Dzisiejsza edukacja jest jednym z głównych i ważnych obszarów życia i społeczeństwa. Jest to niezależna gałąź sfery społecznej i gospodarczej. System edukacji w naszym kraju wielokrotnie podlegał zmianom.
Koncepcja edukacji
Z reguły edukacja dotyczy głównie sfery pedagogicznej, aw ramach tego obszaru nauki jej koncepcja jest następująca: jest to proces mający na celu wychowanie i szkolenie w interesie członka społeczeństwa, podczas którego opanowuje on zasób wiedzy. Tak więc proces edukacji można scharakteryzować na kilku podstawach: celowość, organizacja, łatwość zarządzania, kompletność i zgodność z wymaganiami jakościowymi ustanowionymi przez państwo.
Pochodzenie edukacji w Rosji
Edukacja i umiejętność czytania zawsze były powszechne w Rosji, o czym świadczą znalezione listy z kory brzozy z pierwszego tysiąclecia.
Początek powszechnej edukacji w Rosji położył książę Władimir, wydając dekret zabierający dzieci z najlepszych rodzin i uczący ich „nauczania książek”, które starożytni Rosjanie postrzegali jako dzikość i wzbudzali strach. Rodzice absolutnie nie chcieli dać swoim dzieciom nauki, więc uczniowie zostali przymusowo zapisani do szkół.
Pierwsza duża szkoła pojawiła się w 1028 roku dzięki wysiłkom Jarosława Mądrego, który był w stanie zebrać 300 dzieci i wydał polecenie „uczyć ich książek”. Od tego czasu liczba szkół zaczęła rosnąć. Zostały otwarte głównie w klasztorach i kościołach, i to nie tylko w miastach, ale także w osadach wiejskich.
Warto zauważyć, że książęta starożytnej Rosji byli ludźmi wykształconymi, dlatego zwracali szczególną uwagę na nauczanie dzieci i książek.
Edukacja i jej poziom wzrosły aż do inwazji mongolsko-tatarskiej w XIII wieku, co było katastrofalne dla kultury rosyjskiej, ponieważ prawie wszystkie ośrodki czytania i pisania zostały zniszczone.
I dopiero w połowie XVI wieku władcy ponownie pomyśleli o umiejętnościach czytania i edukacji, a już w XVIII wieku edukacja zaczęła zajmować szczególne miejsce w historii Rosji. Wtedy podjęto próbę stworzenia państwowego systemu edukacji. Otwarto szkoły i zaproszono ekspertów z różnych dziedzin nauki z zagranicy lub rosyjskich nastolatków wysłano za granicę na studia.
Tylko za Piotra I edukacja i oświecenie, a także ich rozwój, otwieranie szkół różnych specjalizacji (matematycznych, geograficznych) stały się ważnym zadaniem państwa. Dzięki temu w Rosji powstał system kształcenia zawodowego.
Wraz ze śmiercią Piotra I edukacja rosyjska popadła w ruinę, ponieważ jej następcy nie poświęcali należytej uwagi nauce.
Ale jeśli wcześniej tylko dzieci szlachty i innych rodzin i rodzin szlacheckich mogły studiować, to od drugiej połowy XVIII wieku wszystko zmieniło się radykalnie. Katarzyna II nadała w koncepcji „edukacji” zupełnie inne znaczenie - edukacji ludu.
Ministerstwo Edukacji zostało utworzone po raz pierwszy w 1802 r. Przez cara Aleksandra I; utworzono typy instytucji edukacyjnych: szkoły parafialne i powiatowe, gimnazja i uniwersytety. Ustanowiono ciągłość między tymi instytucjami, liczba klas wzrosła do 7, a uniwersytet można było rozpocząć dopiero po ukończeniu gimnazjum.
Na przełomie XIX i XX wieku pojawiły się pytania dotyczące reformy edukacji szkolnej, która bardzo szybko stała się przedmiotem zainteresowania opinii publicznej. W tym okresie szkoła rosyjska, pomimo różnych trudności i sprzeczności, przeżywała boom: liczba instytucji edukacyjnych wzrosła, liczba uczniów w nich, różnorodne formy i rodzaje edukacji, a także jej treść.
Historia rozwoju edukacji w XX wieku
Zniszczenie istniejącego wówczas systemu edukacji rozpoczęło się po rewolucji 1917 roku. Struktura zarządzania szkołą została zniszczona, prywatne i duchowe instytucje edukacyjne zostały zamknięte, rozpoczęły się badania „niewiarygodnych” nauk i nauczycieli.
