Ενεργοί λογαριασμοί λογιστικής. Τι είναι οι ενεργητικοί παθητικοί λογαριασμοί;

Κατά τη διεξαγωγή των οικονομικών και χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων της οργάνωσης οποιουδήποτε από τα νομοθετικά προβλεπόμενα έντυπα, υπάρχει ανάγκη λογιστικής (φορολογικής) λογιστικής, η κύρια αποστολή της οποίας είναι η συστηματοποίηση, συσσώρευση και ανάλυση πληροφοριών σχετικά με τα τρέχοντα και μακροπρόθεσμα ταμειακά περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης και των πηγών τους.

Η πληρότητα και η αξιοπιστία των πληροφοριών όλων των τύπων λογιστικής καθιστά δυνατή την αποτελεσματικότερη διαχείριση της επιχείρησης. Κατά την αλληλεπίδραση (προγραμματισμένη και μη προγραμματισμένη) με φορολογικές κρατικές οργανώσεις, το επίπεδο και η ακρίβεια των παρεχόμενων δεδομένων μειώνει σημαντικά τη δυνατότητα επιβολής κυρώσεων.

Λογαριασμοί

Για την ομαδοποίηση των κεφαλαίων της επιχείρησης, ομοιογενές ως προς το περιεχόμενο και τις πηγές τους, χρησιμοποιούνται τα κατάλληλα μητρώα. Ονομάζονται λογαριασμοί, η κίνηση κάθε είδους ενσώματα πάγια περιουσιακά στοιχεία υπολογισμούς, το κεφάλαιο παρουσιάζεται σε αυτά για μια ορισμένη χρονική περίοδο.

Για να αντικατοπτρίζει οποιαδήποτε (τέλεια) επιχειρηματική συναλλαγή, η τεκμηρίωσή της είναι απαραίτητη. Λογαριασμοί λογιστικής (πηγή) για μια ορισμένη χρονική περίοδο, με βάση την οποία συμπληρώνονται όλα τα υπάρχοντα λογιστικά μητρώα (ισοζύγιο κύκλου εργασιών ή μνημείο, φύλλο σκακιού, ισολογισμός με αιτήσεις). Η καταγραφή των επιχειρηματικών συναλλαγών στον κατάλληλο λογαριασμό βασίζεται στο κύριο έγγραφο. Η επεξεργασία τους συνίσταται στη διαμόρφωση ενός συνόλου (ισορροπίας) ή στο κλείσιμο του μητρώου. Στη συνέχεια, οι πληροφορίες από τους λογαριασμούς μεταφέρονται στον ισολογισμό σύμφωνα με τον βασικό κανόνα - την αντιστοιχία των αξιών του ενεργού μέρους και των υποχρεώσεων.

Δομή

Οι λογαριασμοί, ανεξάρτητα από το σκοπό τους, έχουν μια τυποποιημένη εμφάνιση. Πρόκειται για ένα πίνακα που αποτελείται από δύο ενότητες: χρεωστική και πιστωτική. Ανάλογα με τον ισολογισμό του λογαριασμού, το υπόλοιπο (υπόλοιπο στην αρχή ή το τέλος μιας συγκεκριμένης περιόδου) καταγράφεται στην πάνω γωνία του. Το ποσό αυτό εμφανίζεται σε όλα τα ενδιάμεσα και τελικά λογιστικά μητρώα.

Σύμφωνα με τον ισολογισμό, οι λογιστικοί λογαριασμοί κατανέμονται μεταξύ ενεργητικού και παθητικού. Έχουν ατομικό αριθμό και όνομα. Οι ενεργητικοί παθητικοί λογαριασμοί αποτελούν ξεχωριστή ομάδα και δεν αντικατοπτρίζονται πάντα στον ισολογισμό.

