Kolekcjoner to ... Definicja, prawa i obowiązki

„Kolekcjoner” to słowo, które niedawno pojawiło się w rosyjskiej rzeczywistości. Przyszło do nas z Zachodu. „Kolekcja”, „kolektor” to pochodne z łacińskiego collectio - „kolekcja”. Oznacza to, że kolektor jest tym samym kolektorem lub kolektorem.

Poborca, pożyczka, dłużnik - dziś te koncepcje są dość powszechne. Liczba firm zajmujących się ściąganiem długów rośnie wprost proporcjonalnie do liczby kredytów konsumpcyjnych. Wydaje się, że istnieje paradoks: dlaczego banki emitują jeszcze więcej funduszy kredytowych, skoro nie mogą odzyskać od nich płatności? Odpowiedź jest prosta: zysk jest tak wielki, że pokrywa koszty. To jest biznes.

Dlaczego nie lubisz kolekcjonerów?

Praca kolekcjonera w żadnym wypadku nie jest bezchmurna i ma wiele negatywnych stron. Z reguły osoby nie posiadające wykształcenia prawnego są zaangażowane w tego rodzaju działalność.

Co to jest kolekcjoner? To prosty pracownik firmy, obdarzony nie tyle prawami, co obowiązkami. W przypadku „załamania” jego działania będą rozpatrywane przez pryzmat przepisów prawa karnego.

Każda firma windykacyjna jest nastawiona na zysk, jej założyciele i menedżerowie również chcą mieć „szybkie” pieniądze, dlatego wywierają presję na kolekcjonerów, a także na pożyczkobiorców.

Do chwili obecnej nie ma profesjonalnego szkolenia w zakresie działań windykacyjnych. Obecny kolektor to wnioskodawca, który w najlepszym wypadku zostanie wysłany na niektóre podejrzane kursy. Kto prowadzi szkolenie iw jakiej formie istnieje materiał szkoleniowy, to osobny temat. Z reguły na takich kursach uczą komunikowania się z pożyczkobiorcami, podają listę działań, „przedpłaty”, nie więcej.

W rzeczywistości nie ma innego sposobu na zdobycie pieniędzy niż negocjacje z pożyczkobiorcą. Kolekcjoner robi to, a jego sposobem jest osiągnięcie porozumienia.

Brak państwowej regulacji działań windykacyjnych

A wszystko to dzieje się z jednego prostego powodu: do tej pory ustawodawca nie może legitymizować działalności agentów i firm windykacyjnych. W różnych momentach kilku polityków przedstawiało Dumie odpowiednie rachunki, ale żaden z nich nie został przyjęty do dziś.

Chociaż na początku 2016 r. Sprawa rozwinęła się dzięki Radzie Federacji, która poważnie podjęła rozwiązanie tej sytuacji. Mówca V. Matvienko powiedział, że działalność windykacyjna w obecnej formie nabrała już cech przestępczego biznesu.

Prawo nowej kolekcji: co to będzie?

Co czeka ten biznes w najbliższej przyszłości? Nowy projekt ustawy określi przepisy, zgodnie z którymi poborcy, prawa i możliwości obowiązują podczas komunikacji z dłużnikiem. Zidentyfikowano organ, któremu powierzono odpowiedzialność za prowadzenie rejestru kolektorów i który będzie regulował i kontrolował ich działalność.

W przypadku naruszenia zasad komunikacji z dłużnikiem-kredytobiorcą poborca ​​otrzyma imponującą grzywnę podwyższoną z 200 tysięcy rubli. do 2 milionów rubli. Ponadto projekt ustawy definiuje pojęcia prawne, w tym:

• kim są kolekcjonerzy;
• kolejność ich interakcji z dłużnikami.

Zasady te będą miały zastosowanie do organizacji mikrofinansowych, banków, innych pożyczkodawców oraz osób, które pobierają długi.

Nowy rachunek: ochrona praw dłużnika

Poborca ​​będzie mógł wezwać dłużnika nie częściej niż dwa razy w tygodniu. Spotkania - nie częściej niż raz w tygodniu. Zabrania się komunikowania się z dłużnikami od 22.00 do 8.00 w dni powszednie oraz od 20.00 do 9.00 w weekendy.Podczas pracy z dłużnikiem poborca ​​nie ma prawa korzystać z urządzenia, które ukrywa jego adres e-mail i numery telefonów.

Dłużnik ma prawo do wyznaczenia osobistego przedstawiciela lub odmowy komunikowania się z komornikami, a nawet wierzycielem po pewnym czasie od daty opóźnienia.

Aby przesłać dane osobowe dłużnika do windykatora, pożyczkobiorca musi udzielić bankowi tej udokumentowanej zgody.

Kolekcjonerzy nie mogą wchodzić w interakcje z następującymi osobami:

• niezdolny;
• znajduje się w placówkach medycznych;
• nieletni;
• osoby niepełnosprawne.

