Przedmiotem konfliktu jest sytuacja lub temat, co do których powstają nieporozumienia między jednostkami. Mogą to być zarówno wartości duchowe, jak i materialne, ideologia i tak dalej.
Co to jest konflikt
Konflikt to zaostrzona faza rozwiązywania sprzeczności, której najczęściej towarzyszy pojawienie się negatywnego tła emocjonalnego. W życiu codziennym słowo takie jak kłótnia występuje częściej. Warto zauważyć, że konflikt jest przedmiotem badań specjalnej nauki, zarządzania konfliktem.
Mówiąc o znakach, warto zauważyć, co następuje:
- dwubiegunowość (to znaczy obecność dwóch lub więcej przeciwnych pozycji);
- aktywność (fizyczna lub emocjonalna spowodowana impulsem nerwowym);
- obecność aktorów (stron, które wchodzą w konflikt, dają mu możliwość rozwoju i mogą być jego bezpośrednim źródłem).
Współczesna nauka określa kilka strategii determinujących zachowanie w kontrowersyjnej sytuacji, a mianowicie:
- słabsza strona ma skłonność do dostosowywania się i zgadzania z przeciwnikiem;
- dość często potencjalne strony konfliktu starają się unikać zaostrzenia sytuacji;
- kompromis obejmuje znalezienie rozwiązania, które w pewnym stopniu będzie odpowiadać obu stronom;
- aktywna konfrontacja, która charakteryzuje się kategoryczną niechęcią do ustępstw;
- wzajemnie korzystna współpraca, pozwalająca bez strat wyjść z sytuacji konfliktowej.
Przedmiot i przedmiot konfliktu
Ważne jest, aby zrozumieć, że nie powstaje konflikt bez powodu. Jeśli mówimy o jego temacie, to są to wszelkiego rodzaju wartości materialne i duchowe, a także ludzkie potrzeby, które wymagają satysfakcji. Mówimy zatem o tych kategoriach, wokół których dochodzi do konfrontacji.
Pojęcie przedmiotu konfliktu polega na tym, że jest to pewien zasób, wokół którego doszło do konfrontacji. Istnieje wiele różnic między dwiema kategoriami:
- Przedmiotem konfliktu są rzeczywiste przedmioty lub okoliczności, natomiast przedmiotem sporu między stronami kontrowersyjnej sytuacji.
- W przeciwieństwie do przedmiotu, który może mieć naturę abstrakcyjną, zawsze odnosi się do obiektywnej rzeczywistości.
- Obiekt konfliktu można ukryć, ale jego przedmiot znajduje się na powierzchni.
Rodzaje sytuacji konfliktowych
Biorąc pod uwagę przedmiot i przedmiot konfliktu, możemy wyróżnić następującą typologię:
- fałsz - pojawia się sprzeczność, gdy nie ma ku temu istotnych powodów;
- potencjał - pomimo obecności czynników przyczyniających się do konfliktu, nie wybuchł on jeszcze, ponieważ aktorzy nie rozumieją w pełni sytuacji;
- prawda - naprawdę powstały między konkretnymi osobami lub grupami społecznymi;
- losowy - spowodowane nieprzewidzianym zestawem okoliczności;
- stronniczy - charakteryzuje się tym, że prawdziwa przyczyna pozostaje nieznana, podczas gdy konfrontacja rozwija się wokół fałszywego czynnika;
- niepoprawnie przypisany konflikt - jest to sytuacja, w której podżegacz pozostaje z boku i biorą w nim udział zupełnie obcy ludzie.
Kluczowe cechy
Przedmiot konfliktu ma następujące cechy charakterystyczne:
- powstaje równolegle z zainteresowaniem stron walczących, co przejawia się w pragnieniu posiadania, kontroli, używania i tak dalej;
- wiele obiektów konfliktu pozostaje niezmienionych na przestrzeni dziejów (są to ziemia i inne zasoby, a także wpływy i władza);
- Ocena znaczenia jest subiektywna i zależy od indywidualnych cech stron konfliktu.
