Artykuł 11 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej: instytucje, pojęcia i warunki

Jak wskazuje art. 11 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej, instytucje, pojęcia i warunki rodziny, cywilnych i innych gałęzi prawa, które służą wyjaśnieniu kwestii związanych z wykonywaniem przez ich podmioty płatników i agentów, są stosowane w tym sensie, w jakim są w nich interpretowane. Ta zasada jest uważana za ogólną. Jest zdefiniowany w ust. 1 art. 11 kodeksu podatkowego. W przypadku niektórych kategorii mogą zostać ustanowione inne przepisy. Ponadto szczegółowo rozważamy niektóre kategorie wyjaśnione przez normę.

Kluczowe definicje

W ust. 2 art. 11 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej ustalono, że przy wyjaśnianiu kwestii związanych z wykonywaniem przez podmioty obowiązków płatników i agentów stosowane są następujące kategorie:

1. Organizacja Są to podmioty prawne utworzone zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej, a także zagraniczne spółki i inne stowarzyszenia korporacyjne posiadające zdolność do czynności cywilnoprawnych i utworzone zgodnie z aktami prawnymi innych krajów. Organizacje obejmują również struktury międzynarodowe, ich przedstawicielstwa i oddziały.
2. Osoby fizyczne Są obywatelami Federacji Rosyjskiej, obcokrajowcami i podmiotami bez obywatelstwa.
3. Indywidualni przedsiębiorcy. Są to osoby, które przeszły rejestrację państwową w określony sposób i prowadzą działalność gospodarczą bez tworzenia osoby prawnej. Szefowie gospodarstw rolnych (chłopskich) są również nazywani IP.

Również w ust. 2 art. 11 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej stwierdza, że ​​osoby, które prowadzą działalność gospodarczą bez osobowości prawnej i nie mają odpowiedniej rejestracji, naruszają wymogi prawne. Takie podmioty nie mogą powoływać się na fakt, że nie są własnością intelektualną.

Art. 11 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej: instytucje, pojęcia i warunki związane z podmiotami zagranicznymi

Struktura zagraniczna nieposiadająca osobowości prawnej jest uznawana za formę organizacyjną utworzoną zgodnie z ustawodawstwem odpowiedniego państwa. Może to być partnerstwo, fundusz, partnerstwo, trust i inne rodzaje zarządzania trustem lub inwestycje zbiorowe. Struktury te działają w interesie uczestników, akcjonariuszy i innych osób lub innych beneficjentów. Artykuł 11 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej (ust. 2) określa również zagranicznych pośredników finansowych. Są to zagraniczne giełdy papierów wartościowych i organizacje rozliczające depozyty znajdujące się na liście zatwierdzonej przez Bank Centralny we współpracy z Ministerstwem Finansów.

Sfera finansowa

Art. 11 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej (aktualna wersja) podaje następujące definicje:

1. Bank - komercyjna i inna organizacja kredytowa działająca zgodnie z licencją banku centralnego.
2. Źródłem wypłaty dochodu jest osoba fizyczna lub organizacja, od której wynagrodzenie jest wypłacane w gotówce lub w innej formie.
3. Zaległości - kwota opłaty / podatku nie odliczona w terminie określonym przez prawo.

Rejestracja

Przepisy wymagają od wszystkich podmiotów prowadzących działalność gospodarczą zarejestrowania się w organie kontrolnym. W art. 11 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej określa zaświadczenie o rejestracji. Jest to dokument potwierdzający wpis odpowiednich informacji do bazy danych Federalnej Służby Podatkowej. Rejestracja odbywa się w siedzibie rosyjskiej firmy, organizacji międzynarodowej, pod adresem zagranicznej spółki na terytorium Federacji Rosyjskiej za pośrednictwem przedstawicielstwa lub oddziału, a także w miejscu zamieszkania osoby fizycznej. Oprócz dowodów prawo przewiduje wydawanie zawiadomień. Potwierdza również fakt rejestracji podmiotu z pewnych powodów, z wyjątkiem tych, dla których wydano certyfikat.

Nuance

Jeśli obywatel nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Federacji Rosyjskiej, można to ustalić pod jego adresem. W związku z tym rozpoznaje adres, pod którym jest tymczasowo zlokalizowany: nazwę regionu, regionu, osady, ulicy, numeru domu i mieszkania (jeśli istnieje). Ponadto w miejscu pobytu musi być zarejestrowany w określony sposób.

Oddzielna jednostka

Artykuł 11 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej (ostatnie wydanie) stanowi, że reprezentuje ją przedstawicielstwo lub oddział, geograficznie oddzielone od głównej spółki, w której utworzono miejsca pracy typu stacjonarnego. Uznanie podziału za odrębny odbywa się bez względu na to, czy informacje o jego utworzeniu znajdują się w dokumentach założycielskich i innych dokumentach organizacyjnych i administracyjnych, czy też nie, jak również przyznane uprawnienia. Miejsce pracy zostanie uznane za nieruchome, jeśli zostanie utworzone na okres dłuższy niż miesiąc.

