Rada Federacji jest wyższą izbą parlamentu - Zgromadzeniem Federalnym. Składa się z dwóch przedstawicieli z każdego regionu kraju. Łączna liczba członków Rady Federacji wynosi 170. Uprawnienia Rady Federacji Zgromadzenia Federalnego określa art. 102 ustawy zasadniczej. 
Kompozycja
Jak wspomniano powyżej, Rada Federacji ma dwóch przedstawicieli z każdego regionu: z jej ustawodawstwa i organy wykonawcze. Ponadto osoby powołane przez prezydenta kraju są włączone do Rady Federacji. Ich liczba nie przekracza 10% przedstawiciele regionalni. Liczba członków Rady Federacji zmieniła się od 1993 r. Ze względu na tworzenie nowych i stowarzyszenie istniejących podmiotów.
Specyfika
Rada Federacji jest uważana za „Izbę Regionów”. Reprezentuje interesy podmiotów na poziomie państwowym. SF odzwierciedla urządzenie stowarzyszone kraje. Izba, działając jako instytucja konsolidacji integracji regionalnej, zapewnia równowagę interesów narodowych i terytorialnych w procesie decyzyjnym ukierunkowanym na osiąganie strategicznych celów i celów rozwoju kraju. 
Działania
Powołanie Rady Federacji odbywa się bezstronnie. Członkowie domu nie tworzą ułamków ani stowarzyszeń. Funkcje i uprawnienia Rady Federacji sprawowane są na posiedzeniach. Są one zwoływane w miarę potrzeby, ale powinny się odbyć co najmniej 2 razy w ciągu miesiąca. Spotkania są główną formą pracy Rady Federacji. Wygaśnięcie uprawnień Rady Federacji nie jest przewidziane ustawą. Członkowie izby wykonują swoje obowiązki na bieżąco. W przeciwieństwie do Dumy Państwowej Prezydent nie może rozwiązać Rady Federacji.
Gwarancje państwowe
Członkowie Rady Federacji mają immunitet. Dotyczy to całej kadencji. Członkowie izby wyższej nie mogą być aresztowani, zatrzymani, poddani rewizjom i rewizjom, z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez ustawę federalną w celu zapewnienia bezpieczeństwa innym obywatelom. 
Uprawnienia konstytucyjne Rady Federacji
Izba wyższa zatwierdza zmiany w granicach regionów kraju. Do kompetencji Rady Federacji Zgromadzenia Federalnego Federacji Rosyjskiej należy rozstrzyganie kwestii użytkowania samolotów poza państwem. Rada Federacji zatwierdza dekret prezydencki w sprawie wprowadzenia stanu wyjątkowego w kraju. Za sugestią głowy państwa na posiedzeniach izb powoływani są sędziowie Trybunału Konstytucyjnego i Sił Zbrojnych Rosji. Do kompetencji Rady Federacji należy także impeachment na stanowisko prezydenta po tym, jak Duma Państwowa przedstawiła odpowiednie zarzuty. Aby podjąć taką decyzję, wymagana jest większość 2/3 składu Rady Federacji. Do kompetencji Rady Federacji należy również mianowanie i odwoływanie stanowiska:
- Prokurator Generalny i jego zastępcy.
- Zastępca Przewodniczącego Izby Obrachunkowej i połowa jej audytorów.
W kwestiach objętych kompetencjami Rady Federacji izba podejmuje decyzje. Są one zatwierdzane przez większość ogólnej liczby członków, chyba że ustawa podstawowa stanowi inaczej. 
Tworzenie prawa
W dziedzinie stanowienia prawa Rada Federacji podlega Dumie Państwowej. Wszelkie projekty aktów normatywnych są najpierw przekazywane do izby niższej, a następnie, po zatwierdzeniu, przesyłane do Rady Federacji. Prawo ma do tego cała Rada Federacji, a także jej poszczególni członkowie inicjatywa ustawodawcza. Jednocześnie jednak ustawy przewidujące poprawki do Konstytucji mogą być wprowadzane przez całą Radę jako organ kolegialny lub przez grupę jej członków, których liczba nie powinna być mniejsza niż 1/5 składu izby.
