Art. 51 Konstytucji Federacji Rosyjskiej z komentarzami

51 łyżek. rosyjskiej konstytucji proklamuje prawo obywatela do zeznawania przeciwko sobie, a także jego małżonkowi, bliskim krewnym. Lista tych ostatnich jest ustalona przez prawo federalne. Rozważyć dalsze art. 51 Konstytucji Federacji Rosyjskiej z komentarzami.

Znaczenie problemu

W praktycznym zastosowaniu części 1 art. 51 Konstytucji powstaje szereg problemów. Podczas dochodzenia w sprawie przestępstw i ich późniejszego rozpatrzenia w sądzie nie opracowano jednoznacznego rozwiązania pojawiających się problemów. W związku z tym w niektórych przypadkach dochodzi do znacznego naruszenia interesów i praw obywateli, w innych sytuacjach dowody uznaje się za niedopuszczalne, dlatego materiały są zwracane do dalszego dochodzenia. Warto w tym miejscu zauważyć, że decyzja Plenum Sił Zbrojnych przyjęta 31 października 1995 r. Nie wyjaśniła większości powstałych problemów.

Problem kompozycji przedmiotu

Przede wszystkim, rozważając część 1 art. 51 Konstytucji Federacji Rosyjskiej konieczne jest ustanowienie osób, które powinny wyjaśnić treść tego artykułu. Faktem jest, że norma określa wspólne prawo ludzi do nieskonywania zeznań swoim bliskim, małżonkom / małżonkom i sobie samym. Ustawodawca w art. 51 pojęcie „nikt nie jest zobowiązany” służy do przedstawienia odpowiednich dowodów. Jednak określone podmioty nie są nazwane. Oddziały proceduralne, w których można wykonywać prawo, nie są nazywane.

Postępowanie karne

Skorzystaj z 51 łyżek. Konstytucje są przede wszystkim świadkami. W publikacjach wyjaśniających ustawę podstawową argumentowano, że zasada immunitetu świadka została wprowadzona do postępowania karnego. Jego prawo do odmowy składania zeznań obejmuje także ofiarę. Wynika to z faktu, że ustawodawstwo formułuje jednolite zasady ich przesłuchania. Jednocześnie podkreślono, że w celu wyjaśnienia 51 art. podejrzany i oskarżony nie są konieczne. Wynikało to z faktu, że nie nakładają obowiązku składania zeznań. To stanowisko wyraża opinię wielu prawników. W związku z tym wyjaśnienie w rezolucji plenarnej Sądu Najwyższego, że art. 51 Konstytucji Federacji Rosyjskiej należy wyjaśnić podejrzanemu, oskarżonemu i oskarżonemu, jest on postrzegany jako ekspansywna interpretacja normy. Akt ten jest jednak wiążący. W związku z tym, zgodnie z wymogami Sił Zbrojnych, badacz musi wyjaśnić art. 51 Konstytucji Federacji Rosyjskiej wobec podejrzanego, oskarżonego, ofiary i świadka.

Ogólne przypadki

Według niektórych prawników art. 51 Konstytucji należy wyjaśnić po otrzymaniu wyjaśnienia. Dotyczy to w szczególności obywateli, których udział w przestępstwie jest sprawdzany. Ponadto należy wyjaśnić podczas wykonywania protokołu przy spowiedzi. „Reguła Mirandy”, której analogiem jest uważana za normę krajową, jest czytana osobie po pierwszym kontakcie z policją. Jednocześnie sprawozdania ze spowiedzi i wyjaśnienia stanowią dowód innej kategorii. Nie można ich sformalizować w warunkach, gdy podmiot nie jest świadomy swoich praw. Oprócz tego brak wyjaśnienia na podstawie art. 51 Konstytucji przy przygotowywaniu tych dokumentów nie powinno oznaczać obowiązkowego uznania tych aktów za niedopuszczalne. Jest tak, ponieważ immunitet świadka zagwarantowany ustawą podstawową musi być zapewniony podczas postępowania.

Moment wejścia w życie normy

Kwestia jego definicji okazała się w praktyce bardzo istotna. Na przykład w jednym z sądów okręgowych obrońca, czytając zeznania oskarżonego, odebrany mu podczas wstępne dochodzenie wskazał na art. 51. Podczas studiowania materiałów okazało się, że osoba ta była początkowo przesłuchiwana jako świadek. Jednocześnie nie było śladu na wyjaśnieniu tego artykułu. Sędzia przewodniczący natychmiast uznał pierwszą spowiedź oskarżonego za niedopuszczalną.

Kontynuując badanie dalszych słów oskarżonego, który w tym czasie był podejrzany, obrońca ponownie wskazał na art. 51. Jednocześnie prawnik złożył wniosek o ponowne uznanie zeznania za niedopuszczalne, ponieważ norma nie została wyjaśniona w tym temacie. Jednak jeden z ławników zwrócił uwagę, że w czasie przesłuchania w sprawie (w listopadzie 1995 r.) Rezolucja plenarna Rady Najwyższej nie została opublikowana. Ponadto potrzeba wyjaśnienia podejrzanemu na podstawie art. 51 nie pochodzi bezpośrednio z niego. Pozostali uczestnicy spotkania zgodzili się z tą opinią.

Czy wszystkie ofiary (świadkowie) muszą wyjaśnić normę?