Współczynnik deflatora

Zgodnie z art. 11 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej, jest ustanawiany corocznie na następny okres kalendarzowy. Współczynnik deflatora oblicza się, mnożąc wskaźnik z poprzedniego roku przez kwotę zmiany cen konsumpcyjnych za usługi, produkty, pracę. Jest on ustanawiany, chyba że prawo stanowi inaczej, przez federalny organ wykonawczy, który wykonuje regulacje regulacyjne w zakresie analizy i prognoz rozwoju społecznego i gospodarczego. Do obliczeń wykorzystywane są dane z raportów statystycznych. Kursy powinny zostać opublikowane w oficjalnej publikacji nie później niż 20 listopada roku, w którym zostały ustanowione.

Opcjonalnie

Artykuł 11 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej stanowi, że kategorie, takie jak płatnik, przedmiot opodatkowania, podstawa, okres sprawozdawczy i inne określone kategorie ustawodawstwa branżowego są stosowane w znaczeniu wyjaśnionym przez odpowiednie normy. W ramach stosunków, które powstają w związku z pobieraniem opłat i ceł przy przemieszczaniu przedmiotów przez granicę, do Kodeksu podatkowego stosuje się definicje określone w przepisach Unii Celnej i przepisach branżowych Federacji Rosyjskiej oraz w nierozstrzygniętej ich części.

Komentarze

Zgodnie z ogólną zasadą ustanowioną w art. 11 w Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej stosuje się definicje innych aktów ustawodawczych z interpretacją, w jakiej podano je w tych dokumentach. Na przykład w art. 38 zawiera wyjaśnienia kategorii, takich jak usługi, produkty, praca. Brakuje jednak definicji reklamy w kodzie. W tym względzie przy jego stosowaniu należy powoływać się na odpowiednią ustawę federalną nr 38. Sytuacja jest podobna w przypadku oddzielnych jednostek, których definicję podano w art. 11. Kodeks podatkowy nie wyjaśnia, jaki jest przedstawicielstwo lub oddział. W takim przypadku należy skontaktować się z kodeksem cywilnym. W art. 55 wskazuje, że przedstawicielstwo chroni interesy głównego przedsiębiorstwa. Oddział realizuje wszystkie swoje funkcje lub ich część. Należą do nich między innymi przedstawicielstwo. Ustawodawca zwraca uwagę podmiotów, że informacje o poszczególnych działach muszą być zawarte w dokumentacji konstytuującej. Jednak zgodnie z art. 11 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej, jednostka zależna będzie uważana za taką, nawet jeśli jej utworzenie nie jest wskazane w lokalnych aktach spółki.

Miejsca pracy

Aby uniknąć dwuznacznej interpretacji tego przepisu, normy ustanawiają pewne oznaki odrębnego podziału. Jako jeden z nich, art. 11 kodeksu podatkowego wskazuje dostępność stacjonarnego rodzaju miejsca pracy. Musi być odpowiednio wyposażony, aby umożliwić odpowiednie działania. Forma, w jakiej praca jest zorganizowana, okres pobytu konkretnego pracownika w zakresie jego obowiązków zawodowych związanych z rejestracją odrębnej jednostki w aktach prawnych nie będzie.Przepis ten potwierdza praktyka sądowa. Miejsce pracy utworzone na okres dłuższy niż miesiąc jest uznawane za stacjonarne. Jeśli firma działa na obszarach znajdujących się pod adresem innym niż adres organizacji, niezależnie od tego, czy znajdują się one w wynajmowanych pomieszczeniach, czy w nieruchomości będącej własnością firmy, prace te prowadzą do utworzenia odrębnej jednostki. Takie wyjaśnienie znajduje się w piśmie Ministerstwa Finansów.

Umowa o pracę

To utworzenie oddzielnego podziału, którego definicja jest podana w art. 11 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej, prowadzi do zawarcia umowy z pracownikiem domowym. Zgodnie z art. 57 Kodeksu pracy jako obowiązkowe warunki zawarte w umowie o pracę to:

1. Miejsce prowadzenia działalności W przypadku zatrudnienia pracownika do wykonywania obowiązków w przedstawicielstwie lub oddziale znajdującym się na innym terytorium, jest to adres odrębnej jednostki.
2. Data rozpoczęcia działalności.
3. Tryb działania
4. Funkcja pracy.
5. Warunki, które określają charakter pracy w niezbędnych przypadkach.
6. Procedura dotycząca wynagrodzenia.

