Rosyjskie firmy zatrudniające są zobowiązane do zawierania umów o pracę z pracownikami. Jaka jest specyfika tej kategorii prawnej? Jak podobny jest przyjęty w Rosji model relacji między pracodawcami a pracownikami z zagranicznymi modelami stosunków prawnych w sferze pracy?
Specyfika pojęcia umowy o pracę
Pojęcie i znaczenie umowy o pracę są zwykle rozważane przez prawników szerzej niż definicja odpowiedniego rodzaju umowy, która znajduje się na przykład w Kodeksie pracy Federacji Rosyjskiej. Badaną kategorię prawną można szeroko interpretować jako jedną z podstawowych instytucji prawa pracy (aw niektórych interpretacjach także ustawodawstwa cywilnego), która odzwierciedla specyfikę stosunków prawnych w dziedzinie komunikacji między pracownikami a pracodawcami. Pojęcie i znaczenie umowy o pracę odzwierciedlają regulacje prawne dotyczące pracy, będące przedmiotem interakcji uczestników stosunków prawnych w ramach korporacji.
Definicja
Zastanów się jednak nad definicją umowy o pracę, która jest popularna w naukach prawnych. Popularną wersją jest to, że w środowisku akademickim tę kategorię prawną można interpretować jako umowę, w której jeden podmiot stosunków prawnych oferuje innym swoją siłę roboczą, zgadzając się przestrzegać, w ramach porozumienia (prawa, zwyczajów), instrukcji pracodawcy i procedur przyjętych przez organizację.
Jedno z pierwszych skodyfikowanych przepisów prawa pracy, Kodeks pracy, przyjęty w RSFSR w 1922 r., Zdefiniowało umowę o pracę jako umowę, na mocy której jeden obywatel (zatrudniony) zaoferował swoją pracę innemu lub grupie osób (pracodawcy) za opłatą. W Kodeksie pracy przyjętym w Rosji poradzieckiej umowę o pracę rozumiano jako umowę między obywatelem o statusie pracownika, a pracodawcą, w ramach którego ten pierwszy był zobowiązany do wykonywania funkcji pracowniczych w ramach określonej specjalizacji lub stanowiska podlegającego zleceniu pracodawcy, a ten drugi musiał zapłacić w zamian za wynagrodzenie i zapewnienie niezbędnych warunków pracy.
Obecna definicja umowy o pracę zawarta jest w Kodeksie pracy Federacji Rosyjskiej. Ten akt prawny stanowi, że odpowiedni rodzaj umowy należy rozumieć jako umowę między obywatelem o statusie pracownika a pracodawcą, zgodnie z którą drugi zobowiązuje się zapewnić pierwszemu określoną funkcję pracowniczą, zapewnić niezbędne warunki do jego wykonania, a także wypłacić wynagrodzenie w zamian za osobiste wypełnianie obowiązków przez pracownika i przestrzeganie z jego strony zasad harmonogramu pracy.
Treść umowy
Co mówi typowa umowa o pracę? Niektóre z ich elementów są podobne do tych, które są charakterystyczne dla umów cywilnoprawnych: istnieje strona uprawniona i zobowiązana, będąca przedmiotem umowy. Ale umowa o pracę jest regulowana przez odrębną dziedzinę prawa i dlatego z góry określa znaczne różnice w stosunku do prawa cywilnego.
Po pierwsze, uprawniona i zobowiązana strona umów o pracę pozostaje taka przez cały czas trwania umowy. Przebywając w transakcjach cywilnych, z reguły w momencie realizacji przedmiotu zamówienia.
Główne obowiązki pracodawcy określone w umowach o pracę:
- wynagrodzenie, urlop, urlop macierzyński;
- zapewnić pracownikowi niezbędne warunki pracy;
- zapewniają pracę.
W rzeczywistości te same sformułowania określają prawa pracownika: do otrzymania wynagrodzenia, do wykonywania czynności w akceptowalnych warunkach, do stałej pracy.
Podstawowe prawa pracodawcy:
- regularnie otrzymywać wyniki pracy pracownika;
- zarządzać czasem osobistym pracownika w ramach jego harmonogramu;
- wymagać od pracownika przestrzegania harmonogramu pracy.
Podobnie, prawa te z góry określają obowiązki pracowników: pracę, przestrzeganie poleceń pracodawcy w godzinach pracy, przestrzeganie rutyny przyjętej przez pracodawcę.
