Jednym z kluczowych celów prawa karnego jest ochrona własności. Konstytucja ustanawia równe gwarancje ochrony wszystkich jej form. Ustalono odpowiedzialność za przestępstwa przeciwko mieniu Artykuły 158–168. Są zjednoczeni w rozdz. 21, w sekcji 8 Kodeksu karnego. 
Pojęcie przestępstw majątkowych
Jako przedmiot ogólny w takich aktach istnieją stosunki związane z uprawnieniami do posiadania, rozporządzania i korzystania z jednej lub drugiej własności. Niektóre przestępstwa majątkowe są uważane za wielowymiarowe. Badani wkraczają nie tylko na główny, ale także na opcjonalny lub dodatkowy element. Na przykład w przypadku rabunku takim przedmiotem jest zdrowie ludzkie. Przestępstwo przeciwko mieniu jest skierowane przeciwko mieniu. Reprezentuje przedmioty materialne, w tworzenie których inwestuje się ludzką pracę. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego podlegają one prawom majątkowym. Ponadto nie wszystkie z nich mogą stać się przedmiotem naruszenia danej kategorii. Na przykład nielegalne ścinanie drzew nie można uznać za przestępstwo przeciwko mieniu. Naruszenia obiektów w stanie naturalnym (dzikie zwierzęta, lasy, zasoby rybne itp.) Dotyczą działań w sferze środowiska. 
Własność intelektualna nie jest również przedmiotem omawianych przestępstw. W tym przypadku napastnicy naruszają wolności konstytucyjne oraz prawa człowieka i obywatela. Przedmiotem przestępstw majątkowych są zwykle ruchome przedmioty materialne (na przykład samochody). Naruszenie może jednak dotyczyć także nieruchomości. Można popełnić przestępstwo w odniesieniu do przedmiotów, które same w sobie są dowodem wartości. Takie przedmioty obejmują na przykład gotówkę, obligacje, akcje, czeki prywatyzacyjne i inne papiery wartościowe. Przedmiotem przestępstwa jest często bezpośrednio samo prawo własności. Aby taki czyn miał miejsce, własność podmiotu musi być obca. Dobra materialne, których dotyczy naruszenie, muszą należeć do innych osób na podstawie prawa własności lub posiadania prawnego. 
Charakterystyka przestępstw majątkowych: strona obiektywna
Z reguły atak odbywa się w formie aktywnych działań. Jednak przestępstwo przeciwko mieniu może być również popełnione przez bezczynność. W szczególności kara za takie czyny jest przewidziana w Art. 165 i 168 Kodeksu karnego. Pierwszy artykuł ustanawia sankcje za spowodowanie szkód majątkowych poprzez naruszenie zaufania lub oszustwa, w drugim - za zniszczenie lub zniszczenie wartości innych ludzi.
Funkcje kompozycji
Z założenia przestępstwa te są w przeważającej mierze materialne. Oznacza to, że z chwilą zakończenia aktu prawo wiąże się z wystąpieniem pewnych konsekwencji. W szczególności mówimy o powodowaniu szkód majątkowych dla właściciela. Przestępstwo przeciwko mieniu może mieć formalny skład. Takie działania obejmują na przykład rozbój. (Art. 162) sprzeniewierzenie pojazdów bez kradzieży (Art. 166) wymuszenie (art. 163). Jeżeli przestępstwo przeciwko mieniu ma strukturę materialną, konieczne jest ustalenie związku między zachowaniem sprawcy a konsekwencjami, które powstały w wyniku jego czynu. Opcjonalną funkcją jest metoda popełniania nielegalnych działań.Jest uważany za konstruktywny element wszystkich rodzajów kradzieży. Oprócz tego ta funkcja stanowi kryterium ograniczające. Tak więc w przypadku kradzieży istnieje tajna metoda, w przypadku oszustwa oszustwa stosuje się naruszenie zaufania. 
Subiektywna część
Wszelkie ingerencje w przedmioty własności, z wyjątkiem nieostrożnego zniszczenia lub uszkodzenia mienia, są przeprowadzane umyślnie. Z reguły intencja przedmiotu jest bezpośrednia. Subiektywna strona takiego zniszczenia / zniszczenia dóbr materialnych, która dodatkowo pociągnęła za sobą śmierć osoby lub inne poważne konsekwencje, charakteryzuje się winą w dwóch postaciach. W przypadku niektórych ataków niezbędny jest samolubny cel. Na przykład jest obecny we wszystkich typach kradzieży.
Tematy
Odpowiedzialni obywatele, którzy osiągnęli wiek określony prawem, mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności. Za popełnienie kradzieży, wymuszenia, rozboju, rozboju, a także bezprawnego zajęcia pojazdu bez celu uprowadzenia lub celowego uszkodzenia / zniszczenia mienia innej osoby w okolicznościach obciążających, kara nakładana jest na osoby w wieku 14 lat. W przypadku innych przestępstw przeciwko mieniu wiek oskarżenia wynosi 16 lat. Wiele kompozycji przewiduje specjalny temat. Tak więc, w przypadku przywłaszczenia lub defraudacji, obywatel, któremu powierzono mienie do przechowywania, będzie pociągnięty do odpowiedzialności.
