Przepisy większości krajów regulują poufność informacji w dziedzinie prawa, edukacji, ubezpieczeń, biznesu, kredytu i medycyny. Powrót w III wieku pne. e. istniało coś takiego jak „tajemnica medyczna”. Tekst przysięgi Hipokratesa na temat informacji otrzymanych podczas leczenia na temat pacjenta mówi: „Będę o tym milczeć, uważając takie rzeczy za tajemnicę”.
Przepisy regulujące poufność informacji medycznych w różnych kompetencjach mają pewne różnice. Jednak obywatel każdego cywilizowanego państwa ma pewne prawo do nieujawniania danych osobowych. Za naruszenie tego prawa ustawodawca przewiduje karę w postaci grzywny, pracy naprawczej lub innych środków.
Etyka medyczna i prywatność
Etyka medyczna, która reguluje relacje lekarza z pacjentem i współpracownikami, obejmuje zasadę poszanowania poglądów, przekonań religijnych i preferencji pacjenta, a także zachowania tajemnicy lekarskiej, w tym jego danych osobowych. Jakie informacje otrzymane od lekarza od pacjenta, zgodnie z normami etycznymi i prawnymi, są zabronione?
Lekarz musi zachować w tajemnicy fakt, że osoba kontaktuje się z nim w celu uzyskania pomocy. Nie może pozwolić, aby ktokolwiek znał informacje otrzymane z ust pacjenta: złe nawyki, życie rodzinne i intymne itp. Nie może również ujawniać wyników badań, diagnozy i rokowań. Jednocześnie lekarz zobowiązuje się nie tylko być nośnikiem takich informacji, ale także zapewnić, że nikt nie będzie miał dostępu do takich informacji zawartych w formie papierowej lub elektronicznej.
Niektóre funkcje
Informacje stanowiące tajemnicę medyczną muszą być poufne, niezależnie od tego, czy pacjent o to poprosi, czy nie. Tajemnice medyczne są zachowane, na przykład w przypadku, gdy dana osoba nie otrzymała specjalnego zaświadczenia lekarskiego z powodu swojej choroby. Na przykład tajemnice państwowe nie mogą być przedmiotem pracy osoby niepełnosprawnej umysłowo. Osoba z takimi odchyleniami nie otrzyma takiego dokumentu, jednak przyczyna tego pozostanie nieznana nikomu oprócz niego.
Przekazywanie przez lekarza informacji o diagnozie i leczeniu pacjenta kolegom w celu konsultacji w celu zapewnienia wysokiej jakości opieki medycznej nie jest czynem niezgodnym z prawem. Obowiązek zachowania tajemnicy lekarskiej spoczywa jednak na wszystkich lekarzach biorących udział w procesie medycznym. Dyskusja na temat leczenia konkretnych pacjentów między lekarzami jest niedopuszczalna w obecności nieznajomych.
Ujawnienie tajemnicy lekarskiej za zgodą pacjenta
Są chwile, kiedy pacjent może wyrazić zgodę na rozpowszechnianie niektórych informacji o nim. Informacje mogą być wymagane do dalszego badania i leczenia pacjenta, do wykorzystania w procesie edukacyjnym, do prowadzenia badań naukowych itp. Zezwolenie na ujawnienie informacji, które są prawnie poufne, udzielane jest wyłącznie za pisemną zgodą pacjenta, poświadczoną jego własnym podpisem. Jeżeli pacjent jest niezdolny do pracy, jego prawny przedstawiciel może sporządzić pisemną zgodę. Te ostatnie mogą być mianowane wyłącznie przez sąd.
Ujawnienie tajemnicy lekarskiej bez zgody pacjenta
Prawo stanowi, że niektóre sytuacje mogą spowodować, że lekarz przekaże poufne informacje o pacjencie bez jego ustnej lub pisemnej zgody. Takimi wyjątkowymi przypadkami są:
- niebezpieczeństwo infekcji, zatrucia lub uszkodzenia innych;
- dochodzenie w sprawie przestępstwa;
- podejrzenie bezprawnego działania wobec pacjenta;
- przeprowadzanie badań lekarskich;
- niezdolność pacjenta do wyrażenia swojej woli;
- pomoc dla osób poniżej 15 roku życia.
Nawet jeśli pisemna zgoda nie jest wymagana do przekazania informacji o pacjencie osobom trzecim, lekarz musi poinformować go o ujawnieniu tych informacji.
Kiedy jest kontrola przed dochodzeniem, lekarz nie ma prawa ujawniać informacji o pacjencie organom ścigania. Tylko oficjalne żądanie organów ścigania daje takie prawo. Wniosek należy złożyć na piśmie, a ilość niezbędnych informacji jest ściśle ograniczona.