Nasilenie konfrontacji zależy w dużej mierze od rodzaju obiektów.Mogą to być:
- niepodzielny, którego posiadanie lub zarządzanie nie może być wspólne;
- te, które mogą być współwłasnością;
- podzielone w pewnych proporcjach między strony konfliktu.
Konflikt polityczny
Konflikt polityczny to zderzenie rządzących podmiotów, które są zainteresowane realizacją określonych celów związanych z uzyskaniem pewnej władzy i statusu społecznego. Warto zauważyć, że wpływ w tym przypadku nie jest celem samym w sobie, lecz jedynie mechanizmem dalszych działań w celu zaspokojenia potrzeb społecznych.
Przedmiotem konfliktu politycznego jest władza państwowa i autorytet niektórych grup, a także wartości ideologiczne. Jeśli mówimy o przyczynach, mogą mieć one następujący charakter:
- niezadowolenie z działalności lub stanowiska kierownictwa wyższego szczebla;
- napięcia społeczne spowodowane niskim poziomem życia;
- źle pomyślana polityka, której towarzyszy podejmowanie pochopnych decyzji;
- konflikt interesów osobistych wysokiej opinii publicznej i publicznej;
- niedopasowanie stanowisk poszczególnych grup społecznych;
- osobiste ambicje osiągnięcia pewnego stopnia wpływu;
- sprzeczności o podtekście rasowym i narodowym.
Konflikt interesów
Reprezentuje pragnienie walczących stron, by zachować określoną linię zachowań, a także poglądy społeczno-gospodarcze. Jest to konsekwencja działania bodźców będących wynikiem relacji międzyludzkich. Właśnie to stanowi przedmiot konfliktu interesów.
Przedmiotem zainteresowania nie jest błogosławieństwo jako takie, ale osobista pozycja osoby, która determinuje stosunek do niektórych kategorii. Najczęściej możemy rozmawiać status społeczny co daje pewne możliwości. Ważne jest, aby zrozumieć, że konflikt może powstać wokół interesów nie tylko konkretnej osoby, ale także całych grup społecznych.
Konflikt społeczny
Reprezentuje pojawienie się opozycji między poszczególnymi strukturami i grupami społecznymi. Co więcej, ich interesy są przeciwnie ukierunkowane. Zatem przedmiot konfliktu społecznego jest określonym celem o znaczeniu publicznym.
Podobne sprzeczności są klasyfikowane następująco:
- Według liczby uczestników:
- sprzeciw wewnętrzny;
- między osobami;
- z udziałem dwóch lub więcej grup społecznych.
- W kierunku:
- poziomy (między równymi uczestnikami);
- pionowa (z udziałem przełożonych i podwładnych).
- Według źródła:
- spowodowane przez obiektywne warunki panujące w społeczeństwie;
- związane z subiektywnymi cechami i światopoglądami konkretnych osób.
- Według czasu trwania:
- krótkoterminowe - zakończą się szybko, jak tylko strony dojdą do porozumienia;
- przedłużony - charakteryzuje się obecnością złożonego podtekstu.
- Zgodnie z dziedzinami życia publicznego:
- na podstawie procesów gospodarczych;
- związane z cechami organizacji produkcji;
- konfrontacje polityczne;
- konflikty ze względu na różnice etniczne;
- spory krajowe;
- inne.
Etap początkowy
Warto zauważyć, że rozwój konfrontacji jest stopniowy. Początkowy etap konfliktu charakteryzuje się stałym wzrostem napięcia między potencjalnymi walczącymi stronami. W tym przypadku przedmiot konfliktu jest przeciwieństwem interesów, które wciąż nie jest w pełni zrozumiałe.
