Regulacja taryf jest jednym z najważniejszych czynników budowania przez państwo skutecznej zagranicznej polityki gospodarczej. Jaka jest specyfika udziału władz rosyjskich w tym obszarze działalności? Jakie są cechy przepisów prawnych regulujących handel Federacji Rosyjskiej z innymi krajami?
Istota regulacji taryfowej
Regulacja taryf, zgodnie ze wspólną definicją, jest jedną z form udziału państwa w zagranicznej działalności gospodarczej, która służy do optymalizacji procesów na poziomie eksportu i importu. Władze, korzystając z tego narzędzia, wykonują swoje prawo do ustalenia określonych ceł i taryf w celu późniejszego przekazania otrzymanych pieniędzy na pokrycie tych opłat do budżetu lub rozwiązania niektórych problemów w ramach ochrony gospodarki narodowej. Ponieważ w trakcie importu i eksportu tego lub innego produktu z reguły przekracza on granicę, rozważany rodzaj działalności jest bezpośrednio związany ze strukturami celnymi. Oznacza to, że termin „regulacja taryfowa” z reguły używany jest w kontekście komunikacji z zagranicą.
Oczywiście istnieją również inne interpretacje tego zjawiska. Zatem termin „regulacja taryfowa” w wąskim znaczeniu (chociaż ten format jego stosowania jest mniej powszechny niż w kontekście ceł) może odzwierciedlać działalność niektórych struktur związanych z ustalaniem cen państwowych dla określonego rodzaju produktu lub usługi. W szczególności działalność Federalnej Służby Taryfowej można scharakteryzować jako mającą znaczenie dla interpretacji rozpatrywanego terminu. Kompetencje FTS dotyczą zatem taryf wewnętrznych na różnego rodzaju towary lub usługi.
Z kolei w wielu regionach istnieje Komitet ds. Regulacji Taryfowych, na przykład w Wołgogradzie - struktura w pionie władzy wykonawczej, odpowiedzialna przed FTS. Ponadto nazwy jego analogów, w zależności od przedmiotu federacji, mogą ulec zmianie. Na przykład w obwodzie tomskim istnieje Departament Regulacji Taryf. Należy jednak zauważyć, że FTS i jego podległe struktury nie mają bezpośredniego związku z pracą organów celnych. Istnieją inne organy państwowe, których właściwością jest faktyczna regulacja celna i taryfowa zagranicznej działalności gospodarczej (lub działalności handlu zagranicznego). Dotyczy to przede wszystkim Federalnej Służby Celnej. Istnieją również informacje, że ten departament może zostać połączony z Federalną Służbą Podatkową.
Zatem regulacje taryfowe można rozumieć na różne sposoby, w zależności od kontekstu. Ważnym kryterium jest tutaj znaczenie terminu „taryfa”. Istnieje tradycyjne jego rozumienie, które z góry określa jego bezpośredni związek z procedurami celnymi. Jednocześnie w praktyce prawnej Federacji Rosyjskiej zrozumienie taryfy stało się synonimem ogólnie ustalania cen - zarówno na poziomie prawnym, jak i pod względem źródeł, które nie są aktami normatywnymi, ale znajdują się wszędzie - na przykład katalogi taryf operatorów telefonii komórkowej. Tak czy inaczej, głównym kontekstem, w którym ten termin jest najczęściej używany, jest regulacja celna i taryfowa. Rozważ cechy tego zjawiska i jego rosyjski model.
Rozporządzenie taryfowe i celne
Zatem głównym kontekstem, w którym używa się badanego terminu, jest regulacja taryfowa zagranicznej działalności gospodarczej. Jaka jest specyfika tego procesu? Jak już zauważyliśmy, główną rolę odgrywają w tym kompetentne struktury państwowe. Taryfy celne są jednym z kluczowych elementów udziału rządu w polityce handlu zagranicznego. Główne cele takich działań: uzupełnienie budżetu, wdrożenie środków protekcjonistycznych, fiskalizacja, stymulowanie rozwoju niektórych gałęzi przemysłu.
