Pojęcie obowiązku jest zdefiniowane w Art. 307 Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej, w którym jedna osoba, zwana dłużnikiem, ma obowiązek popełnienia na korzyść innej osoby zwanej wierzycielem określonego rodzaju czynności. Lista takich obowiązków obejmuje:
- Przeniesienie niektórych nieruchomości podlega obowiązkowi.
- Wykonywanie rodzaju pracy określonego przez pracodawcę.
- Wpłacanie środków na konto wierzyciela i tak dalej.
Str. 1, art. 307 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej przewiduje obowiązek powstrzymania się od jakiegokolwiek zachowania, na przykład niemożności zawarcia umowy poddzierżawnej przy zawieraniu umowy o pracę.
Z kolei ze względu na zobowiązania wierzyciel może wymagać od pierwszej osoby wypełnienia ustanowionego zobowiązania.
Podstawy do pojawienia się obowiązków
Jak pokazuje praktyka, najczęstszą przyczyną pojawienia się obowiązków wynikających z ust. 1 art. З07 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, to zawarcie umowy, w której przedmiot i lista obowiązków jednej, dwóch lub więcej stron są obowiązkowe. Jeżeli wskazane są obowiązki jednej ze stron, taka umowa jest nazywana „jednostronną”. Jeżeli dokument zawiera wzajemne prawa i obowiązki, taka umowa należy do „dwustronnych wzajemnie wiążących”.
Str. 2, art. 307 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej wskazuje również, że podstawą powstania zobowiązań są przepisy prawa, których normy obowiązują w konkretnej sytuacji. W artykule wymieniono tylko 2 powody wystąpienia takich stosunków prawnych, ale ich lista nie jest wyczerpująca.
Stosunek prawa zobowiązań i prawa zobowiązań
Należy zauważyć, że definicja, o której mowa w art. 307 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej jest oryginałem, a jego dalsza interpretacja, w przeciwieństwie do oryginału, jest błędna i niezgodna z prawem. Ta zasada zobowiązań ma zastosowanie nie tylko do ogólnej części ustawy o zobowiązaniach, ale także do wszystkich stosunków cywilnych w ogóle.
Ustanowiona koncepcja obowiązku stanowi podstawę działania i rozwoju prawa zobowiązań: jego wspólnej części oraz zależnych od niego instytucji prawa cywilnego.
Czy usługa jest odpowiedzialna?
Definicja zobowiązania w czasie nie uległa zasadniczej zmianie zgodnie z art. 307 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Nie można nie zgodzić się z uwagami profesora Kabalkina A. Yu. W kwestii obecności pewnych niedociągnięć w stosowaniu technologii legislacyjnej w momencie wejścia w życie tego artykułu.
Należy podkreślić, że lista przewidywanych aktywnych działań nie obejmuje czegoś takiego jak „usługa”, chociaż taka kategoria jest bardzo powszechna w prawie cywilnym. Z drugiej strony, wspólne współdziałanie prawa zobowiązań i usługi jest wspomniane w artykułach dotyczących wypełniania zobowiązania na koszt dłużnika, w artykule 424, w przepisach dotyczących zamówienia publicznego, umowy przedwstępnej, w artykule o przyjęciu i tak dalej.
Ponadto następujące artykuły pokazują podstawowe znaczenie kategorii usług:
- stosunki cywilne;
- przedmioty praw obywatelskich;
- główne zasady prawa cywilnego;
- przepisy dotyczące nieważności transakcji cywilnoprawnych itp.
Zaskakujące jest to, że bardzo częste odniesienia do usług w połączeniu z takimi zwrotami, jak „przekazywanie rzeczy”, „wykonywanie pracy” w przepisach dają powód do przemyślenia niezbędnych zmian w art. 307 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Co więcej, liczne zmiany w ostatnich latach w aktach prawnych różnych gałęzi prawa wskazują na jeden związek: „towary, praca, usługi”.Żywym przykładem takiej sprzeczności jest znany akt normatywny „O ochronie praw konsumentów”.
Aktywne i pasywne działania w prawie zobowiązań
Według komentarza profesora Kabalkina A. Yu. Dotyczącego art. 307 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, należy pamiętać, że przekazanie pieniędzy odnosi się do czynnych działań mających na celu przekazanie rzeczy, ponieważ jest to jedna z interpretacji przekazania własności. Art. 128 Kodeks cywilny mówi, że przedmioty to rzeczy, z którymi pieniądze są zrównane w naturze i elektronicznie.
Znacznie rzadziej dłużnik zgadza się nie podejmować żadnych działań. Żywym przykładem takiego obowiązku jest sytuacja kontrolowana przez art. 128 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. W tym przypadku depozytariusz nie ma prawa, bez zgody deponenta, wykorzystywać przekazanej rzeczy do własnych celów, a także przekazywać jej innym osobom. Wyjątkiem w tej sytuacji jest przekazanie mienia innym osobom w celu zachowania go.
Prostota i złożoność zobowiązania
Przewidziany przez ustawodawcę system wyznaczania obowiązków jako jednej z kategorii prawa cywilnego nie powoduje trudności w badaniu teoretycznym. Jeśli chodzi o praktykę, prawnicy uważają stosunek zobowiązań za jeden z najbardziej złożonych faktów prawnych istniejących w rosyjskim prawie cywilnym. Ponieważ często każda ze stron umowy działa jednocześnie jako wierzyciel i dłużnik, starając się o prawa i obowiązki obu stron.
Wystąpienie obowiązku
Jak wspomniano wcześniej, do wystąpienia obowiązkowych stosunków prawnych niezbędny jest jeden z dwóch powodów: sporządzona umowa lub przypadek szkody. W celu rozważenia innych okoliczności, na podstawie których można oprzeć obowiązkowe normy, należy odnieść się do ogólnych zasad dotyczących stosunków cywilnoprawnych.
Przede wszystkim inne przyczyny powstania takich obowiązków obejmują:
- Transakcje, zarówno przewidziane przez prawo cywilne, jak i wykonane zgodnie z jego zasadami (nie sprzeczne ze standardami cywilnymi).
- Dokumenty OGV i LSG o charakterze regulacyjnym, z których wynikają odpowiednie prawa i obowiązki.
- Decyzja sądu, która weszła w życie.
Tak więc podstawą obowiązku wykonania określonej czynności jest praktycznie każda sytuacja życiowa, którą mogą rozwiązać obowiązkowe normy prawa cywilnego, w tym art. 307 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej.