Medyczny cel prywatności
Jeśli pacjent jest pewien, że wszystkie przedstawione przez niego informacje są tajemnicą medyczną, będzie skłonny do szczerości i nie ukryje informacji ważnych dla wdrożenia leczenia wysokiej jakości. Pomiędzy nim a lekarzem prowadzącym rozwinie się relacja zaufania, co z pewnością przyczyni się do powodzenia procesu leczenia.
Jeżeli nastąpi takie przekazanie informacji - tajemnice medyczne są ujawniane stronom trzecim - często zagraża to statusowi społecznemu pacjenta. Istotną przeszkodą w społecznej afirmacji osoby może być rozpowszechnianie informacji o jej problemach psychicznych lub emocjonalnych, chorobach onkologicznych, genetycznych lub przenoszonych drogą płciową itp. Może to również stanowić przeszkodę w rozwoju kariery i wątpić w sukces w innych obszarach życia. Lekarz, który dba o to, aby ujawnienie tajemnic medycznych w żadnym wypadku nie miało miejsca, zyskuje zaufanie pacjentów. Z czasem zyskuje reputację niezawodnego specjalisty, dla którego najważniejsze są osobiste interesy pacjentów.
Trudności z tajemnicą medyczną
Wiele pytań związanych jest z koncepcją „tajemnicy medycznej”. Prawo danego kraju zapewnia prawo pacjenta do zachowania poufności informacji o jego zdrowiu i reguluje ich przekazywanie osobom trzecim. Jednak w praktyce istnieje wiele innych sytuacji - w odniesieniu do nich w prawie nie ma wyraźnych wymagań. W innych przypadkach może się okazać, że dla stanu emocjonalnego pacjenta postępowanie w ścisłej zgodzie z wymogami aktów prawnych nie jest najlepszym rozwiązaniem.
Na przykład, czy konieczne jest zachowanie w tajemnicy informacji o chorobie psychicznej osoby, która z powodu swojej choroby może wyrządzić krzywdę innym? Czy warto utrzymywać w tajemnicy chorobę przenoszoną drogą płciową lub zakażenie wirusem HIV, ponieważ takie informacje mogą zapewnić im zdrowie? Czy zawsze trzeba postępować zgodnie z prawem, jeśli pacjent znajdzie nieuleczalną chorobę? Czy w niektórych sytuacjach lepiej poinformować o tym rodzinę zamiast pacjenta? Wszystkie te problemy często stanowią ogromną złożoność dla lekarzy.
Tajne przepisy medyczne
W Rosji pojęcie tajemnicy lekarskiej opisano w prawie federalnym. Jest uważany za ważną zasadę zdrowia. To samo prawo zawiera listę sytuacji, w których ujawnienie poufnych faktów medycznych bez zgody pacjenta nie jest niezgodne z prawem. Prawo człowieka do bezpieczeństwa jego danych osobowych jest zagwarantowane w art. 23 i 24 Konstytucji Federacji Rosyjskiej, art. 137 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej. W szczególności tajemnica lekarska jest określona w art. 62 „Podstawy”. Na Ukrainie Kodeks cywilny, „Podstawy ukraińskiego ustawodawstwa w zakresie opieki zdrowotnej” oraz przepisy „O informacjach” regulują tę kwestię.
W Rosji i na Ukrainie, podobnie jak we wszystkich krajach przestrzeni poradzieckiej, istnieje wiele aktów prawnych odzwierciedlających jedną lub drugą stronę pytania o to, w jaki sposób należy zachować tajemnice medyczne. Każdy lekarz musi zdawać sobie sprawę z praw swoich pacjentów gwarantowanych mu przez prawo jego władzy.
Prawo pacjenta do informacji na temat zdrowia
Jeśli chodzi o tajemnice medyczne, zawsze sugeruje się, że informacja pozostaje tajemnicą między pacjentem a lekarzem. Lekarz nie ma prawa nie informować swojego pacjenta o jego stanie zdrowia. Wszystko, co lekarz wie, powinno być znane człowiekowi. Informacje należy jednak przekazać pacjentowi w taki sposób, aby miał konkretne pojęcie o swojej chorobie i przepisanym mu leczeniu. Jednak jeśli dana osoba nie chce być informowana o stanie swojego zdrowia, nie możesz na siłę poinformować go o tym.
W wielu krajach europejskich cała dokumentacja medyczna pacjentów jest niekwestionowaną własnością kliniki zaangażowanej w jej leczenie. Osoba ma prawo tylko się z nią zapoznać. W niektórych stanach przestrzeni poradzieckiej, na prośbę pacjenta, można mu wydać wszystkie dokumenty dotyczące jego zdrowia lub ich kserokopii.
