Procedurę utworzenia Rady Federacji Federacji Rosyjskiej określa odpowiednie prawo federalne. Podstawowe zasady tworzenia tego ciała są również określone w Konstytucji. Zastanówmy się, kto jest członkiem Rady Federacji. Procedura formacyjna, uprawnienia tego ciała zostaną również opisane w artykule. 
Informacje ogólne
Zgromadzenie Federalne, zgodnie z art. 95 Konstytucji, składa się z Dumy Państwowej i Rady Federacji. Pierwsza komora działa jak organ przedstawicielski cała populacja kraju. Procedura tworzenia Rady Federacji jest taka, że obejmuje ona wyższych urzędników z każdego przedmiotu. Rada Federacji ma na celu wyrażanie regionalnych, lokalnych opinii. Oprócz tego jest to również organ państwowy całego kraju (to potwierdza jego procedurę formacyjną). Kompetencje Rady Federacji nie dotyczą osobno konkretnego tematu. Jego wola i decyzje są skierowane do całej Rosji, do całego państwa jako całości.
Rada Federacji: skład, procedura formacyjna
Jak wspomniano powyżej, Rada Federacji obejmuje przedstawicieli każdego tematu. Z regionu powołuje się dwie upoważnione osoby: jedną z organów ustawodawczych i wykonawczych władzy państwowej. W ten sposób tworzona jest struktura. Rada Federacji, której procedura tworzenia przewiduje pewien schemat wyboru przedstawicieli, wraz z Dumą Państwową tworzy Izbę Obrachunkową. Obywatel kraju, którego wiek nie jest krótszy niż 30 lat, może zostać członkiem Rady Federacji. Ponadto kandydat musi mieć prawo do głosowania. 
Mianowanie członków Rady Federacji
Przedstawiciel organu ustawodawczego władzy państwowej z podmiotu wybierany jest przez ten sam organ na okres jego uprawnień. Kandydaturę przedstawia przewodniczący. Grupa posłów, których liczba jest nie mniejsza niż 1/3 ogólnej liczby członków organu legislacyjnego, może złożyć wniosek o rozważenie alternatywnych kandydatów. Przedstawiciela oddziału wykonawczego regionu powołuje osoba zajmująca najwyższe stanowisko w tym temacie. Zgodnie z ustawą o utworzeniu Rady Federacji decyzja organu ustawodawczego w sprawie wyboru członka Rady Federacji podejmowana jest w głosowaniu tajnym.
Wyniki są udokumentowane odpowiednimi przepisami. Po nominacji z dwuizbowego organu legislacyjnego obie izby przyjmują odpowiedni akt normatywny. Decyzja najwyższego urzędnika dotycząca mianowania członka Rady Federacji jest sformalizowana dekretem. Zgodnie z ustawą ustanawiającą procedurę tworzenia Rady Federacji dokument wchodzi w życie, jeżeli na nadzwyczajnym lub zaplanowanym posiedzeniu organu legislacyjnego 2/3 ogólnej liczby posłów nie głosuje przeciw kandydatowi. Przyjęty dekret wykonawczy należy przesłać do rozpatrzenia w ciągu trzech dni. Zgodnie z prawem określającym utworzenie Rady Federacji decyzje dotyczące mianowania członków są wysyłane do Rady Federacji w ciągu 5 dni od ich wejścia w życie. 
Zadania Rady Federacji
Do kompetencji Rady Federacji należy rozpatrywanie kwestii związanych z:
- zatwierdzanie zmian granic między regionami Rosji;
- wzywając do wyborów prezydenckich;
- zatwierdzenie dekretu głowy państwa o wprowadzeniu wojny lub stanu wyjątkowego;
- usunięcie prezydenta kraju ze stanowiska;
- mianowanie sędziów Sądu Najwyższego i Konstytucyjnego, Arbitrażowego (Wyższego);
- zatwierdzenie kandydatury i usunięcie ze stanowiska Prokuratora Generalnego;
- powoływanie i odwoływanie zastępcy przewodniczącego izby obrachunkowej i 50% jej audytorów.
Dodatkowe uprawnienia
Rada Federacji powołuje upoważnione osoby Sądu Gospodarczego CIS. Przyjmowanie kandydatów odbywa się w sposób przewidziany do utworzenia sądownictwa EAC. Zgodnie z art. 12 ustawy federalnej, która ustanawia dla obywateli Rosji podstawowe gwarancje głosowania i możliwość udziału w referendum, Rada Federacji może rozpatrzyć propozycje Prezydenta i przygotować wnioski dotyczące odwołania lub powołania dyplomaty. przedstawiciele krajów w organizacjach międzynarodowych i innych krajach. 
