Ład publiczny: koncepcja. Policing

Każda osoba, świadomie lub nieświadomie w swoich działaniach, kieruje się pewnymi zasadami. Działają jak wzorce, wzorce zachowań. Wszystkie te zasady różnią się pod względem treści i metod występowania. Jednak łączy je jeden cel. Modele te zapobiegają działaniom, które niszczą praworządność i porządek publiczny.

Klasyfikacja norm

Zgodnie z przedmiotem regulacji reguły można podzielić na dwie duże kategorie. Pierwszy to normy społeczne. Dzięki nim powstają rządy prawa i porządek publiczny. Koordynują relacje między ludźmi i ich grupami. Druga kategoria obejmuje standardy techniczne. Regulują interakcję między człowiekiem a otaczającym go światem - technologią i przyrodą.

Normy społeczne

Działają one jako reguły postępowania, zgodnie z którymi powstaje porządek publiczny. Istniejące wzorce zachowań ilustrują sposób postępowania w niektórych przypadkach. Normy społeczne regulują relacje w społeczeństwie, działając jako środek kontroli, niezbędny warunek rozwoju i życia ludzkości. Utrzymanie porządku publicznego zależy zatem od ich bezpośredniego działania.

Standardy techniczne

Te wzory wskazują, jak się zachować wobec różnych przedmioty naturalne złożone i proste urządzenia, jak formować wartości materialne. Zgodnie z trendami rozwojowymi współczesnego świata, szczególnie w ciągu ostatnich dwóch stuleci, nastąpiło zaostrzenie środowiska, surowców, energii jądrowej, energii i wielu innych globalnych problemów. W związku z tym coraz więcej norm technicznych staje się społecznymi, tworząc jakościowo nową warstwę. Te nowe modele pozwalają regulować interakcje między ludźmi w trakcie wdrażania instrukcji technicznych i zasad. W ten sposób regulują również pośrednio porządek publiczny. Takie normy obejmują na przykład obowiązujące przepisy w dziedzinie prawa materialnego, przepisów ruchu drogowego, norm działania różnych urządzeń oraz przepisów technicznych dotyczących przechowywania, transportu i użytkowania materiałów wybuchowych, trujących i innych toksycznych związków itp.

Ład publiczny: koncepcja

Potrzeba ustanowienia odpowiednich warunków życia zależy od samej natury społeczeństwa. Potrzebuje stabilnego, stabilnego systemu relacji, dyscypliny, zasad zapobiegających takim przestępstwom. Porządek publiczny nie istnieje w świecie, w którym panuje rozwiązłość, bezkarność i niemoralność. W teorii państwa i prawa ustalono, że dla każdej metody produkcji dóbr materialnych konieczne jest wzmocnienie interakcji społecznych i więzi. Bez tego celowe i wspólne działanie ludzkości jest nie do pomyślenia. Co to jest porządek publiczny? Koncepcja w społeczeństwie przedklasowym sugerowała, że ​​ludzie mają pewne tradycje i zwyczaje. Na podstawie ich populacji wszedł w związek, wykonał określoną czynność. Po pojawieniu się własności prywatnej podział pracy, tworzenie klas, utrzymanie porządku publicznego jest zapewnione przez normy moralne i prawne ustanowione przez państwo.

Istota zjawiska

Porządek publiczny powstaje z dobrowolnych relacji między ludźmi, przejawiających się w ich zachowaniu i działaniu.Działają w wyniku świadomych działań. Państwo i system polityczny mają aktywny wpływ na relacje międzyludzkie. Organizacja porządku publicznego stanowi jedną z głównych funkcji władzy. Realizacja tego zadania odbywa się poprzez przyjęcie określonych przepisów, kontrolę nad ich przestrzeganiem i wdrażaniem. Zatem porządek publiczny w państwie jest kategorią społeczno-prawną opartą na relacjach między ludźmi, gdy przestrzegają ustalonych norm moralnych, moralnych i innych. Nietykalność tego systemu jest gwarantowana przez władze. Istotę tego zjawiska tworzą stosunkowo stabilne, regularne, niezbędne połączenia wewnętrzne, które są właściwe porządkowi i łączą wszystkie jego elementy w jeden kompleks.

Spójrz na problem

Porządek publiczny jako system relacji społecznych i relacji w literaturze i ustawodawstwie jest rozpatrywany w szerokim i wąskim znaczeniu. W tym drugim przypadku mówimy o tym, że ustanowione reguły nie mają zastosowania do wszystkich istniejących interakcji, ale tylko do niektórych ich części. O potrzebie takiego oddzielenia decyduje różnorodność i wszechstronność relacji między ludźmi w poszczególnych dziedzinach, obecność specjalnych norm prawnych mających na celu uregulowanie tych relacji.

