Zgodnie z obowiązującymi przepisami podatnik może całkowicie niezależnie decydować o swoich bezpośrednich i pośrednich kosztach. I pomimo faktu, że wykaz kosztów bezpośrednich zasadniczo pozostał w obowiązującym prawodawstwie, jest raczej opcjonalny, a także przestał być wyczerpujący.
Jak je zidentyfikować?
Korzystając z dostarczonej mu listy jako przewodnika, osoba może teraz samodzielnie określić w swojej polityce rachunkowości, które konkretne wydatki ma bezpośrednio, podczas gdy wszystkie pozostałe będą już kosztami pośrednimi.
Tak jak poprzednio, koszty bezpośrednie są ustalane w koszcie niesprzedanych towarów, usług lub wykonanej pracy, natomiast koszty pośrednie są odpisywane do wyniku finansowego na koniec okresu sprawozdawczego.
Czy jest jakaś kontrola?
Pomimo specyfiki obecnego prawodawstwa trudno powiedzieć, że podatnik ma całkowitą swobodę w decydowaniu o kosztach bezpośrednich i pośrednich. Każda decyzja organizacji powinna mieć określoną logikę, ekonomiczne uzasadnienie, a także powinna być wyraźnie podyktowana specyfiką pracy konkretnej firmy. To stanowisko jest podyktowane ogólnym nastrojem wymogów obowiązujących przepisów podatkowych.
Na przykład, jeśli podatnik w swoim zasady rachunkowości postanowił zarejestrować wynajem powierzchni biurowej jako koszty bezpośrednie, podczas gdy koszty różnych potrzeb głównej produkcji stanowią koszty pośrednie, trudno to w jakiś sposób uzasadnić z ekonomicznego punktu widzenia. W związku z tym takie wyniki mogą zostać zakwestionowane w trakcie trwającej kontroli podatkowej.
Księgowość
Instrukcja stosowania planu kont odnosi się do faktu, że koszty bezpośrednie obejmują różne koszty, które są bezpośrednio związane z produkcją niektórych produktów przez przedsiębiorstwo, a koszty pośrednie obejmują koszty zarządzania i obsługi tej produkcji. Oczywiście nie można powiedzieć, że istnieją również jasne definicje, w wyniku których w rachunkowości, podobnie jak w rachunkowości podatkowej, sposób oceny prac w toku powinien zostać ujawniony w polityce rachunkowości firmy.
Aby zapewnić bardziej szczegółowe zrozumienie algorytmu uwzględniania różnych kosztów w kosztach bezpośrednich i pośrednich, najlepiej skoncentrować się na koncepcji zmiennych warunkowo, a także warunkowo stałych wydatków, które są dziś szeroko stosowane w procesie analizy ekonomicznej firmy. Jest to tym bardziej konieczne, że rachunkowość związana z wypełnianiem głównych zadań firmy powinna być zorganizowana w taki sposób, aby ostatecznie dostarczyć niezbędnych danych do analizy, oceny, a także zarządzania firmą przez jej lidera.
Analiza ekonomiczna
W analizie ekonomicznej koszty bezpośrednie i pośrednie są kosztami zmiennymi i stałymi.
Zmienne obejmują różne koszty, które różnią się w zależności od bieżącej produkcji. Tak więc, na przykład, nie jest możliwe wytwarzanie dodatkowych towarów, chyba że wprowadzony zostanie proporcjonalny wzrost kosztu materiału do wykorzystania w procesie produkcyjnym. Jako typowe przykłady kosztów zmiennych można nazwać płatności za korzystanie z różnych środków produkcji, tj. Bezpośrednio robocizny pracowników, a także wykorzystanych surowców.
Jednocześnie koszty stałe nie zmieniają się w zależności od wielkość produkcji ale przeciwnie, ustal pewien poziom. Jeśli podasz także przykłady, możesz rozróżnić czynsz za lokal, amortyzację sprzętu, rachunki za media i wiele innych wydatków.
W prawdziwej działalności biznesowej prawie niemożliwe jest wyodrębnienie stałych stałych netto lub stworzenie absolutnie czystego rachunku kosztów pośrednich. W zdecydowanej większości przypadków koszty są mieszane.
Dlaczego nie ma takich kosztów?
Na przykład wynagrodzenie pracownika, który zajmuje się główną produkcją, często nie jest akordowe, ale ma charakter czasowy, w wyniku czego może wyprodukować kilka produktów mniej lub więcej w ciągu jednego dnia roboczego, co nie wpłynie na całkowity koszt jego wynagrodzenia opłata
Może się wydawać dokładnie ten sam przykład i koszty stałe. Na przykład, jeśli weźmiemy pod uwagę rachunki za media ze znacznymi wahaniami wielkości produkcji, istnieje realna możliwość zaoszczędzenia na kosztach zaopatrzenia w wodę, oświetlenia i innych potrzeb. Ściśle pozioma linia kosztów stałych jest możliwa tylko wtedy, gdy nastąpi niewielka zmiana wielkości produkcji, a poważny wzrost w każdym razie prowadzi do potrzeby zakupu nowego sprzętu, wynajmu dodatkowych miejsc pracy i zwiększenia liczby personelu administracyjnego.
