Istnieją różne relacje między ludźmi i organizacjami, które są w pewien sposób udokumentowane. Jedną z takich form relacji jest umowa pożyczki zawierająca wymagane elementy, bez których nie może istnieć.
Umowa pożyczki jest umową między osobami, która implikuje przeniesienie jakiegokolwiek mienia lub środków finansowych jednej osoby na drugą, pod warunkiem ich zwrotu w określonym terminie i w określonej wysokości. Strony umowy - pożyczkodawca i pożyczkobiorca - mają obowiązki. Strona przekazująca jest zobowiązana do przekazania przedmiotu zgodnie z umową, a strona otrzymująca jest zobowiązana do zwrotu.
Przedmiotem umowy mogą być nie tylko pieniądze i mienie, ale także papiery wartościowe i obca waluta. Ich przemieszczanie przez terytorium Federacji Rosyjskiej jest regulowane przez Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej.
Obowiązkowe warunki umowy pożyczki obejmują między innymi termin spłaty przedmiotu umowy. Jeśli termin jest uzgodniony, problemy zwykle nie pojawiają się. W przypadku, gdy termin nie jest określony, zwrot jest dokonywany w ciągu miesiąca od momentu odebrania nieruchomości (lub pieniędzy) przez pożyczkodawcę.
Zgodnie z prawem umowa pożyczki między osobami nie musi być poświadczona przez notariusza, ale działanie to znacznie zmniejsza ryzyko niewykonania zobowiązania i ułatwia proces odzyskiwania środków, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Istotne warunki umowy pożyczki
Umowa pożyczki musi określać warunki uznane przez prawo za istotne (Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej):
- precyzyjna definicja przedmiotu zamówienia;
- dokładne określenie obowiązków pożyczkobiorcy w zakresie spłaty kredytu.
Te punkty są pierwszymi rzeczami, na które należy zwrócić uwagę przy sporządzaniu umowy.
W przypadku, gdy istotne warunki umowy pożyczki nie mają formy udokumentowanych pozycji, ale pożyczkodawca już przekazał przedmiot takiej umowy pożyczkobiorcy, bardzo trudno będzie udowodnić, że umowa została sporządzona. Z reguły kredytodawcami są ci, którzy dokładnie znają treść artykułów Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej w rozdziale 42 ust. 1 („Pożyczka”), dlatego w ich interesie jest określenie zasadniczych warunków w sposób określony przez prawo.
Inne warunki
Oprócz zasadniczych wyróżnia się również warunki zwykłe i losowe wynikające z umowy pożyczki. Zwykłe sformułowanie zawarte w tekście umowy:
- wskazanie warunków nieodwołania przedmiotu umowy;
- ustalanie odsetek od pożyczki;
- określenie warunków i kolejności zwrotu.
Wszelkie dodatkowe warunki, które uzupełniają lub zmieniają zwykłe warunki, mogą być losowe.
Pożyczki gotówkowe
Najczęściej umowy między osobami zawierane są po przekazaniu środków w rosyjskiej walucie krajowej. Pożyczki takie można udokumentować w przypadku przewidzianym w art. 808 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, jeżeli kwota przekracza dziesięć płac minimalnych. Jeżeli pożyczkodawca jest przedsiębiorcą, zgodnie z tym samym artykułem umowa pożyczki gotówkowej zostaje zawarta niezależnie od kwoty.
Pożyczki odsetkowe
Z reguły przekazanie pieniędzy do tymczasowego wykorzystania wiąże się z zwrotem wraz z odsetkami, dlatego podczas rejestracji konieczne jest wskazanie kwoty odsetek przez cały okres obowiązywania umowy, w tym w przypadku opóźnienia.
Umowa pożyczki odsetkowej może być zawarta nie tylko w odniesieniu do pieniędzy, ale także w odniesieniu do papierów wartościowych, obligacji i innych nieruchomości, za które pożyczkobiorca płaci pewną kwotę pożyczkodawcy.
Pożyczkodawca określa wielkość stopy procentowej, z którą pożyczkobiorca zgadza się przy podpisywaniu umowy. Kwotę tę można przenosić w ratach (płatności miesięczne i kwartalne) lub na koniec umowy.
Umowa między obywatelami niebędącymi przedsiębiorcami
W przypadku zawarcia umowy pożyczki między osobami fizycznymi jej forma nie jest tak ważna jak jej treść.
Zaleca się wpisanie wszystkich istotnych danych w tekście umowy, aby umożliwić identyfikację osoby (kredytobiorcy).
Za zgodą osób fizycznych umowa może być regularnym paragonem, który nie jest opieczętowany. Pisemny formularz w przypadku braku zwrotu będzie istotnym dowodem w sądzie, że pożyczkodawca przekazał pożyczkobiorcę jakąkolwiek nieruchomość lub pieniądze. Ustna forma umowy nie jest ważna, nawet jeśli są świadkowie przeniesienia przedmiotu umowy.
Z reguły w braku formy pisemnej sąd odrzuca roszczenie.