Ο σκοπός της χρέωσης και της πίστωσης εξαρτάται από τον ισολογισμό του λογαριασμού. Οι επιχειρηματικές συναλλαγές που αυξάνουν το ποσό αποδίδονται στο τμήμα του πίνακα που αντικατοπτρίζει το υπόλοιπο του λογαριασμού. Οι κινήσεις περιουσιακών στοιχείων που μειώνουν ένα περιουσιακό στοιχείο καταγράφονται στην αντίθετη στήλη. Όταν η περίοδος είναι κλειστή, όλες οι χρεωστικές συναλλαγές συνοψίζονται, η ληφθείσα αξία είναι ένας χρεωστικός κύκλος εργασιών, μια παρόμοια πράξη εκτελείται με ένα δάνειο. Το υπόλοιπο του λογαριασμού υπολογίζεται λαμβάνοντας υπόψη το αρχικό υπόλοιπο, τον κύκλο εργασιών και των δύο μερών του πίνακα. Η διαδικασία υπολογισμού του εξαρτάται από τον ισολογισμό. Το γενικό σχήμα του λογαριασμού (σε πίνακες) φαίνεται στο χαρτί ως εξής:

Ενεργοί λογαριασμοί

Παθητικοί λογαριασμοί

Ταξινόμηση

Όλοι οι λογαριασμοί χωρίζονται σύμφωνα με διάφορα χαρακτηριστικά: οικονομικό περιεχόμενο, δομή και σε σχέση με τον ισολογισμό. Όλοι οι τύποι ταξινομήσεων είναι σχετικοί και εφαρμόζονται τακτικά. Σε σχέση με την ισορροπία, υπάρχει ο ακόλουθος διαχωρισμός:

1. Ενεργοί λογαριασμοί.
2. Παθητικοί λογαριασμοί.
3. Ενεργοί παθητικοί λογαριασμοί.

Σύμφωνα με το οικονομικό περιεχόμενο, η διαίρεση εμφανίζεται σε λογαριασμούς:

1. Οικιακά κεφάλαια.
2. Οικιακές διαδικασίες.
3. Πηγές σχηματισμού περιουσιακών στοιχείων νοικοκυριού.

Σύμφωνα με τη δομή της εκπαίδευσης, όλοι οι λογαριασμοί ταξινομούνται ως εξής:

1. Οι κυριότερες.
2. Λειτουργία
3. Αποτελεσματική.
4. Κανονιστική.
5. Εκτός ισολογισμού.

Λογαριασμό λογαριασμού

Ομαδοποίηση, που συνδυάζει όλα τα αντικείμενα του λογιστικού και φορολογικού τύπου λογαριασμών σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά τους, εφαρμόζεται σε κάθε επιχείρηση. Η κατάταξη αυτή εγκρίνεται από το νόμο και είναι υποχρεωτική για όλους τους φορολογούμενους στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Με εντολή του Υπουργείου Οικονομικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας αριθ. 94n της 10.31.2000, εγκρίθηκε νέος κατάλογος λογαριασμών και δημιουργήθηκαν οδηγίες για τη χρήση τους. Συνολικά, περιέχει 99 θέσεις συνθετικής λογιστικής · μπορούν να ανοίξουν με αναλυτικά αντίγραφα που δίνουν μια ακριβέστερη εικόνα της εργασίας και της λειτουργίας του οργανισμού. Χρησιμοποιούνται 60 θέσεις, ενώ οι υπόλοιπες 39 αποτελούν αποθεματικό, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά την αλλαγή ή τη βελτιστοποίηση της λογιστικής νομοθεσίας. Το λογιστικό σχέδιο έχει τα ακόλουθα κύρια τμήματα:

1. Μη κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία (άυλα, σταθερά).
2. Το κυκλοφορούν ενεργητικό (πρώτες ύλες, αποθέματα ανταλλακτικά, υλικά, κλπ.).
3. Κόστος παραγωγής (λογαριασμοί κοστολόγησης και διανομής).
4. Προϊόντα, έτοιμα προϊόντα, πωλήσεις (κόστος και πωλήσεις).
5. Μετρητά (σε μετρητά και σε μετρητά).
6. Οικισμοί (με διάφορους εργολάβους, προμηθευτές, αγοραστές).
7. Οικονομικά, οικονομικά αποτελέσματα (ενδιάμεσο και τελικό) και χρήση κερδών.
8. Αποθεματικά και κεφάλαια της επιχείρησης.
9. Χρηματοδότηση και δάνεια.
10. Λογαριασμοί εκτός ισολογισμού.

