Aby przeciwdziałać monopolizacji rynków, a także zapewnić ochronę konkurencji, państwo opracowuje specjalne przepisy. Na ich podstawie odpowiednie firmy są identyfikowane i karane. Państwowe przepisy antymonopolowe są przeprowadzane przez specjalne organizacje. Prowadzą odpowiednią politykę i wspierają zdrową przedsiębiorczość. Następnie zbadamy, w jaki sposób przepisy antymonopolowe są wdrażane w Rosji.
Tło historyczne
Pierwszą próbę wprowadzenia regulacji antymonopolowej w gospodarce podjęto w 1908 r. Jako próbkę pobrano ustawę Shermana obowiązującą w Stanach Zjednoczonych. Jednak przyjęcie odpowiednich standardów została udaremniona przez rosyjską organizację przedsiębiorców. Tak więc ustawa antymonopolowa pojawiła się dopiero w 1991 r. Dziś głównymi aktami prawnymi w tym obszarze są konstytucja, dekrety prezydenckie, prawo federalne chroniące konkurencję na rynku usług finansowych, zamówienia i dekrety rządowe itp.
Organ wykonawczy
Od 1999 r. Jest Ministerstwem Federacji Rosyjskiej ds. Wspierania Przedsiębiorczości i polityka antymonopolowa. Do tego momentu organ wykonawczy był innym organem. Był to odpowiedni komitet państwowy. Dziś Biuro Obsługi Antymonopolowej zapewnia m.in. wsparcie małym firmom, tworząc zdrowe warunki dla rozwoju konkurencji.
Przedmiot regulacji
Jest to związek, który może wpływać na konkurencję na rynku finansowym, ubezpieczeniowym. Wady regulacji antymonopolowych i polityk mających na celu zapewnienie zdrowego środowiska dla interakcji są najbardziej widoczne w cenach. Do tej pory nie ma żadnych mechanizmów mających na celu tłumienie nielegalnej zmowy uczestników w celu podniesienia cen.
Nie ma jasnej, opartej na dowodach metodologii regulowania wartości w naturalny monopol a także obszary o wysokim stopniu zmonopolizowania (w kompleksach chemiczno-metalurgicznych i paliwowo-energetycznych). W związku z tym wzrost zaczyna się inflacja kosztów pojawiają się nierównowagi cen. Wszystko to podważa sytuację finansową wielu przedsiębiorstw działających w sektorze produkcyjnym, rolniczym, a także w sektorze usług. Jednocześnie utrzymuje się bardzo niezadowalająca pozycja systemu ochrony praw konsumentów. Przeprowadzając kontrole, antymonopolowa służba nadal rejestruje znaczną ilość towarów nienadających się do konsumpcji, zwłaszcza produkcji zagranicznej.
Treść i rodzaje zasad
Regulacja działań antymonopolowych obejmuje dwa aspekty (obszary):
- Opracowanie i przyjęcie specjalnych przepisów.
- Utworzenie systemu organów prowadzących regulacje antymonopolowe i monitorujących zgodność z przyjętymi przepisami.
Modele
Różnią się one dwoma. W legalnych publikacjach ekonomicznych regulacje antymonopolowe są przedstawiane w postaci modeli amerykańskich i europejskich. Pierwszym z nich jest tak zwane „podejście strukturalistyczne” do problemu. Drugi nazywa się „behawiorystą”.
Model amerykański
Opiera się na zasadzie zakazu monopolu jako elementu strukturalnego, niezależnie od jego konsekwencji społeczno-politycznych. Zwolennicy tego podejścia twierdzą, że przemysł z takim urządzeniem będzie się odpowiednio zachowywał.
W rezultacie aktywność gospodarcza struktur monopolistycznych z pewnością będzie negatywna z społecznego punktu widzenia. W związku z tym powinny podlegać wpływowi odpowiednich przepisów. Model ten implikuje zatem formę procesu egzekwowania. Jeśli nastąpi naruszenie przepisów antymonopolowych, pociąga to za sobą ściganie, a następnie karę.
Model europejski
W przeciwieństwie do poprzedniego, regulacja antymonopolowa w ramach tego podejścia zapewnia przede wszystkim kontrolę nad różnego rodzaju nadużyciami. Zgodnie z modelem europejskim uwaga koncentruje się nie na strukturze sektorowej, ale na działalności poszczególnych podmiotów.
W takim przypadku stosowana jest zasada rozsądnego podejścia. Nie klasyfikuje żadnego monopolu jako nielegalnego, ale tylko takiego, którego działalność powoduje negatywne konsekwencje społeczno-gospodarcze. Aby wdrożyć tę zasadę, konieczne jest utworzenie specjalnego systemu organów, które monitorowałyby i analizowały stan konkurencji na różnych rynkach. W razie potrzeby ich działania antymonopolowe mogą obejmować środki regulacyjne, naprawcze i zakazujące, które mają przede wszystkim charakter administracyjny.
Konwergencja podejść
W ciągu ostatnich dziesięcioleci różnice między tymi modelami uległy zmniejszeniu. Oprócz tego zbliżenie jest bardziej zorientowane na podejście europejskie, kiedy antymonopolowe regulowanie gospodarki odbywa się nie tyle na podstawie bezwzględnych i względnych rozmiarów podmiotów gospodarczych. Więcej uwagi poświęca się konsekwencjom ich działalności dla społeczeństwa.
Przepisy antymonopolowe w Federacji Rosyjskiej: cechy
Praktyka krajowa jest bardziej zorientowana na podejście europejskie. Znajduje to odzwierciedlenie w treści ram prawnych i uprawnień organów wykonawczych. Te ostatnie stosują głównie techniki organizacyjne i administracyjne. Regulacja antymonopolowa gospodarki w Federacji Rosyjskiej zawiera następujące elementy:
- Lista form niezdrowej (nieuczciwej) konkurencji, która ma zostać zakazana.
