Edukacja włączająca jest zaawansowanym systemem edukacyjnym, który jest potrzebny dzieciom o pewnych cechach rozwojowych i zdrowotnych. Według niej dzieci są zdrowe i niepełnosprawne uczą się razem. Edukacja włączająca jest opisana w ustawie o edukacji - ustawie federalnej „O edukacji w Federacji Rosyjskiej”, podpisanej przez Prezydenta Federacji Rosyjskiej 29 grudnia 2012 r. Zgodnie z tym prawem każde dziecko ma prawo do nauki z resztą. Istotą edukacji włączającej jest to, że wszystkie dzieci mają równy dostęp do edukacji, a to nie zależy od ich specjalnych potrzeb edukacyjnych i indywidualnych możliwości.
Co mówi prawo?
Nowoczesny system edukacji Jest przeznaczony dla dzieci o standardowych umiejętnościach, to znaczy dla tych, którzy mogą uczyć się zgodnie z ogólnym programem i być na czas zgodnie z ustalonymi wymaganiami. Ale w rzeczywistości okazuje się to całkowicie błędne, ponieważ wiele dzieci ma specjalne potrzeby edukacyjne. Do niedawna ci faceci byli szkoleni osobno i wypadli z ogólnego procesu edukacyjnego. Obecnie coraz częściej pojawia się koncepcja edukacji włączającej. W prawo oświatowe jest opisany jako proces uczenia się dla dzieci, które wymagają indywidualnego podejścia. Podstawą tej metody jest przekonanie, że takich facetów nie można dyskryminować. W rezultacie nawet uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych mogą uczyć się w ogólnym systemie edukacji.
Nowe trendy
Integracja dzisiaj jest rozwiniętym, humanitarnym i skutecznym systemem edukacji, przeznaczonym do połączonej edukacji zdrowych dzieci i tych, które wymagają bardziej uważnego podejścia. Oznacza to, że edukacja powinna być dostępna dla każdego, niezależnie od jego stanu zdrowia - fizycznego czy psychicznego.
Pomimo tego, że edukacja włączająca jest opisana w ustawie o edukacji, wprowadzenie tego procesu w naszym kraju powoduje wiele kontrowersji, ale jeszcze więcej trudności. W innych krajach integracja jest procesem edukacyjnym o bogatej historii, która jest uregulowana prawem. W Rosji jest to problem, mimo że prawie 5% populacji dzieci to osoby niepełnosprawne.
Zasady włączenia
Edukacja włączająca dla dzieci obejmuje najgłębsze aspekty nowoczesnego rozwoju szkoły. W procesie tym ważną rolę odgrywa prawo dziecka do edukacji, zgodnie z którym tworzone jest specjalne środowisko, które jest maksymalnie dostosowane do specyficznych cech poszczególnych osób. W przypadku dzieci z pewnymi niepełnosprawnościami rozwojowymi integracja obejmuje stworzenie środowiska edukacyjnego, w które zaangażowani będą wszyscy. W rezultacie w tego rodzaju edukacji wdrażanych jest kilka zasad:
- Edukacja ma taką samą wartość dla wszystkich uczniów i nauczycieli.
- Wszyscy uczniowie powinni być w równym stopniu zaangażowani zarówno w proces edukacyjny, jak i życie kulturalne szkoły.
- Metodologię nauczania należy tak przebudować, aby spełniała potrzeby każdego dziecka.
- Dzieci nie powinny mieć żadnych barier w zdobywaniu wiedzy.
- Wszystkie różnice między uczniami powinny znaleźć odzwierciedlenie w zasobach procesu pedagogicznego.
Cechy prawa
Ministerstwo Edukacji i Nauki wzywa wszystkie dzieci do takiego samego prawa do nauki.Opracowanie odpowiedniej ustawy o edukacji włączającej zostało przeprowadzone z udziałem zarówno środowiska zawodowego, jak i przedstawicieli dzieci niepełnosprawnych. Podstawowa zasada tego prawa jest następująca: każdy ma prawo do edukacji bez dyskryminacji. Postanowienia projektu wskazują, że w celu realizacji tego postulatu w każdym składzie Federacji Rosyjskiej, władze państwowe i organy samorządu lokalnego muszą stworzyć wszystkie warunki edukacji dzieci z różnymi chorobami.