Działalność Rady Federacji
Funkcjonowanie Rady Federacji określa Konstytucja, odpowiednie ustawy federalne, rozporządzenia i decyzje przyjęte przez Radę Federacji. Najwyższą osobą w ciele jest Przewodniczący. Jest wybierany z Rady Federacji. Wiceprzewodniczący są odpowiedzialni za wewnętrzny porządek w komnacie. Odbywają się także posiedzenia Rady Federacji. Rada Federacji tworzy komisje i komitety oraz odbywają się przesłuchania w sprawach związanych z jej działalnością. W Radzie Federacji tworzenie stowarzyszeń parlamentarnych i frakcji jest zabronione. Posiedzenia Rady Federacji odbywają się w Moskwie. W celu zapewnienia kolegialnego i operacyjnego rozpatrywania pilnych kwestii związanych z działalnością Rady Federacji, jej funkcjonowaniem, powołuje się Radę Izby. Działa jako stały organ kolegialny. Składa się z Przewodniczącego Rady Federacji, deputowanych, szefów komisji, w tym departamentu procedur i rozporządzeń parlamentarnych oraz komisji.
Funkcje spotkań Rady Federacji
Przesłuchania odbywają się od 16 września do 15 lipca. Posiedzenie uznaje się za ważne, jeżeli pojawiła się więcej niż połowa ogólnej liczby członków, tj. 178 osób. Główne kwestie do rozważenia to:
- Wiadomości i wiadomości Prezydenta.
- Poprawki do rozdziałów 3-8 Konstytucji, projekty ustaw, które są przyjmowane w Dumie Państwowej i podlegają obowiązkowej weryfikacji.
- Propozycje zmiany zasad opisanych w rozdziałach 1, 2, 9 Konstytucji.
- Projekty decyzji Rady Federacji w sprawach dotyczących jej właściwości.
- Sugestie dotyczące wysyłania wniosków do COP.
- Ustawy federalne przyjęte przez Dumę Państwową w sprawie wypowiedzenia i ratyfikacji umów międzynarodowych Federacji Rosyjskiej.
Wymagane problemy
Ich wykaz ustala art. 106 Konstytucji. Kwestie, które należy koniecznie uwzględnić, obejmują ustawę federalną przyjętą przez Dumę Państwową, dotyczącą:
- Opłaty i podatki federalne.
- Cła, kredyty, waluty, regulacje finansowe i emisja pieniędzy.
- Budżet federalny.
- Ochrona i status granicy państwowej Rosji.
- Pokój i wojna.
W praktyce na posiedzeniach Rady Federacji rozpatrywana jest większość ustaw przyjętych przez Dumę Państwową. Zgodnie z art. 105, część 4 Konstytucji, ustawa federalna jest uważana za zatwierdzoną, jeżeli ponad połowa ogólnej liczby członków oddała głos lub nie została poddana przeglądowi w ciągu 14 dni. W przypadku odrzucenia ustawy izby mają prawo utworzyć komisję pojednawczą w celu przezwyciężenia różnic powstałych podczas dyskusji. Następnie ustawa federalna zostaje ponownie zbadana przez Dumę Państwową. Przyjęte ustawy federalne są wysyłane przez prezydenta w ciągu 5 dni do podpisania i późniejszej publikacji. 
Inicjatywa ustawodawcza
Rada Federacji ma wiele możliwości. Tak więc organ ma prawo do przedłożenia Dumie Państwowej projektów ustaw federalnych lub przepisów konstytucyjnych, propozycji zmian i poprawek do tych ostatnich. W tym przypadku warto również wziąć pod uwagę, że organy przedstawicielskie regionów mają podobną szansę. Spośród 723 podmiotów, którym przysługuje prawo inicjatywy ustawodawczej, ponad 1/3 reprezentuje interesy jednostek terytorialnych Rosji na szczeblu federalnym. Taka reprezentacja w światowej praktyce jest niezwykle rzadka. Innym przejawem inicjatywy ustawodawczej jest możliwość zmiany tekstu projektu ustawy federalnej w trakcie jego rozpatrywania przez Dumę Państwową.