Ideą szkoły radzieckiej był jednolity system bezpłatnej i wspólnej edukacji ogólnej. Korzyści z zapisania się na zajęcia otrzymali chłopi i robotnicy, rozwinął się system edukacji socjalistycznej, a szkoły oddzielono od kościołów.
Przepisy przyjęte w latach 40. w sprawie edukacji w Rosji przetrwały do dziś: nauczanie dzieci w wieku szkolnym od 7 lat, wprowadzenie pięciopunktowego systemu oceniania, egzaminy końcowe po ukończeniu szkoły i przyznawanie wyróżnień medalami (srebrnymi i złotymi).
Reforma rosyjskiej edukacji
We współczesnej historii Federacji Rosyjskiej reforma edukacji rozpoczęła się w 2010 r. Wraz z podpisaniem projektu ustawy o pakiecie środków służących modernizacji systemu edukacji. Oficjalny start został ogłoszony 1 stycznia 2011 r.
Główne środki podjęte w celu zreformowania edukacji obejmują:
- Wprowadzenie jednolitego egzaminu państwowego (EEG) zamiast „niesprawiedliwego”, zdaniem prawodawców, systemu egzaminacyjnego działającego w Rosji od wielu dziesięcioleci.
- Wprowadzenie i dalszy rozwój szkolnictwa wyższego na kilku poziomach - programy licencjackie i magisterskie mające na celu zbliżenie edukacji rosyjskiej do europejskiej. Niektóre uniwersytety utrzymały pięć lat studiów w niektórych specjalnościach, ale dzisiaj jest ich bardzo niewiele.
- Stopniowe zmniejszanie liczby nauczycieli i nauczycieli.
- Zmniejszenie liczby instytucji szkolnictwa wyższego poprzez ich całkowite zamknięcie lub reorganizację, w wyniku czego dołączają one do potężniejszych uniwersytetów. Ocenę tę przekazała im specjalna komisja utworzona przez Ministerstwo Edukacji.
Wyniki reformy nie zostaną wkrótce podsumowane, ale opinie są już podzielone. Niektórzy twierdzą, że w wyniku tych zmian jeden z najbardziej jakościowych i podstawowych systemów edukacyjnych na świecie upadł. Ponieważ dotacje państwowe stały się znacznie mniejsze, wszystko sprowadzało się do komercjalizacji edukacji na wszystkich poziomach instytucji edukacyjnych. Inni twierdzą, że dzięki europejskiej standaryzacji rosyjscy studenci mieli szansę pracować za granicą, a liczba wyników egzaminów żonglerskich w szkołach spadła.
Struktura
System edukacji w Rosji składa się z kilku elementów:
- Wymagania stanowe i standardy edukacyjne opracowane na poziomie federalnym.
- Programy edukacyjne składające się z różnych typów, kierunków i poziomów.
- Instytucje edukacyjne, a także kadra dydaktyczna, sami studenci i ich przedstawiciele prawni.
- Organy zarządzające edukacją (na szczeblu federalnym, regionalnym i gminnym) oraz utworzone z nimi organy o charakterze konsultacyjnym lub konsultacyjnym.
- Organizacje zaprojektowane w celu prowadzenia działań edukacyjnych i oceny ich jakości.
- Różne stowarzyszenia działające w dziedzinie edukacji (osoby prawne, pracodawcy, organizacje publiczne).
Ustawodawstwo i regulacje prawne dotyczące edukacji
Prawo do edukacji dla obywateli naszego kraju gwarantuje Konstytucja Federacji Rosyjskiej (art. 43), a wszelkie związane z tym kwestie leżą w gestii państwa i jego podmiotów.
Głównym dokumentem regulującym system edukacji jest ustawa federalna z dnia 29 grudnia 2012 r. Nr 273-ФЗ „O edukacji w Federacji Rosyjskiej”.
Zgodnie z tym dokumentem dekrety, nakazy, dekrety i inne dokumenty w dziedzinie edukacji mogą być przyjmowane nie tylko na szczeblu federalnym, ale także regionalnym i gminnym, jako uzupełnienie podstawowych przepisów stanowych.
Normy i wymogi edukacji rządowej
Wszystkie standardy szkoleniowe są przyjmowane na poziomie federalnym i mają na celu zapewnienie:
- Pojedynczy proces edukacyjny w całej Federacji Rosyjskiej.
- Ciągłość głównych programów.
- Różnorodność treści programowych na odpowiednim poziomie, tworzenie programów o różnej orientacji i złożoności, z uwzględnieniem potrzeb i umiejętności uczniów.
