Samoobrona praw obywatelskich: koncepcja, treść, metody

Pojęcie samoobrony praw obywatelskich zostało po raz pierwszy wyraźnie podkreślone w art. 14 nowego kodeksu cywilnego. Poprzednie przepisy przewidywały tylko pojedyncze przypadki realizacji tej możliwości.

Pojęcie prawa cywilnego

Instytucja ta obejmuje zbiór przepisów prawnych regulujących własność, a także szereg niepowiązanych relacji międzyludzkich. Podstawowe zasady prawa cywilnego (równość prawna, niezależność majątkowa, niezależność i inne) stanowią najkorzystniejsze warunki zaspokojenia prywatnych interesów i potrzeb. Zapewniają również normalny rozwój relacji społeczno-ekonomicznych. System prawa cywilnego obejmuje nie tylko jedność norm, ale także ich zróżnicowanie na odrębne instytucje i podsektory. Klasyfikacja opiera się na pewnym wzajemnym powiązaniu norm. System prawa cywilnego obejmuje instytucje zapewniające realizację interesów, kontrolę zgodności z prawem. W strukturze znajdują się kierunki, w ramach których przeprowadza się zapobieganie i eliminowanie naruszeń.

Ochrona i samoobrona praw obywatelskich

Te kategorie są gwarantowane przez konstytucję, państwo i prawo. Pojęcie prawa cywilnego przewiduje różne możliwości i obowiązki podmiotów. W szczególności normy przewidywały specjalne środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa wolności i interesów jednostek.

Główne metody

Ochrona prawa cywilnego obejmuje stosowanie specjalnych środków. Są one zapisane w prawie. Należą do nich:

1. Środki przymusu.
2. Samoobrona praw obywatelskich.
3. Środki operacyjne

Samoobrona jest faktycznym działaniem, które osoba podejmuje w celu ochrony swojego prawa. Najczęściej takie środki są stosowane w ramach relacji własności. Intensywność i metody muszą być współmierne do naruszenia. Główne metody samoobrony praw obywatelskich obejmują działania, kiedy pilna potrzeba i niezbędna obrona.

Poprzednia zmiana Kodeksu cywilnego

Artykuł 448 kodeksu z 1964 r. Stanowił, że szkody wyrządzone podczas niezbędnej obrony nie podlegają naprawieniu. Sytuacja taka miała miejsce, jeśli jej limit nie został przekroczony. W art. 449 stwierdza, że ​​szkoda spowodowana przez stan wyjątkowy musi zostać naprawiona przez osobę, która ją spowodowała. Jednocześnie postanowiono, że biorąc pod uwagę okoliczności, sąd może nałożyć karę na osobę trzecią, w interesie której popełniono dane działanie, lub zwolnić go i sprawcę z odpowiedzialności w całości lub w części.

Nowe ustawodawstwo

W art. 14 obecnego Kodeksu cywilnego zapewnia więcej możliwości niż w poprzednim wydaniu. Zgodnie z nią trzy warunki będą wystarczające do zwolnienia z odpowiedzialności za szkodę:

1. Samoobrona praw obywatelskich musi być proporcjonalna do naruszeń.
2. Metoda stosowana przez osobę do obrony nie może wykraczać poza zakres działań niezbędnych do jej zastosowania.
3. Obywatel, który broni swojego prawa, jest jego niekwestionowanym właścicielem.

Brak co najmniej jednego z tych warunków pozwala osobie, przeciwko której skierowana jest obrona, domagać się naprawienia wyrządzonej szkody.

Przykład

Powyższe znaki spełniają taką metodę zabezpieczenia zobowiązań, jak zatrzymanie. Ta technika jest wyróżniona w Kodeksie cywilnym wraz z innymi.Istotą zatrzymania jest to, że wierzyciel, który ma obowiązek przekazania go dłużnikowi lub wskazanej przez niego osobie, może go zatrzymać na wypadek, gdyby dłużnik nie wypełnił obowiązku zapłaty lub jeśli koszty z tym związane nie zostały zwrócone . Taka samoobrona praw obywatelskich może być stosowana przez komisarza, któremu zleceniodawca nie potrąca wynagrodzenia.