Ponadto należy wziąć pod uwagę rodzaje odpowiedzialności określone za takie przestępstwa w ustawodawstwie. Nie będzie porządku publicznego, chyba że państwo przewiduje pewne instrumenty regulacyjne. Nie wszystkie instytucje władzy są upoważnione do korzystania z nich. Do ich stosowania tworzone są odpowiednie organy porządku publicznego. Ich kompetencje, obowiązki i możliwości są ściśle regulowane przez prawo. Wraz z tym obywatelom przyznawane jest specjalne miejsce w systemie. W takim czy innym stopniu wszystkie osoby mieszkające w kraju mogą uczestniczyć w ochronie porządku publicznego. Jednak populacja nie ma takich uprawnień, jakie przysługują w różnych przypadkach. W tym względzie bezpieczeństwo i ochrona porządku publicznego przez ludzi są realizowane poprzez przestrzeganie wymagań określonych w przepisach i normach.

Główne cele

Biorąc pod uwagę porządek publiczny jako kategorię społeczno-prawną, należy zauważyć, że system jest uwarunkowany potrzebami populacji, których zaspokojenie zachodzi w procesie interakcji między różnymi ludźmi. Relacje są tworzone w odpowiednich miejscach podczas komunikacji. Celem całego tego systemu jest zapewnienie spokojnego środowiska dla życia ludzkiego, normalnych warunków wypoczynku i pracy, działalności organizacji, instytucji, służb, władz, instytucji władzy.

Miejsca publiczne

W przepisach nie ma jasnej definicji tego terminu. Niemniej normy zawierają przybliżoną listę miejsc należących do kategorii publicznej. Obejmuje w szczególności:

• Autostrady
• Parki
• Lotniska
• Stacje kolejowe.
• Marina
• Ulice
• Kwadraty i tak dalej.

W literaturze miejsce publiczne definiuje się jako terytorium, na którym odbywa się komunikacja między ludźmi w celu zaspokojenia różnych potrzeb życiowych. Tak więc termin ten wiąże się z pobytem w jednym obszarze grupy osób. Naruszenie porządku publicznego wpłynie zatem na interesy innych osób, które są winne na tym samym terytorium. Ta okoliczność wyjaśnia ustanowienie kary za ten sam czyn popełniony w zatłoczonych miejscach i poza nimi. W pierwszym przypadku zostanie to uznane za naruszenie porządku publicznego i pociągnie za sobą odpowiedzialność. Na przykład prawo przewiduje karę za picie alkoholu w parku, na ulicy itp.

Zawartość materiału

Ten element porządku publicznego obejmuje prawdziwe relacje społeczne.Jako podstawę materialną należą:

1. Reżim gospodarczy w kraju.
2. Struktura polityczna aparatu państwowego.
3. Rodzaj demokracji.
4. Rzeczywiste potrzeby i interesy ludności (członków społeczeństwa).
5. System relacji między ludźmi a potrzeba ich regulacji.

Element wolicjonalny

Przejawia się w zachowaniu osób uczestniczących w ochronie porządku publicznego, jego kształtowaniu, utrzymaniu. Umyślne czyny człowieka, działające jako funkcja jego psychiki, mają ścisły związek z rzeczywistością i zależą od rzeczywistości. Te lub inne działania, które jednostka popełnia w dziedzinie porządku publicznego, mogą być zgodne z wymogami prawa. Z tego powodu następuje konsolidacja sytuacji społecznej w kraju. Zachowanie ludzi może być również sprzeczne z ustalonymi standardami. W tym przypadku jego działania w określonych okolicznościach są uważane za przestępstwa przeciwko porządkowi publicznemu.

Subiektywna wola przejawia się w świadomym wytwarzaniu zachowań koniecznych do osiągnięcia przez człowieka jakichkolwiek celów. W tym przypadku szczególne znaczenie ma wychowanie osoby z szacunkiem do ustalonych norm społecznych, poprzez które zachowuje się i chroni porządek publiczny. Wola państwa jest wyrażona w aktach ustawodawczych. Jest koniecznością dla wszystkich. Reguły ustanawiają wzorce ludzkich zachowań, regulują relacje między nimi a innymi ważnymi aspektami życia społecznego. Ze względu na taki regulacyjny wpływ na działania, zachowanie, czyli wolę uczestników interakcji, realizowana jest ochrona państwa porządku publicznego.

Aspekt prawny

Normy mające zastosowanie w dziedzinie public relations koordynują zachowanie obywateli poprzez:

• Wprowadzenie zakazów popełniania działań powodujących negatywne konsekwencje dla społeczeństwa.
• Ustanowienie zasad określających możliwe lub właściwe zachowanie ludzi.
• Definicje kompetencji i regulacji działań upoważnionych osób w celu ochrony porządku uczestników.
• Ustalenie odpowiedzialności za nieprzestrzeganie przepisów i zakazów.

