Podstawą działalności każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od specjalizacji, są jego aktywa. Innymi słowy, są to zasoby podmiotu gospodarczego, bez którego jego działalność jest niemożliwa.
W zależności od tego, jak szybko przenoszą swoją wartość na produkt końcowy wytwarzany przez przedsiębiorstwo, dzieli się je na aktywa trwałe i obrotowe. Te pierwsze są również nazywane środkami trwałymi. Jest to ogólnie przyjęta klasyfikacja zasobów na podstawie ich funkcjonalnej roli i składu. W tym artykule rozważamy istotę aktywów trwałych przedsiębiorstwa, badamy ich strukturę, cechy funkcjonowania i rachunkowości.
Środki trwałe: co to jest?
Zarówno aktywa trwałe, jak i obrotowe przedsiębiorstwa biorą udział w procesie wytwarzania wyrobów gotowych. Ale tylko wtedy, gdy te ostatnie są wykorzystywane podczas jednego cyklu produkcyjnego, te pierwsze przenoszą swoją wartość na produkt końcowy.
Zatem aktywa trwałe są zasobami będącymi własnością przedsiębiorstwa i wykorzystywanymi przez okres dłuższy niż jeden rok lub normalny cykl operacyjny, jeżeli ich czas trwania przekracza 12 miesięcy. Mówiąc najprościej, są to zasoby wielokrotnego użytku. W strukturze bilansu znaczny udział przypada na te aktywa. Aktywa trwałe, a raczej - zarządzanie nimi dzisiaj jest jednym z kluczowych problemów większości przedsiębiorstw.
Główne problemy
Podczas recesji gospodarczej podmioty gospodarcze niewłaściwie wykorzystują swoje środki trwałe. Powstaje na początkowym etapie ich działalności, aw przyszłości aktywa wymagają regularnych inwestycji i ciągłego skutecznego zarządzania.
Ostatnio sprzęt w wielu przedsiębiorstwach jest przestarzały, a możliwości jego aktualizacji są ograniczone. W rezultacie ich wydajność spada. Wpływa to negatywnie zarówno na jakość gotowego produktu i wielkość produkcji, jak i na końcowe wyniki działalności obiektów gospodarczych. Aby rozwiązać ten problem, zaktualizowano regulację, zmieniono podstawowe aspekty rachunkowości środków trwałych, wzmocniono regulacje prawne dotyczące jej stosowania oraz rozszerzono zakres działalności biznesowej.
Klasyfikacja
Aktywa trwałe wyróżniają się różnorodnymi elementami i rodzajami. W związku z tym, dla wygody zarządzania przedsiębiorstwem, konieczne jest podzielenie ich według funkcjonalnej podstawy. Zgodnie z tą klasyfikacją są reprezentowane przez wartości niematerialne, środki trwałe (fundusze), inwestycje kapitałowe, sprzęt do instalacji, inwestycje finansowe które zostaną zwrócone nie wcześniej niż po 12 miesiącach oraz inne aktywa trwałe.
Niektóre stałe grupy kapitałowe w małych przedsiębiorstwach mogą być nieobecne.
W zależności od rodzaju działalności, jaką służy środek trwały, można go również podzielić na operacyjny, inwestycyjny i nieprodukcyjny. Ten ostatni, w przeciwieństwie do dwóch pierwszych, nie jest zaangażowany w produkcję ani działalność finansową podmiotu gospodarczego, ale służy pracownikom przedsiębiorstwa. Do aktywów tych należą ośrodki sportowe i zdrowotne, stołówki, instytucje edukacyjne itp.
Jeśli chodzi o źródła edukacji, środki trwałe są klasyfikowane do kapitału własnego i dzierżawione.
Charakterystyka niektórych grup środków trwałych
Wartości niematerialne obejmują obiekty intelektualne i przemysłowe bez substancji fizycznej, niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej podmiotu.
Inwestycje kapitałowe to inwestycje w aktywa trwałe przeznaczone na aktualizację, modernizację i poprawę bazy materialnej przedsiębiorstwa. Ta grupa obejmuje budowę w toku - rzeczowe i niematerialne środki trwałe, które nie zostały oddane do użytku.
Sprzęt do instalacji oznacza te rodzaje aktywów, które po przejęciu są tworzone przez instalację. Przykładem może być montaż lub przymocowanie do podpór lub fundamentów. Dotyczy to również urządzeń sterujących, urządzeń pomiarowych i innych, które są montowane w urządzeniach dostępnych w przedsiębiorstwie.
