Pojęcie nadużycia prawa wynika z pewnego zakresu kart i obowiązków przewidzianych przez prawo, w trakcie których realizacji może powstać dane działanie.
Na czym to się opiera?
Zobowiązania i prawa cywilne powstają na podstawie innych ustawowych aktów prawnych. Obejmują one również czynności osób prawnych i obywateli, których nie mogą przewidywać przepisy prawa lub akty prawne. Ale z powodu ogólnego znaczenia i początku istnienia prawa cywilnego przywołują obowiązki i prawa obywatelskie.
Zgodnie z prawem cywilnym podmioty mają prawa i obowiązki wynikające z transakcji, umów ustanowionych przez prawo, transakcji i umów, które nie są prawnie przewidziane, ale nie są z nim sprzeczne, ze spotkań, wydarzeń, które akt prawny lub prawo wiążą z wystąpieniem konsekwencji prawa cywilnego ( uszkodzenie innej osoby, bezpodstawne wzbogacenie, tworzenie dzieł naukowych, dzieł sztuki, literatury, a także wynalazków i innych rezultatów działalności intelektualnej, nabywanie s aktywa, tworzenie aktów lokalnych samorządów i władz publicznych, zgodnie z prawem, innych działań podmiotów prawnych i osób fizycznych).
Zasada niestosowania prawa
Pomimo stopnia konkretyzacji i uszczegółowienia zakazów, które określają ramy wdrażania subiektywnych praw obywatelskich, nie wyczerpuje to wszystkich możliwych przejawów opcji i metod wdrażania, które nie są bezpośrednio zabronione przez prawo, ale które powodują sprzeczności w celu ich wdrożenia. W tym względzie zasada zakazu nadużywania prawa ma zastosowanie w prawie cywilnym. Jest ustalony w dziesiątej artykuł Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Ponieważ nie można przewidzieć wszystkich możliwych wariantów nadużycia prawa i opisać je w formie szczegółowych zakazów, kod określa ogólne wymagania dla podmiotów.
Niedopuszczalność nadużycia prawa jako zasady ma podstawę prawną. Jest to powszechnie obowiązujące kryterium określania nielegalności lub legalności zachowania podmiotów.
Definicja nadużycia prawa
Problem nadużywania praw jest znany od czasów starożytnego Rzymu i do tej pory nie stracił na znaczeniu. Świadczą o tym liczne praktyki sądowe.
Kodeks cywilny niezgodny z prawem oznacza wykonywanie praw obywatelskich poprzez wyrządzenie krzywdy innej osobie, a także inne pozbawione skrupułów działania mające na celu spełnienie ich pragnień. Takie zachowanie w zakresie ograniczenia konkurencji jest niedozwolone. Jest to określone w prawie. Nadużywanie prawa w prawie cywilnym zawsze odbywa się bezpośrednio. Negatywne skutki wywołane przez dane działanie nie zawsze są obowiązkowe. Same w sobie nie mają wartości prawnej.
Organ sądowy w celu ustalenia faktu nadużycia prawnego, biorąc pod uwagę konsekwencje i charakter podjętych działań, może odmówić osobie częściowej lub pełnej ochrony lub podjąć inne środki, które nie są sprzeczne z prawem.
Jeżeli nadużycie prawa doprowadziło do naruszenia prawa innej osoby, ta ostatnia ma prawo domagać się odszkodowania za straty spowodowane tym działaniem.
Zatem działania danej natury są rozumiane jako takie naruszenia:
- Realizacja praw obywatelskich. Jeśli celem jest skrzywdzenie innej osoby.
- Nielegalne działania omijające prawo.
- Korzystanie z ich praw obywatelskich jest świadomie nieuczciwe.
Pojęcie dominacji rynkowej
Pozycja dominująca na rynku odnosi się do wyjątkowej pozycji podmiotu gospodarczego w odniesieniu do określonego produktu, pracy lub usługi, która stanowi decydującą okazję do wpłynięcia na konkurencję. Istnieje również możliwość utrudnienia innym podmiotom gospodarczym wejścia na rynek towarów, usług lub robót budowlanych lub ograniczenia w inny sposób działalności gospodarczej lub gospodarczej.