W praktyce nie ma jasnego pojęcia. W oparciu o znaczenie artykułu podmiot nie jest zobowiązany do składania zeznań w przypadku, gdy jego słowa mogą osobiście narazić go, bliskich krewnych, małżonka. W innych sytuacjach takie wyłączenie nie ma zastosowania. Aby nie naruszać praw ofiary i świadka, należy wziąć pod uwagę przedmiot ich zeznania. W niektórych przypadkach nie jest to trudne. W innych sytuacjach mogą pojawić się pewne problemy. Na przykład nie ma potrzeby wyjaśniania art. 51 podczas przesłuchania świadków podczas akcji dochodzeniowej. Wyjaśnienia są wymagane przy otrzymywaniu od osoby informacji o bliskim krewnym lub małżonku. Zatem we wszystkich sytuacjach, w których możliwe jest, że istnieje co najmniej niewielka szansa, że ​​słowa świadka / ofiary mogą zwrócić się przeciwko sobie, powinni zapoznać się z treścią danego artykułu.

Praktyczny stan rzeczy

W wielu działach śledczych i sądach artystycznych. 51 wyjaśniają wyłącznie bliskim krewnym podejrzanego, oskarżonego, oskarżonego. Wynika to z dosłownego postrzegania treści dekretu plenarnego Rady Najwyższej. Paragraf 18 tego aktu stanowi, że przepisy normy należy zapoznać z małżonkiem, bliskimi krewnymi, zanim zostaną przesłuchani jako ofiary lub świadkowie. Według prawników w uchwale plenum sił zbrojnych tylko szczególny przypadek wykonania art. 51. W związku z tym opinia niektórych pracowników, że norma powinna być wyjaśniona tylko tym ofiarom / świadkom, którzy mogą zostać oskarżeni / podejrzani w przyszłości, staje się zasadniczo fałszywa.

Rejestracja faktu znajomości

Również w tej kwestii nie ma jednolitości. Praktycy korzystają z następujących opcji:

1. Wyjaśnienie przepisów art. 51 odbywa się wyłącznie przed rozpoczęciem przesłuchania.
2. Zapoznanie się z normą przeprowadza się przed podjęciem odpowiednich działań dochodzeniowych, podczas których zostaną przedstawione dowody.

Uważa się, że druga opcja jest bardziej preferowana. Obywatelowi należy wyjaśnić swoje prawa w każdym przypadku przesłuchania. Świadectwo można przeprowadzać w praktyce z dużym odstępem czasu. W takim przypadku możliwe jest, że podmiot zapomni o wyjaśnieniach, które otrzymał wcześniej. Wśród czynności dochodzeniowych, podczas których dana osoba powinna być zaznajomiona z prawem do odmowy składania zeznań, oprócz przesłuchania należy wymienić konfrontację, przedstawienie w celu identyfikacji.

Wyłączenie odpowiedzialności

Prawo przewiduje karę za podanie fałszywych informacji. W praktyce powszechnie uważa się, że podmioty nie powinny być ostrzegane przed taką odpowiedzialnością. Wynika to z faktu, że takie wyjaśnienie w pewnym stopniu neutralizuje prawo do odmowy składania zeznań w stosunku do krewnych, małżonka lub siebie i może działać jako presja psychiczna na świadka. Jednak zgodnie z prawem nie można odmówić ostrzeżenia o prawdopodobnych konsekwencjach dla pacjenta.Wiarygodność informacji musi być zagwarantowana w interesie wymiaru sprawiedliwości. W takim przypadku właściwe i spójne wyjaśnienie prawa będzie kompromisem. Obowiązek podania prawdziwych wyjaśnień, nikt nie bierze zeznań świadka. Ale w przypadku, gdy jego słowa mogą być następnie użyte przeciwko niemu, jego małżonkowi lub krewnym, może on skorzystać ze swojego prawa konstytucyjnego i nie zeznawać.

Możliwe trudności

Problem może wynikać z faktu, że dość często trudno jest z góry podzielić temat zeznań: „Milcz tutaj, mów tutaj”. W niektórych przypadkach informacje, które na pierwszy rzut oka nie zagrażają podmiotowi, mogą zwrócić się przeciwko niemu lub jego krewnym, jeśli nie w tym przypadku, to w innej sytuacji. Ponadto przed przesłuchaniem nie zawsze jest możliwe odgadnięcie, jakie rzeczywiste informacje zostaną przekazane. W związku z tym w każdej konkretnej sytuacji sędziowie i śledczy powinni niezależnie ustalić procedurę, zgodnie z którą zostanie wyjaśnione normy karne i konstytucyjne. Tutaj, według wielu prawników, sprawa dotyczy nie tylko kolejności takiej znajomości. W zwykłych przypadkach najpierw należy wyjaśnić konstytucję, a następnie prawo karne. Kluczową zasadą w złożonych przypadkach jest selektywność. Możliwe jest również, że sędzia lub śledczy nie ostrzeże o konsekwencjach składanie fałszywych zeznań. Wyjaśnienie art. 51, jak również wskazanie w nocie do art. 308 Kodeksu karnego, że podmiot nie ponosi odpowiedzialności za odmowę złożenia zeznań przeciwko sobie, krewnym lub małżonkowi, nie zwalnia go z odpowiedzialności za podanie fałszywych informacji.