Edukacja włączająca w ustawie o edukacji jest rozumiana jako nauczanie dzieci niepełnosprawnych, to znaczy osób z niepełnosprawnością rozwojową. Bezbłędnie wszelkie odchylenia muszą być potwierdzone odpowiednimi certyfikatami. Sam proces edukacyjny może być zorganizowany zarówno osobno, jak i razem ze zdrowymi dziećmi. W ramach edukacji włączającej prawo zapewnia równy dostęp do wiedzy wszystkim uczniom, niezależnie od tego, czy mają oni określone potrzeby, czy indywidualne możliwości.
Ministerstwo Edukacji i Nauki koncentruje się na tym, że w przedszkolach i szkołach proces edukacyjny powinien być prowadzony z uwzględnieniem indywidualnych cech każdego dziecka wymagającego uwagi. Szczególnymi warunkami są opracowanie specjalnych programów i metod nauczania, podręczników, materiałów dydaktycznych, specjalnego wyposażenia technicznego, które pozwoliłyby na zajęcia korekcyjne.
Cechy procesu edukacyjnego
Edukacja dla osób niepełnosprawnych opiera się na bezpłatnych specjalnych podręcznikach i instrukcjach. Za wsparcie społeczne odpowiada konkretny podmiot Federacji Rosyjskiej. Edukacja włączająca w szkole powinna być prowadzona przez specjalistów, którzy zapewnią kompleksową pomoc dzieciom: psychologiczną, pedagogiczną, medyczną, społeczną. Włączenie edukacji i jej dostępność są również wzmocnione dzięki specjalnym prawom, które mają zastosowanie do takich osób, które rozpoczynają naukę w szkołach wyższych.
Jak zorganizować wszystko w praktyce?
Niemożliwe jest zorganizowanie edukacji włączającej samodzielnie, ponieważ nowoczesna szkoła jest instytucją społeczną, której celem jest kształcenie dzieci, które mogą uczyć się standardowego programu. Aby zorganizować edukację włączającą w szkole, ważne jest przygotowanie istniejącego systemu na to zjawisko. I w tym celu należy ponownie rozważyć psychologiczne i wartościowe podejście specjalistów, poziom ich kompetencji. W większości szkół nauczyciele po prostu nie są przygotowani do pracy zawodowej, psychologicznej ani metodycznej. Ponadto zawsze panuje strach przed nieznanym, ponieważ bardzo, bardzo trudno jest kształcić specjalne dzieci. W związku z tym najpierw musisz przygotować dyrektorów instytucji edukacyjnych, w których zostaną wprowadzone włącznie, a dopiero potem otworzyć klasy korekcyjne.
Opcje edukacyjne
Istnieje kilka możliwości organizacji procesu edukacyjnego dla dzieci o specjalnych potrzebach:
- W pierwszej wersji dziecko uczestniczy w procesie edukacyjnym wraz z innymi rówieśnikami na tych samych warunkach kalendarzowych. Aby dzieci niepełnosprawne mogły nauczyć się programu, ważne jest, aby zapewnić wsparcie nauczycieli i psychologów.
- W drugim scenariuszu dziecko może uczyć się w klasie z rówieśnikami, ale indywidualnie, zgodnie z pewnym przemyślanym programem.
- Nauczanie dzieci z problemami z tymi, które mają podobne cechy rozwojowe.
- W czwartej wersji planowane jest opracowanie specjalnego standardu, zgodnie z którym dziecko będzie trenowane indywidualnie.