Τα τμήματα δημιουργούνται για οικονομικούς λόγους. Μπορεί να υπάρχουν ενεργοί λογαριασμοί και παθητικοί λογαριασμοί. Η αρίθμηση παρέχεται από 01 έως 99 λογαριασμούς, μερικές φορές τα χρησιμοποιούμενα μητρώα εκτός ισολογισμού έχουν κωδικούς από 001 έως 011. Οι λογαριασμοί ενεργητικής παθητικής λογιστικής είναι επίσης στο σχέδιο, ο αριθμός τους αντιστοιχεί στο τμήμα. Κάθε επιχείρηση, ο οργανισμός έχει ένα νομοθετικά καθορισμένο δικαίωμα να χρησιμοποιεί μόνο τους απαραίτητους λογαριασμούς ή να επεκτείνει το λογιστικό σύστημα μέσω αναλυτικών στοιχείων. Όλες οι επιτρεπόμενες αλλαγές στο λογιστικό σχέδιο αντικατοπτρίζονται στις λογιστικές πολιτικές κάθε επιχείρησης (αν είναι αναγκαίες, προσαρμογές), οι οποίες αποτελούν μέρος των εγγράφων που συνιστούν (ναύλωση).

Αλληλογραφία

Η αρχή της διπλής εισόδου είναι θεμελιώδους σημασίας για την εκτέλεση οποιασδήποτε λογιστικής συναλλαγής. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε κίνηση κεφαλαίων, περιουσιακών στοιχείων, υπολογισμού ή κεφαλαίου αντικατοπτρίζεται δύο φορές στη χρέωση ενός συγκεκριμένου λογαριασμού (είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν υπο-λογαριασμοί) και στην πίστωση άλλου, ενώ το ποσό πρέπει να είναι το ίδιο. Λογαριασμός αλληλογραφίας ή η καλωδίωση μπορεί να είναι περίπλοκη. Στην περίπτωση αυτή, το ποσό παραμένει αμετάβλητο, αλλά το δάνειο ή το χρέος περιέχει αρκετούς λογαριασμούς. Κατά συνέπεια, διατηρείται το υπόλοιπο μεταξύ των πλευρών του ισοζυγίου: περιουσιακά στοιχεία και υποχρεώσεις.

Ενεργοί λογαριασμοί λογιστικής

Η δομημένη λογιστική καταμέτρηση της περιουσίας μιας επιχείρησης, τα μετρητά της, τα κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία απαιτούν μεγάλο αριθμό μητρώων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το περιουσιακό στοιχείο του ισολογισμού έχει μάλλον σύνθετη δομή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται όχι μόνο συνθετικά αλλά και μεγάλος αριθμός αναλυτικών λογιστικών καταχωρητών. Οι ακόλουθοι ενεργοί λογαριασμοί διακρίνονται από τον τύπο:

1. Απογραφή, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιοκτησία της επιχείρησης (01, 04).
2. Μετρητά, τα οποία αντικατοπτρίζουν τα κεφάλαια της επιχείρησης σε μετρητά και σε μη μετρητά (50, 51, 55, 57).
3. Συλλογική διανομή, ανοιχτή σε δαπάνες φόρμας που δεν σχετίζονται με τη διαδικασία της κύριας παραγωγής, αλλά συμπεριλαμβάνονται στο κόστος διανομής ανάλογα με οποιοδήποτε χαρακτηριστικό (25, 23, 26).
4. Κόστος ή κόστος, σχεδιασμένο να διαμορφώνει το κόστος του τελικού προϊόντος.
5. Διακανονισμός, που έχει σχεδιαστεί για να συνεργάζεται με διάφορους οφειλέτες για τις προκαταβολές που εισπράττονται και για την υποβολή απαιτήσεων στους αντισυμβαλλομένους

