Konfrontacja to specjalna akcja śledcza. Odbywa się to w obecności sprzeczności w zeznaniach osób uczestniczących w dochodzeniu w sprawie. Jeśli badani nie byli wcześniej zaznajomieni ze sobą, przeprowadzana jest identyfikacja. 
Specyfika procedury
Konfrontacja ma na celu ustalenie, która z osób składała fałszywe zeznania. W tym przypadku dochodzi do pewnego zderzenia dowodów. Konfrontacja jest uważana za dość skuteczną metodę psychologicznego wpływu na podmiot, który składał fałszywe zeznania. Wraz z tym, gdy jest przeprowadzana, istnieje możliwość negatywnego wpływu na osobę, która mówi prawdę.
Odczyty
Wyniki czynności dochodzeniowej są zapisywane na taśmie wideo lub magnetycznej. Jednak protokół konfrontacji działa jako główny sposób naprawy (przykład dokumentu przedstawiono w artykule). Nagrywanie obrazu i dźwięku zapewnia transmisję mowy osób, jej emocjonalne zabarwienie, indywidualne cechy, widoczność czynności dochodzeniowej. Protokół osobisty jest dowodem tej procedury.
Narracja
Badacz musi poprawnie sporządzić protokół konfrontacji. Wypełniona próbka musi zawierać fakt, że pracownik wyjaśnia związek między podmiotami zeznającymi, jego propozycję przedstawienia z kolei swojej wersji w odniesieniu do okoliczności, w przypadku których istnieją znaczące sprzeczności. Dokument rejestruje pytania badacza i osób. Odpowiedzi są zapisywane w protokole bezpośrednim w kolejności, w jakiej zostały udzielone. Dokument musi zawierać dowody przedstawione przed dochodzeniem. Wśród nich są informacje nagrane za pomocą nagrań wideo i dźwiękowych. Podmioty składające zeznania i inni uczestnicy procedury mogą zadawać pytania za zgodą badacza. Są one również rejestrowane w protokole bezpośrednim. Próbka może zawierać aplikacje złożone przez podmioty. 
Funkcje kompilacji
W praktyce protokół twarzą w twarz można skonfigurować na dwa sposoby. Pierwsza opcja polega na podzieleniu każdej strony dokumentu pionowo na pół. Pytania do jednego ze świadectw, a także jego odpowiedzi są zapisane w lewej kolumnie. W prawej części rejestrowane są informacje otrzymane od innego uczestnika procedury. W protokole bezpośrednim osoba przeprowadzająca wywiad podpisuje swoje odpowiedzi na każdej stronie. Ta opcja rejestrowania zeznań zapewnia wizualną reprezentację informacji osób o tych samych faktach i okolicznościach. Ułatwia to porównywanie informacji, identyfikację sprzeczności i zbieżności w nich. Jednak ta metoda ma wadę. Wypełniany w ten sposób protokół „twarzą w twarz” może być zbyt długi. Wynika to z faktu, że często jeden temat podaje krótkie, a drugi - szczegółowe odpowiedzi na pytania. W rezultacie jedna część dokumentu pozostaje prawie pusta. Badacz wykreśla puste miejsca.
Alternatywne nagrywanie
Ta opcja umożliwia kompaktowanie protokołu twarzą w twarz. Dokument nie jest podzielony. Konsekwentnie odzwierciedla pytania i odpowiedzi. Każda osoba, która zeznaje, potwierdza ich podpisem, umieszcza autograf na każdej stronie, na której są obecni. Aby wyjaśnić, kto konkretnie zadał pytania, śledczy wydaje odpowiednie instrukcje: „Pytanie do oskarżonego”, „Odpowiedź oskarżonego”.Ta opcja rejestrowania odczytów jest optymalna, gdy podczas zabiegu ma się zmienić sekwencję badania. 
Ważna uwaga
Narracja jest wykonywana albo podczas akcji śledczej, albo na jej końcu. Jeśli podczas procedury nie planuje się używać nagrań wideo lub dźwiękowych, podczas gdy ma ona zadawać ludziom wiele pytań, celowe jest przeprowadzenie protokołu konfrontacji podczas akcji dochodzeniowej. Wynika to z faktu, że później trudno będzie odtworzyć całą sekwencję pytań i dokładne sformułowanie odpowiedzi.