- Gwarantowany poziom i system jakości edukacji w ramach jednolitych obowiązkowych wymagań programów edukacyjnych - zgodnie z warunkami i wynikami ich studiów.
Ponadto są one podstawą jakość edukacji studenci, a także warunki studiowania określonego rodzaju edukacji.
Zgodność ze standardami i wymaganiami jest warunkiem wstępnym wdrożenia podstawowych programów edukacyjnych w przedszkolu i innych organizacjach prowadzących działalność edukacyjną.
Standardy państwowe obejmują między innymi wymagania dotyczące głównych programów edukacyjnych:
- Do ich struktury.
- Do warunków realizacji, w tym kwestii finansowych, personalnych i logistycznych.
- Do ostatecznych wyników ich rozwoju.
Dla studentów niepełnosprawnych dostępne są specjalne wymagania i standardy, które są również dostępne na poziomie kształcenia zawodowego.
Zarządzanie edukacją w Rosji
System edukacji jest zarządzany na kilku poziomach: federalnym, regionalnym i miejskim.
W federalnej poziom zarządzania Realizowany jest przez Ministerstwo Edukacji i Nauki Federacji Rosyjskiej, do którego zadań należy rozwój polityki publicznej i regulacji prawnych w dziedzinie edukacji. Dokumenty są akceptowane na poziomie prezydenta i rządu Federacji Rosyjskiej.
Federalna Służba Nadzoru Edukacji i Nauki (Rosobrnadzor) zajmuje się licencjonowaniem, certyfikacją instytucji edukacyjnych, certyfikacją naukowców i nauczycieli uniwersytetów, certyfikacją absolwentów, potwierdzaniem dokumentów edukacyjnych.
Zarządzanie edukacją na poziomie regionalnym jest administrowane przez ministerstwa i departamenty edukacji utworzone w jednostkach wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej. Nadzoruje wdrażanie ustawodawstwa federalnego i regionalnego w dziedzinie edukacji Rosobrnadzor.
Na poziomie gminy zarządzanie edukacją, a także egzekwowanie federalnych, regionalnych i gminnych przepisów i wymagań, jest przeprowadzane przez departamenty, administracje i departamenty edukacji znajdujące się na terytorium gmin.
Rodzaje systemów edukacji i formy szkolenia
Nowoczesny system edukacji w Rosji dzieli się na kilka typów.
- System edukacji przedszkolnej (żłobek, przedszkole).
- Podstawowa (przedszkole, szkoła).
- Podstawowy (szkoły, gimnazja, licea, korpus kadetów).
- Średnie (szkoły, gimnazja, liceum, korpus kadetów).
Profesjonalista:
- System średniego kształcenia specjalistycznego (szkoły zawodowe, kolegia, szkoły techniczne);
- System szkolnictwa wyższego - licencjat, specjalność, program magisterski i szkolenie wysoko wykwalifikowanego personelu (uniwersytety, akademie).
Dodatkowe środki:
- Specjalistyczne szkolenie dla dorosłych i dzieci (pałace kreatywności dzieci, szkoła artystyczna dla dorosłych i dzieci).
- Kształcenie zawodowe (instytucje kształcenia ustawicznego). Jest to z reguły przeprowadzane przez organizacje i instytucje naukowe.
Edukacja podzielona jest na 3 główne formy edukacji: stacjonarne lub stacjonarne; niestacjonarne (wieczorowe) i niestacjonarne.
Ponadto kształcenie można uzyskać w formie badań zewnętrznych, tj. Samokształcenia i samokształcenia oraz edukacji rodzinnej. Formularze te dają również studentom prawo do zaliczania ocen końcowych w instytucjach edukacyjnych.
Nowe formy szkolenia powstałe w wyniku reform obejmują: system sieci edukacja (edukacja z pomocą kilku instytucji edukacyjnych jednocześnie), nauczanie elektroniczne i na odległość, co jest możliwe dzięki zdalnemu dostępowi do materiałów edukacyjnych i wydawaniu końcowych zaświadczeń.
Edukacja oraz jej wsparcie edukacyjne i metodologiczne
Baza informacji jest głównym narzędziem do organizacji procesu edukacyjnego. Odzwierciedla nie tylko sposoby budowania procesu edukacyjnego, ale daje pełne wyobrażenie o wielkości treści szkolenia, która podlega asymilacji.
Głównym celem jest wdrożenie wymagań państwowych standardów edukacyjnych w celu zapewnienia wszystkim uczniom pełnego zestawu materiałów edukacyjnych i metodycznych dla wszystkich form edukacji.
