Oszustwo, art. 159 Kodeksu karnego: kara, komentarze. Istota prawa dotyczącego oszustw

Oszustwo (art. 159 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej) to kradzież mienia należącego do innej osoby lub nabycie prawa do niego. Przestępstwo może zostać popełnione poprzez nadużycie zaufania lub oszustwo. Rozważmy bardziej szczegółowo art. 159 Kodeksu karnego, wyroki, które mogą zostać nałożone na ten czyn.

Część 1 art. 159 kodeksu karnego

Kara za powyższe przestępstwa jest następująca:

Grzywna do 120 tysięcy rubli. Lub w wysokości dochodu / wynagrodzenia podmiotu przez okres do jednego roku.

1. Do 360 godzin Obowiązkowa praca.
2. Do 2 lat ograniczenia wolności.
3. Do roku praca korekcyjna.
4. Do 4 miesięcy aresztować.
5. Praca przymusowa do 2 lat.
6. Kara pozbawienia wolności na ten sam okres.

Kompozycje kwalifikacyjne

Są one przewidziane w godzinach. 2-4 art. 159 kodeksu karnego. Termin i wysokość kar za takie czyny są podwyższone. Przy popełnieniu przestępstwa przez uprzedni spisek kilku osób lub powodując znaczną szkodę dla ofiary, ustanawia się następujące sankcje:

1. Grzywna do 300 tysięcy rubli. lub równa dochodowi / wynagrodzeniu jednostki przez okres do 2 lat.
2. Do 5 lat. praca przymusowa. Dodatkowo można przypisać ograniczenie wolności do roku.
3. Do 480 godzin obowiązkowej pracy.
4. Kara pozbawienia wolności do 5 lat. Dodatkowo możliwe jest ograniczenie swobody przedmiotu do roku.
5. Prace korekcyjne do 2 lat.

W przypadku oszustwa przeprowadzonego przez zorganizowaną grupę lub w kwotach uważanych za szczególnie duże, a także pociągających za sobą pozbawienie ofiary prawa do mieszkania, przewidziano karę pozbawienia wolności do 10 litrów. Ponadto sąd może nałożyć grzywnę w wysokości do 1 miliona rubli. lub w wysokości dochodu podmiotu przez okres do 3 litrów. lub ograniczenie wolności do 2 lat.

Specjalna kompozycja

Jest sformułowany w części 3 art. 159 kodeksu karnego. Przy popełnieniu czynu określonego w części 1 przy użyciu jego oficjalnego stanowiska lub na dużą skalę, podmiot jest zagrożony:

1. Grzywna w wysokości 100-500 tysięcy p. lub w wysokości wynagrodzenia / dochodu za 1-3 g.
2. Wymuszona praca do 5 litrów. Dodatkowo, wolność winy może być ograniczona do 2 litrów.
3. Więzienie do 6 litrów. Ponadto od sprawcy może zostać nałożona grzywna w wysokości do 80 tysięcy rubli. lub w wysokości dochodu za okres do sześciu miesięcy lub jego wolność może być ograniczona do 1,5 litra.

Komentarze do art. 159 kodeksu karnego

Aby zakwalifikować ustawę na podstawie tego artykułu, należy kierować się wyjaśnieniami Rezolucji Plenum Sił Zbrojnych z 27 grudnia 2007 r. Opisuje cechy czynów objętych art. 159 Kodeksu karnego, praktyka postępowania karnego. Jako przedmiot naruszenia, z wyjątkiem bezpośrednio własności, mogą również działać prawa do niego. Jako kategoria prawna są one ustalone w różnych dokumentach. Na przykład może to być testament, pełnomocnictwo do otrzymania wszelkich kosztowności, polisy ubezpieczeniowej, papierów wartościowych. Przestępstwo na podstawie art. 159 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej będzie uważane za zakończone od momentu nielegalnego otrzymania przez podmiot takich dokumentów. Nie ma znaczenia, czy atakującemu udało się przejąć odpowiednią nieruchomość w pieniądzu lub w naturze. Sprawca ma bezpośrednie zamiary i samolubne zamiary. Przedmiotem może być 16-letni zdrowy rozsądek.

Część obiektywna

Sprawa karna na podstawie art. 159 Kodeksu karnego ma cechy szczególne. Wyraża się to w sposobie popełnienia czynu. W przeciwieństwie do wielu innych przestępstw popełnianych metodami operacyjnymi (fizycznymi) sposób, w jaki oszust działa, ma charakter informacyjny lub opiera się na relacji zaufania między ofiarą a przestępcą. Jako metody dokonywania oszustw art. 159 Kodeksu karnego rozważa nadużycie istniejącego zaufania lub oszustwo. Metody te charakteryzują również jakościowe oznaki przestępczości. Niewątpliwie samo oszustwo nie jest jeszcze zajęciem własności i jej konwersją na korzyść atakującego.Jednak, jak zauważono w publikacjach prawnych, metody te jako część oszustwa działają jako dodatkowe działania służące osiągnięciu głównego celu. Obecnie przestępstwa wyróżnia się jako formę kradzieży oraz czyn popełniony w dziedzinie przedsiębiorczości. W tym drugim przypadku działanie lub sam podmiot powinny być powiązane z działalnością handlową.