Umowa między przedsiębiorcami
Umowa pożyczki między osobami prawnymi zawierana jest po przekazaniu dowolnej kwoty i różni się od umów między obywatelami w następujących aspektach:
- Umowa musi zawierać pełne dane podmiotu prawnego, a także przedstawiciela działającego w imieniu firmy.
- Formularz umowy musi być przestrzegany.
- Odpowiedzialność za wdrożenie lub nieprzestrzeganie warunków umowy nie jest wyłącznie reprezentatywna, ale firma jako całość, zgodnie z kartą.
Umowa pożyczki między osobami prawnymi może być zawarta nie tylko między organizacjami, ale także w ramach tego samego przedsiębiorstwa. Na przykład istnieje forma kontraktu organizacji z założycielem i odwrotnie. W takim przypadku należy przestrzegać warunków, materiału i innych.
Umowa osoby fizycznej z osobą prawną
Przypadki, w których nieupoważniona osoba (niezwiązana z tą firmą) udziela pożyczki organizacji, lub osoba prawna przekazuje środki finansowe prywatnej na podstawie umowy pożyczki, nie są oddzielnie rozpatrywane przez prawo. W sektorze finansowym podano zasady podobne do zawarcia umowy między osobami prawnymi.
Jednakże umowa pożyczki osoby prawnej dla osoby fizycznej, jeśli weźmiemy pod uwagę relacje w tej dziedzinie prawnej, może nie być związana z działalnością przedsiębiorczą, czego nie można powiedzieć o umowie odwrotnej.
Dług nowacji
Pożyczone fundusze mają inną formę i mogą być świadczone zarówno w formie pieniężnej, jak i majątkowej, jak wspomniano wcześniej.
Ponadto w Kodeksie cywilnym znajduje się artykuł 818 - „Nowacja długu z tytułu pożyczki”. Definicja ta oznacza, że w przypadku zadłużenia z tytułu sprzedaży, dzierżawy lub innych podobnych przyczyn możliwe jest wdrożenie nowacji - zastąpienie długu pożyczką. W takim przypadku należy przestrzegać art. 414 i 808 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej.
Pożyczka bez odsetek
Umowa pożyczki pod warunkiem nieoprocentowanego przekazywania środków musi koniecznie zawierać odniesienie do faktu, że nieruchomości lub fundusze są emitowane na określony czas i muszą zostać zwrócone w tej samej kwocie, bez żadnych dodatkowych opłat.
W przypadku gdy klauzula ta nie jest zawarta w tekście umowy, pożyczkodawca ma prawo dochodzić przedmiotu umowy wraz z odsetkami za użytkowanie, które są obliczane według stopy refinansowej w wysokości 1/300 kwoty głównej.
Kredyt docelowy
Umowa, która przewiduje pożyczkę w formie transferu środków na realizację niektórych celów, nazywa się celem. W takim przypadku pożyczkodawca ma prawo kontrolować wydatkowanie tych środków zgodnie z przedmiotem umowy.
Umowa pożyczki między osobami fizycznymi może przewidywać cel, zgodnie z którym pożyczkobiorca bierze pieniądze (lub nieruchomości), jednak fakt ten należy wskazać w tekście umowy w taki sam sposób, jak w umowach pożyczek między innymi osobami.
Pożyczka
Pożyczone środki otrzymane przez jakąkolwiek osobę z banku nazywane są pożyczkami. W takim przypadku organizacja musi posiadać licencję bankową, w przeciwnym razie funkcje instytucji nie mogą być wykonywane. Jeśli bank podejmie jakiekolwiek działania bez licencji, jest to przestępstwo.
Zasadnicze warunki umowy pożyczki (umowy pożyczki) są takie, że bank jako druga strona wskazuje przedmiot umowy, pewną kwotę pieniędzy, stopę procentową i okres kredytowania.
Odpowiedzialność
Pożyczkobiorca w każdym przypadku zawarcia umowy pożyczki jest zobowiązany do zwrotu przedmiotu umowy.
Umowa musi być sporządzona zgodnie ze wszystkimi zasadami. Dla osób fizycznych może to być paragon, dla osób prawnych - umowa z pieczęciami. W przypadku braku zwrotu pożyczkodawca ma prawo złożyć pozew.
Przypadki te są rozpatrywane przez sędziego pokoju, który podejmuje decyzję w sprawie zwrotu przedmiotu pożyczki. W przypadku podjęcia takiej decyzji pożyczkodawca ma prawo pociągnąć dłużnika do odpowiedzialności lub zwrócić się do komornika.
W dziedzinie pożyczek fakt niespłacenia pożyczki można uznać za oszustwo i zakwalifikować na podstawie art. 159 ust. 1 kodeksu karnego. W takim przypadku należy udowodnić, że pożyczkobiorca popełnił nieuczciwe działania wobec banku, a mianowicie podał celowo fałszywe informacje o sobie, swojej pracy, wynagrodzeniu itp. Ponadto należy udowodnić, że obywatel miał zamiar naruszać zasadnicze warunki umowy pożyczki i nie spłacać pożyczki.
Sprawy dotyczące oszustw są wszczynane tylko wtedy, gdy bank złoży skargę karną.