Odpowiedzialność za nieprzestrzeganie zasady poufności
Za ujawnienie tajemnic medycznych winowajca może zostać ukarany z różną surowością. Wiele zależy od szkód wyrządzonych ofierze przez nieprawidłowe działania lekarza. W wyniku rozpowszechnienia danych osobowych osoba może zostać po traumie, cierpieć ekonomicznie, a nawet uciekać się do samobójstwa. Przekazywanie tajemnic medycznych stronom trzecim może skutkować naganą dla pracownika służby zdrowia, zapłatą grzywny, wymuszoną służbą społeczną i usunięciem z urzędu. W niektórych przypadkach sprawcy przestępstwa przyznaje się udział w pracy naprawczej lub uwięzieniu.
Kto jeszcze jest zobowiązany do zachowania tajemnicy lekarskiej
Lekarze absolutnie dowolnej specjalizacji nie mogą lekceważyć takiej etycznej i prawnej koncepcji, jak „tajemnica lekarska”. Prawo wskazuje jednak, że nie tylko lekarze mogą być odpowiedzialni za rozpowszechnianie poufnych informacji w tej dziedzinie. Obowiązek zachowania tajemnic medycznych spoczywa także na pielęgniarkach, ratownikach medycznych, farmaceutach, pielęgniarkach, pielęgniarkach, pracownikach zakładów leczniczych, ubezpieczeniach, studentach. Jednym słowem zasada ta dotyczy każdego, kto otrzymał takie informacje w wyniku wykonywania obowiązków służbowych.
Czy informacje o HIV są tajne?
Jak już wspomniano, nie każdy trwający program leczenia powinien pozostać poufny. Tajemnice medyczne nie powinny obejmować informacji o pacjencie, który może stać się źródłem infekcji dla innych osób. Osoby takie należy pilnie odizolować od innych i być może poinformować szeroki krąg ludzi o istniejącym przypadku zakażenia, aby zapobiec epidemii.
Jednak zakażenie wirusem HIV nie jest jedną z chorób ludzkich, które lekarz może zgłosić innym bez łamania prawa. Ostrożnie osoba zarażona wirusem HIV może zapobiec infekcji ze strony innych osób wokół niego. Dlatego obecność tej dolegliwości u pacjenta lekarz musi zachować w tajemnicy.
Etyka medyczna dla beznadziejnie chorych i zmarłych
W przeciwieństwie do faktu, że wielu lekarzy, z litości dla pacjenta, informuje go o swoich rozczarowujących prognozach nie do niego, ale do jego rodziny, taki akt jest niezgodny z prawem. Każda osoba ma prawo być pierwszym, który zna swoją diagnozę, tylko on może zdecydować, kto powinien być o niej poinformowany. Jednak w praktyce wszystko jest bardzo skomplikowane, ponieważ po dowiedzeniu się o swojej beznadziejnej sytuacji pacjent może stracić serce i nie oprzeć się w żaden sposób swojej chorobie.
Jeśli chodzi o tych pacjentów, którzy już zmarli, niektóre informacje na temat ich zdrowia również powinny być utrzymywane w tajemnicy. Pomimo faktu, że nie żyją, ujawnione informacje mogą wpływać na wspomnienia, które inni o nich mają. Możemy zatem powiedzieć, że tajemnica lekarska nie ma ograniczeń czasowych.
Co zrobić, jeśli naruszone jest twoje prawo do poufnych informacji?
Jeśli tajemnica lekarska została ujawniona i istnieją świadkowie tego przestępstwa, musisz napisać oświadczenie do działu komisji śledczej. Powinien wskazywać twoje dane, postawioną diagnozę (z zastosowaniem dokumentów potwierdzających), w którym jesteś zarejestrowany. Następnie musisz wskazać, komu poświęciłeś informacje o swojej chorobie i dlaczego nie chcesz, aby ktokolwiek wiedział o tej chorobie, jakie konsekwencje się obawiałeś. W dalszej części opisz sytuację, w której ujawniono twoją tajemnicę informacji medycznych. Proszę szczegółowo wskazać wszystkie konsekwencje tego przestępstwa dla Ciebie, prosząc o wszczęcie postępowania karnego przeciwko przestępcy. Wymień wszystkie dane świadków przestępstwa, w tym ich adresy i numery telefonów. Jeśli sąd uzna winnego pracownika służby zdrowia, otrzymają Państwo odszkodowanie moralne.
Ujawnianie tajemnicy lekarskiej jest przestępstwem. Prawodawstwo każdego kraju na świecie przewiduje szereg przepisów chroniących prawa jego obywateli do poufności danych osobowych. Niestety naruszenie tego prawa w praktyce nie zawsze jest łatwe do udowodnienia. Jeśli pilnie potrzebujesz zachować w tajemnicy niektóre informacje medyczne o sobie, pilnie spytaj o to swojego lekarza, wymieniając kilka obowiązujących w kraju przepisów regulujących tę kwestię.