Nadużycie prawa podmiotu gospodarczego, który zajmuje pozycję dominującą na rynku, obejmuje następujące działania:
- Ich wynikiem jest naruszenie interesów i ograniczenie konkurencji innych podmiotów gospodarczych.
- Wycofanie towarów z obrotu w celu utrzymania lub powstania niedoboru na rynku.
- Nałożenie kontrahentowi warunków umowy, które są dla niego niekorzystne lub niezwiązane z przedmiotem umowy itp.
W przypadku działań stanowiących nadużycie prawa mogą zostać nałożone pewne sankcje, które są określone w przepisach antymonopolowych regulujących karanie za przypadki tego rodzaju zachowania na rynku.
Bez celu szkody
Nadużycie prawa (kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej, art. 10), popełnione nie w celu wyrządzenia krzywdy, ale obiektywne przekazanie go innej osobie, jest rzadkim zjawiskiem. Rozwiązując pytanie o rzeczywistość wyrządzania szkody (bez celu jej spowodowania), należy skorzystać z analizy czynników subiektywnych i obiektywnych. Należy je wziąć pod uwagę, jeśli miały miejsce podczas wykonywania prawa.
Szkodliwe znęcanie się
Uszkodzenie innej osoby w trakcie korzystania z jej praw obywatelskich stanowi naruszenie. Jego specyfika polega na tym, że posiadacz subiektywnego prawa cywilnego wcielony w ten przywilej może go zrealizować nie w celu zaspokojenia swoich potrzeb. Chodzi o to, aby skrzywdzić inną osobę. Oznacza to, że właściciel praw autorskich nie potrzebuje wyniku normatywnego przy korzystaniu z tego przywileju. Ale szuka ofensywy, aby skrzywdzić inną osobę. Szkoda odnosi się nie tylko do strat poniesionych przez inną osobę, ale także do innego negatywnego skutku wykonania prawa przez uprawniony podmiot.
Ograniczenie konkurencji
Nadużycie prawa przez Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej jest określane jako ograniczenie konkurencji. Jest uważany za jedną z form omawianych naruszeń i czynów sprzecznych z przepisami antymonopolowymi. Rozporządzenie w sprawie ochrony konkurencji zawarte w art. 11 zakazuje porozumienia między podmiotami gospodarczymi. Mówimy również o ich wzajemnej koordynacji. W tym artykule opisano również skoordynowane działania na rynku produktowym podmiotów gospodarczych, jeżeli te umowy i działania mogą prowadzić do następujących konsekwencji:
- prowadzą do spadku, utrzymania lub wzrostu cen na aukcji;
- w celu utrzymania lub ustalenia taryf, cen, dopłat, rabatów, marż;
- prowadzić do podziału rynku produktowego na podstawie terytorialności, wielkości zakupów lub sprzedaży, wyboru sprzedawanych produktów;
- zmiana w składzie kupujących lub sprzedających;
- ustanawia się warunki uczestnictwa lub członkostwa w stowarzyszeniach zawodowych lub innych, jeżeli kryteria te mogą prowadzić lub przyczyniać się do eliminacji, ograniczenia lub zapobiegania konkurencji.
Ponadto takie działania prowadzą do ustalenia czynników, które będą nieuzasadnione i mogą stanowić przeszkodę dla uczestnictwa w systemach płatności. Lub mówimy o innych organizacjach, bez udziału, w których konkurujące ze sobą instytucje finansowe nie będą w stanie przeprowadzić niezbędnych operacji i sprzedać swoich usług.
Oznaki nadużycia prawa
Naruszenie prawa ma swoje podstawowe cechy, które są następującymi czynnikami.
- Niepewność prawna, która powoduje daną sytuację. Jednocześnie nie można stosować regulacyjnych norm prawa cywilnego lub w ogóle ich nie ma.
- Rzeczywistym sposobem nadużycia prawa nie jest subiektywny, lecz subiektywny obowiązek i przywilej obywatelski, który przyjmuje pseudo-prawną formę dla realizacji jego celów.
