Co to jest cesja? Umowa cesji między osobami fizycznymi: próbka

Cession - zadanie lub własność, której własność potwierdzają dokumenty. Ten związek ma pewną strukturę. Kluczowymi elementami są przedmiot i przedmiot. Strony relacji zawierają umowę cesji. Co to jest - w prostych słowach zostanie opisane w artykule.

Informacje ogólne

A więc umowa cesji - co to jest? Krótko mówiąc, jest to umowa sprzedaży długu. W praktyce często wystarcza. Zgodnie z nim jeden podmiot - wierzyciel - przenosi na inny prawo do żądania wykonania zobowiązania od dłużnika. Ta sama nazwa została nadana umowie, na mocy której reasekurator otrzymuje część ryzyka od ubezpieczyciela w połączeniu z częścią składki. Ustawodawstwo w takich przypadkach pozwala na późniejszy podział odpowiedzialności. Taka reasekuracja nazywa się retrocesją. Typowym przypadkiem tego związku jest zgoda banku i agencji windykacyjnej. Jednak latem 2012 r. Siły zbrojne faktycznie wprowadziły zakaz przekazywania długu z instytucji finansowej do firmy, która nie ma odpowiedniej licencji, bez zgody dłużnika.

Specyfika projektu

Mówiąc o tym, czym jest cesja, należy skupić się na osobliwościach sporządzenia umowy. Może to być na przykład sprzedaż. Jednak w każdym przypadku konieczne jest określenie przedmiotu transakcji. W końcu czym jest cesja? To przeniesienie legalnej okazji. Dlatego umowa musi określać jej charakter, czas trwania i zakres.

Ważna uwaga

Wraz z podpisaniem tego dokumentu pierwotny wierzyciel bez wątpienia przekazuje nowe wszystkie papiery wartościowe związane z główną transakcją. Jeżeli tak się nie stanie, sąd może zaangażować podmiot, w którym pozostały jako strona trzecia, w proces, w którym zostanie ustalona legalność cesji.

Specyfika transferu możliwości prawnych

Mówiąc o tym, czym jest cesja, należy zastanowić się nad przedmiotem transakcji. Przede wszystkim musisz wiedzieć, że pierwotny wierzyciel nie może przenieść nowych możliwości prawnych na nowy podmiot niż on sam na podstawie podstawowej umowy. Jednocześnie, o ile nie określono inaczej, kara, kary i grzywny są również zawarte w umowie cesji między osobą prawną a osobą fizyczną lub obywatelami.

Odpowiedzialność i ograniczenia

Pierwotny wierzyciel odpowiada za ważność przekazywanych możliwości prawnych, ale nie za ich realizację. Akty normatywne określające, czym jest cesja, z reguły wskazują na brak konieczności uzyskania zgody dłużnika na sfinalizowanie transakcji. Prawo wymaga jednak powiadomienia o zawarciu umowy. W przeciwnym razie dłużnik może błędnie spłacić zobowiązanie wobec pierwotnego, a nie nowego wierzyciela. Umowa cesji między osobami fizycznymi, której model zostanie opisany później, nie może zostać zawarta w odniesieniu do szeregu długów. Ograniczenie to dotyczy obowiązków związanych z odszkodowaniem za szkodę na zdrowiu, wypłaty alimentów i innych kar związanych bezpośrednio z osobowością uczestnika.

Umowa cesji między osobami fizycznymi: próbka

Przede wszystkim należy zauważyć, że im bardziej szczegółowo jego przedmiot zostanie określony w umowie, tym mniej prawdopodobne jest powstanie pytań dotyczących jego legalności.Pod pewnymi warunkami pierwotny wierzyciel jest zobowiązany do przeniesienia, a nowy - do przyjęcia częściowych lub całkowitych roszczeń należących do pierwszego. W związku z tym należy zawrzeć umowę między głównym wierzycielem a dłużnikiem, od której wynikają zobowiązania tego ostatniego. Cesja między osobą prawną a osobą fizyczną jest wykonywana w podobny sposób. Umowa między głównymi i nowymi wierzycielami zawiera informacje na temat dokumentu, zgodnie z którymi powstały zobowiązania dłużnika.

W szczególności wskazany jest jego numer, data podpisania. Konieczne jest również zarejestrowanie kwoty długu. Prawo do roszczenia musi być poparte dokumentami. Umowa zawiera również informacje o wysokości wynagrodzenia pierwotnego wierzyciela, procedurze i formie rozliczenia. Podczas podpisywania umowy, jak wspomniano powyżej, wszystkie powiązane dokumenty są przekazywane do nowego podmiotu. Ponadto ogłaszane są wszystkie informacje istotne dla transakcji. Normy przewidują potrzebę powiadomienia dłużnika o podpisaniu umowy. Kopię umowy należy dołączyć do ogłoszenia. Dokument jest sporządzony w takiej samej formie jak pierwotna umowa. Może to być prosta forma pisemna lub notarialna.

