Słowo „integracja” często można usłyszeć w kanałach informacyjnych lub programach informacyjnych, zwykle w kontekście wydarzenia lub sytuacji gospodarczej lub politycznej. Wchodził w nasze słownictwo dość ciasno, ale nie wszyscy rozumieją jego znaczenie. Ten artykuł pomoże odpowiedzieć na pytanie, czym jest integracja. Ponadto możesz wypełnić luki w wiedzy i lepiej zrozumieć, co dzieje się na politycznym i gospodarczym Olympusie.
Co to jest integracja?
Łacińskie słowo „integracja” oznacza proces łączenia różnych części w jedną całość. Ponadto, w zależności od kontekstu zastosowania tego terminu, definicja jest sprecyzowana i uzupełniona. W kontekście gospodarczym integracja jest procesem aktywnego zbliżenia, łączenia i wzajemnego dostosowania krajowych systemów gospodarczych. Są skłonni do samoregulacji i samorozwoju na podstawie porozumień politycznych i gospodarczych uzgodnionych między państwami.
Poziom międzynarodowy
Międzynarodowa integracja gospodarcza składa się z szeregu kryteriów, które ostatecznie decydują o jej istocie:
- Prawdopodobnie tylko między krajami, które są sobie bliskie pod względem społecznym i ideologicznym, mają zgodność systemów politycznych i porównywalność pod względem poziomu rozwoju gospodarczego.
- Międzynarodowa integracja gospodarcza jest skuteczna, a tym bardziej udana tylko przy równie wysokim poziomie rozwoju sił wytwórczych, to znaczy jest możliwa między krajami rozwiniętymi.
- Ma swoją wewnętrzną logiczną sekwencję zdarzeń, ponieważ różne elementy integracji mają ścisły związek i współzależność.
- Jest zarządzany i kierowany na najwyższym poziomie - międzypaństwowym i międzyrządowym.
Opcja europejska
Integracja europejska ma dość długą historię, w której od kilku dziesięcioleci poszukiwania optymalnej ścieżki rozwoju i tworzenia zjednoczonej Europy są prowadzone. Jak dotąd nie znaleziono go, ponieważ kraje starające się zjednoczyć mają bardzo heterogeniczne procesy, co utrudnia integrację. Zastanów się, czym jest integracja europejska.
Najdłuższa, na dużą skalę i przy globalnych procesach integracja rozpoczęła się w Europie Zachodniej już w 1958 roku. Utworzenie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG) oznaczało początek powstania Unii Europejskiej (UE), której celem było utworzenie jednolitego rynku gospodarczego i finansowego. W 2002 r. Kontynuowano integrację europejską, tworząc jedną walutę związkową, co doprowadziło do bardziej złożonego poziomu integracji - politycznej.
Oznaki integracji
Istnieje szereg znaków, za pomocą których można zaklasyfikować zmiany zachodzące w kraju jako warunki wstępne integracji lub bezpośredniego rozpoczęcia tego procesu:
- Wzajemne przenikanie i przenikanie do innych obszarów procesów produkcyjnych.
- Głębokie zmiany w strukturze gospodarczej krajów uczestniczących w integracji.
- Niezbędne i ukierunkowane zarządzanie procesami łączenia.
- Pojawienie się różnych struktur na poziomie międzystanowym w związku z tym czynnikiem.
Formy integracji
Formy (lub etapy) integracji mają kilka poziomów. Przede wszystkim z reguły powstaje rynek wolnego handlu, którego celem jest stopniowe obniżanie i dalsze odrzucanie ceł i płatności między krajami członkowskimi w zakresie wzajemnego handlu różnymi towarami.Drugim etapem jest utworzenie unii celnej, obejmującej wzajemne bezcłowe stosunki handlowe i jednolitą taryfę handlu zagranicznego w stosunkach z krajami nie zjednoczonymi przez integrację.
Trzecim etapem jest stworzenie jednolitego rynku. Oznacza to wolny handel i procesy produkcyjne w krajach integracji, a także utworzenie scentralizowanego organu zarządzającego. Celem jest jednolity rynek jako jedno państwo, w którym istnieje swobodny i niezakłócony przepływ towarów, usług, siły roboczej i kapitału. Na czwartym etapie tworzona jest unia gospodarcza, a następnie - monetarna. Prowadzona jest jedna polityka w odniesieniu do gospodarki, finansów, waluty uczestników integracji, a także obywatelstwa.
Warunki integracji
Istnieje wiele warunków, w których integracja może być nie tylko możliwa, ale także skuteczna:
- Gospodarki krajów jednoczących powinny być na mniej więcej tym samym poziomie.
- Wszystkie kraje związku powinny znajdować się na etapie wzrostu: gospodarczego, politycznego, kulturalnego i tak dalej.
- Decyzje polityczne są potrzebne na szczeblu rządów krajów uczestniczących.
- Pożądane są bliskie sąsiedztwo sił, wspólne granice.
- Konieczne jest określenie lidera stanu w stowarzyszeniu.