- Przestępca dąży do ukrytego nielegalnego celu, tj. Ze strony podmiotu działa bezpośrednio, ale z wykorzystaniem niedociągnięć w normach prawnych i formalizmie.
Formy nadużycia
Formy nadużycia prawa można warunkowo podzielić na dwie główne grupy.
- Nadużycie, którego celem nie jest wyrządzenie szkody, ale przekazanie jej innej osobie.
- Naruszenie prawa, gdy jego cel jest postrzegany jako chęć wyrządzenia krzywdy innej osobie. Osiąga się to poprzez wykonanie w tym celu pewnych czynności - tak zwanej szykany.
Shikana ma w swoich działaniach bezpośredni zamiar popełniony przez podmiot przestępstwa.
Rodzaje nadużycia prawa mają określone cechy. Akty, które nie mają żadnego celu i nie chcą wyrządzić szkody innej osobie, ale wyrządzając jej krzywdę, nie podlegają oznakom szykan, ponieważ czynność ta jest wykonywana bez bezpośredniej intencji. Po stronie subiektywnej wyraża się to w postaci zaniedbania lub pośrednich zamiarów.
Formy zaniedbania
Nadużycie prawa ma pewne formy przejawiania się, ponieważ fakt takich czynów stanowi przestępstwo.
- Odmowa ochrony obowiązuje na przykład jako pewien rodzaj sankcji. Jest już wyrażona w konkretnych formach.
- Uznanie nieważnej transakcji.
- Utrata subiektywnego prawa.
- Przypisanie odszkodowania.
- Odmowa określonej metody ochrony.
- Utrata uprawnień do wyniku uzyskana w wyniku nadużycia prawa w trakcie jego realizacji itp.
Pojęcie nadużycia subiektywnego prawa cywilnego
Pojęcie nadużycia prawa oznacza ograniczenia wolności osobistej uczestnika naruszeń. Obejmują one zdolność do niezależnego działania, wymaganie od innych osób podjęcia określonych środków. W razie potrzeby można skontaktować się z uprawnionymi organami w celu ochrony. Prawa podmiotowe stanowią element stosunków prawnych i służą zaspokojeniu interesów niektórych osób. Wykonywanie przedmiotowego przywileju jest działaniem zgodnym z prawem, jeżeli jego ograniczenia nie zostaną naruszone
Z praktycznego punktu widzenia nadużycie prawa podmiotowego często objawia się szantażem korporacyjnym. Oznacza to, że uczestnik społeczności biznesowej jest zaangażowany w osiągnięcie określonych preferencji. Najczęściej zmusza to akcjonariusza do umorzenia udziału w kapitale zakładowym spółki od osoby zaangażowanej w szantaż korporacyjny.
Praktyka sądowa stosowania ustawodawstwa pokazuje, że nadużycie prawa ma cechy nadużycia przywileju należącego do podmiotu. Lub mówimy o braku zainteresowania w oparciu o prawo danej osoby w wykonywaniu jej prawa.
Temat
W Kodeksie cywilnym nadużycie prawa jest dokonywane przez określony podmiot. Mogą to być zwykli ludzie i osoby prawne, które zgodnie z podstawami prawa cywilnego mają odpowiedni przywilej. Jeśli właściciel tej koncepcji zacznie nadużywać prawa, które do niego nie należy, lub prawa, które nie ma zastosowania do czynnika cywilnego, jest to czyn niedozwolony.
Sposoby ochrony swoich uprawnień
Sposoby ochrony prawa cywilnego obejmują następujące czynniki.
- Odszkodowanie za szkody lub przepadek.
- Uznanie decyzji o spotkaniu za nieważny fakt.
- Nagroda za wypełnienie obowiązków.
- Realizacja nieważności nieważnej transakcji.
- Unieważnienie sporna transakcja oraz wdrożenie konsekwencji jego anulowania.
- Rekompensata za szkody niematerialne wynikające ze zmiany lub rozwiązania stosunku prawnego.
- Niestosowanie przez sąd aktu organów samorządu terytorialnego sprzecznego z prawem lub normami władz państwowych.
- Przywrócenie sytuacji, która istniała przed naruszeniem prawa.