Niezbędna obrona

Działa jako jeden ze sposobów samoobrony praw. Zgodnie z art. 1066 Kodeks cywilny nie podlega naprawieniu szkody wyrządzonej konieczną obroną, jeżeli jego limit nie został przekroczony. Innymi słowy, samoobrona praw obywatelskich w tym przypadku powoduje krzywdę naruszającego, ale nie pociąga za sobą odpowiedzialności obrońcy. Jest tak, ponieważ uznaje się to za dopuszczalne. Korzystanie z niezbędnej obrony podlega głównie zasadom prawa cywilnego. Jego treść w normach ujawnia się najszerzej. Oprócz tego taka samoobrona praw obywatelskich jest regulowana przez kodeks karny. W prawie karnym działanie jest uważane za niezbędną obronę, chociaż ma oznaki przestępstwa, ale nie jest uznawane za takie. W Kodeksie cywilnym obejmuje również działanie, które podlega koncepcji cywilnego naruszenia praw, ale nie pociąga za sobą zastosowania środków odpowiedzialności.

Proporcjonalność działania i naruszenia

Obrona uważana jest za niezbędną, jeśli jej limity nie zostaną przekroczone. Takie działania chronią interesy publiczne i państwowe, a także prawa i wolności osób trzecich. W takim przypadku niezbędna obrona powinna być skierowana wyłącznie na sprawcę, a nie na jego bliskich lub krewnych. Przekroczenie limitów może odnosić się do wyboru metody ochrony, jej intensywności, terminowości. Przy niezbędnej obronie może dojść do rozbieżności między metodami niebezpieczeństwa a charakterem naruszenia. Jednak w każdym przypadku, oceniając zasadność działań, należy wziąć pod uwagę możliwości i siłę obrońcy, emocje pojawiające się w sytuacji krytycznej.

Implikacje prawne

Z punktu widzenia Kodeksu cywilnego, przy realizacji niezbędnej obrony, obrońca jest zwolniony z odpowiedzialności w celu naprawienia wyrządzonej szkody. Jeżeli jednak przekroczone zostaną limity ustanowione przez prawo, sytuacja będzie traktowana inaczej. W takim przypadku będziemy mówić o bezprawnych działaniach obrońcy, które pociągają za sobą odpowiednią odpowiedzialność. Ale w tej sytuacji zostanie uwzględniony stopień zagrożenia, charakter naruszenia i inne okoliczności.

Pilna potrzeba

W ramach działań popełnionych w takich warunkach należy rozumieć środki podjęte przez daną osobę, aby zapobiec niebezpieczeństwu grożącemu powodowi szkody lub innym osobom, jeżeli w takich okolicznościach nie można tego wyeliminować w inny sposób. Ta definicja jest podana w art. 10767 Kodeksu cywilnego. Powyższe działania są uważane za dopuszczalne, jeżeli spowodowana szkoda zostanie uznana za mniej znaczącą niż szkoda, której można zapobiec. Oprócz stosowania niezbędnej obrony, środki, gdy są absolutnie konieczne, są podejmowane nie tylko jako samoobrona, ale również w celu zapewnienia bezpieczeństwa interesów publicznych i państwowych.

Przyczyny sytuacji

Niebezpieczeństwo powstaje, gdy jest absolutnie konieczne z powodu nieprawidłowego działania mechanizmów, klęsk żywiołowych, szczególnego stanu osoby (na przykład z powodu choroby) i tak dalej. Może się również zdarzyć w przypadku przestępstwa przez osobę. Może to na przykład powodować szkody materialne obywateli w trakcie ścigania sprawcy.

Funkcje akcji

Polegają one na tym, że w ekstremalnych warunkach osoba upoważniona jest zmuszona do korzystania z funduszy związanych ze szkodą. W niektórych przypadkach szkoda może być koniecznym środkiem, aby zapobiec dużemu niebezpieczeństwu.W innych przypadkach uszkodzenie może działać jako zjawisko towarzyszące i może nie wystąpić. Tutaj powinieneś zrozumieć różnicę: w warunkach niezbędnej obrony, atakujący wyrządza szkodę, aw nagłych przypadkach - stronie trzeciej. Zgodnie z prawem odpowiedzialność za odszkodowanie w drugim przypadku spoczywa na obywatelu, w którego interesie zostało popełnione działanie. Na przykład mężczyzna, ratując tonącego w rzece, użył łodzi, wcześniej wyrzucając z niej inne rzeczy do wody. Sąd nakłada obowiązek zabezpieczenia szkody majątkowej na obywatela, który kąpał się w niebezpiecznym miejscu.