Musisz zacząć od przedszkola
Prawo federalne modernizuje przede wszystkim edukację przedszkolną.Właśnie dlatego edukacja integracyjna jest rozważana w przedszkolu, w którym dzieci mogą otrzymywać wysokiej jakości wiedzę bez żadnych barier. Dzisiaj w Rosji dzieci niepełnosprawne nie są rzadkie. Jednak pewne niedociągnięcia w rozwoju fizycznym lub umysłowym nie są powodem do pozbawienia ich możliwości uczenia się z resztą. Oczywiście nie wszystkie dzieci i nie wszyscy dorośli są gotowi na takie wspólne szkolenie, ale nauczyciele i nauczyciele zauważają, że edukacja włączająca ma na celu rozwijanie tolerancji, tolerancji, miłosierdzia, zrozumienia wśród przedszkolaków, że niepełnosprawne dzieci są zwyczajne, ale z własnymi cechami.
Szczególnie w celu realizacji takiej możliwości konieczne jest stworzenie określonych metod nauczania. W tym celu konieczna jest prawidłowa ocena możliwości i potrzeb edukacyjnych dzieci. Specjalnie w tym celu przeprowadza się diagnostykę psychologiczną i pedagogiczną mającą na celu:
- terminowe określenie liczby dzieci niepełnosprawnych;
- identyfikacja specjalnych potrzeb edukacyjnych u dzieci mających problemy zdrowotne;
- określenie optymalnej trasy edukacyjnej;
- świadczenie indywidualnie ukierunkowanej pomocy;
- planowanie działań naprawczych, opracowywanie programów;
- ocena dynamiki rozwoju dzieci i stopnia skuteczności pracy korekcyjnej;
- pomoc doradcza dla rodziców.
Etapy diagnozowania dziecka
Dzieci niepełnosprawne wymagają specjalnego podejścia do nauki. W związku z tym specjalną diagnostykę przeprowadza się już w ogrodach. Realizowany jest w trzech etapach:
- W pierwszym etapie nauczyciel ma pojęcie o stanie i rozwoju dziecka.
- W drugim etapie odbywają się różne wydarzenia - rozmowy, testy, ankiety, kwestionariusze, które są niezbędne do sprecyzowania i wyjaśnienia pierwszej prezentacji.
- Na ostatnim etapie uzyskane dane są generalizowane, analizowane, a następnie opracowywana jest konkretna metodologia nauczania.
W ramach monitorowania ocenia się rozwój umysłowy dziecka, jego stan zdrowia oraz stopień rozwoju ogólnych zdolności. Po otrzymaniu zestawu informacji nauczyciele oceniają możliwość edukacji włączającej.
Jakie są cele?
Korekcyjne prace rozwojowe prowadzone są przede wszystkim w celu oceny kompleksowego rozwoju dziecka, co wymaga indywidualnego podejścia. Jest to konieczne, aby wzbogacić jego doświadczenie społeczne, aby włączenie do zespołu było bardziej harmonijne. Wszystkie zdarzenia są przeprowadzane z uwzględnieniem rozwiązania niektórych problemów. Tak więc, jeśli chodzi o zdrowie, ważne jest utrzymanie i wzmocnienie zdrowia psychicznego dziecka, rozwijanie manualnych zdolności motorycznych, koordynacji wzrokowej i przestrzennej.
W ramach socjalizacji ważną rolę odgrywa zapewnienie harmonijnego wejścia dziecka o specjalnych potrzebach do zespołu, kształtowanie jego poglądów na temat siebie i innych, zasady postępowania w społeczeństwie. Ważne jest również szkolenie dzieci niepełnosprawnych z punktu widzenia komunikacji, sztuki, muzyki - wszystko to w kompleksie pozwala dokładnie zaangażować je w ogólny proces edukacyjny już w przedszkolu.
Osobliwością systemu edukacji włączającej jest to, że wpływa na wszystko poziomy edukacji - od przedszkoli po szkoły i uniwersytety. Najważniejszą rzeczą w tym procesie jest stworzenie środowiska bez barier dla edukacji osób niepełnosprawnych.