Temat

Zgodnie z art. 382 Kodeksu cywilnego, ponieważ jest to prawo żądania. Należy do wierzyciela zgodnie z obowiązkiem. Przez Art. 307 Kodeks cywilny zakłada, że ​​jeden podmiot - dłużnik - wykonuje określone działania na rzecz innego - wierzyciela. Może to być wypłata pieniędzy, przeniesienie własności, pracy itp. Obowiązek może zostać zrealizowany i bezczynny. W szczególności dłużnik powstrzymuje się od uzgodnionych działań behawioralnych. Z kolei wierzyciel ma prawo żądać od niego wykonania zobowiązania. Ta możliwość prawna wynika z umowy między nimi.

Z powyższego wynika, że ​​przedmiotem cesji jest subiektywne prawo zobowiązujące o charakterze majątkowym. Przepisy prawa regulujące transakcje tego typu nie mają zastosowania do innych relacji. W szczególności mówimy o prawach, które nie wydają się subiektywnymi zobowiązaniami. Obejmują one w szczególności prawną możliwość pierwokupu nabycia udziału we wspólnocie majątkowej itp. Przypisane prawa mogą mieć charakter umowny lub pozaumowny. Na przykład mogą pochodzić od krzywd obywatelskich. W szczególności dotyczy to prawa do żądania odszkodowania za szkodę majątkową, zapłaty kary. Przedmiot transakcji może również pochodzić niesprawiedliwe wzbogacenie.

Zakazy

Pierwotna umowa może zawierać warunek, który nie zezwala na cesję. Zakaz jest często wydawany w osobnym dokumencie. Należy zauważyć, że ustawodawstwo przewiduje szereg przypadków, w których nie można ustalić niedopuszczalności cesji. Na przykład jest to określone w art. 828 § 1 Kodeksu cywilnego oraz art. 993 ust. 3 kodeksu cywilnego. Warto powiedzieć, że w prawie rzymskim przeniesienie obowiązków na bardziej wpływowe podmioty nie było dozwolone. Wynikało to z faktu, że w tamtym czasie uważano, że nie można pogorszyć pozycji dłużnika. Przenosząc prawo do roszczenia na bardziej wpływowy podmiot, trudniej byłoby mu się bronić. Obecnie nie ma potrzeby wprowadzania takiej normy. Wynika to z faktu, że zasada równości uczestników relacji jest proklamowana w ustawodawstwie.

Moment przekazania szansy prawnej

Obecne ustawodawstwo nie przewiduje żadnych szczególnych przepisów. Ustalono jednak, że od momentu podpisania odpowiedniej umowy pierwotny wierzyciel traci przeniesioną szansę prawną. Jeżeli następnie zawrze z kimś drugą umowę dotyczącą tego samego przedmiotu i w odniesieniu do tego samego dłużnika, cesja zostanie uznana za nieważną.Jeśli chodzi o bezpośredni moment przejścia z legalnej okazji, odnosi się do czasu podpisania odpowiedniego dokumentu, z wyjątkiem kilku spraw. Sytuacje te obejmują:

1. Przeniesienie przyszłych praw. Przeniesią się do nowego pożyczkodawcy dopiero w momencie wystąpienia.
2. Zawarcie umowy stan zawieszający. Jest regulowany Art. 157, Klauzula 1 Kodeksu cywilnego. W takim przypadku możliwości prawne przechodzą na nowego pożyczkodawcę dopiero po wystąpieniu uzgodnionych warunków.
3. Kolejny moment ustalony za zgodą stron.

Powiadomienie dłużnika

Analizując normy Kodeksu Cywilnego, możemy stwierdzić, że nowy pożyczkodawca jest najbardziej zainteresowanym podmiotem w powiadomieniu osoby zobowiązanej. Wynika to z faktu, że jeżeli dłużnik nie zostanie odpowiednio powiadomiony, to on ponosi ryzyko negatywnych konsekwencji. W przypadku braku zawiadomienia, wypełnienie zobowiązania przez pierwotnego wierzyciela jest uważane za legalne i liczy się jako dobra spłata. Ciężar powiadomienia może również ponieść pierwotny pożyczkodawca. W takim przypadku będzie zainteresowany prawidłowym wykonaniem swoich zobowiązań umownych.

Brak stron trzecich

Oprócz pierwotnych i nowych pożyczkodawców żadna strona trzecia nie może być zainteresowana wysyłaniem powiadomienia do dłużnika. Ponadto dla podmiotu zobowiązanego wartością nie jest po prostu otrzymanie informacji o transakcji, ale jej otrzymanie od osoby upoważnionej, która ma wiarygodne informacje na temat podpisanej umowy. Może to być tylko początkowy lub nowy wierzyciel lub pełnomocnik od nich. Jeśli dłużnik otrzymał zawiadomienie od strony trzeciej, nie ma wystarczających powodów, by wierzyć w otrzymane informacje.

Działania dłużnika

Od momentu otrzymania zawiadomienia od odpowiednich podmiotów osoba zobowiązana nie może spłacić długu na rzecz pierwotnego wierzyciela. W przeciwnym razie takie wypełnienie obowiązku zostanie uznane za niesprawiedliwe. Dłużnik, który otrzymał zawiadomienie, może natychmiast zacząć spłacać lub żądać od nowego wierzyciela dowodu, że rzeczywiście otrzymał prawo do roszczenia. Ten z kolei jest zobowiązany do dostarczenia całej dokumentacji poświadczającej transakcję i dostarczenia informacji istotnych dla spełnienia warunków określonych w głównej umowie.