Zatwierdzanie i odrzucanie rachunków
Do kompetencji Rady Federacji należy rozpatrywanie aktów normatywnych przyjętych przez Dumę Państwową, bez prawa do ich zmiany. Izba wyższa może odrzucić lub zatwierdzić całe prawo jako całość. Podejmowanie decyzji odbywa się w drodze głosowania. Ustawa zostanie uznana za zatwierdzoną, jeżeli więcej niż połowa ogólnej liczby członków odda na nią głos. Akt normatywny może zostać przyjęty bez głosowania automatycznie, jeżeli Rada Federacji nie rozpatrzy go w ciągu 14 dni od przyjęcia przez Dumę Państwową. W przypadku odrzucenia rachunku przez Radę Federacji może powstać komisja pojednawcza. Jej praca ma na celu przezwyciężenie nieporozumień, jakie pojawiły się w dokumencie podczas dyskusji. Następnie należy ponownie rozważyć prawo w Dumie Państwowej. Jeżeli izba niższa nie zgadza się z decyzją Rady Federacji, akt normatywny zostanie przyjęty, jeżeli po raz drugi co najmniej 2/3 ogólnej liczby posłów zagłosuje za jego przyjęciem. Do zatwierdzenia konstytucyjnego prawa federalnego wymagana jest większość 3/4 członków Rady Federacji. Jeśli dokument zostanie odrzucony, weto wyższej izby do Dumy Państwowej nie jest do pokonania. Członek Rady Federacji osobiście wykonuje swoje prawo głosu. 
Uczestnictwo w spotkaniach
Każdy członek Rady Federacji jest zobowiązany do uczestnictwa w posiedzeniach izby. Przed rozpoczęciem posiedzenia izby, jej komitetu, którego jest członkiem, senator informuje na piśmie przewodniczącego (odpowiedni organ) o niemożności wystąpienia z uzasadnionego powodu. Rozpoznaje wysyłanie w podróż służbową, rejestrację małżeństwa, chorobę, poród, śmierć bliskiego krewnego / członka rodziny, awarię w regionie. Senator może być nieobecny z innego powodu na podstawie pisemnego odwołania i za zgodą przewodniczącego Rady Federacji lub jego komisji.
Powołanie Rady Federacji w latach 2002-2012.
Warto powiedzieć, że struktura Rady Federacji zmieniła się kilkakrotnie. Ostatnia reforma została zaproponowana przez prezydenta Putina. Jego celem było zastąpienie szefów władzy przedstawicielskiej i gubernatorów mianowanymi przedstawicielami. Muszą być obecni w Radzie Federacji w sposób profesjonalny i stały. Jeden z przedstawicieli powinien być mianowany odpowiednio przez gubernatora, a drugi odpowiednio przez instytucję ustawodawczą na temat Rosji. W ten sposób szefowie regionalnych organów wykonawczych stracili możliwość samodzielnego lobbowania własnych interesów w stolicy, a także uczestniczenia w działaniach politycznych i partyjnych na szczeblu państwowym. Dla nich jako rodzaj „odszkodowania” utworzono tzw. „Organ doradczy”. Stał się znany jako Rada Stanu. Organ ten okresowo zwołuje spotkania w Moskwie. Przy udziale prezydenta zajmują się najbardziej palącymi kwestiami związanymi z życiem państwa. Organ ten nie ma jednak statusu konstytucyjnego. Do 1 stycznia 2002 r. Utworzono ostatni trzeci skład Rady Federacji. Jego działalność ma charakter nieograniczony. Od 16 stycznia danego roku górny dom znajduje się w zaktualizowanej strukturze. Struktura i przepisy Rady Federacji zostały zreorganizowane 30 stycznia 2002 r. 
Wniosek
Rada Federacji jest upoważniona do rozwiązywania ważnych problemów państwowych od mianowania i odwołania prezydenta z urzędu po pozwolenie na użycie Sił Zbrojnych za granicą. Jest to organ reprezentujący interesy władz ustawodawczych i wykonawczych regionów na szczeblu państwowym. Rada Federacji ponosi ogromną odpowiedzialność za podejmowanie decyzji. Ciało jest trwałe.