Niezawisłość sądowa jest istotną cechą systemu. Znajduje to odzwierciedlenie w wielu aktach normatywnych, z których głównym jest Konstytucja. Co oznacza zasada niezawisłości sędziów? Dowiedz się więcej o tym później. 
Definicja
Niezależność sędziów jest w rzeczywistości zgodna tylko z normami konstytucji i prawa federalnego. Wykonując swoje czynności, sędziowie nie ponoszą odpowiedzialności przed nikim. Niezależność sędziów należy rozumieć jako wykluczenie jakiegokolwiek wpływu na nich innych osób i organizacji podczas rozpatrywania konkretnych spraw.
Cel
Zasada niezależności sędziów i ich podporządkowanie wyłącznie ustawie zakłada tworzenie takich warunków dla pełnienia funkcji, na podstawie których mogliby oni podejmować decyzje zgodnie z Konstytucją i ustawodawstwem federalnym (prawem federalnym), kierując się wewnętrznymi przekonaniami. W trakcie procesu ich opinia nie jest związana z punktem widzenia uczestników procesu. Niezależność sędziów zapewnia ochrona przed wszelkimi wpływami, naciski z zewnątrz. W tych warunkach możemy mówić o prawdziwej niezależności całego oddziału rządu, w który zaangażowani są ci urzędnicy.
Odpowiedzialność
W przypadku uznania aktu agencji państwowej lub innego organu za niezgodny z prawem sąd orzeka na podstawie praworządności. Nieprzestrzeganie tego wymogu stanowi poważne naruszenie proceduralne. Pociąga to za sobą odwrócenie decyzji. Konstytucyjna zasada niezawisłości sędziów i ich podporządkowanie wyłącznie ustawie nakłada na nich obowiązek stłumienia wszelkich ingerencji w rozstrzyganie spraw. Oprócz tego laicy, wybrani po raz pierwszy, muszą wyjaśnić główne zadania, cele i koncepcje, specyfikę obowiązków, wymagania. W przeciwnym razie trudno jest zapewnić rozpatrywanie spraw zgodnie z zasadami praworządności. 
Współczesne rzeczywistości
Sąd jest włączony do liczby takich instancji, których decyzje, w taki czy inny sposób, dotyczą sfery funkcjonowania innych organów państwowych, urzędników różnych szczebli, obywateli zainteresowanych do pewnego stopnia wynikiem rozpatrzenia konkretnych spraw. W tym względzie odnotowuje się również różnorodność sposobów i metod wywierania wpływu na organizacje uprawnione do wysłuchania postępowań, rozwijaną przez wiele lat. Wśród metod ujawnienia można wymienić próby przekupstwa i groźby przemocy fizycznej. A im dalej, tym bardziej wyrafinowani stają się.
Gwarancje niezależności sędziów
Szczególny nacisk położono na ich rozwój i wdrażanie w praktyce. Prace w tym kierunku prowadzone są od dawna. Zmiana w tej sprawie związana jest z przyjęciem ustawy regulującej status sędziów. Jednak tworzenie warunków wykluczających zagrożenie wpływem zewnętrznym, zadanie nie zostało całkowicie rozwiązane. Ponadto istnieje możliwość wywierania wpływu na niektórych sędziów przez innych lub przewodniczącego. Właśnie dlatego reguły mają na celu rozwiązanie tego dwutorowego problemu. W szczególności kodeks postępowania wymaga, aby decyzje były podejmowane w specjalnym pomieszczeniu. Podczas dyskusji żaden obcy nie jest do tego dopuszczony, a sędziowie mogą brać udział w rozpatrywaniu konkretnej sprawy. Aby wykluczyć wpływ na decyzję przewodniczącego, głosuje on jako ostatni. Zarówno jury, jak i ławnicy, a także sędziowie zawodowi, mają zasadę tajności spotkania.Oznacza to, że urzędnicy omawiający i podejmujący decyzję nie mogą ujawniać opinii wyrażonych podczas przyjmowania decyzji. Spełnienie tego wymogu zapewnia fakt, że w przypadku naruszenia poufności spotkania wydany akt zostanie uchylony. 