Mimo to, aby zapewnić cele prognozowania potrzeb produkcyjnych, a także jak najefektywniejsze zarządzanie działaniami każdej firmy, konieczne jest prawidłowe przedstawienie ogólnej struktury i rodzaj kosztów. Aby to zrobić, kierując się historią kilku wczesnych okresów sprawozdawczych, ustal harmonogram, w jaki sposób wielkość produkcji zależy od konkretnej pozycji wydatków, a jednocześnie oczyść ją z innych czynników. Jeśli istnieje jakakolwiek wyraźna zależność proporcjonalna, wówczas w takim przypadku możliwe będzie jednoznaczne określenie wszelkich kosztów stałych lub określenie pośrednich kosztów podatku dochodowego.
Specyfika branży
Przeprowadzenie powyższej analizy dla różnych przedsiębiorstw przyniesie ostatecznie zupełnie inne wyniki, w wyniku czego ujednolicenie kosztów pośrednich i bezpośrednich zaproponowane w obecnym prawodawstwie jest absolutnie nie do przyjęcia z punktu widzenia analizy działalności gospodarczej.
Ale jednocześnie w kontekście branż można określić pewne wzorce. Dla każdego konkretnego obszaru działalności od dawna obowiązują wyspecjalizowane zalecenia metodologiczne dotyczące rozliczania kosztów produkcji, a także ustalania kosztów produkcji, a zalecenia te zostały opracowane przez różne ministerstwa.
Możemy zatem zauważyć kilka najbardziej typowych branż:
- produkcja - na przykładzie różnych przedsiębiorstw przemysłowych;
- wykonanie pracy - na przykładzie konkretnej firmy budowlanej;
- handel - dla wszystkich organizacji handlowych procedura ustalania kosztów podlega szczególnemu artykułowi Kodeksu Podatkowego;
- świadczenie usług - w tym obszarze obecne ustawodawstwo ustanawia prawo w dowolnym okresie sprawozdawczym do uwzględnienia pełnej kwoty kosztów bezpośrednich w sekcji dotyczącej zmniejszenia dochodów z produkcji i sprzedaży bez podziału na pozostałości niedokończonej produkcji.
Przemysł
W takim przypadku pośrednie koszty produkcji obejmują koszty związane z wytwarzaniem niektórych produktów, które można bezpośrednio i bezpośrednio uwzględnić w ich koszcie:
- różne materiały i surowce;
- wszystkie rodzaje półproduktów i zakupionych produktów;
- energia i paliwo potrzebne do zaspokojenia potrzeb technologicznych;
- podstawowe i dodatkowe wynagrodzenie pracowników w miejscu pracy;
- wszystkie składki ubezpieczeniowe wskazujące wysokość wynagrodzeń.
W ten sposób określ koszty pośrednie kosztu określonego produktu. Główne przepisy w tym przypadku mają na celu zapewnienie najwyższej możliwej analityczności i wiarygodności informacji uzyskanych w wyniku księgowości. Zgodnie z tymi przepisami zaleca się, aby maksymalna możliwa część kosztów była uwzględniona w koszcie każdej pojedynczej jednostki produkcji jako koszty bezpośrednie.
Konstrukcja
Specyfika rachunkowości w branży budowlanej obejmuje znacznie większą liczbę operacji podwykonawczych w porównaniu do produkcji. W przeciwieństwie do większości dużych zakładów, które w większości przypadków tworzą stosunkowo zamknięty cykl produkcyjny, potrzebne są szczególne umiejętności techniczne w budownictwie, a także dostępność odpowiednich pozwoleń. W ten sposób koszty pośrednie (wydatki) są tu kształtowane nieco inaczej.
Aby przeprowadzić właściwy projekt obiektu, należy zaangażować wyspecjalizowane instytuty projektowe, podczas gdy do badania terenu zatrudniani są specjaliści ds. Geodezji, podwykonawcy posiadający specjalistyczny sprzęt do robót ziemnych oraz specjaliści posiadający odpowiednie pozwolenie na elektryfikację także specjalistyczna wiedza w tej dziedzinie. Ta lista jest w rzeczywistości znacznie większa, ale w tym przypadku identyfikowane są tylko te główne.