Pracownicy domowi

Ponieważ zgodnie z art. 310 centrów handlowych to podmioty, które zawarły umowę o wykonywanie pracy w domu przy użyciu materiałów, mechanizmów i narzędzi dostarczonych przez pracodawcę lub zakupionych przez obywatela niezależnie na własny koszt. Zgodnie z ust. 1 art. 17 LCD, przestrzeń życiowa jest przeznaczona do zamieszkania. Jednak ustawodawstwo zezwala na jego wykorzystanie do prowadzenia działalności gospodarczej lub zawodowej przez osoby zarejestrowane w nim w określony sposób. Ponadto ich praca nie powinna naruszać interesów innych podmiotów, w szczególności sąsiadów. Ponadto mieszkanie musi spełniać ustalone wymagania sanitarne, przeciwpożarowe i inne.

Funkcje rejestracji

Terytorialny oddział Federalnej Służby Podatkowej w lokalizacji przedsiębiorstwa lub pod adresem jego działalności podejmuje decyzję zgodnie z przedłożonymi dokumentami, na podstawie których firma działa poza jego terytorium, w tym z umową zawartą z pracownikiem, o jego zarejestrowaniu. Taka sytuacja występuje, jeśli płatnik ma trudności z określeniem miejsca rejestracji. Określona pozycja jest określona w ust. 9 art. 83 Kod podatkowy.

Tymczasem Ministerstwo Finansów wyraziło opinię, że jeśli firma nie stworzy miejsca do pracy o charakterze stacjonarnym w celu wypełnienia obowiązków zawodowych przez pracownika, nie ma potrzeby rejestrowania się w wydziale Federalnej Służby Podatkowej pod adresem działalności. Wniosek ten wynika również z Kodeksu pracy i Konstytucji. Tak więc, zgodnie z Kodeksem pracy, pracownik to miejsce, do którego obywatel musi przybyć lub gdzie musi być, aby wypełniać swoje obowiązki. Ponadto, zgodnie z Kodeksem pracy, pośrednio lub bezpośrednio znajduje się pod kontrolą pracodawcy. Konstytucja z kolei gwarantuje nienaruszalność domu, a także brak ingerencji w życie prywatne. Zatem na mocy art. 24 i 25 Konstytucji Federacji Rosyjskiej, gwarantującej nienaruszalność domu i brak ingerencji w życie osobiste, dom pracodawcy, w którym pracuje, nie może być bezpośrednio ani pośrednio kontrolowany przez pracodawcę. Sądy doszły do ​​podobnych wniosków.

Normalne zmiany

Zgodnie z ustawą federalną nr 94 art. 11 został uzupełniony akapitem na temat współczynników deflatora. Są one ustanawiane, o ile prawo nie stanowi inaczej, przez federalny organ wykonawczy wykonujący rozporządzenie wykonawcze, zgodnie ze sprawozdaniami statystycznymi. Jednocześnie wskaźniki powinny zostać opublikowane w oficjalnej publikacji Rossiyskaya Gazeta. Kursy są ustalane na nadchodzący rok. Na przykład na 2015 r., Na podstawie zarządzenia Ministerstwa Rozwoju, określono następujące wskaźniki stosowania przepisów:

1. Ch. 23 (podatek dochodowy od osób fizycznych) - 1,307.
2. Ch. 26,2 (USN) - 1,147.
3. Ch.26,3 (UTII) - 1,798.
4. Ch. 26,5 (system podatków patentowych) - 1147.
5. Ch. 31 (podatek od nieruchomości od osób fizycznych) - 1,147.

Należy również wspomnieć o nowych definicjach wprowadzonych w normie. W szczególności wyjaśniono następujące pojęcia:

1. Struktura zagraniczna bez siedziby osoby prawnej. Uznaje formę organizacyjną utworzoną zgodnie z prawem danego państwa i mającą prawo do prowadzenia działalności w celach zarobkowych w interesie akcjonariuszy, uczestników, zleceniodawców i innych podmiotów lub innych beneficjentów.
2. Zagraniczny pośrednik finansowy. Mogą to być zagraniczna giełda papierów wartościowych, firma zajmująca się rozliczaniem depozytów. Ponadto powinny one znaleźć się na liście uzgodnionej z Ministerstwem Finansów i zatwierdzonej przez Bank Centralny.
3. Spółki publiczne. Są to krajowe i zagraniczne przedsiębiorstwa, które działają jako emitenci papierów wartościowych, które przeszły procedurę notowania i zostały wprowadzone do obrotu na jednej lub kilku giełdach Federacji Rosyjskiej, działając zgodnie z licencją, lub na stronach internetowych notowanych na zagranicznych pośrednikach finansowych.

Zmiany te zostały wprowadzone ustawą federalną nr 376 w części 1 i części 2 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej w zakresie opodatkowania dochodów kontrolowanych zagranicznych organizacji i firm.