Stopniowy wzrost napięcia jest spowodowany następującymi obiektywnymi przyczynami:
- naruszenie interesów lub przejaw braku szacunku i nietolerancji wobec pozycji określonej osoby lub grupy;
- bolesna lub nieodpowiednia reakcja na zmiany zachodzące w środowisku społecznym;
- Niepoprawna lub zniekształcona prezentacja informacji o sytuacji.
Etap przedkonfliktowy przechodzi przez trzy główne fazy rozwoju:
- pojawienie się sprzeczności, która wywołuje atmosferę nieufności;
- próbuje bronić swojej pozycji, nie próbując zrozumieć przeciwnika;
- wzrost napięcia i agresji.
To etap przedkonfliktowy determinuje dalszy rozwój sytuacji. Najlepszą opcją jest złagodzenie sprzeczności lub świadome ich unikanie. Istnieje również opcja przejścia do otwartej konfrontacji.
Rozwój konfliktu
Proces ten odbywa się w trzech etapach:
- stopniowa konfrontacja od ukrytej do otwartej formy z demonstracją wpływu każdej ze stron (w tej chwili istnieje możliwość stłumienia napięcia);
- etap eskalacji polega na znalezieniu nowych zasobów, które wykażą ich siłę i udowodnią słuszność (sytuacja zaczyna wymykać się spod kontroli, a zatem wyeliminowanie konfliktu jest prawie niemożliwe);
- otwarta konfrontacja z wykorzystaniem wszystkich dostępnych zasobów (często w tej fazie nie dotyka już pierwotnej przyczyny, ale trafia do płaszczyzny osobistej).
Pozwolenie
Ostatnim etapem konfliktu jest stopniowe wygaszanie konfrontacji. W takim przypadku może istnieć kilka opcji rozwoju wydarzeń:
- zdobycie jednej ze stron znaczącej przewagi, która pozwala stłumić przeciwnika i przekonać go o jego niewinności;
- całkowita porażka jednej ze stron konfliktu;
- z uwagi na równy rozkład sił między stronami konfrontacja między nimi może trwać przez czas nieokreślony;
- ustępstwa i kompromis ze względu na niemożność zidentyfikowania zwycięzcy w kontrowersyjnej sytuacji;
- interwencja trzeciej siły, która może ugasić konfrontację.
Wnioski
Przedmiotem konfliktu jest pewna kategoria, wokół której dochodzi do konfrontacji między jednostkami. Co więcej, sama konfrontacja powinna charakteryzować się takimi znakami, jak dwubiegunowość (obecność sprzeczności), aktywność i uczestnictwo kilku podmiotów. Tylko w tym przypadku sytuacja ma prawo nazywać się konfliktem. Co więcej, wcale nie jest konieczne podejmowanie otwartej konfrontacji. Strony mogą narazić spór na szwank lub uniknąć go. Również słabszy uczestnik może się zgłosić.
Sytuacje konfliktowe podlegają różnym typom. Tak więc fałszywa konfrontacja powstaje bez istotnych powodów, ale prawdziwy konflikt ma nie tylko konkretny powód, ale także konkretnych uczestników. Jeśli mówimy o potencjalnym sporze, to w tej chwili istnieją wszystkie niezbędne przesłanki, ale sama sytuacja nie została jeszcze odpowiednio rozwinięta. Przesunięcie konfliktu następuje w wyniku fałszywego pretekstu, ale prawdziwy powód pozostaje nieznany. Dość powszechna jest również sytuacja, w której osoby z zewnątrz biorą udział w konfrontacji, a winowajca patrzy z boku.
Przedmiot konfliktu ma decydujący nie tylko charakter, ale także wynik konfrontacji. Może więc być niepodzielny (cały), z powodu którego powstają najostrzejsze konfrontacje. Dopuszczalne jest również posiadanie takiego obiektu, który można udostępnić. W tym przypadku kompromis i szereg ustępstw są realne. Inną kategorią obiektów są te, które można podzielić w określonych proporcjach między wszystkie strony konfliktu.
