylko z powodu spadku hrywny.
Wystąpił także deficyt salda handlu zagranicznego. Oznaczało to, że import przekroczył eksport. W ciągu 10 miesięcy deficyt osiągnął 17 miliardów dolarów. Aby to pokryć, musiałem użyć pożyczonych środków.
Pod koniec 2009 r. Ogłoszono, że globalny kryzys w 2008 r. Spowodował spadek ukraińskiego PKB o 14,8%. Wskaźnik ten stał się jednym z najgorszych w historii na całym świecie. Sytuacja była poważniejsza tylko w Estonii i Botswanie (z wyjątkiem osławionej Grecji).
Co się stało w Chinach?
Przed kryzysem w Chinach wszystko szło bardzo dobrze. 2007 był piątym rokiem z rzędu, w którym PKB wzrósł o ponad 10%. Następnie tempo wzrostu gospodarki państwowej osiągnęło niesamowite wyniki. Przekroczył wszystkie wskaźniki w ciągu ostatnich 13 lat, osiągając 11,4%.
Ale gospodarka USA zaczęła wchodzić w recesję. Tempo wzrostu chińskiej gospodarki zaczęło powoli, ale z pewnością maleć. Wpływ na to miał gwałtowny wzrost liczby niespłaconych w USA hipotek w sierpniu - od tego wszystko się zaczęło.
Chińska rezerwa walutowa jesienią 2008 r. Wyniosła 2 tryliony dolarów, ale w ciągu ostatnich trzech miesięcy 2008 r. Zmniejszyła się do 1,9 biliona dolarów. Również chińskie władze postanowiły zainwestować 586 miliardów w aktualizację infrastruktury, a także w rozwój rolnictwa. Wskazana kwota wynosiła 18% PKB. Miliard mniej wydano na wdrożenie pakietu środków antykryzysowych.
Również późną jesienią 2008 r. Odnotowano gwałtowny wzrost liczby bezrobotnych. Sytuacja była tak krytyczna, że fabryki, które wydały towary na eksport, zostały zamknięte. W związku z tym rząd postanowił zmienić orientację gospodarki na popyt wewnętrzny.
Najtrudniejszy dla ChRL był dokładnie listopad 2008 r. Trzeba powiedzieć, że rząd działał bardzo kompetentnie.Sześć miesięcy później, w marcu 2009 r., Kraj powrócił do poziomu sprzed kryzysu. Co więcej - krajowi udało się uzyskać ¼ więcej zysku niż w tym samym okresie 2008 roku.
Wpływ społeczny
Oczywiście wydarzenie o tak globalnej skali nie mogło wpłynąć na społeczeństwo. Głównym minusem był szybki wzrost bezrobocia. Co trwa do dziś. W Europie i USA stopa bezrobocia przekracza 10% (choć dopuszczalny poziom to tylko 4%). W Rosji, zgodnie z wynikami kryzysu, wskaźnik ten wyniósł ponad 11%. Od września 2016 r. Oficjalna stopa bezrobocia spadła do 5,2%.
Ale najgorszą częścią kryzysu jest wzrost liczby samobójstw. Trudności finansowe spowodowały samobójstwa na całym świecie. Często towarzyszyło im zabijanie bliskich i krewnych. Na przykład 21 sierpnia 2008 r. Spłukany makler w Bombaju udusił swoją ciężarną żonę, a następnie powiesił się. Wielcy biznesmeni dobrowolnie ginęli jeden po drugim - Kartik Rajaram zastrzelił się, zabijając pięciu członków rodziny, Kristen Schnor powiesił się, Adolf Merkle rzucił się pod pociąg, Stephen Goode strzelił sobie w głowę, jak Vladimir Zubkov, James MacDonald i wielu innych, którzy nie mogli sobie poradzić z kryzysem. Nawiasem mówiąc, w Rosji częstotliwość samobójstw wzrosła z 14 do 29 na 100 000 ludności.
Kontynuacja
Niestety kryzys gospodarczy w 2008 r. Nie zakończył się. Oczywiście sytuacja na świecie nieco się ustabilizowała, ale większość krajów wciąż znajduje się w recesji. Od 2015 r. Obserwuje się poprzednią niestabilność wzrostu gospodarczego, a także pojawienie się wciąż nowych zagrożeń geopolitycznych spowodowanych znanymi konfliktami.
Powrót do zdrowia trwa, ale jest tak nierówny, że znaczna większość ludzi go nie odczuwa. Rok temu Christine Lagarde, dyrektor ds. Dystrybucji MFW, powiedziała, że globalna gospodarka wciąż cierpi z powodu skutków wydarzeń z 2008 roku. I nie można z całą pewnością powiedzieć, jak długo to potrwa. A New York Times kilka miesięcy później opublikował materiał, w którym powiedziano, że banki centralne krajów rozwiniętych nadal nie są w stanie przezwyciężyć skutków kryzysu.
Gospodarka rozwija się bardzo powoli, inwestycje są prowadzone przy minimalnej aktywności, inflacja prawie nie jest rejestrowana. I nie chodzi nawet o niskie stopy procentowe banku centralnego. Incydent bardzo zszokował ludzi, więc nic dziwnego, że biznes i konsumenci zachowują się tak, jakby ciężkie czasy nigdy nie minęły.
Warto wspomnieć, że w ostatnich latach zauważono ważną rolę chińskiej gospodarki. Nic dziwnego, ponieważ stanowi około 1/3 globalnego wzrostu finansowego. Jeśli wierzysz w dane Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, to w tej chwili sytuacja w Chinach jest lepsza niż w USA. To nie jest złe. Najważniejsze jest to, że Chiny nie mają recesji. Ponieważ taki incydent stanie się głównym czynnikiem ryzyka dla światowej gospodarki. I nie wiadomo, jak skończy się powtórka z 2008 roku.