Współczesne stosunki prawne w dziedzinie prawa cywilnego są po prostu niemożliwe do wyobrażenia bez instytucji zobowiązań umownych. To źródło zaangażowania znane było już w starożytnym Rzymie. Prawnicy z tego okresu zwracali dużą uwagę na tę instytucję. Należy zauważyć, że dzięki działalności starożytnych rzymskich uczonych w dziedzinie orzecznictwa rozwinęła się instytucja stosunków umownych, która pozwoliła na wdrożenie jej w ustawodawstwie Federacji Rosyjskiej.
Ta instytucja jest tak duża, że niektóre koncepcje charakteryzujące wiele aspektów prawnych są niejednoznacznie oceniane nawet przez profesjonalnych prawników. Zatem istnieje błąd w zrozumieniu tej lub innej koncepcji. Podobna sytuacja jest typowa dla dzisiejszych terminów „umowa” i „umowa”. Z jednej strony są to synonimy, z drugiej strony zupełnie inne pojęcia, które charakteryzują się różnymi aspektami. W artykule postaramy się poznać główne cechy wyróżniające te dwie kategorie prawne współczesnego prawa cywilnego w Rosji.
Pojęcie umowy i umowy w rzymskim prawie prywatnym
Aby odpowiedzieć na pytanie, czym różni się umowa od umowy, musisz sięgnąć do historii prawa cywilnego, która sięga wstecz do dzieł starożytnych rzymskich prawników. Prawo dotyczące zobowiązań zawsze istniało, a instytucja zobowiązań umownych rozpoczęła szybki rozwój po utworzeniu tabel prawa XII.
W rzymskim prawie prywatnym umowa była umową między dwiema lub więcej stronami, które miały na celu ustanowienie wiążących relacji między sobą. Tak więc umowa w prawie rzymskim jest synonimem umowy i dość blisko. Kontrakty były wówczas najczęstszym źródłem zaangażowania. Ciekawym faktem jest to, że słowo „umowa” praktycznie nie istniało. Umowy były postrzegane jako umowy. Ponadto nie było szczegółowych wymagań dotyczących formy umów. Ich wnioski sprowadzono do przestrzegania pewnego rytuału, a nie przepisów prawnych. W takim przypadku trudno jest zrozumieć, w jaki sposób umowa różni się od umowy w rzymskim prawie prywatnym, ponieważ te dwie kategorie stanowiły jedną całość.
Koncepcja kontraktu, nowoczesna interpretacja
Jeśli odsuniesz się trochę od kanonów klasycznego prawa rzymskiego i zwrócisz uwagę na nowoczesne ustawodawstwo, wówczas artykuł 420 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej opisuje termin „umowa”. Zgodnie z tym artykułem umowa odnosi się do umowy określonej liczby osób, za pośrednictwem której ustanawiają, zmieniają lub znoszą prawa i obowiązki obywatelskie.
Ponadto istnieją wymagania dotyczące przedmiotowego składu stron, formy porozumienia i innych aspektów. Przy zawieraniu umowy wzajemne interesy każdej ze stron zwykle się spotykają. Również pojęcie umowy może występować w znaczeniu stosunku prawnego, dokumentu, zobowiązania i fakt prawny. Aby bardziej szczegółowo zrozumieć, w jaki sposób umowa różni się od umowy, należy wziąć pod uwagę jej osobliwość.
Cechy umowy
Biorąc pod uwagę bogatą historię instytucji stosunków umownych, należy podkreślić główne cechy umowy jako źródła zobowiązań we współczesnym prawie cywilnym Rosji. Analizując normy Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, pojawiają się następujące aspekty specyficzne tylko dla umowy:
- wszechstronność (klauzula 2, art. 420 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej);
- swoboda regulacji stosunków prawnych (art. 421 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej);
- możliwość pisania i pisania;
- darmowa kompozycja tematyczna;
- znaczące warunki;
- tworzenie, zmiana i nawiązywanie nowych stosunków prawnych między stronami.
Ta lista nie jest wyczerpująca, ponieważ świat nie stoi w miejscu, a ludzie ustanawiają nowe ramy swojego istnienia, które mogą regulować w drodze umowy. To właśnie istnienie swobody zawierania umów, zapisanej w formie zasady w prawie cywilnym, pozwala nam zobaczyć, w jaki sposób umowa różni się od umowy.
