Czym jest socjalizm? To ideologia polityczna, która ma na celu uzupełnienie ludzkiej historii. W tym celu mobilizuje się zasoby dostępne dla państwa. Doktryna ta wpływa na spektrum społeczne i ekonomiczne.
Nieruchomość musi należeć do firmy lub znajdować się pod jej kontrolą. To szeroka własność zasobów jest uważana za kluczową cechę, która ma sens w tym sposobie prowadzenia polityki. Pierre Leroy, tej definicji użyto po raz pierwszy w 1834 r. W swojej pracy „Indywidualizm i socjalizm”.
Z jednej strony w powyższym przypadku nie obserwujemy żadnych ukrytych sztuczek. Czy jednak socjalizm jest naprawdę dobry? Dlaczego niektóre kraje odmówiły, a inne całkiem skutecznie stosują podstawowe zasady, a jednocześnie mają stabilną gospodarkę i wystarczająco wysoki PKB? Następnie porozmawiamy o tym i innych zagadnieniach i zrozumiemy, czym jest socjalizm.
Skąd pochodzą korzenie
Najpierw kilka słów o samym terminie. Czym jest socjalizm i skąd się wziął? Przez cały czas ludzie zastanawiali się nad rezygnacją z prywatnej własności nieruchomości; pragnienie równości zawsze było obecne.
Stało się tak z reguły, gdy ludzie nie pasowali do jego życia. Jak wiemy, obywatele są zadowoleni z panującego w kraju porządku niezwykle rzadko i nie na długo. Budzi się pragnienie sprawiedliwości. Punktem wyjścia, od którego rozpoczęła się budowa socjalizmu, była starożytna Grecja, w której Platon wyrażał idee w swoich dziełach Prawa i państwo.
Ziarna ideologii można znaleźć, jeśli weźmiemy pod uwagę Ateny z VI wieku pne. Przyczynił się również Utopian Thomas More, a także Tommaso Campanella. W ich pracach społeczeństwo opisuje się jako wolne od własności prywatnej, wszyscy ludzie są równi. Jeśli weźmiemy pod uwagę Europę Zachodnią, tutaj budowa socjalizmu rozpoczęła się w XIX wieku dzięki Saint-Simonowi, Owenowi i Fourierowi.
Wizja Karola Marksa
Marks wniósł znaczący wkład w rozwój ideologii. Jego zdaniem system socjalizmu powinien nabrać następujących cech:
- Fabuła musi zostać wywłaszczona. Dzierżawa gruntów została wykorzystana na pokrycie wydatków rządowych, z których proletariat powinien zostać wzbogacony.
- Konieczne było wprowadzenie wysokiego podatku progresywnego.
- Znieść prawo do dziedziczenia.
- Konfiskować mienie będące własnością emigrantów, rebeliantów i spekulantów.
- Musi być pożyczka scentralizowana. Zapewni to Narodowy Bank, który będzie zawierał kapitał państwowy.
- Monopolizuj cały transport. Proletariat wprowadza dyktaturę.
- Fabryki, środki pracy, grunty orne staną się liczniejsze, grunty się poprawią.
- Rolnictwo i przemysł zostaną połączone w jedno. Nie powinno być żadnych szczególnych różnic między wioskami a miastami.
- Wszystkie dzieci są wychowywane bezpłatnie i na zasadach społecznych.
Ograniczenia podróży
Socjalizm ma jeszcze jedną interesującą cechę: obywatele nie mają prawa do swobodnego przemieszczania się za granicę i powrotu. Rząd uważnie monitorował, aby upewnić się, że kraj opuścił maksimum w ramach podróży służbowej lub turystyki.
Niektórym osobom zabroniono podróżowania, jeśli posiadały informacje, które hipotetycznie mogłyby mieć znaczenie przy ich rozpowszechnianiu.
Model nacjonalistyczny
Narodowy socjalizm implikuje oficjalną ideologię polityczną Trzeciej Rzeszy.Obejmuje to antysemityzm, faszyzm i rasizm.
Głównym celem narodowego socjalizmu jest stworzenie i zatwierdzenie państwa czystego krwią na dużym terytorium. W Niemczech rasę aryjską uważano za taką, którą sami Niemcy uważali za idealną do przetrwania tak długo, jak to możliwe.