Przepisy celne i taryfowe sugerują, że państwo, ustanawiając pewne cła i opłaty, na przykład od towarów importowanych do kraju, pomaga zwiększyć konkurencyjność produktów krajowych. Faktem jest, że opłaty uiszczane na granicy są w przyszłości uwzględniane w kosztach towarów, które mogą być wyższe niż w przypadku, gdy kupujący kupił je w kraju od lokalnego producenta. Jednocześnie funkcja fiskalna odzwierciedla zadanie gromadzenia dochodów z taryf do budżetu państwa. W szczególności, jeśli mówimy o rosyjskim modelu odpowiedniego kierunku polityki państwa, to płatności te odgrywają kluczową rolę w uzupełnianiu skarbu państwa.
Władze, dokonując regulacji celnych i taryfowych zagranicznej działalności gospodarczej, mogą również pomóc zwiększyć dynamikę krajowego eksportu. W praktyce zwykle osiąga się to poprzez obniżenie odpowiednich stawek lub ich zerowanie.
Metody pozataryfowe
Istnieje taryfowa i pozataryfowa regulacja procesów celnych. Jaka jest specyfika działań drugiego typu? Metody pozataryfowe obejmują przede wszystkim wydawanie różnych licencji, opracowanie różnych standardów jakości, które mogą komplikować import towarów z zagranicy. Jak wierzy wielu ekspertów, metody te są stosowane głównie w procesie stosowania przez państwo tych samych środków protekcjonistycznych. Władze mogą zatem, po zidentyfikowaniu formalnych barier w imporcie niektórych towarów, stworzyć bardziej korzystne warunki dla producenta krajowego.
Eksperci zauważają szereg niedociągnięć towarzyszących takim metodom regulowania handlu. Przede wszystkim, jeśli państwo stosuje narzędzia pozataryfowe, może temu towarzyszyć poważny wzrost cen w danym kraju dla określonego rodzaju produktu. Są tego dwa powody - możliwy niedobór produktów z uwagi na fakt, że producenci krajowi nie zaspokajają wielkości popytu, lub zjawisko spekulacyjne, gdy dostawca towarów ustala wysokie ceny na zasadzie monopolu z powodu braku zagranicznej konkurencji.
Eksperci ONZ dzielą metody pozataryfowe na następujące główne rodzaje: licencjonowanie, kontyngenty, ustalanie cen minimalnych, a także środki antydumpingowe. Określone rodzaje ograniczeń mogą się różnić. Do najczęstszych należą ustanowienie niezwykle skomplikowanych procedur odprawy celnej, tworzenie nieuzasadnionych rygorystycznych norm technicznych (środowiskowych, sanitarnych), a także surowsze wymagania dotyczące opakowań, koloru, kształtu towarów itp.
Oprócz metod regulacji pozataryfowych można również praktykować różne ograniczenia dotyczące transakcji walutowych i transakcji finansowych (związane np. Z wypłatą zysków spółek zagranicznych), określanie preferencyjnych warunków obrotu kapitałem dla wąskich grup przedsiębiorstw itp.
Jakie są główne mechanizmy, za pomocą których państwo rosyjskie stosuje metody pozataryfowe? Wśród podstawowych, które występują w praktyce regulacji celnych w Federacji Rosyjskiej, są kontyngenty i licencje. Kluczową agencją uczestniczącą w angażowaniu odpowiednich narzędzi jest Ministerstwo Gospodarki.
W Federacji Rosyjskiej stosowane są dwa główne instrumenty w ramach samego „klasycznego” rodzaju regulacji celnych - są to taryfy i cła. Rozważ specyfikę każdego z nich.
Jaka jest różnica między taryfą a cłem
Cło to opłata pobierana od towarów, które przechodzą przez granicę państwową. Opłaty mogą być zarówno importowe, jak i eksportowe. Ponadto te dwa typy uzupełniają się w niektórych przypadkach tranzytowe. Instrumenty oznaczone mają przede wszystkim spełniać funkcję podatkową. Wysokość ceł ustalana jest na poziomie prawa krajowego.