Δομή

Οι ενεργές λογαριασμοί λογιστικής έχουν μια ισορροπία (υπόλοιπο) στην αρχή της περιόδου ή το τέλος της μόνο στη χρέωση. Συναλλαγές που συνδέονται με την κατανάλωση υλικού (κυκλοφορούντος) αποθέματος μιας επιχείρησης, με μετρητά ή με μείωση της αξίας των μη κυκλοφορούντων περιουσιακών στοιχείων καταγράφονται στην πίστωση του λογαριασμού. Σύμφωνα με τη χρέωση, αυξάνονται. Το υπόλοιπο των ενεργών λογαριασμών μπορεί να χρεωθεί μόνο. Υπολογίζεται με τον τύπο: Υπόλοιπο στην αρχή + Κύκλος εργασιών με χρέωση - Κύκλος εργασιών με πίστωση = Υπόλοιπο στο τέλος της περιόδου. Το υπόλοιπο αντικατοπτρίζεται στον ισολογισμό, στο ενεργό μέρος του, και υποδηλώνει την πραγματική διαθεσιμότητα των υλικών πόρων σε νομισματικούς όρους.

Ενεργή παθητική λογιστική

Κατά την άσκηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, μια επιχείρηση αλληλεπιδρά με έναν αριθμό αντισυμβαλλομένων, με τους οποίους μπορεί να υπάρχουν διφορούμενοι δείκτες για ορισμένο χρονικό διάστημα. Ο μεγαλύτερος αριθμός ενεργών παθητικών λογαριασμών είναι ο διακανονισμός ή το αποτέλεσμα του έργου της επιχείρησης, του οργανισμού. Το υπόλοιπο σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι χρεωστικό και σε πίστωση του μητρώου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο λογαριασμός ενεργητικού-παθητικού έχει δύο υπόλοιπα, τα οποία αντικατοπτρίζονται στον ισολογισμό ως η διαφορά στα ποσά ή, αντιστοίχως, η χρέωση - στο περιουσιακό στοιχείο, στην πίστωση - της υποχρέωσης. Τυπικά παραδείγματα τέτοιων λογαριασμών είναι τα 60, 71, 62, 76, 75, 99.

Δομή

Το χρεωστικό υπόλοιπο του ενεργητικού-παθητικού λογαριασμού αντανακλά το ποσό των προκαταβολών διαφόρων αντισυμβαλλομένων ή το υπόλοιπο των περιουσιακών στοιχείων. Κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης περιόδου αναφοράς, το ποσό αυτό θα προσαρμοστεί θετικά λόγω της παραλαβής νέων περιουσιακών στοιχείων ή της μείωσης των υπολοίπων διακανονισμού. Το πιστωτικό υπόλοιπο υποδηλώνει τα υπόλοιπα των πηγών σχηματισμού όλων των (τρέχοντα, ταμειακά, μη κυκλοφορούντα) κεφάλαια.

Ο κύκλος εργασιών των δανείων μειώνει το ποσό των υπόλοιπων ενσώματων παγίων και αυξάνει το υπάρχον ποσό χρέους. Για αντικειμενικό έλεγχο των διακανονισμών σε ενεργητικούς παθητικούς λογαριασμούς, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί αναλυτική λογιστική, τα στοιχεία της οποίας θα αποτελέσουν τη συνολική εικόνα του μητρώου στο τέλος της περιόδου αναφοράς (τελική ή ενδιάμεση). Τα ποσά που εισπράττονται θα εμφανίζονται στον ισολογισμό της επιχείρησης.