Rozpowszechniły się pomysły tysiącletniej Rzeszy. Totalitaryzm jest bardzo zbliżony do tej ideologii. I, oczywiście, poglądy socjalistyczne przyniosły korzenie. Różnica polega jednak na tym, że nazizm odmówił możliwości podziału społeczeństwa na klasy.
Model zarządzania restrukturyzacją
Rozwinięty socjalizm - co to jest? Termin ten został nazwany potęgą panującą w momencie, gdy rządy publiczne przeszły na komunizm. Odwołaj ten schemat rządowy do okresu stagnacji, kiedy państwo przechodziło ciężkie czasy.
Pozytywną cechą był fakt, że utrzymywał towarzyskość u swoich obywateli, chęć myślenia i analizowania, tworzenia czegoś niezwykłego i poświęcania czasu na duchowy rozwój rozwiniętego socjalizmu. Jakie są te możliwości, staje się niezwykle jasne w porównaniu z tym samym totalitaryzmem, kiedy inicjatywa została poważnie stłumiona. Życie kulturalne społeczeństwa rosło, a na półkach było puste, a nawet zarabianie pieniędzy, problem polegał na tym, żeby coś dla nich kupić.
Zaplanowana produkcja
Socjalizm ekonomiczny nazywany jest także gospodarką planową. Baza zasobów z takim modelem zarządzania należy do całego społeczeństwa, przeprowadzana jest scentralizowana dystrybucja.
Osoby fizyczne i prawne wykonują określone działania na podstawie jednego planu gospodarczego. Jest to typowe dla ZSRR. Obecnie można zauważyć tę kolejność w KRLD. Cały stan działa zgodnie z jednym planem, jak wielka i potężna maszyna.
Jest to podobne do organizmu, którego zamówienia w części pochodzą z mózgu. Planowanie wielkości i asortymentu produktów i usług jest kontrolowane przez organy rządowe. Są im przypisane ceny, płace, inwestycje. Prywatna własność jest odrzucana.
Środki produkcji należą do kraju. Odwrotnym schematem organizowania reprodukcji dóbr materialnych jest gospodarka rynkowa. Plusy można przypisać całkowitemu zatrudnieniu ludzi, nikt nie pozostaje bezczynny, gdy panuje socjalizm. Najważniejsze jest zmniejszenie poziomu rozwarstwienia społecznego. Możesz skoncentrować się na tworzeniu produktów, które będą odgrywać kluczową rolę w razie kryzysu.
Negatywne strony
Wszystko ma swoje wady. Czym jest socjalizm w tej wersji? Jest to faktyczny brak wolności wyboru dla osoby.
Ani producent, ani pracownik nie mają własnych zachęt, ponieważ nie wybierają życia i pracy. W związku z tym ciągle czują, że są tylko trybikami w systemie, których nie mogą zaplanować własnego losu, ktoś już dla nich wszystko ustalił. Ponadto tworzenie planów dla całego kraju jest bardzo trudne i czasochłonne. W tym celu należy wybrać najlepszych specjalistów, a mimo to istnieje możliwość wystąpienia błędu. Ryzyko jest więc ogromne. System musi osiągnąć swój idealny stan, aby działać poprawnie.
Wolne tempo rozwoju
Często planowana gospodarka nie jest w stanie szybko i poprawnie zastosować rzeczy osiągniętych dzięki przełomowi nauki każdego dnia. Zwykle umieszczane są plany długoterminowe, w których po prostu nie obejmują one możliwości zmiany. Z tego powodu dochodzi do hamowania, stagnacji i opóźnienia.
Nie wykorzystuje się możliwości, które mogłyby skorzystać na bardziej elastycznym systemie. Takie schematy kontroli są odpowiednie do masowej produkcji podobnych produktów. W tej chwili gospodarka rynkowa, ze swoimi ciągłymi wyścigami, przewyższającymi się ofertami rynkowymi, jest uważana za bardziej opłacalną.Sytuacja zmienia się tak szybko, że nie ma sensu ustalać ambitnych planów.
Więcej wolności społecznej
Socjalizm polityczny zakłada powszechną pracę pod kierownictwem partii, która bezpośrednio kontroluje proces pracy. Obejmuje i reguluje wszystkie relacje, które powstają między klasami, warstwami społeczeństwa, ludów, jednostek i kolektywów. Opracowuje się i wdraża politykę mającą na celu osiągnięcie celów społeczeństwa charakteryzującego się rozwojem i wysoką organizacją.