Z kolei taryfy celne przyjęte w rosyjskim systemie państwowej regulacji zagranicznej działalności gospodarczej są rejestrami towarów podlegającymi związanym z nimi opłatom celnym. Zatem dwa rozważane narzędzia są w rzeczywistości częściami jednego. Ponadto, w zależności od kontekstu i tradycji prawnej przyjętej w danym państwie, można go nazwać „taryfą” lub „cłem”. Według niektórych ekspertów w Federacji Rosyjskiej drugi termin jest częściej używany w odniesieniu do tego samego „ogólnego” instrumentu.
Oznacza to, że jeśli w danym kontekście nie mówimy bezpośrednio o „taryfie” w głównym znaczeniu („rejestr towarów podlegających pobraniu”), to dopuszczalne jest użycie terminu „cło” jako jednego instrumentu, za pomocą którego przeprowadzana jest regulacja taryfowa zagranicznej działalności gospodarczej .
Klasyfikacja taryf i ceł
W związku z tym taryfy celne i cła są w rzeczywistości dwiema połączonymi częściami jednego instrumentu. Jednocześnie, jak zdefiniowaliśmy powyżej, nie są synonimami, jeśli chodzi o aparat pojęciowy w ramach odpowiednich aktów prawnych i norm. Co więcej, taryfy i cła są bardzo różne. Zastanówmy się, na jakie podstawowe typy są podzielone.
Jeśli chodzi o taryfy, może istnieć kilka powodów ich klasyfikacji. W zależności od liczby zakładów taryfy mogą być proste (w których jest jeden zakład) lub złożone (dwa lub więcej). Ze względu na ich charakter prawny taryfy są podzielone na autonomiczne i konwencjonalne. Pierwsze przewidują, że stawka dla nich jest ustalana na podstawie krajowych aktów prawnych, a nie międzynarodowych. A taryfy konwencyjne są ustalane z uwzględnieniem norm przyjętych przez państwo w procesie współpracy z innymi krajami. Chociaż w praktyce w czystej postaci, jeśli mówimy o modelu rosyjskim, są rzadkie. Dlatego wielu ekspertów uważa, że bardziej słuszne jest nazywanie ich autonomicznymi-konwencjonalnymi.
Opłaty można podzielić na następujące rodzaje: specjalne, antydumpingowe, a także wyrównawcze. W odniesieniu do tych pierwszych można powiedzieć, że rozporządzenie taryfowe dotyczące rosyjskiej działalności gospodarczej za granicą stosuje je jako środek ochronny w przypadkach, gdy towary przywożone mogą wyrządzić oczywistą szkodę interesom producenta krajowego. Cła antydumpingowe są zaangażowani, jeśli zagraniczny dostawca zamierza importować towary do Federacji Rosyjskiej po niższej cenie niż są one dostępne w danym państwie. Rodzaje rekompensat stosowane są w przypadku importu towarów, które zostały wyprodukowane z zastrzeżeniem dotacji.
Podstawowym kryterium klasyfikacji ceł jest jednak kierunek przepływu towarów. Oznacza to, że ten rodzaj opłat dzieli się głównie na eksport i import. Rozważ specyfikę obu rodzajów ceł w ramach rosyjskiego modelu gospodarczego.
Specyfika należności celnych przywozowych w Federacji Rosyjskiej
Regulacje celne i taryfowe dotyczące zagranicznej działalności gospodarczej, prowadzone przez rząd rosyjski, obejmują podział kilku poziomów ceł przywozowych - tych, które są ustalone na surowce, tj. Nakładanych na dostawców materiałów, a także tych, które są nakładane na przedsiębiorstwa przy imporcie produktów gotowych lub półproduktów.Ważny jest także faktyczny charakter importowanych towarów - wpływa to na stawki za tego rodzaju opłaty. Na przykład, jeśli mówimy o imporcie sprzętu, żywności, wyrobów włókienniczych, wówczas w odniesieniu do tych kategorii towarów cło może osiągnąć 30% lub więcej. Z kolei stawki za surowce i półprodukty mogą być kilkakrotnie niższe. Niektóre rodzaje towarów mogą nawet zostać zwolnione z ceł - na przykład leki lub żywność dla niemowląt.