Pojęcie umowy
W życiu codziennym każdy często słyszy słowo „umowa”, ale całkowicie nie rozumie jego znaczenia, utożsamiając termin z pojęciem umowy. Należy zauważyć, że pojęcia umowy i umowy są bardzo podobne, ale ich charakter prawny jest zupełnie inny. Ustawodawca nie zapisał dekodowania terminu „umowa” w żadnym akcie regulacyjnym, chociaż używa go w niektórych ustawach federalnych, które zostaną opisane później. W prywatnym prawie rzymskim umowa była używana jako synonim porozumienia, porozumienia. Biorąc jednak pod uwagę zasady obrotu biznesowego we współczesnej Federacji Rosyjskiej, umowa nabrała innego znaczenia. Do tej pory uważa się, że jest to umowa o określonym składzie tematycznym i obowiązkowym wymogu pisania. Wynika z tego, że umowa jest pojęciem szerszym niż umowa.
Cechy umowy opartej na przepisach ustawy federalnej nr 44
Wystarczającą jasność na temat wyróżniających się aspektów umowy i umowy zapewnia ustawa federalna „W sprawie systemu kontraktów w zakresie zamówień na towary, pracę, usługi w celu zapewnienia potrzeb państwowych i komunalnych”. W oparciu o normy tego aktu normatywnego można różnicować pojęcie umowy i umowy. Analizując ten akt prawny, wniosek sam w sobie sugeruje, że umowa jest szczególnym rodzajem umowy, która reguluje stosunki stron w zakresie dostaw lub świadczenia usług na rzecz instytucji państwowych i komunalnych. Dzięki tej interpretacji możesz zobaczyć, w jaki sposób umowa różni się od umowy o świadczenie usług. Umowa jest regulatorem stosunków między państwem a jego obywatelami na podstawie prawa cywilnego. Przedstawione aspekty odróżniają umowę od umowy na podstawie 44 przepisów federalnych.
Stosunki umowne w prawie pracy
Kompleksowa odpowiedź na pytanie, czym różni się umowa od umowy, jest przewidziana w prawie pracy. Najczęściej dokument ten jest zawierany między pracodawcą a pracownikiem na określony czas. W takim przypadku umowa powinna zawsze mieć formę pisemną. Obejmuje prawa i obowiązki stron, warunki przedłużenia, odszkodowanie za szkodę itp. Główną różnicą w stosunku do umowy jest to, że ta ostatnia może zostać rozerwana przez każdą ze stron, a umowa - wyłącznie przez pracodawcę. Obecnie umowy o pracę są najpopularniejszym regulatorem stosunków pracy między przedsiębiorstwem reprezentowanym przez pracodawcę a pracownika. Jest to funkcja, która wyraźnie pokazuje, w jaki sposób umowa różni się od umowy dla osób prawnych.
Oddzielne rodzaje umów
Wróćmy do sfery regulacji relacji między państwem a obywatelami. Natychmiast pojawia się szereg pytań, na przykład, w jaki sposób umowa różni się od umowy dostawy.
Rzeczywiście, charakter prawny obu źródeł stosunków prawnych jest taki sam. Ale zakres uregulowanych kwestii jest zupełnie inny. Umowa dostawy może być zawarta na zasadach ogólnych przez dowolny przedmiot prawa cywilnego, aw umowie zawsze występuje strona obowiązkowa - państwo. Te same aspekty mają zastosowanie, gdy próbujemy dowiedzieć się, w jaki sposób umowa różni się od umowy sprzedaży.Zgodnie ze stosunkiem umownym sprzedaż zostanie dokonana w celu zaspokojenia interesów gminy lub państwa. A dzięki umowie każdy podmiot ma prawo do zakupu lub sprzedaży czegoś.
Cechy umowy jako źródła zobowiązań
Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe aspekty, możemy wyróżnić najbardziej oczywiste cechy umowy, a mianowicie:
- jednym z przedmiotów będzie zawsze stan lub gmina;
- zawsze obowiązuje pewien okres ważności;
- wypowiedzenie następuje wyłącznie z woli jednej strony;
- zawsze polega na piśmie, bez którego jest nieważny;
- strona dotknięta zerwaniem umowy zawsze otrzymuje odszkodowanie;
Podobnie jak w umowie, cechy te nie są wyczerpujące, ponieważ relacje społeczne w społeczeństwie stale ewoluują. Dzięki umowom możliwe jest bardziej szczegółowe uregulowanie pojawiania się zobowiązań w sferze interakcji między państwem a obywatelami.
Wniosek
Zatem wszystkie przedstawione aspekty i cechy charakterystyczne pozwalają nam dowiedzieć się, czym różni się umowa od umowy. Znaczące podobieństwo tych pojęć nie czyni ich całkowicie identycznymi, ponieważ charakter prawny i zakres regulowanych stosunków prawnych są zupełnie inne.
