Unikanie płatności celnych na dużą skalę stanowi odpowiedzialność karną. Kara dotyczy zarówno organizacji, jak i obywateli. Zastanów się, jakie sankcje dotyczą osób, które nie dokonują opłat celnych. 
Kara ogólna
Podmiotowi, który nie dokonał płatności celnych na dużą skalę, grozi:
- Odzysk od 100 do 500 tysięcy rubli. lub stanowiących wynagrodzenie lub inny dochód sprawcy przez 1-3 lata.
- Obowiązkowa praca do 480 godzin
- Kara pozbawienia wolności na okres do 2 lat.
- Prace korekcyjne trwające do 24 miesięcy.
Kompozycja kwalifikacyjna
W art. 194 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej określa karę za powyższy czyn, jeżeli zostanie popełniony:
- Wcześniej spiskowana grupa osób.
- W wysokości uważanej za szczególnie dużą.
Do tych przestępstw przypisane są:
- Kara od 300 do 500 tysięcy rubli. lub równa wysokości wynagrodzenia lub innego dochodu badanych przez 2-3 lata.
- Praca przymusowa.
- Uwięzienie
Dwa ostatnie zdania na podstawie art. 194 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej można uzupełnić zakazem wykonywania niektórych czynności lub przebywania na określonym stanowisku przez 3 lata.
Okoliczności obciążające
Akty, które są przewidziane w części 1 i 2 art. 194 Kodeksu karnego, można popełnić:
- Przy użyciu przemocy wobec podmiotu wykonującego obowiązki w celu monitorowania zgodności z TC TC.
- Urzędnik, który wykorzystał swoje oficjalne stanowisko.
W takich przypadkach sprawcom grozi kara pozbawienia wolności od 5 do 10 lat. Ponadto sąd ma prawo nałożyć karę pieniężną w wysokości do 1 miliona rubli. lub stanowiących pensję obywatela / inne dochody na okres do 5 lat, a także ustanowić ograniczenie wolności na 1,5 roku.
Opcjonalnie
Powyższe akty mogą być również popełnione przez grupę zorganizowaną. W takim przypadku art. 194 Kodeksu karnego ustanawia kary więzienia na 7-12 lat jako karę. Ponadto może zostać nałożona grzywna w wysokości do 1 miliona rubli. lub kwota równa winnej pensji / dochodzie przez 5 lat, a także ograniczenie wolności do 2 lat.
Art. 194 kodeksu karnego: komentarze
Kodeks celny unii celnej określa rodzaje obowiązkowych odliczeń przewidzianych dla podmiotów przemieszczających towary przez granicę kraju. Definicja każdej płatności została ujawniona zarówno w samym kodeksie celnym, jak i w kodeksie podatkowym. Akty ustawodawcze określają również podstawy potrąceń, warunki, podmioty zobowiązane, a także zasady spłaty zobowiązań. Tak więc art. 80 i 80 kodeksu celnego zdarzają się przypadki, gdy osoba jest zwolniona z płatności. Normy wskazują również okoliczności, w których obowiązek ten powstaje. Uchylanie się od zapłaty określonych płatności polega na nieprzestrzeganiu wymogów prawa, czyli braku działania. 
Część obiektywna
Istniejące na podstawie art. 194 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej, praktyka sądowa wskazuje, że w wielu przypadkach przestępstwo błędnie obejmuje działania związane ze stwierdzeniem w oświadczeniu i innych dokumentach niezbędnych do obliczenia opłat, ceł, fałszywych informacji o reżimie, kraju pochodzenia, koszcie produkcji i innych faktach. To zrozumienie odtwarza wyjaśnienia Plenum Sił Zbrojnych na temat unikania podatków. Odpowiedzialność za to określa art. 198 i 199.
Jednak w tych normach uchylanie się od płatności ustanowionych przez kodeks podatkowy różni się od przestępstwa przewidzianego w rozważanym artykule. W art.198 i 199 Kodeksu, odpowiedzialność jest stosowana, gdy przestępca podejmie działanie lub dodatkową bezczynność (na przykład niezłożenie oświadczenia). W rozpatrywanej normie zastrzeżeń tych nie ma. Zbrodnia, kara za którą ustanawia art. 194 Kodeksu karnego, uważa się za zakończony od momentu rozpoczęcia okresu, do którego końca jednostka musi spłacić zobowiązania określone w TC.
Specyfika
Unikanie płatności zostanie uznane za przestępstwo, jeżeli zostanie popełnione na dużą skalę. On z kolei jest definiowany inaczej dla obywateli i osób prawnych. W przypadku tych pierwszych uznają kwotę ponad 1 milion rubli, a dla tych drugich - 2 miliony rubli. Wskazane wartości mogą zostać utworzone z powodu braku płatności jednej lub kilku płatności. W drugim przypadku sumowanie jest dozwolone tylko wtedy, gdy wszystkie czyny niespełnienia odpowiednich obowiązków są objęte jednym zamiarem i tym samym stanowią ciągłe przestępstwo. 
Subiektywna część
Winny na podstawie art. 194 Kodeksu karnego jest nieaktywny z bezpośrednim zamiarem. Jeżeli osoba, która nie wypełnia przypisanego obowiązku, nie wie dokładnie, jaką konkretnie kwotę popełnia, przestępstwo charakteryzuje się obecnością bezpośredniego, nieokreślonego zamiaru. W takich sytuacjach kwalifikowanie się do niewłaściwego postępowania odbywa się w zależności od konsekwencji. Wynika z tego, że czyn może zostać uznany za przestępczy, na przykład, jeśli kwota nie przekracza 1 miliona rubli. Tymczasem, jeśli okaże się, że podmiot próbował uniknąć na dużą skalę, a wartość okazała się mniejsza niż oczekiwano, czyn uznaje się za próba przestępstwa.
Winny
Jako podmiot, który może zostać pociągnięty do odpowiedzialności, osoba wchodzi w obowiązek dokonywania płatności celnych (podatków i ceł). Zgodnie z art. 79 CU TC jest to zgłaszający. Pojęcie tego tematu zostało ujawnione w ust. 1 czwartego artykułu wspomnianego kodeksu. Jeżeli zgłoszenie jest dokonywane przez przedstawiciela celnego, staje się on odpowiednio osobą zobowiązaną. Lista podmiotów odpowiedzialnych za odliczenie opłaty określona jest w art. 79 w zależności od rodzaju.
Ponadto w rozumieniu omawianej zasady urzędnik, który wykorzystał oficjalny status do popełnienia przestępstwa, może zostać pociągnięty do odpowiedzialności. Oprócz tego sprawcy mogą być również w grupie zorganizowanej. Obejmuje zarówno zwykłych obywateli, jak i urzędników. Przestępstwo będzie w takich przypadkach uważane za współwykonanie, bez odniesienia do artykułu 33 Kodeksu karnego. Wykorzystanie statusu urzędowego należy przypisać nie tylko urzędnikom, ale także innym członkom grupy, jeżeli okoliczności zostały uwzględnione w ich intencji. Wynika to ze zwiększonego niebezpieczeństwa działań każdego takiego podmiotu.