Treść umowy o pracę odzwierciedla również czas trwania umowy, specyfikę stanowiska, wynagrodzenie, harmonogram pracy itp. Można zapisać dodatkowe postanowienia dotyczące wzajemnych zobowiązań umownych zapoczątkowane przez pracodawcę, które nie są sprzeczne z prawem.
Wartość umowy o pracę w public relations
Umowa o pracę pod każdym względem jest najważniejszą kategorią prawną z punktu widzenia rozwoju rosyjskiej gospodarki, społeczeństwa i prawa. Ten rodzaj umowy jest główną formą przyciągania i dystrybucji państwa. Przede wszystkim dzięki umowie o pracę powstają kolektywy, które następnie stają się częścią systemu gospodarczego miasta, podmiotem federacji lub całego kraju. Rodzaj rozważanej umowy jest kluczową formą realizacji przez obywateli Rosji zasady wolności pracy.
Umowa między rosyjskimi pracodawcami a pracownikami zapewnia dość silną ochronę pracowników przed zwolnieniem. Muszą istnieć bardzo dobre powody, aby pracodawca zwolnił osobę z zajmowanego stanowiska. W tym sensie wartość umowy o pracę nabiera także konotacji społecznej. Ta cecha determinuje budowę specjalnej równowagi interesów między pracodawcą a pracownikiem. Firma, która zatrudniła osobę, z jednej strony daje mu pracę, płaci wynagrodzenie, az drugiej strony zakłada, że doceni tę stabilność i dlatego będzie odpowiedzialnie wypełniać swoje obowiązki.
Ten stan rzeczy jest jednak daleki od charakterystycznego dla wszystkich światowych systemów prawnych. Istnieje opinia, że prawo pracy, które implikuje wysokie bezpieczeństwo społeczne, nie jest najlepszą opcją dla gospodarki kapitalistycznej. Rozważ tę tezę bardziej szczegółowo.
Równowaga interesów w różnych systemach prawnych
Powyżej zbadaliśmy koncepcję i znaczenie umowy o pracę w odniesieniu do rosyjskiej tradycji prawnej. Jednak specyfika odpowiedniego rodzaju umów w Federacji Rosyjskiej, którą zidentyfikowaliśmy, nie zawsze jest podobna do modeli stosunków prawnych w świecie pracy, które rozwinęły się w innych krajach.
Na przykład w USA koncepcja i funkcje umowy o pracę są nieco inne. Umowy między amerykańskimi pracodawcami a pracownikami są wyjątkowo dyspozycyjne. Podpisując umowę o pracę, pracownik i firma oczywiście ustalają warunki interakcji w zakresie wynagrodzenia, harmonogramu prac specjalistycznych i wewnętrznej rutyny organizacji. Jednak umowa amerykańskiego modelu praktycznie nie chroni osoby przed zwolnieniem.
W Stanach Zjednoczonych istnieje prawna zasada, zgodnie z którą firma pracodawcy może zwolnić pracownika bez podania uzasadnienia. Jedną z nielicznych szans obywatela na powrót na stanowisko jest udowodnienie, że zwolniono go siłą. stronnicze nastawienie pracodawca, na przykład z powodu preferencji politycznych. W USA istnieje wiele procesów sądowych dotyczących zwolnień. Nie można jednak powiedzieć, że panuje w nich trend jednoznacznie odzwierciedlający sympatię sędziów dla pracowników.
Pojęcie i znaczenie umowy o pracę, jak widzimy, są interpretowane w USA w zupełnie inny sposób. To nie jest narzędzie ochrony socjalnej pracowników. Chociaż umowy te z pewnością mają moc prawną.Firma jest zobowiązana do przestrzegania określonych przepisów dotyczących wynagrodzenia i innych opcji.
Ta sytuacja w Stanach Zjednoczonych wynika z kilku powodów. Po pierwsze, jest to specyfika systemu prawnego opartego na angielskim orzecznictwie. Skodyfikowane akty prawne w Stanach Zjednoczonych, takie jak rosyjski kodeks pracy, nie zostały przyjęte. Dlatego też obiektywnie trudno jest pracodawcy sporządzić umowę, która wiązałaby się z wysokim poziomem zabezpieczenia społecznego dla pracownika: w USA nie ma ogólnie przyjętego systemu aktów prawnych, na których można by się oprzeć przy tworzeniu postanowień umowy.