Ponadto projekt ustawy wprowadza ograniczenia i zabrania niektórym kręgom osób prowadzenia działalności windykacyjnej. Ta szansa zostanie odrzucona:

• pracownicy, którzy posiadają rejestr karny za przestępstwo w sferze gospodarczej lub w dziedzinie bezpieczeństwa publicznego;
• Osoby o „złej reputacji biznesowej”.

W odniesieniu do osób prawnych będą one mogły angażować się w działania związane z windykacją, pod warunkiem że takie działania będą kluczowe. A także mają statutowy fundusz w wysokości co najmniej 10 milionów rubli.

Jakie prawa i obowiązki mają teraz kolekcjonerzy

Prawo nie zostało jeszcze uchwalone, ale wzywają was kolekcjonerzy. Co robić Przede wszystkim musisz wiedzieć, co mogą i czego nie mają prawa komunikować się z dłużnikiem.

Zatem kolekcjonerzy muszą:

• Przed komunikacją przedstaw się, podaj stanowisko i organizację;
• przedłożyć dłużnikowi osobiście lub przesłać pocztą dokumenty, które służą jako podstawa do tego, że ten konkretny agent może wymagać długu.

Kolekcjonerzy mają prawo do:

• negocjować z dłużnikiem-pożyczkobiorcą, dzwonić, korespondować pocztą elektroniczną lub zwykłą pocztą, wysyłać roszczenia o zapłatę długu;
• zwrócić się do biura informacji kredytowej;
• pozwać dłużnika w przypadku cesji wierzytelności;
• reprezentować interesy banku w procesie;
• wykonywać inne czynności przewidziane prawem.

Czego kolektory nie mogą robić

Teraz, gdy kolektory nie są dozwolone:

• dzwonić w nocy od 23:00 do 6:00;
• komunikować się niegrzecznie, używając obscenicznego języka;
• grozić aresztowaniem, przemocą fizyczną, przemocą itp .;
• ukryj swoje dane;
• wprowadzić w błąd dłużnika;
• infiltrować własność prywatną bez pozwolenia;
• przejąć własność pożyczkobiorcy-dłużnika.

Na podstawie tego, jakie dokumenty zbiera windykator

Współpraca firmy z bankiem ma dwa kierunki:

1. Umowa agencyjna. W takim przypadku kolektory mogą działać we własnym imieniu lub w imieniu banku. Ale agent jest pośrednikiem między pożyczkobiorcą a bankiem. Aby odzyskać dług, konieczne jest pełnomocnictwo, które bank udzieli komornikowi. Z kolei kolekcjoner banku przedstawia raport i działa jako agent.
2. Cesja wierzytelności (cesja). Bank sprzedaje prawo do windykacji na podstawie umowy pożyczki firmie windykacyjnej. Innymi słowy, wszystkie dokumenty dotyczące prawa do roszczenia długu są przekazywane przez bank podmiotowi pobierającemu. Jednocześnie poborca ​​nie odpowiada przed bankiem i reprezentuje spółkę, która jest nowym wierzycielem zgodnie z prawem.

Ważne jest, aby wiedzieć, że prawo banku do przyciągnięcia firmy windykacyjnej do windykacji powinno być określone w umowie pożyczki. W przeciwnym razie wszelkie działania agentów, a także banków w celu przyciągnięcia stron trzecich do ściągania długów są nielegalne.

Przy zawarciu umowy agencyjnej lub przelew wierzytelności zgoda dłużnika nie jest wymagana. Ale bank jest zobowiązany powiadomić pożyczkobiorcę na piśmie o takim fakcie i o tym, kto będzie teraz żądał od niego długu.

Kolekcjoner za granicą

Jeśli mamy kolekcjonerów, logiczne jest założenie, że znajdują się w jakimkolwiek cywilizowanym państwie. W końcu instytucja kredytowa jest rozproszona po całym świecie. Kim są kolekcjonerzy za granicą?

W Europie i Ameryce nie zastraszają przez telefon, nie zagrażają zdrowiu ani grupie wyjścia.Praca kolekcjonera jest prawnie regulowana. To proste: agent uprzejmie powiadomi dłużnika o potrzebie spłaty długu, życzę mu dobrego dnia, a następnie prześle materiały do ​​sądu. Następnie przybędą komornicy i opiszą nieruchomość.

Pożyczanie za granicą to duży instrument finansowy w bardziej zróżnicowanych kulturowo i interesujących wariantach. Kultura wydajności prawnej jest znacznie wyższa, odsetki od kredytu są znacznie niższe, a jeśli nie wszystko, wiele się robi dla ludzi. Państwo kontroluje znaczące obszary życia, a istnieją specjalne organizacje, które śledzą i karają długi. Jednocześnie sankcje są tak wysokie, a odsetki tak niskie, że niewiele osób chce podjąć ryzyko i nie spłacać pożyczki w wysokości 5% rocznie.

W końcu państwo powstało w celu zorganizowania i zapewnienia obywatelom bezpiecznego, zdrowego i szczęśliwego życia. W każdym obszarze, w którym obywatel, nawet teoretycznie, może zostać naruszony przez coś, oszukany lub doprowadzony do niedopuszczalnych warunków, należy zmaksymalizować kontrolę i nadzór.