Wymagania
Zasada niezawisłości sędziów nie stanowi hasła ani odwołania. Jest to normatywna recepta, według której realizowane są określone zadania. Przepis ten jest wzmocniony gwarancjami dotyczącymi niezawisłości sędziów, wyrażonymi między innymi przy ustanawianiu niektórych wymogów dotyczących statusu. W szczególności obejmują one:
- przysięga;
- wymagania dotyczące kandydatów i sędziów, procedura mianowania;
- prawo do rezygnacji;
- procedura administrowania wymiarem sprawiedliwości zgodnie z procedurą ustanowioną przez prawo;
- zakaz ingerencji w działalność z dowolnej strony;
- odporność;
- ustanowiona procedura rozwiązania lub zawieszenia uprawnień;
- system organów wspólnoty sędziów;
- zapewnienie ochrony urzędnikom, krewnym, bezpieczeństwu mienia na podstawie odpowiedniego wniosku;
- prawo do noszenia i przechowywania broni służbowej;
- udzielanie pomocy społecznej i materialnej na koszt państwa zgodnie z wysokim statusem.
Konstytucja gwarantuje rozdział władzy. Na tej podstawie również opiera się zasada niezależności sędziów. Zgodnie z przepisem ten oddział rządu działa niezależnie, niezależnie od innych.
Wymagania dotyczące kandydatów
Poprzez ich wdrożenie wdrażana jest również zasada niezależności sędziów. Wnioskodawcy muszą:
- być obywatelami Federacji Rosyjskiej;
- osiągnąć 25 lat;
- posiadać wykształcenie wyższe (prawnicze);
- nie dopuszczać się czynów, które ich dyskredytują
- mieć co najmniej pięć lat doświadczenia w dziedzinie prawa;
- zdać egzamin kwalifikacyjny i uzyskać rekomendację od rady sądowej.
Ograniczenia wiekowe
Zasada niezależności sędziów jest również wdrażana w niektórych wymogach dotyczących wieku urzędnika. Obywatel, który ukończył 30 lat, może pracować w organie wyższym, w siłach zbrojnych lub w Najwyższym Sądzie Arbitrażowym - 35. W tym drugim przypadku staż pracy w sferze prawnej wynosi nie mniej niż 10 lat. Obywatel może pracować w Trybunale Konstytucyjnym od czterdziestego roku życia. Ponadto jego doświadczenie powinno wynosić co najmniej 15 lat. Limit wieku na stanowisko sędziego wynosi 70 lat. W przypadku upoważnionych (konstytucyjnych) organów podmiotów Federacji Rosyjskiej można ustalić ich górną granicę. 
Kadencja
Zgodnie z ogólną zasadą okres kadencji sędziego nie ma ograniczeń. Jednak przepis ten przewiduje dwa wyjątki. Tak więc Sprawiedliwość Pokoju jest wybierana na 5 lat przez ludność dzielnicy, do której należy jego jurysdykcja. Urzędnicy władz wojskowych miasta (dystryktu), dystryktu (garnizon, marynarka wojenna) powoływani są na trzy lata. Pod koniec tego okresu można je mianować na czas nieograniczony.
Prawa
W przypadku naruszenia zasad niezależności i nienaruszalności, w przypadku groźby fizycznej represji wobec sędziego lub członków jego rodziny, naruszenia własności, przewodniczący organów arbitrażowych i ogólnej jurysdykcji powinni podjąć odpowiednie środki. Są one przewidziane w ustawie federalnej nr 45. Zgodnie z jego przepisami państwo gwarantuje ochronę sędziów. Przewodniczący są zobowiązani do poinformowania odpowiednich władz, a także Najwyższych Sił Zbrojnych, Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej o wskazanych okolicznościach.
Działalność nadzorcza
Zasada niezależności sędziów, jak wspomniano powyżej, wyklucza jakąkolwiek ingerencję. Wymóg ten nie ma jednak zastosowania do inspekcji agencji rządowych, które nie wpływają na istotę podjętych decyzji. Na przykład organy podatkowe mogą zweryfikować poprawność obliczania ceł państwowych i kompletność otrzymania środków w budżecie. Jest to konieczne, aby zapobiec wszelkiego rodzaju błędom. 
Podsumowując
Zasada niezależności sędziów, zapisana w Konstytucji, służy wdrażaniu praworządności, bezstronnej i obiektywnej realizacji zadań wymiaru sprawiedliwości. Niemniej jednak cały system jako całość ma znaczące wady. W szczególności dotyczy to statusu sędziów. Urzędnicy nie ponoszą odpowiedzialności przed nikim, co oznacza, że cała odpowiedzialność za podejmowane decyzje spoczywa na ich sumieniu. Niektórzy sędziowie bardziej kierują się własnymi przekonaniami niż literą prawa. To z kolei stwarza warunki do obniżenia autorytetu władz i wskazuje na brak obiektywizmu w podejmowaniu decyzji. Problem ten był często podnoszony na różnych poziomach, w tym w Zgromadzeniu Federalnym. Jednak w praktyce często tak jest.