Obejmuje na świecie i w Rosji
Rozwój edukacji włączającej na świecie rozpoczął się w latach 70. XX wieku, kiedy po raz pierwszy opracowano i wprowadzono akty normatywne, które zwiększyły możliwości edukacyjne osób niepełnosprawnych. W nowoczesnym system edukacyjny USA i Europa opracowują jednocześnie kilka podejść w ramach integracji społecznej. Ciągle prowadzone są różne badania, które oceniają opłacalność edukacji włączającej.W większości krajów zachodnich finansowanie szkół państwowych i miejskich pochodzi z budżetu, dlatego po prostu nie ma problemów z adopcją dzieci niepełnosprawnych w takich instytucjach.
W naszym kraju podobne instytucje pojawiły się w latach 90. Pierwsza szkoła integracyjna została otwarta w Moskwie w 1991 roku - nazywała się „Arka”. Rok później rozpoczęto realizację projektu „Integracja osób niepełnosprawnych”, w ramach którego w jedenastu regionach Rosji utworzono eksperymentalne miejsca do nauczania dzieci o specjalnych potrzebach.
Już w 2008 r. Wprowadzono model edukacji włączającej w takich obszarach, jak Archangielsk, Włodzimierz, Leningrad, Moskwa, Niżny Nowogród i Samara. W Moskwie otwarto już ponad półtora tysiąca szkół ogólnokształcących, w których zajęcia prowadzone są w ramach edukacji włączającej.
Cechy rozwoju integracji w naszym kraju
Edukacja włączająca dzieci jest najczęściej prowadzona na wielu poziomach. Oznacza to, że dziecko, w zależności od swojej wiedzy, może uczyć się jednego przedmiotu w grupie podstawowej, a drugiego dogłębnie. Ale edukacja osób niepełnosprawnych zaczyna się nawet w przedszkolu - w Moskwie i innych miastach Rosji tworzone są specjalne instytucje edukacyjne - szkoły z internatem, w których odbywają się zajęcia korekcyjne.
W stolicy uchwalono prawo, zgodnie z którym osoby niepełnosprawne mogą uczyć się w szkole ogólnokształcącej, w specjalnej placówce oraz w domu - wszystko zależy od indywidualnych potrzeb i cech konkretnego dziecka. Warunki edukacji włączającej wymagają adopcji dzieci niepełnosprawnych do szkoły na podstawie komisji medyczno-psychologiczno-pedagogicznej.
Jakie są korzyści?
Edukacja włączająca dla dzieci niepełnosprawnych jest często jedynym możliwym sposobem na zdobycie wiedzy, pomimo stanu ich zdrowia. Zaangażowanie w ogólny proces edukacyjny, zarówno psychologów, jak i pedagogów, jest dobre ze względu na kilka czynników:
- Dzieciom z niepełnosprawnością rozwojową łatwiej jest wchodzić w interakcje ze zdrowymi rówieśnikami niż z uczniami uczęszczającymi do szkół specjalnych;
- w środowisku integracyjnym dziecku łatwiej jest znaleźć sposób komunikowania się z innymi dziećmi;
- organizacja procesu edukacyjnego w małych grupach pozwala zdrowym rówieśnikom lepiej leczyć osoby niepełnosprawne.
Włączający proces uczenia się jest równie przydatny dla zwykłych uczniów. Przede wszystkim uczą się akceptować inne dzieci jako własne, pomagać im, angażować je w ogólny proces edukacyjny.
Być albo nie być?
Edukacja włączająca jest dziś jednym z priorytetów polityki edukacyjnej, która jest aktywnie realizowana w Rosji. Potrzebne jest do tego przejście, które jest już stopniowo analizowane i wspierane przyjęciem odpowiednich aktów ustawodawczych. Ale aby takie zjawisko zakorzeniło się w naszym kraju, nadal ważne jest stworzenie właściwej opinii publicznej. Eksperci zauważają, że edukacja włączająca jest szansą na stworzenie harmonijnego społeczeństwa, w którym nawet dziecko z poważnymi problemami poczuje się komfortowo. Ale takie społeczeństwo można stworzyć tylko wtedy, gdy nauczyciele, nauczyciele, rodzice i same dzieci są zainteresowane udziałem w takim zjawisku w edukacji.