Specyfika rosyjskiego eksportu
Środki regulacyjne dotyczące taryf stosowane przez kraje rozwinięte oznaczają dość ograniczone stosowanie ceł wywozowych. Podejście to jest zasadniczo zbliżone do rosyjskiego modelu udziału państwa w handlu zagranicznym. Cło wywozowe większość towarów wywożonych z Federacji Rosyjskiej nie jest obciążana kosztami. Jednakże zasada ta nie ma zastosowania w szczególności w odniesieniu do kluczowego tematu rosyjskiego eksportu - ropy naftowej, a także jej produktów rafinowanych. Eksport „czarnego złota” z Federacji Rosyjskiej podlega znacznym opłatom.
Na przykład w odniesieniu do ropy naftowej rosyjscy eksporterzy muszą teraz uiścić za nią opłatę w wysokości 105,8 USD za tonę. Wśród analityków finansowych istnieją spekulacje, że w najbliższej przyszłości wartość ta może wzrosnąć o kolejne 30 USD. Jednocześnie istnieją informacje, że w przypadku firm produkujących ropę naftową na niektórych polach położonych we wschodniej Syberii, na Morzu Kaspijskim, a także w Prirazlomnoye, której właścicielem jest Gazprom, stopa eksportu może zostać na pewien czas zresetowana.
Jeśli chodzi o olej o wysokiej lepkości, cło na niego jest znacznie niższe niż w przypadku zwykłego oleju. Na przykład teraz wynosi 13,3 dolara za tonę. Jeśli mówimy o eksporcie benzyny, to w związku z tym cło wynosi 89,8 dolarów za tonę. Co, zdaniem ekspertów, może również wzrosnąć. Należy pamiętać, że cło ustawione dla gazów skroplonych wynosi teraz zero. Stawka dla lekkich produktów naftowych wynosi obecnie 50,7 USD, a dla ciemnych - 80,4%. Cło wywozowe na koks wynosi 6,8 USD. Według analityków, odpowiednie wartości dla każdego z wymienionych produktów naftowych eksportowanych z Federacji Rosyjskiej mogą wzrosnąć w dającej się przewidzieć przyszłości.
Oprócz ropy naftowej i produktów na jej bazie cła eksportowe w Federacji Rosyjskiej podlegają niektórym rodzajom metali, odmianom ryb, zbóż, drewna. Jednocześnie bardzo duży asortyment towarów wytwarzanych przez rosyjskie przedsiębiorstwa nie podlega tego typu podatkom. Należy zauważyć, że przy organizowaniu handlu z krajami EAEU - Armenią, Białorusią i Kazachstanem funkcjonują specjalne warunki w aspekcie polityki taryfowej państwa Federacji Rosyjskiej.
Określenie kwoty cła
W ramach jakich formuł taryfowych handel zagraniczny Model rosyjski określa wysokość ceł? Z reguły wielkość odpowiednich opłat zależy od praktyki budowania relacji politycznych i gospodarczych między poszczególnymi państwami. Istotny może być również międzynarodowy status kraju. W niektórych przypadkach, na przykład, kraje sklasyfikowane jako rozwijające się zgodnie z kryteriami przyjętymi na poziomie polityki światowej mogą otrzymać preferencje w postaci obniżonej stawki, możliwości zapłaty opłaty ratalnej lub późniejszej, a nawet całkowicie wolnej od odpowiedniego obowiązku.
Uwaga ekspertów: stopień zaufania i chęci zbudowania modelu kompromisowego w handlu między państwami zależy bezpośrednio od poziomu ich integracji politycznej. Mówiąc najprościej, jeśli kraje są przyjaciółmi, wówczas budowane są między nimi konstruktywne relacje gospodarcze - różne rodzaje stawek są niższe, mniej barier, a na ogół tworzone są korzystne warunki współpracy między przedsiębiorstwami.