Zatem regulacja normatywna obejmuje dość szeroki zakres relacji, które rozwijają się między ludźmi w ramach porządku publicznego.

Przepisy konstytucyjne

Normy prawa podstawowego zajmują czołowe miejsce w dziedzinie prawnej regulacji relacji w ramach porządku publicznego. Recepty konstytucyjne nie tylko wyrażają podstawowe zasady struktury państwa i interakcji między podmiotami. Nakładają na obywateli i stowarzyszenia, urzędników, organy państwowe i terytorialne obowiązek przestrzegania ustalonych zasad. W szczególności na terytorium Federacji Rosyjskiej zabronione jest tworzenie i funkcjonowanie organizacji, których cele i działania mają na celu przymusową zmianę i zniszczenie integralności systemu kraju, podżeganie do niezgody religijnej, narodowej, rasowej i społecznej.

Ustawodawstwo i regulaminy

Odgrywają także ważną rolę w utrzymaniu porządku publicznego. Normy mające na celu stworzenie normalnych i spokojnych warunków życia ludności i organizacji są określone w kodeksach karnym, administracyjnym i innych. Są one również obecne w dekretach rządowych i dekretach prezydenckich, aktach przyjętych przez inne organy władzy wykonawczej i przedstawicielskiej podmiotów i gmin.

Moralność, zwyczaje i tradycje

Elementy te istniały w społeczeństwie od czasów starożytnych. Nakładają pewne obowiązki na ludzi, działają jako środek zapobiegający wszelkim przestępstwom przeciwko porządkowi publicznemu. Moralność kształci człowieka w duchu stałego i precyzyjnego przestrzegania prawa, szacunku dla godności i honoru innych ludzi.Przyczynia się do rozwoju nieprzejednania wobec manifestacji aspołecznych, kształtowania sumiennego wykonywania niektórych obowiązków, obowiązków i innych rzeczy. Z tym standardy moralne są podstawą do działania przeciwko tym, którzy nie przestrzegają prawa. Działania antyspołeczne mogą być przedmiotem dyskusji na spotkaniach przyjaznego sądu, kolektywu pracy i tak dalej. Przestrzeganie zasad moralnych i zasad hostelu w dużej mierze determinuje stan porządku w społeczeństwie, jego siłę w państwie.

Objawy antyspołeczne: potencjalne zagrożenie

Im bardziej rozwinięte i cywilizowane społeczeństwo staje się, tym bardziej nietolerancja przejawia się w różnych działaniach, które je korodują. W tym sensie przestrzeganie przez wszystkie osoby ustalonych norm zachowania staje się z czasem coraz ważniejsze. O potrzebie wzmocnienia i utrzymania porządku publicznego decydują interesy państwa, całej populacji i każdej osoby z osobna. Ustanowione normy odzwierciedlają wolę większości osób mieszkających w kraju, przyczyniają się do rozwoju i poprawy relacji między podmiotami. Przepisy chronią uzasadnione interesy wolność i prawa ludzi, organizacji, przedsiębiorstw, instytucji.

Zaangażowanie państwa

Kwestie związane z umacnianiem i utrzymywaniem porządku w społeczeństwie są przedmiotem troski władz. Państwo, szczególnie w nowoczesnych warunkach, zwraca uwagę przede wszystkim na edukację ludności, poszanowanie prawa, prawidłowe podejście do przyjętych standardów i obowiązujących przepisów. Pierwszorzędne znaczenie w działalności władz ma eliminacja naruszeń w dziedzinie dyscypliny pracy, zapobieganie przekupstwu i kradzieży, chuligaństwu, pijaństwu i innym przejawom aspołecznym. Szczególna uwaga skierowana jest na ochronę jednostki, stabilizację jej pozycji w państwie, zachowanie i zapewnienie realizacji gospodarczych, politycznych i innych praw i wolności. Wraz z tym rośnie odpowiedzialność ludzi za ich zachowanie wobec kolektywu, władzy i innych osób. Osiąganie celów jest realizowane przez państwo poprzez konsekwentne wdrażanie środków edukacyjnych, organizacyjnych i legislacyjnych. Mają one na celu wzmocnienie siły prawnej podstawy życia, dyscypliny i walki z manifestacjami aspołecznymi.

