Wśród mechanizmów państwowej regulacji gospodarki rynkowej szczególne miejsce zajmują formy i metody opodatkowania. W ramach rozwijającego się sektora gospodarki działają one jako instrumenty wpływające na negatywne zjawiska powstające w procesie obrotu towarowego. Rozważmy główne metody opodatkowania. 
Informacje ogólne
Skuteczność decyzji gospodarczych będzie w dużej mierze zależeć od tego, jak dobrze funkcjonuje funkcjonowanie systemu podatkowego. Działa jako obowiązkowy element zarządzania od momentu powstania państwowości. Jego zmianie i udoskonaleniom zawsze towarzyszy dostosowanie systemu podatkowego. Dochody te są uważane we współczesnym społeczeństwie za jedno z głównych źródeł dochodów państwa.
Metody i metody opodatkowania
W praktyce stosuje się kilka opcji w celu utworzenia systemu obowiązkowych płatności. Najpopularniejsze metody opodatkowania to:
- Równa
- Proporcjonalny
- Progresywne.
- Regresywny.
Pierwszy jest uważany za najprostszy i najwygodniejszy. Inne metody opodatkowania wymagają bardziej złożonych obliczeń.
Stała kwota
Metoda równego opodatkowania obejmuje ustalenie stałej stawki według jednolitej stawki dla płatników. W takim przypadku nie ma związku między taryfami a bazą. Z tej opcji korzystano na różnych etapach rozwoju państwa w postaci opłat nadzwyczajnych lub celowych. W ten sposób uzupełniał inne metody opodatkowania. Ustalenie stałej kwoty nie oznacza uwzględnienia statusu nieruchomości ani wartości dochodu płatnika. Przykładem jest podatek pogłówny, który jest uważany za jeden z najwcześniejszych podatków. Przy równym opodatkowaniu biedni mają takie same obciążenia podatkowe jak bogaci. Jeśli kwota odliczenia wynosi 1000 rubli, to po otrzymaniu rocznego dochodu w wysokości 10 tysięcy rubli. wypłata wyniesie 10% (10 000/1000), a jeśli 100 tysięcy, to 1% (100 000/1000). 
System proporcjonalny
Obejmuje to ustalenie stałych stawek procentowych lub udziałów dla każdego płatnika. Zatem podatek wzrasta proporcjonalnie do wzrostu podstawy opodatkowania. Przez ponad 200 lat zasada sprawiedliwości była głównym kryterium przy tworzeniu obowiązkowego systemu odliczeń budżetowych. Jak zauważył A. Smith, obywatele państwa powinni uczestniczyć w utrzymaniu władzy, to znaczy, zgodnie z ich dochodami, w swoich mocnych stronach, zdolnościach i możliwościach. Uważał, że zasada ta jest wdrażana właśnie w systemie proporcjonalnym.
Ostatecznie został skonsolidowany po rewolucji francuskiej. System ten opierał się na ogłoszonej wówczas idei równości. Wypłacalność została ustalona zgodnie z dochodami obywateli. W praktyce krajowej większość podatków ustalana jest metodą proporcjonalną. Na przykład istnieją 3 stawki podatku VAT - 0%, 10% i 18%. Co więcej, żaden z nich nie zależy od bazy. Od 2001 r. Podatek dochodowy od osób fizycznych nakładany jest na obywateli w wysokości 13%.
System progresywny
Obejmuje metody opodatkowania zysku, w których stawka rośnie wraz ze wzrostem podstawy. Dzisiaj wybór tego systemu opiera się głównie na koncepcji „dochodu uznaniowego”. Reprezentuje zysk, który jest wykorzystywany według własnego uznania. Teoretycznie dochód uznaniowy to różnica między całkowitymi dochodami a środkami przeznaczonymi na zaspokojenie żywotnych, pilnych potrzeb.
Zatem to on, a nie zysk całkowity, jest kryterium określającym wypłacalność.Wraz ze wzrostem dochodów zmniejsza się udział kosztów niezbędnych produktów (żywności, odzieży, innych podstawowych potrzeb, transportu itp.). Jednocześnie rośnie dochód uznaniowy. Proporcjonalne metody opodatkowania całkowitych dochodów - mniej zamożni płatnicy ponoszą większe obciążenia. Wynika to z faktu, że ich udział w dostępnych funduszach jest mniejszy, a kwota odpisów od nich odpowiednio większa. W związku z tym konieczne jest podzielenie podatku zgodnie z potrzebami osoby.
Pomimo faktu, że różni płatnicy dokonują różnych potrąceń, zasady sprawiedliwości i równości zostaną zachowane. Innymi słowy, podmioty o wysokiej wypłacalności muszą ponosić większe obciążenia niż podmioty o mniejszym uznaniowym dochodzie.