Rola ceł
Taryfowa regulacja handlu jest istotnym elementem polityki międzynarodowej każdego państwa.Faktem jest, że za pomocą odpowiedniego rodzaju narzędzi rząd reguluje komunikację między rynkami krajowymi i międzynarodowymi. Niektórzy eksperci uważają, że cła importowe mają największe znaczenie dla wypełnienia skarbu państwa i pozytywnego wpływu na gospodarkę narodową. Dotyczy to również rosyjskiego modelu udziału państwa w polityce celnej i taryfowej. Zauważyliśmy powyżej, że dla RF ważne są również niektóre rodzaje ceł ustanowionych na towary eksportowane. Zwłaszcza te, które są opodatkowane od ropy naftowej i opartych na niej produktów.
Według wielu ekonomistów metody taryfowe regulacji handlu w przypadku ich nieuzasadnionego stosowania mogą prowadzić do zjawisk kryzysowych w gospodarkach państw handlowych. Na przykład entuzjazm dla różnych środków antydumpingowych i innych może prowadzić, jak zauważyliśmy powyżej, do niedoboru towarów lub zmniejszenia konkurencji - w obu przypadkach istnieje możliwość znacznego wzrostu cen konsumpcyjnych. Można również zauważyć, że wysokie cła przywozowe na określone państwa mogą negatywnie wpłynąć na perspektywy rozwoju handlu z nimi. Rządy krajów, w których środki regulacyjne dotyczące taryf charakteryzują się nadmierną surowością, same mogą ustanowić zbyt wysokie wymagania dla partnerów. Co z kolei może stracić przychody z powodu ograniczeń wielkości eksportu.
Międzynarodowy aspekt prawny
Rozporządzenie w sprawie taryf jest zatem częścią polityka zagraniczna stan. Rządy krajów świata mogą współdziałać zarówno w drodze bezpośredniej komunikacji, jak i w procesie tworzenia struktur obejmujących udział dużej liczby krajów zjednoczonych na podstawie terytorialnej, kulturowej lub ideologicznej.
Istnieją globalne stowarzyszenia handlowe - na przykład jest to WTO. Ważna jest także rola Konferencji ONZ ds. Handlu i Rozwoju, takich stowarzyszeń, jak GATT lub, na przykład, Konwencja brukselska w sprawie nomenklatury towarowej. Aktywne interakcje między rządami na szczeblu międzynarodowym mogą z góry determinować ujednolicenie krajowych ram prawnych, modeli opracowywania standardów i norm w odniesieniu do produkcji towarów oraz podejść do budowania polityki regulacji taryf celnych.
Działania struktur międzynarodowych mają przede wszystkim ułatwić wzajemne zrozumienie krajów budujących partnerstwa. Tak więc na przykład ministerstwo regulacji taryf i podobna struktura w innym państwie wykorzystuje podobny aparat koncepcyjny do prawidłowego sporządzania umów i określania sposobów wspólnego rozwoju.
Krajowy aspekt prawny
W systemach prawnych większości krajów świata istnieją również krajowe akty prawne związane z regulacją taryf. Mogą to być odrębne przepisy określające przepisy odzwierciedlające procesy polityki celnej państwa lub niezależne kody o statusie podstawowych dokumentów prawnych.
Możliwy jest wariant, w którym ustawodawstwo krajowe dotyczące regulacji celnych jest stopniowo zastępowane aktami przyjętymi na poziomie komunikacji międzynarodowej. Na przykład do 2010 r. Federacja Rosyjska miała własny kodeks celny. Został jednak zastąpiony odpowiednim dokumentem, obowiązującym na poziomie krajów unii celnej - strukturą poprzedzającą EAEU.
Obecnie Kodeks, który ustanawia zasady i normy handlowe dla Rosji, Armenii, Białorusi i Kazachstanu, nadal obowiązuje, jednak istnieją dowody na to, że w 2016 r. Zostanie zastąpiony całkowicie zaktualizowanym dokumentem. Ma odzwierciedlać przepisy, które znacznie upraszczają handel między uczestnikami EAEU.