Narzędzia do ekspozycji

Środki mające na celu wzmocnienie porządku w społeczeństwie są przewidziane w prawie krajowym. W ostatnich latach przeszedł szereg znaczących zmian. W szczególności w 1991 r. I latach następnych przyjęto akty ustawodawcze, które bezpośrednio koncentrują się na zapewnieniu porządku w kraju i społeczeństwie, utrzymaniu bezpieczeństwa w państwie. Obejmują one w szczególności ustawę federalną o:

• o policji;
• sytuacje awaryjne;
• operacyjne czynności dochodzeniowe;
• bezpieczeństwo;
• wojska wewnętrzne Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej i wielu innych.

Ustanowienie i utrzymanie stabilności społecznej

Ochrona porządku publicznego to wdrażanie przez instytucje państwowe we współpracy ze stowarzyszeniami społecznymi różnych środków mających na celu ochronę życia i zdrowia, godności i honoru, wolności, interesów ludzi, organizacji, instytucji, urzędników, przedsiębiorstw. Celem ich zastosowania jest stworzenie spokojnego otoczenia w osiedlach, sprzyjającego wypoczynkowi i pracy, stabilnej pracy stowarzyszeń społecznych, instytucji państwowych, grup przedsiębiorstw. System środków obejmuje regulację prawną - przyjęcie przez upoważnione organy odpowiednich aktów koordynujących zachowanie ludności, a także wdrożenie przez wszystkie podmioty tych wymagań.

Praktyczne wykorzystanie środków

Wyraża się to w działaniach upoważnionych organów w celu tłumienia działań antyspołecznych i zapobiegania im, w celu pociągnięcia sprawców do odpowiedzialności. Działania są również wdrażane poprzez pomoc właściwym stowarzyszeniom i władzom w tworzeniu i utrzymywaniu normalnych warunków komunikacji i wzajemnych relacji ludzi w trakcie pracy, produkcji i innych czynności dozwolonych przez prawo, a także w zaspokajaniu ich potrzeb duchowych i materialnych. Równie ważne w korzystaniu z instrumentów wpływów jest udzielanie gwarancji na wykonywanie obowiązków i wykonywanie praw przez wszystkie podmioty.

Sposoby utrzymania stabilności

Złożony i raczej złożony charakter sfery regulacji porządku publicznego wymaga opracowania różnych metod jej ochrony. Biorąc pod uwagę specyfikę regulacji i charakter zastosowanych środków, istnieje kilka sposobów utrzymania stabilności w państwie. Należą do nich:

1. Metoda wyszukiwania operacyjnego. Metoda ta polega na zastosowaniu środków mających na celu ujawnienie i zapobieganie przestępstwom w terenie. Takie działania koncentrują się również na poszukiwaniu i przetrzymywaniu osób ukrywających się przed odpowiedzialnością, dochodzenia i procesu.
2. Administracyjna metoda ochrony. Obejmuje to stosowanie środków organizacyjnych i regulacyjnych. Narzędzia administracyjne pozwalają zapobiegać przestępstwom i im zapobiegać. Odpowiedzialność w tym przypadku przejawia się w stosowaniu odpowiednich kar wobec sprawców.
3. Przepisy karne. Metoda ta jest wdrażana poprzez ściganie i karanie sprawców zgodnie z procedurą ustanowioną w Kodeksie karnym i Kodeksie postępowania karnego Federacji Rosyjskiej.
4. Cywilnoprawna metoda zapewnienia porządku publicznego przewiduje wykorzystanie środków w celu ochrony interesów ludzi, organizacji, przedsiębiorstw przed naruszeniami związanymi z wyrządzeniem szkody materialnej lub moralnej.

Interakcja z innymi dziedzinami życia

Porządek publiczny ma ścisły związek z ubezpieczeniami społecznymi. Jak wskazano w czasopismach prawnych, składa się on z relacji związanych z lokalizacją (zapobieganie) negatywnych dla zdrowia i życia ludzi oraz ich działań i zjawisk związanych z ich własnością, które z kolei działają jako konsekwencje zachowania jednostek lub działania sił naturalnych. Relacje bezpieczeństwa mają swoją specyfikę. Nie stwarza to jednak przeszkód w przestrzeganiu norm i zasad postępowania w społeczeństwie.

Ponadto wzmocnienie porządku publicznego zwiększa bezpieczeństwo jednostki i całej populacji. Aby wyjaśnić istotę tych zjawisk, szczególnie ważne jest pytanie o ich związek z inną sferą życia. Dotyczy to w szczególności praworządności. Jest uważane za prawidłowe, dostosowane urządzenie i stan czegoś. Prawo i porządek oraz porządek publiczny to dwie powiązane ze sobą kategorie. Pierwszy służy do scharakteryzowania stanu relacji w społeczeństwie, który powstaje podczas regulacji interakcji normami prawnymi i ich wdrażania. Prawo i porządek oraz porządek publiczny pełnią wspólne funkcje - zapewniają stabilność w sferze społecznej.