Po drugie, kapitalistyczny model gospodarki USA implikuje gotowość obywateli do ciągłej konkurencji - zarówno na poziomie biznesowym, jak i pod względem aktywności zawodowej jako pracownika. Osoba musi stale udowadniać pracodawcy, że jest lepsza niż inni kandydaci na to stanowisko. Motywacyjny - obecność firmy-pracodawcy prawa do „łatwego” zwolnienia.
Kapitalizm czy orientacja społeczna?
Jednak taki model nie jest charakterystyczny dla wielu innych krajów zachodnich. Na przykład we Francji prawo pracy jako całość określa ochronę socjalną pracowników na poziomie rosyjskim. W Japonii ludzie, którzy dostają pracę w dużej korporacji, z reguły nabywają prawo do pracy w niej tak, jak chcą - są to tradycje interakcji między firmą zatrudniającą a pracownikiem, które rozwinęły się w japońskim społeczeństwie. Umowa o pracę, koncepcja i znaczenie tej kategorii prawnej są interpretowane w Japonii jako instrument ochrony socjalnej, wzmacniany przez zwyczaje i postawy społeczne, które rozwinęły się w tym państwie.
Tak więc na świecie istnieją dwa odmienne modele budowania równowagi interesów między pracodawcą a pracownikiem - kapitalistyczny i zorientowany społecznie. Oczywiście nawet w USA trudno jest znaleźć pracodawcę, który regularnie korzystałby z możliwości, jakie pojawiły się ze względu na specyfikę krajowego systemu prawnego. Elementy wsparcia społecznego wśród pracodawców w USA są z pewnością obecne. Z kolei w krajach o społecznie zorientowanym prawie pracy czasami dyskutuje się, że dobrze byłoby dokonać przeglądu niektórych przepisów aktów prawnych na rzecz przesunięcia równowagi interesów w stronę pracodawcy.
Alternatywna umowa o pracę
Po przeanalizowaniu koncepcji i znaczenia umowy o pracę, po przeanalizowaniu doświadczenia zagranicznego, możemy zbadać aspekt, który odzwierciedla możliwość zawierania umów, które są alternatywą dla tego, co rozważamy. Rosyjski model prawny pozwala na ich zawarcie. Mówimy o umowach cywilnych. Jaka jest ich specyfika?
Główną specyfiką, którą sugerują to pojęcie i strony umowy o pracę, jest występowanie dużej liczby wzajemnych zobowiązań w odniesieniu do określonego okresu czasu. Oznacza to, że w czasie obowiązywania umowy pracodawca i pracownik są stale w stanie upoważnionych i zobowiązanych stron (konkretne stanowisko każdego z nich określa warunki umowy). Z kolei umowa cywilna nie implikuje takich szczegółów. Kompetencje i odpowiedzialność wynikające z takich umów są rejestrowane w powiązaniu z faktami dotyczącymi realizacji konkretnych zamówień.
Oznacza to, że te zasady i koncepcja umowy o pracę, jej strony i ich znaczenie nie mają ze sobą nic wspólnego. Umowa cywilna jest nieco podobna do umowy amerykańskiej: w szczególności na jej podstawie pracodawca nie gwarantuje stałego zatrudnienia. Jednak nawet w umowie podpisanej przez pracodawcę i pracownika w USA istnieją warunki regularnych wypłat wynagrodzeń. W rosyjskiej umowie cywilnej nie może być takiego warunku.A jeśli, z powodu niewystarczającej wiedzy pracodawcy, jakoś się pojawiło, wówczas odpowiednią umowę można zaklasyfikować jako pracę.
Podobieństwo w formie i różnicy treści
Ponadto, jeśli charakter pracy wykonanej przez pracownika, który podpisał umowę cywilną, wiąże się z pewnymi obowiązkami, na przykład przybyciem do biura klienta zgodnie z harmonogramem, a także spełnieniem wszystkich jego wniosków, jak gdyby było to zamówienie, sąd może następnie wymagać od pracodawcy zawarcia pełnoprawnej relacji z daną osobą umowę o pracę i zacznij wypłacać mu pensję. Ta perspektywa pojawiła się ze względu na stosunkowo niedawne zmiany w rosyjskim prawie. A teraz nie każdy pracodawca zgodzi się wybrać „dogodną” niegdyś alternatywę dla umowy o pracę.