Proste rodzaje progresji
Dostępne są następujące metody opodatkowania:
- Proste bitowe. Obejmuje podział na etapy (kategorie). Stała kwota jest ustalana dla każdego poziomu. Na przykład 1 kategoria - od 1 do 1000 rubli, 2 - od 1001 do 5000, 3 - od 5001 do 10 tysięcy, 4 - od 10 001 do 15 tysięcy i tak dalej. Dla każdego z nich ustalana jest stała kwota odliczenia. Na przykład dla 1 - 1 RUB., 2 - 100 RUB., 3 - 500 RUB. i tak dalej. Ta metoda opodatkowania przedsiębiorstwa lub osoby fizycznej wyróżnia się łatwością obliczeń. Oznacza to, że wystarczy określić tutaj kategorię, aby uzyskać niezbędną ilość odliczeń. Wadą tego systemu jest to, że im szersze granice szeregów, tym bardziej nierówne będzie opodatkowanie osób, które uzyskują dochody sąsiadujące z różnymi granicami. Jednocześnie nieznacznie różne zyski związane z różnymi poziomami będą miały znaczącą różnicę w opodatkowaniu. Dzisiaj ten system praktycznie nie jest używany, ponieważ w trakcie jego budowy nie można zapewnić progresywności w szeregach. Im szersze granice, tym mniej sprawiedliwe będzie opodatkowanie, ponieważ naruszona zostanie zasada równości.
- Prosty krewny. W ramach tej metody ustalane są stałe proporcjonalne (zarówno odsetkowe, jak i stałe) stopy i kategorie. Taryfy obowiązują dla całej kwoty podstawy dla każdego poziomu. Stawki rosną wraz z przejściem z najniższej do najwyższej rangi. Przy obliczaniu opłaty transportowej stosowane są metody podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 361 NK o mocy silnika autobusu do 200 litrów. z odliczenie odbywa się w wysokości 10 rubli. z każdą mocą, o mocy ponad 200 litrów. z - 20 rub. Właściciel pojazdu z 200-litrowym silnikiem z w ten sposób płaci 2000 rubli. i 201 litrów. z - 4020 rub. Podwyższona stawka jest stosowana do całej zwiększonej podstawy, a nie do jej oddzielnej części. Dzięki prostej metodzie opodatkowania względnego kwota odliczenia rośnie proporcjonalnie. Jednocześnie pozostaje wada charakterystyczna dla systemu bitowego, wyrażona w ostrości przejścia. W powyższym przykładzie, gdy podstawa jest zwiększona o 0,5%, wielkość podatku wzrosła 2,01 razy. W praktyce zdarzają się przypadki, gdy płatnik o wysokich dochodach po obowiązkowym odliczeniu ma mniej środków niż osoba o niskiej wypłacalności.
Trudny postęp
Jest również nazywany systemem kaskadowym lub tarasem. Złożony postęp zapewnia większą gładkość kamienia nazębnego. To zależy od liczby cyfr i stopniowego wzrostu stawek. Żywym przykładem jest skala opodatkowania osób fizycznych obowiązująca do 2001 r. Cała wartość całkowitego dochodu obywateli została podzielona na 3 części:
- Do 50 tysięcy rubli. Jest opodatkowany według stawki 12%.
- Od 50 001 do 150 tysięcy rubli. Dla niej przewidziano stawkę 20%.
- Ponad 150 tysięcy rubli. Była opodatkowana w 30%.
W nowoczesnej praktyce taki schemat nie jest stosowany.
Ukryty postęp
W niektórych przypadkach ustalane są nierówne kwoty dla dochodów należących do różnych kategorii: dla niskich zysków - dużych, dla wysokich - mniejszych.W takim przypadku zmiana podstawy będzie nieproporcjonalna. W związku z tym sam podatek zmieni się w ten sam sposób. Postęp można osiągnąć poprzez zapewnienie kategorii osób o niskich wypłacalnościach, różne potrącenia z podstawy lub, przeciwnie, poprzez wprowadzenie dodatkowych opłat.
System regresji
Reprezentuje niezależny kierunek opodatkowanie. Regresywny system można uznać za progresywny, ale w którym podano współczynnik ujemny. W tym schemacie stawka nie rośnie wraz ze wzrostem bazy, ale maleje. W nowoczesnej praktyce taki system jest używany bardzo rzadko. Fundamentalne znaczenie ma ustanowienie jednej procedury obliczania podstawy dla wszystkich pracodawców-płatników. Działa jako łączna kwota dochodu, w tym płatności, wynagrodzeń i innych dochodów dla pracowników. Obniżenie kwot podatku obliczone na podstawie wydatków na wynagrodzenia określonych w Kodeksie podatkowym ma na celu stymulację legalizacji rzeczywistych kosztów organizacji związanych z wynagrodzeniem pracowników i na tej podstawie zwiększenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