- Pojęcie monopolisty, jego cechy ilościowe i jakościowe.
- Definicja systemu organów sprawujących kontrolę, ich uprawnień, zadań i funkcji.
- Środki odpowiedzialności za naruszenia przepisów antymonopolowych.
Pojęcie podmiotu gospodarczego
Monopolista działa jako istotny element systemu regulacyjnego. W krajowej praktyce prawnej kryteria ilościowe i treść przedmiotu wyraża koncepcja „pozycji dominującej”. Ta definicja ma kluczowe znaczenie dla ustawy o konkurencji.
Zgodnie z aktami normatywnymi pozycję dominującą przedstawia się jako wyłączną pozycję jednego lub kilku podmiotów gospodarczych na rynku dla określonego produktu, umożliwiając mu (im) decydujący wpływ na ogólne warunki jego obrotu lub utrudniając innym podmiotom dostęp do niego. W Federacji Rosyjskiej firma jest uznawana za monopolistę, której udział w przypadku niektórych produktów wynosi 65% lub więcej. W niektórych przypadkach, zgodnie z decyzją organizacji kontrolującej, pozycję dominującą uznaje się dla jednostki, której udział nie przekracza 35%.
Rodzaje nadużyć
Ta kategoria obejmuje wszelkie działania, które pociągają za sobą lub mogą powodować ograniczenie konkurencji:
- Nakładanie kontrahentowi niedopuszczalnych warunków umowy.
- Wycofanie produktów z obrotu w celu utworzenia deficytu i zwiększenia wartości.
- Przymus do podpisania „powiązanych umów”.
- Przeszkody w dostępie do rynku dla innych podmiotów.
- Naruszenie istniejącego zamówienia cenowego.
- Ustalenie wyjątkowo niskich lub wysokich kosztów.
- Nieuzasadniona odmowa zawarcia umowy z niektórymi nabywcami, biorąc pod uwagę możliwość produkcji odpowiednich produktów.
Wszystkie te nadużycia powinny być rejestrowane przez Federalną Służbę Antymonopolową.
Formy nieuczciwej konkurencji
W Federacji Rosyjskiej ta kategoria obejmuje:
- Rozpowszechnianie fałszywych informacji, które mogą zaszkodzić lub zaszkodzić reputacji biznesowej innego podmiotu.
- Niedokładne informacje o cechach konsumenckich i miejscu produkcji.
- Niepoprawne porównanie innych podmiotów gospodarczych.
- Sprzedaż produktów z nielegalnym wykorzystaniem wyników własności intelektualnej, znaków towarowych i znaków towarowych.
- Otrzymanie, wykorzystanie, a następnie ujawnienie informacji o produkcji, danych naukowych, technicznych lub handlowych bez zgody ich właściciela.
Kontrola
Głównym organem wykonawczym w Federacji Rosyjskiej jest MAP (Ministerstwo Polityki Antymonopolowej), która wspiera przedsiębiorczość. W regionach istnieją autoryzowane przez niego oddziały. Główne zadania Federalnej Służby Antymonopolowej to:
- Pomoc w tworzeniu relacji rynkowych opartych na przedsiębiorczości i konkurencji.
- Zapobieganie, ograniczanie, a następnie tłumienie działalności monopolistycznej.
- Państwowa kontrola zgodności z odpowiednimi przepisami.
Usługa antymonopolowa może dać podmiotowi gospodarczemu odpowiednie wiążące wymagania. Mogą wskazywać na potrzebę wyeliminowania konsekwencji, oddzielenia lub oddzielenia od ogólnej struktury jednostek organizacyjnych, zmiany lub rozwiązania niektórych umów sprzecznych z przepisami. Monopolista może zostać wezwany do zawarcia umowy z innym podmiotem w celu potrącenia do budżetu federalnego dochodów uzyskanych w wyniku nieprzestrzegania przepisów ustanowionych zgodnie z prawem.
Ministerstwo kontroluje tworzenie, reorganizację, likwidację struktur handlowych i ich stowarzyszeń. Prawo antymonopolowe obejmuje także nabywanie udziałów lub akcji w kapitale zakładowym podmiotu gospodarczego. Zgodność z jego przepisami jest również monitorowana przez MAP. Prawo antymonopolowe Federacji Rosyjskiej obejmuje głównie metody wpływu organizacyjnego i administracyjnego. Jednak w niektórych przypadkach można zastosować bardziej rygorystyczne środki.
Określenie sektorów rynku
W strukturze gospodarczej współczesnych krajów zawsze istnieją obszary, w których utrzymanie i utrzymanie konkurencji jest niepraktyczne. Może to być spowodowane nieefektywnością sfery lub innymi przyczynami, na przykład zapewniającymi system bezpieczeństwa narodowego państwa. W tym względzie polityka antymonopolowa nie przewiduje całkowitej likwidacji przedsiębiorstw dominujących. W tym przypadku nacisk kładzie się na dokładną inwentaryzację rynku, podział sektorów na konkurencyjny i niekonkurencyjny, co do zasady.
W tym drugim przypadku przedsiębiorstwo zaangażowane w ten segment należy do kategorii „monopolu naturalnego (państwowego)”. W takim przypadku utrzymanie pozycji dominującej uważa się za uzasadnione. Przez naturalny monopol rozumie się sytuację na rynku, na której skuteczność zaspokojenia popytu jest wyższa przy braku konkurencji. Wynika to głównie z technologicznych cech produkcji. Produkty wytwarzane przez naturalny monopol nie mogą być zastąpione innymi towarami.