Rzeczywiście, przez długi czas niektóre rosyjskie firmy zatrudniające, dokładnie badając taką kategorię prawną, jak umowa o pracę, pojęcie, znaczenie, treść, doszły do wniosku, że bardziej opłaca się sporządzić bardzo podobną formę, ale z prawnego punktu widzenia nie jest ona wiążąca dla niczego umowa cywilna. Teraz jest to nielegalne. Co więcej, wielu obywateli, którzy kiedyś zawarli umowę cywilnoprawną, zaczęło zdawać sobie sprawę, jakie cechy charakteryzowały pojęcie, znaczenie, zawarcie pracy. Rosjanie zawierają teraz umowę z pracodawcą, upewniając się, że odzwierciedla ona ich uzasadnione interesy. Z kolei różne organy rządowe, przede wszystkim Rostrudinspektsiya, dbają o przestrzeganie przepisów prawa przez zatrudnianie firm.
Rodzaje umów o pracę
Po rozważeniu, czym jest umowa o pracę, koncepcji i znaczenia tej kategorii prawnej, możemy zbadać rodzaje odpowiednich umów, które są stosowane w Rosji. Istnieje wiele kryteriów klasyfikacji przedmiotowych umów. Na przykład jest to termin ostateczny.
Istnieją więc umowy, których ważność nie jest określona, pilne (ich ważność wynosi do 5 lat), a także takie, które określają dokładny okres wykonywania obowiązków pracowniczych przez pracownika. Jeśli pracodawca i pracownik nie ustalili, jaki rodzaj umowy podpisują, wówczas domyślnie w kolejności domniemania sporządzany jest pierwszy rodzaj umowy.
Wśród umów na czas określony szczególne miejsce zajmują te, które odzwierciedlają zatrudnienie tymczasowe, a także pracę w określonym sezonie. W pierwszym przypadku umowa zostaje zawarta na okres do 2 miesięcy lub do 4, jeśli dana osoba zastępuje tymczasowo nieobecnego pracownika. W ramach prac sezonowych czas trwania umowy wynosi do 6 miesięcy.
Pracodawca jest zobowiązany do wyjaśnienia specyfiki każdego rodzaju umowy, ich koncepcji, znaczenia zatrudnionym pracownikom. Strony umowy o pracę muszą prowadzić komunikację w systemie zaufania i przejrzystości. Pracownik, który podpisał taką umowę, powinien dokładnie wiedzieć, jak długo będzie mógł pracować w organizacji i od czego może zależeć przedłużenie odpowiednich warunków. Po dokładnym ustaleniu, co zostanie zawarta umowa o pracę, nie należy również przeoczyć pojęcia, znaczenia, stron i treści dokumentu. Pracodawca musi upewnić się, że pracownik rozumie wszystkie klauzule umowy.
Istnieją umowy o pracę wymagające rejestracji łącznie lub łącznie. W pierwszym przypadku osoba pracuje w dwóch lub więcej organizacjach w różnym czasie, w drugim - w tej samej firmie, ale na kilku stanowiskach.
Istnieją specjalne umowy o pracę podpisywane z pracownikami wykonującymi swoje funkcje w domu. Jest to możliwe, jeśli pracodawca zdecyduje, że jest bardziej optymalny z punktu widzenia procesu produkcyjnego, lub chce poznać pracownika, który poprosił o ten tryb pracy.
Po przeanalizowaniu głównych rodzajów i znaczenia umowy o pracę możemy zbadać jeden nietypowy rodzaj umowy.Chodzi o umowy zbiorowe.
Układy zbiorowe pracy
Ogólna charakterystyka umowy o pracę, koncepcja tej kategorii prawnej sugeruje, że po każdej stronie jej podpisania będzie jeden przedmiot. Ale istnieje pewien rodzaj umowy, sugerujący obecność kilku stron w jego projekcie. Ten typ dokumentu jest określany jako „układ zbiorowy”.
Pojęcie i znaczenie umowy o pracę oraz jej cechy implikują przede wszystkim konieczność jej obowiązkowego podpisania ze względu na przepisy Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej. Jednak umowy zbiorowe obowiązujące przepisy Federacji Rosyjskiej dotyczące zawierania pracodawców w ogólnym przypadku nie zobowiązują. Jeśli jednak sami pracownicy wystąpią z taką inicjatywą, firma nie ma prawa ich odmówić.
Najciekawsze jest to, że pracodawca i pracownicy mogą nie dojść do wspólnego zrozumienia niektórych warunków układu zbiorowego. Ale nawet w tym przypadku musi zostać podpisany w ciągu 3 miesięcy od rozpoczęcia dyskusji na temat umowy. Konieczne będzie jedynie rozwiązanie kontrowersyjnych kwestii w osobnym dokumencie.