Środki trwałe: istota i skład
Środki trwałe (OS) zasługują na szczególną uwagę, ponieważ bez nich niemożliwe jest wytwarzanie produktów, dostarczanie towarów i świadczenie usług. Należą do nich grunty, budynki i budowle, wyposażenie, narzędzia, pojazdy i inne aktywa o okresie użytkowania dłuższym niż 12 miesięcy.
Środki trwałe są środkami pracy. Wśród nich zwykle rozróżnia się części aktywne i pasywne. Pierwszy obejmuje sprzęt i maszyny robocze, a drugi pojazdy, magazyny, hale produkcyjne itp. Takie szczegóły pozwalają zoptymalizować strukturę środków trwałych i na ich podstawie zwiększyć efektywność ich wykorzystania.
Amortyzacja systemu operacyjnego
Podobnie jak inne aktywa trwałe, środki trwałe są wielokrotnie wykorzystywane w procesie produkcyjnym. Do tego stopnia, że ich pierwotne właściwości są tracone, a same fundusze zużywają się fizycznie i psychicznie. Stopniowo ich wartość przenoszona jest na wytworzone produkty w postaci kosztów amortyzacji. Moralne zużycie objawia się tym, że z czasem wartość aktywów maleje. Kiedy nowy sprzęt wchodzi na rynek, jego koszt jest zawsze zawyżony. Z upływem czasu staje się on tańszy, a nowy, droższy zastępuje go. Taką samą sytuację można zaobserwować w przypadku towarów konsumpcyjnych. Jeśli chodzi o fizyczne pogorszenie, charakteryzuje się współczynnikiem trwałości.
Wysokość amortyzacji za dany okres zależy od kosztu pierwotnego środka trwałego i planowanego terminu jego użytkowania. Jest on wliczany w koszt produktu końcowego i zwracany firmie wraz z wpływami ze sprzedaży. Ze względu na skumulowane kwoty amortyzacji podmioty gospodarcze dokonują inwestycji w aktywa trwałe w celu aktualizacji swojej istotnej bazy.
Ocena systemu operacyjnego
Aby oszacować środki trwałe w danym momencie, konieczne jest obliczenie ich wartości rezydualnej. Wartość ta stanowi różnicę między ceną początkową zapłaconą za nabycie składnika aktywów a kwotą amortyzacji. Przy takim koszcie środki trwałe są wykazywane w bilansie przedsiębiorstwa.
Jeśli aktywa zostaną wycofane z eksploatacji, ich wartość odsprzedaży. W tym celu tworzona jest specjalna prowizja.
Niestabilność gospodarki często wymaga przeszacowania środków trwałych przez indeksację lub według ich wartości rynkowej. Ten ostatni jest udokumentowany. Przeszacowanie przeprowadza się w celu doprowadzenia rzeczywistej wartości środka trwałego do jego rzeczywistej ceny rynkowej. Zgodnie z prawem krajowym podmioty gospodarcze mogą dokonywać ponownych obliczeń nie częściej niż raz w roku.
Rachunkowość środków trwałych
Rachunkowość aktywów trwałych na saldzie podmiotów gospodarczych reguluje rozporządzenie nr 94n Ministerstwa Finansów Federacji Rosyjskiej z 10.31.2000. Środki trwałe są rejestrowane w osobnych grupach. Rachunki aktywnych sald od 01 do 09 są im przypisane.Obciążenie pokazuje otrzymanie aktywów lub wzrost ich wartości, dla pożyczki - amortyzację lub likwidację.
Do księgowania środków trwałych przeznaczone jest konto 01. Dla każdego obiektu prowadzona jest rachunkowość analityczna. W tym celu na podstawie kart ekwipunku otwierane są subkonta drugiego rzędu. Na przykład na koncie 01-1 można rejestrować budynki, a na pojazdach 01-6. Jeśli chcesz przenieść składnik aktywów z jednej grupy do drugiej, jego wartość zostanie przeniesiona na odpowiednie subkonto trzeciego rzędu.
Rachunkowość inwestycji w środki trwałe
Rozliczanie inwestycji w aktywa trwałe odbywa się na koncie 08. Tutaj można zobaczyć: budowę kapitału, pozyskiwanie zasobów naturalnych, gruntów, wartości niematerialnych, a także inwestycje w budynki, budowle, pojazdy i sprzęt.
Rozliczanie odbywa się jednocześnie kosztem całości i poszczególnych obiektów. Rachunek 08 pokazuje wykonanie pracy zarówno w sposób ekonomiczny, jak i umowny. Jego saldo w określonym dniu charakteryzuje się budową w toku. Otwarte są subkonta dla poszczególnych obiektów inwestycyjnych. Obrót debetowy pokazuje kwotę wydatków poniesionych na zakup i budowę obiektów, na pożyczkę - ich odpis.