W takich planach rządowych zawsze ustalane są dalekosiężne plany. Ludzi pociąga zarządzanie procesami zachodzącymi w społeczeństwie i kraju. Aparat państwowy jest ciągle udoskonalany. Zwiększ aktywność organizacji społecznych. Kontrola ludzi staje się coraz większa, podstawa prawna, na której opiera się życie publiczne i państwowe, jest wzmocniona. Reklama zyskuje na popularności.
Uwzględniono opinię ludzi. Proletariat początkowo ustala dominującą pozycję w społeczeństwie. Czym jest socjalizm? Jest to strategia na rzecz wzmocnienia scentralizowanego zarządzania. Wraz z dalszym rozwojem dyktatura zostaje zniesiona, pojawia się więcej wolności słowa.
Władza w rękach ludzi
Public relations nabiera dojrzałości, ponieważ teraz ludzie kontrolują państwo. Główną wartość uważa się za suwerenność narodową. Państwo jest rządzone przez społeczeństwo, w rękach wszystkich ludzi dokonuje się przemiany społeczne. Decyzje deputowanych ludowych stanowią podstawę przepisów obowiązujących wszystkich obywateli. Jest to główna zasada rządów prawa, w której nie chodzi o osobiste cele klasy rządzącej, ale o dobro publiczne.
Sami ludzie pracujący są siłą rządzącą, a jednocześnie korzystają z instytucji niemających charakteru kierowniczego. Rola spółdzielni i innych organizacji jest wielka, jako zadania, które sami sobie wyznaczyli, aby regulować pracę władzy i sprawy ludzi. Przykładem stowarzyszeń politycznych i publicznych jest Front Ludowy, który obejmuje co najwyżej te ruchy i stowarzyszenia, które uczestniczą w procesach politycznych kraju. Z każdym rokiem znaczenie takich organizacji rośnie, ponieważ dla ludzi bardzo ważne jest poczucie, że sami decydują o losach własnego kraju.
Skąd masz dystrybucję?
Kraje socjalizmu zostały wyznaczone przez CPSU w czasie, gdy zimna wojna była na terytorium Związku Radzieckiego. Chodzi o te państwa, które wybrały ścieżkę zmiany socjalistycznej. Priorytetem jest ideologia marksizmu i leninizmu. Tryby charakteryzują się dość stabilną strukturą.
Stosunki ze Związkiem Radzieckim mogą być przyjazne lub wrogie. Ponadto państwa te nazywane są wspólnotą komunistyczną lub socjalistyczną (obóz, blok). W latach 40-50 ubiegłego wieku kraje przechodzące od kapitalizmu do popularnego rządu nazywano państwami demokracji ludowej. To samo w przeszłości dotyczyło wielu krajów trzeciego świata, którym ZSRR pomógł z zasobami w latach 60. i 80. XX wieku. Były to Angola, Jemen, Afganistan, Kongo, Mozambik, Algieria, Bangladesz i wiele innych.
Te dni
Na dzień dzisiejszy obejmują one Socjalistyczną Republikę Laosu, Republikę Korei, Chińską Republikę Ludową, Kubę i Wietnam. W tych państwach Partia Komunistyczna rządzi życiem politycznym, chociaż własność prywatna również odgrywa rolę w gospodarce. XXI wiek przyniósł socjalizm do Ameryki Łacińskiej. Ten model władzy w Nepalu jest wyraźnie wyrażony, kiedy przyszedł w 2008 roku.
Kuba jest kolejnym świetnym przedstawicielem krajów, które wpłynęły na ideały socjalistyczne. Raul Castro, głowa państwa, w 2010 r. Poszedł za przykładem chińskiego rządu i przeniósł wschodni model rządu na warunki własnego kraju.Dały zielone światło przedsiębiorczości; pojawiły się większe możliwości dla małych i średnich przedsiębiorstw.
Tak więc rząd kubański połączył gospodarkę planową z pewną swobodą dla przedsiębiorstw, które chcą się rozwijać i zarabiać pieniądze, widząc, że dla państwa będzie to miało pewną korzyść.