Proces wycofania

W komentarzu do art. 159 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej, kwestia ta jest wystarczająco szczegółowo omówiona. W przypadku przedmiotowego przestępstwa głównym postępowaniem jest proces odebrania pewnej części majątku prawnemu właścicielowi. Jest to spowodowane naruszeniem zaufania lub oszustwem. Te powiązane ze sobą akty tworzą obiektywną stronę art. 159 kodeksu karnego. Specyfika tego przestępstwa polega na tym, że na zewnątrz dochodzi do dobrowolnego przeniesienia własności nieruchomości przez samego prawowitego właściciela i przekazania go osobie atakującej. Ten ostatni, używając specjalnych metod, nie chwyta bezpośrednio przedmiotu ataku. Jednak poprzez nadużycie zaufania i podawanie fałszywych informacji przestępca fałszuje wolę ofiary. W rezultacie atakujący osiąga wyznaczony cel polegający na swobodnym wycofaniu własności.

Oszukiwanie

Jego specyfikę wyjaśniono w rezolucji Plenum Sił Zbrojnych. Oszustwo może polegać na świadomym zgłaszaniu fałszywych informacji, milczeniu prawdziwych faktów lub na działaniach umyślnych. Te ostatnie obejmują na przykład dostarczanie podrobionych produktów lub innego przedmiotu transakcji, stosowanie oszukańczych metod w procesie płatności za usługi / towary, imitację płatności itp. Oszukiwanie w każdym przypadku ma na celu wprowadzenie w błąd ofiary. W takim przypadku fałszywe informacje zgłaszane w przypadku oszustwa lub milczące mogą dotyczyć różnych okoliczności. Mogą na przykład odnosić się do zdarzeń prawnych i faktów, wartości mienia, jego jakości, osobowości, autorytetu, intencji sprawcy.

Zaufaj nadużyciom

Polega ona na wykorzystaniu ustalonych dobrych relacji z ofiarą lub osobą upoważnioną do podejmowania decyzji w sprawie rozporządzania mieniem (w tym przekazania go osobom trzecim). Zaufanie może być określone przez różne okoliczności. Na przykład może być relacje rodzinne specjalne oficjalne stanowisko przestępcy. Nadużycie przejawia się także w przejęciu obowiązków przez osobę, która nie ma zamiaru ich wypełniać. Celem w tym przypadku jest nieuzasadniony nielegalny obrót mieniem na ich korzyść lub dla innych osób lub nabycie praw do niego. Na przykład zgodnie z art. 159 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej, takie działania jak otrzymanie zaliczki przez obywatela za wykonanie jakiejkolwiek pracy / usługi, pożyczki, zaliczki na dostawę produktów, jeżeli podmiot nie zamierzał spłacić długu lub w inny sposób spłacić swoich zobowiązań.

Moment końca zbrodni

W kwestii jego definicji w praktyce istnieje kilka opinii. Rezolucja plenum wyjaśnia, że ​​oszustwo popełnione w wyniku nadużycia zaufania lub oszustwa uważa się za zakończone od momentu, gdy nieruchomość została bezprawnie użytkowana przez osobę atakującą lub inne osoby. Oznacza to, że podmioty te miały realną możliwość zlikwidowania przedmiotu nadużycia według własnego uznania. Jeżeli przestępstwo zostanie popełnione w formie apelacji na rzecz sprawcy praw majątkowych, wówczas zostanie uznane za zakończone od momentu, gdy sprawca będzie miał prawnie zabezpieczoną możliwość przejęcia lub rozporządzania majątkiem innych ludzi jak własne. Może to być na przykład koniec stanowej rejestracji prawa, data zawarcia umowy, dzień wejścia w życie orzeczenia sądu i tak dalej.

Różnorodność

Jedną z form oszustwa jest bezprawny nieodpłatny obrót na rzecz osobisty towarów otrzymanych zgodnie z umową najmu. Najemnikiem jest również otrzymywanie kredytu w sklepach detalicznych bez zamiaru dokonywania za nie ustalonych płatności.

Oddzielenie od kradzieży

Oszustwo różni się od tego przestępstwa, chociaż można w nim również wykorzystać oszustwo. Jednak po kradzieży działa jak środek, dzięki któremu atakujący przenika do pomieszczeń, mieszkań i potajemnie kradnie mienie. W takim przypadku podstęp działa jako warunek ułatwiający późniejsze wycofanie wartości materialnych. W związku z tym podczas kradzieży nie przewiduje przeniesienia własności w posiadanie przestępcy. W oszustwie oszustwo jest głównym znakiem przekazania wartości materialnych podmiotowi, który odwraca je na swoją korzyść. Kradzież charakteryzuje się tajną kradzieżą mienia. Zewnętrznie oszustwo wygląda jak dobrowolne przekazanie wartości przestępcy. Ponadto ważnym znakiem jest odbiór własności nieruchomości lub tytułu własności. Samolubne posiadanie przedmiotu bez upoważnienia osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia będzie działało jak kradzież, ale nie jako oszustwo.

Wykorzystanie oficjalnego stanowiska

Działa jako atrybut kwalifikujący. Podmiotami w tym przypadku mogą być nie tylko pracownicy struktur miejskich / państwowych, ale także pracownicy przedsiębiorstw komercyjnych. Przejawy oszustwa przy użyciu oficjalnego stanowiska są różne. Podczas kwalifikacji głównym zadaniem jest ustalenie, że podmiot popełnił przestępstwo, korzystając ze swoich uprawnień.

Pozbawienie prawa do lokalu

To kolejny znak ustalony w kwalifikowanym ciele delicti. W takim przypadku zakłada się nie tylko prawo własności, ale także czynsz lub wynajem socjalny. W takim przypadku konieczne jest prawidłowe zrozumienie definicji lokalu mieszkalnego. Tutaj, podczas kwalifikacji, użyj notatki do Art. 139 UK.