- Tłumienie działań, które stwarzają groźbę naruszenia uprawnień lub działań, które zakłócają ich wdrożenie.
- Uznanie aktów władz lokalnych lub norm systemów państwowych za nieważne zdarzenia.
Przedstawiona lista nie jest ostateczna, ponieważ inne metody ochrony są określone przez prawo.
Nadużycie prawa procesowego
Zaniedbanie rozważanej koncepcji można wyrazić zarówno atakami materialnymi, jak i proceduralnymi. Prawo procesowe powstaje tylko dla osób uczestniczących w sprawie po przyjęciu pozwu i jego wszczęciu. Zaniedbanie przywilejów proceduralnych może pojawić się dopiero teraz. Wynika z tego, że wniesienie skargi lub pozwu, w których wniesiono sprawę do sądu, a także włączenie do nich jakichkolwiek przepisów, nie może być uznane za nadużycie prawa.
Zaniedbanie rozważanej koncepcji może spowodować konsekwencje, takie jak opóźnienie procesu lub niekorzystny wynik dla jej stron.
W tej kwestii kodeks postępowania arbitrażowego przekroczył kodeks postępowania cywilnego. Wynika to z faktu, że zawiera zasady regulujące negatywne konsekwencje dla osób naruszających swoje prawo proceduralne. Na przykład koszty prawne ponoszą takie osoby. Kara jest również przewidziana dla osoby lub grupy osób, które naruszają swoje prawa lub nie wypełniają swoich obowiązków proceduralnych.
Złożenie pozwu lub reklamacji nie stanowi naruszenia prawa.
Praktyka sądowa wskazuje, że najczęściej nadużycie prawa procesowego wyraża się poprzez złożenie wniosku o odwołanie sędziów, odroczenie samego postępowania lub zawieszenie postępowania.
Warunkowo wynik rozważanego działania można podzielić na dwie grupy.
- Zapłata określonej kwoty pieniędzy przez osobę naruszającą jej prawo.
- Sądowa odmowa osobie, która, jak się okazało, zaniedbała rozważane normy prawne, popełniła pewne działania, o które prosi ta osoba.
Pierwsza grupa ma na celu powstrzymanie działań sądu, które mogą opóźnić przebieg procesu. Drugie kryterium dotyczy kary w formie koszty sądowe dotyczy to osoby nadużywającej swoich przywilejów. Ta kwestia jest rozstrzygana przez trybunał arbitrażowy i kończy się aktem prawnym lub decyzją.
Praktyki nadużyć
Do niedawna nadużycia były rzadko stosowane. Ale wzrost liczby sporów spowodował wzrost liczby orzeczeń sądowych, w których w części uzasadnionej widoczny jest wniosek o zaniechaniu wykonywania prawa przez pozwanego.
Taka norma, jak nadużycie prawa w prawie cywilnym, nie ma szczegółowego opisu. Wyłącznie według uznania sądu może zostać podjęta decyzja, czy fakt danego naruszenia był.
Praktyka sądów arbitrażowych stosuje nie tylko odmowę ochrony sądowej w wyniku przedmiotowych naruszeń, ale także uznanie nieważnej transakcji.
Na przykład w celu ochrony wierzycieli w upadłości transakcja dłużnika może zostać unieważniona. Dzieje się tak, jeśli zostanie popełnione przed rozpoczęciem sprawy lub po jej rozpoczęciu. Transakcja jest również anulowana, jeśli ma na celu jej naruszenie uzasadnione interesy oraz prawa wierzycieli, w tym porozumienie o przeniesieniu własności osób trzecich po świadomie niskiej cenie w celu zmniejszenia masy upadłości dłużnika.Jakie są konsekwencje nadużycia praw w tej sytuacji? Zgodnie z umową sprzedaży na podstawie danego działania unieważnienie umowy, sporządzone przez dłużnika (sprzedającego), jeżeli nieruchomość jest sprzedawana po cenie niższej niż rynek ponad czterdzieści osiem razy. Taka transakcja jest uważana za działanie zmierzające ze szkodą dla interesów wierzycieli.