Funkcją generalnego wykonawcy w tym przypadku jest najbardziej kompetentne zaangażowanie różnych wyspecjalizowanych podwykonawców, a także najdokładniejsza kontrola ich pracy. W sytuacji, w której różne ostateczne wyniki finansowe obejmowały wcześniej różne prace podwykonawcze, w tym rozliczanie kosztów pośrednich, firmy budowlane poniosłyby różne nieuzasadnione straty.
W swoich odpisach organ podatkowy zalecił, aby odpisując takie wydatki, kierować się przepisami obowiązującego ustawodawstwa, uwzględniając zasadę równego ujmowania wydatków i dochodów, a następnie przestrzegać tego w odniesieniu do umów, które przewidują otrzymywanie dochodu przez więcej niż jeden okres sprawozdawczy. Dlatego konieczne było „rozłączenie” różnych wydatków w sytuacjach, w których artykuły obecnego ustawodawstwa nie przewidywały takich przypadków pracy w toku, ale organy podatkowe nie zastanawiały się, jak „zawiesić” koszty w tych przypadkach. W związku z tym zasady określonego artykułu Kodeksu podatkowego nie mogły zostać wdrożone ze względu na przepisy innych artykułów.
Z tego powodu nowi eksperci zdecydowanie zalecają, aby nowoczesne firmy budowlane nie uwzględniały prac kontraktowych w kosztach pośrednich. Zysk spółki należy już rozpatrywać z innego punktu widzenia opodatkowania.
Energia elektryczna i para są wliczone w koszty pośrednie
Niektóre rodzaje surowców trudno jest rozdzielić między główne i pomocnicze rodzaje produkcji. Z tego powodu nowoczesne firmy w swoich zasadach rachunkowości konsolidują zapis, że księgowy uzupełnia określone rodzaje surowców co miesiąc poprzez koszty pośrednie 1C.
Podejście to jest dalekie od najbardziej optymalnego z punktu widzenia organów podatkowych. Stosując dokumenty regulacyjne dotyczące rozliczania kosztów, a także obliczania kosztów różnych produktów, dzielą koszty pośrednie i koszty bezpośrednie, po czym dodają podatek dochodowy konkretnej firmy.
Dokładny przykład
Podczas kontroli urzędnicy skarbowi sporządzili szczegółową ustawę, w której stwierdzili, że spółka zawyżała koszty pośrednie kosztów pary, paliwa gazowego, energii elektrycznej, a tym samym nie doceniła podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
Firma w tym przypadku wygrała spór, mimo że powyższe rodzaje surowców są bezpośrednio zaangażowane w produkcję, a także stanowią koszty produkcji.
Co decyduje o wybranej kategorii wydatków
Jakie wydatki przypisuje się pośrednio lub bezpośrednio, firma ustala osobno dla każdego indywidualnego cyklu produkcyjnego. Jeżeli różne zasoby produkcyjne zgodnie z przepisami technologicznymi nie zostały uwzględnione w cyklu produkcyjnym, to znaczy nie stanowią one jego integralnej części, wówczas w tym przypadku możemy uwzględnić ich koszty jako koszty pośrednie.
Przykładem może być firma zajmująca się produkcją tektury i papieru, która odliczyła koszty pakowania gotowych produktów jako koszty pośrednie. Inspektorzy z IFTS nie przyjęli takich metod alokacji kosztów pośrednich, w wyniku których zdecydowano o naliczeniu dodatkowego podatku dochodowego. Firma broniła jednak swoich interesów przed Naczelnym Sądem Arbitrażowym, w wyniku czego nadal była w stanie wygrać sprawę z tego powodu, że opakowanie produktu nie stanowi odrębnego cyklu produkcyjnego.
Proces produkcji tektury lub papieru jest całkowicie zakończony w momencie, gdy gotowa wstęga papieru, zwinięta w rolki, wychodzi z maszyny, podczas gdy produkty w magazynach firmy są uwzględniane w tonach, a także waga netto, to znaczy bez względu na zastosowane opakowanie. Z tego powodu sąd doszedł do wniosku, że opakowanie nie stanowi oddzielnej części produktu gotowego, która jest nierozerwalnie związana z inwestowanymi w niego towarami, lecz służy jedynie jako ochrona przed różnymi szkodami, które mogą wystąpić podczas transportu.
Często niemożliwe jest przypisanie kosztów bezpośrednich do jednego lub drugiego procesu produkcyjnego, ponieważ firma nie prowadzi niezbędnej księgowości. W takim przypadku firma w pełni samodzielnie opracowuje procedurę ustalania ceny gotowych produktów w magazynie, przestrzegając odpowiednich warunków. W szczególności warto zauważyć, że tworzenie pełnego kosztu produkcji towarów odbywa się już w momencie zakończenia cyklu produkcyjnego, to znaczy w dniu, w którym przeprowadzana jest ostatnia operacja produkcyjna.