Rozwój
Istnieje wiele czynników, które wpływają na rozwój i przyspieszenie procesów integracyjnych. Należą do nich:
- otwartość i przejrzystość gospodarek krajowych krajów dążących do integracji;
- podział pracy na poziomie międzynarodowym;
- dynamiczny rozwój globalnej infrastruktury i rynku;
- wydajność produkcji poza granicami kraju i jej optymalizacja na poziomie globalnym;
- wzmocnienie i redystrybucja przepływów finansowych;
- przepływy migracyjne;
- międzynarodowy rozwój sektora naukowego i technicznego;
- tworzenie i rozwój międzynarodowych systemów transportu, komunikacji i zarządzania informacjami.
Wszystkie powyższe czynniki stymulują połączenie i przyczyniają się do przejścia stowarzyszenia na zupełnie nowy poziom jakości. Integracja i rozwój razem zwiększają konkurencję, prowadzą do wzrostu skali, postępu specjalizacji i współpracy produkcji, co z kolei przyczynia się do wzrostu gospodarczego.
Plusy i minusy
Pomimo faktu, że procesy integracyjne niosą ze sobą wiele pozytywnych czynników dla gospodarek narodowych jednoczących się państw członkowskich, istnieją również negatywne punkty. Najczęstsze problemy z integracją to:
- Procesy zbliżenia i fuzji są hamowane z powodu niepełnych i słabych dodatków do gospodarek krajów uczestniczących.
- Infrastruktura rozwija się nierównomiernie.
- Istnieją różnice w poziomach ekonomicznych, a co za tym idzie, w możliwościach dalszego rozwoju.
- Niestabilność systemu politycznego jest możliwa w co najmniej jednym kraju uczestniczącym.
W obliczu takich przeszkód na drodze do integracji kraje przeciągają na wiele lat procesy zjednoczenia, które nie mogą pozytywnie wpłynąć na ich gospodarki i prowadzić do negatywnych konsekwencji. Czym jest integracja dla krajów o słabiej rozwiniętych sektorach gospodarki? Prowadzi to do odpływu różnych zasobów i ich redystrybucji w kierunku bardziej stabilnych członków koalicji. Ponadto wzrost produkcji w ramach stowarzyszenia integracyjnego niesie opóźniony efekt strat spowodowanych wzrostem skali. Istnieje ryzyko zmowy między uczestniczącymi krajami w pewnym segmencie rynku towarów, co niewątpliwie doprowadzi do wzrostu ich cen.
Do zalet procesów integracyjnych należy wzrost wielkości rynku wolnego handlu, co z kolei prowadzi do konkurencji między krajami. Daje to impuls do zapewnienia lepszych warunków handlu, w wyniku czego następuje poprawa infrastruktury, a najnowsze światowe technologie również aktywnie się rozprzestrzeniają.
Przykłady integracji
Na świecie jest ich wiele. Oto przykład największych, najbardziej znanych i odnoszących największe sukcesy stowarzyszeń:
- Unia Europejska jest największym przykładem międzynarodowej integracji gospodarczej, licząc na początku 2016 r. 28 państw i kilka innych krajów kandydujących. W UE istnieje wspólny rynek, który powstał dzięki standaryzacji systemu prawnego. Wprowadzono wspólną walutę - euro, jednoczącą państwa członkowskie UE, ale jeszcze nie całą strefę euro. Organy zarządzające zostały utworzone i działają: sąd powszechny, izba księgowa, komisja, bank, parlament, które są wybierane ponownie przez obywateli UE co 5 lat. Przedstawicielstwa UE i misje dyplomatyczne są otwarte i działają w wielu krajach świata. Ponieważ Unia Europejska ma status podmiotu prawa międzynarodowego publicznego, stanowi to podstawę jej uprawnień do uczestniczenia w zawieraniu umów międzynarodowych i stosunkach międzynarodowych.
- NAFTA lub północnoamerykańska umowa o wolnym handlu, podpisana między Stanami Zjednoczonymi, Meksykiem i Kanadą i weszła w życie od 1994 r.
- Największym stowarzyszeniem APEC jest Współpraca Gospodarcza Azji i Pacyfiku, która rozpoczęła się w 1989 r. Z inicjatywy rządów Nowej Zelandii i Australii. Dziś APEC obejmuje 21 państw, w tym Rosję, która stała się członkiem tego stowarzyszenia w 1998 roku.
- MERCOSUR, założona w 1991 roku jako wspólny rynek między krajami Ameryki Południowej. Dziś organizacja obejmuje Argentynę, Brazylię, Urugwaj, Wenezuelę. Paragwaj był członkiem Mercosuru do czerwca 2012 r., Po czym członkostwo zostało zawieszone.
- SADC lub południowoafrykańska wspólnota rozwoju - południowoafrykańska unia gospodarcza utworzona w 1992 r. Początkowo obejmowało 11 uprawnień, w chwili obecnej stowarzyszenie ma 15 krajów uczestniczących. Według szefa Central Bank of South Africa, jednego z najbardziej rozwiniętych krajów kontynentu, już w 2016 r. W SADC może pojawić się nowa wspólna waluta.
- ZAEVS, czyli Unia Gospodarcza i Walutowa Afryki Zachodniej - utworzona w 1994 r., Związek zawodowy i gospodarczy Afryki Zachodniej. Dziś ma 8 stanów. Stowarzyszenie ma swoją własną walutę - afrykański frank społeczności finansowej.