Pytania dotyczące edukacyjnego i metodologicznego wsparcia procesu edukacyjnego są nadzorowane przez Ministerstwo Edukacji i Nauki Federacji Rosyjskiej. Zatwierdza również federalną listę podręczników i ich zawartości. Zgodnie z zamówieniem działu wszystkie podręczniki szkolne muszą mieć również wersję elektroniczną z zawartością elementów multimedialnych i interaktywnych.
Ugruntowane wsparcie edukacyjne i metodologiczne pozwala usystematyzować materiały metodologiczne i regulacyjne; analizować i poprawiać skuteczność i jakość sesji szkoleniowych; zbudowanie obiektywnego systemu oceny wiedzy studentów i absolwentów.
Wydatki na edukację
W ostatnich latach ogólny system edukacji w Rosji, jego aktualizacja i doskonalenie były jednym z najwyższych priorytetów państwa, pomimo trudności gospodarczych. Pod tym względem dotowane środki przyznawane przez rząd rosną z roku na rok.
Na przykład, jeśli w 2000 roku na rozwój edukacji przeznaczono ponad 36 miliardów rubli, to już w 2010 roku - 386 miliardów rubli. zastrzyki budżetowe. Pod koniec 2015 r. Wykonano budżet na wydatki edukacyjne w wysokości 615 493 mln rubli.
Rozwój systemu edukacji
Koncepcję tę przedstawił rząd Federacji Rosyjskiej w dekrecie nr 497 z 05.23.15 „W sprawie federalnego programu rozwoju edukacji na lata 2016–2020”.
Program ma na celu stworzenie szeregu warunków dla skutecznego rozwoju edukacji w Rosji, mających na celu zapewnienie przystępnej jakości edukacji, która spełni współczesne wymagania społeczeństwa zorientowanego społecznie jako całości.
Do osiągnięcia tego celu należą:
- Tworzenie i integracja innowacji strukturalnych i technologicznych w szkolnictwie średnim zawodowym i wyższym.
- Opracowanie i wdrożenie zestawu środków w celu opracowania skutecznego i atrakcyjnego systemu dodatkowej edukacji dla dzieci, środowiska naukowego i kreatywnego w placówkach edukacyjnych.
- Utworzenie takiej infrastruktury, która zapewni warunki do szkolenia wysoko wykwalifikowanego personelu na nowoczesnym rynku.
- Utworzenie popularnego systemu oceny jakości edukacji i jej wyników edukacyjnych.
Realizacja programu podzielona jest na 2 etapy:
- 2016-2017 - testowanie i wdrażanie środków rozpoczętych od rozpoczęcia Federalnej Reformy Edukacji.
- 2018-2020 - zmiana struktur edukacyjnych, rozpowszechnianie nowych programów edukacyjnych, wprowadzanie nowych technologii i wiele więcej.
Konsekwencje reformy i problemy rozwoju edukacji w Rosji
Rosyjska edukacja, która w latach 90. była niedofinansowana i uległa zasadniczym zmianom od 2010 r., Zdaniem wielu ekspertów, zaczęła znacznie tracić na jakości.Można tutaj wyróżnić wiele problemów, z powodu których edukacja nie tylko się nie rozwija, ale się rozwija.
Po pierwsze, status społeczny nauczycieli i nauczycieli spadł. Dotyczy to nie tylko stopnia poszanowania takiej pracy, ale także poziomu płatności i gwarancji państwa socjalnego.
Po drugie, potężny system biurokratyczny, który nie pozwala młodym i utalentowanym naukowcom uzyskać stopnie naukowe i stopnie naukowe.
Po trzecie, eliminacja kryteriów i standardów edukacyjnych, które były budowane od dziesięcioleci, a zatem stają się przejrzyste i dostępne dla wszystkich zainteresowanych.
Po czwarte, wprowadzenie EEG jako egzaminu, który sprowadza się do oceny pamięci ucznia z różnych przedmiotów, ale nie przyczynia się do rozwoju logiki lub kreatywnego myślenia.
Po piąte, wprowadzenie nowych rodzajów systemów szkoleniowych: licencjackich (4 lata) i absolwentów (6 lat). Unikanie specjalistycznych programów szkoleniowych (5 lat) doprowadziło do tego, że obecnie 5-letnie programy są ograniczone do minimum, a programy magisterskie są pełne dodatkowych i często zupełnie niepotrzebnych przedmiotów do szkolenia przyszłego licencjata.