Inne metody nagrywania
Jeśli badacz korzysta z nagrania wideo i dźwiękowego podczas procedury, może nie sporządzić protokołu osobiście. Dźwięk i wideo są następnie łatwo odtwarzane i tłumaczone na tekst. Dlatego badacz ma możliwość skoncentrowania się bezpośrednio na procedurze. Należy również podkreślić, że utrwalanie obrazu i dźwięku działa odstraszająco na zmowę osób mówiących w obcym języku nieznanym pracownikowi. Jeśli ludziom nadal udało się wymieniać uwagi, śledczy mogą dowiedzieć się o ich treści za pomocą tłumacza. 
Nagrywanie wideo
Stosuje się go głównie w przypadkach, w których osoby zeznające mają niepełnosprawność umysłową lub fizyczną. Na przykład, jeśli głuchoniemym, głuchoniemym, przesłuchiwani są ludzie z porażeniem aparatu głosowego, udając zaburzenia nerwowe. Nagranie wideo jest również wskazane w przypadku zeznań młodych ofiar i świadków, a także osób oskarżonych o szczególnie poważne przestępstwa. Metodę tę stosuje się również przy złożonym badaniu krzyżowym. Badacze analizują wyniki i opracowują skuteczną taktykę dla kolejnych działań. Przesłuchanie wideo odbywa się w przestronnym, równomiernie oświetlonym gabinecie z dobrą izolacją akustyczną.
Wskazane jest przeprowadzenie wstępnej kontroli pomieszczeń. Obejmuje próbne nagrywanie wideo, ocenę jakości obrazu i dźwięku. Podczas kontroli wybierane są odpowiednie miejsca do fotografowania. Najważniejszymi warunkami skuteczności działania dochodzeniowego i zapewnienia jakości fiksacji są jasność, zwięzłość, konkretność pytań, a także wyrazistość gestów (w przypadkach, w których są one właściwe). Kluczowe miejsce w filmie powinna zajmować opowieść podmiotu o znanych mu okolicznościach, uzupełniona odpowiedziami na pytania zadawane przez badacza. 
Podczas kręcenia konfrontacji z prezentowaniem osób oskarżających je o materiały należy uchwycić ten moment i reakcję na dowody. Jeśli świadectwo składa się za pomocą znaków (na przykład alfabetu głuchoniemego), należy położyć nacisk na gesty. Podczas tłumaczenia języka migowego w ramce musi znajdować się tłumacz. W przyszłości znacznie ułatwi to weryfikację.
Zakończenie procedury
Taśma wideo i fonogram są dołączone do protokołu bezpośredniego. Pozwalają uzupełnić braki pisemnej formy zapisu świadectwa. Protokół nie odzwierciedla dokładnie całego ustawienia twarzą w twarz. To z kolei wywołuje wątpliwości wśród zainteresowanych stron co do wiarygodności otrzymanych informacji. Po nagraniu wideo i dźwiękowym procedury badacz zapewnia potwierdzenie dowodów zarejestrowanych w protokole danych. Pod koniec wykonania dokument jest przekazywany do przeglądu wszystkim osobom, które uczestniczyły w czynności dochodzeniowej i mają prawo do dokonywania wyjaśnień, uzupełnień i komentarzy. Protokół musi zostać podpisany przez badacza i wszystkie przesłuchiwane podmioty. Autografy są umieszczane na każdej stronie. 
Niuanse
Aby zapewnić bezpieczeństwo świadka, ofiary, ich przedstawicieli lub bliskich krewnych, śledczy nie może zapisywać danych osobowych o tych obywatelach w protokole.W takiej sytuacji, za zgodą prokuratora, pracownik podejmuje decyzję zawierającą uzasadnienie takiej decyzji, wskazany jest pseudonim osoby uczestniczącej w konfrontacji, podawana jest próbka jego autografu, za pomocą którego poświadcza dokumenty. Jeśli osoby odmówią podpisania, śledczy naprawia ten fakt. Fakt ten poświadcza podpis pracownika, a także prawnika, przedstawiciela prawnego osoby, która odmówiła podpisania. 
Wniosek
Podczas procesu konfrontacji sporządzany jest protokół. Świadectwa uczestników są zapisywane w dokumencie w kolejności, w jakiej zostały podane. Protokół powinien odzwierciedlać pytania zadawane przez badacza, uczestników, a także odpowiedzi na nie. Dokument jest przedstawiany do recenzji lub czytany na głos. Osoby, które zeznawały, mogą wymagać uzupełnień, wyjaśnień lub zmian w dokumentacji. Ustawodawstwo wyraźnie stanowi, że każdy uczestnik powinien podpisywać słowa, każdą stronę dokumentu i protokół jako całość. Śledczy i inne osoby, które były obecne w trakcie procedury, również wystawiają swoje autografy.
