Jedzenie należy do kategorii kultu w naszym kraju. Czy to z powodu ogólnego deficytu w późnym ZSRR, czy po prostu z zamiłowania naszych rodaków do smacznego i zdrowego jedzenia, kto wie. Wiadomo tylko, że nawet wśród całej gamy nowoczesnych produktów spożywczych, nasi ludzie zawsze i wszędzie emitują konserwy.
Gulasz jest święty. Prawie każdy może opowiedzieć o zasadach jej wyboru, o swoich ulubionych producentach. I prawie wszyscy ze smutkiem zauważają, że „konserwy to nie to samo”. Dlaczego więc nie otworzyć własnej produkcji żywności w puszkach, aby zadowolić swoich rodaków „właściwym” produktem?
Uzasadnienie opłacalności projektu
Bezpośrednio po kryzysie w 2008 r. Odnotowano silny spadek na krajowym rynku żywności w puszkach, ale po 2010 r. Wielkości produkcji wróciły w przybliżeniu do poziomów sprzed kryzysu. Ale do dziś wzrost rynku o 30% lub więcej wynika z importu. Mając to na uwadze, ustalona krajowa produkcja konserw w puszkach ma wszelkie szanse, aby zająć godną niszę na rozwijającym się rynku.
Większość producentów produkuje konserwy rybne. Liczba osób, które wybrały specjalizację „mięsną” jest znacznie mniejsza. Wynika to zarówno z trudności w zakupie surowców wysokiej jakości, jak i z surowych wymagań organów regulacyjnych.
Znacznie łatwiej jest produkować warzywa w puszkach, ale wiodący detaliści ostrzegają, że popyt na to w naszym kraju jest znacznie niższy. Wielkość sprzedaży nawet bananowych szprotów w pomidorach znacznie przewyższa sprzedaż tych samych ogórków w puszkach.
Sytuacja ta związana jest z tradycyjnie silną pozycją konserw domowych w całym byłym WNP, co sprawia, że produkcja warzyw w puszkach jest obiecująca tylko pod warunkiem, że poradzisz sobie z tym na skalę przemysłową.
Sytuacja z owocami w puszkach jest jeszcze gorsza: oprócz legendarnych brzoskwiń w puszkach, które wielu zna od czasów tego samego ZSRR, ich zakupy od 2011 r. Są w fazie stabilnej stagnacji.
Perspektywy rynku
Eksperci ostrzegają, że wysokich zysków na tym rynku można oczekiwać tylko wtedy, gdy producent zaangażuje się w coś naprawdę niezwykłego. Na przykład słoik pasty z wątroby jelenia może kosztować więcej niż 25 USD i waży mniej niż 100 gramów.
Chciałbym jednak jeszcze raz zauważyć, że krajowy rynek żywności przeżywa w ostatnich latach daleki od najlepszych okresów: jakość konserw w puszkach jest niska, a zatem, aby pewnie zająć swoją niszę, wystarczy, aby stać się odpowiedzialnym i uczciwym producentem.
Wymagania konserwujące
Istnieje kilka podstawowych metod produkcji żywności w puszkach, z których najczęstszymi są ich odmiany fizyczne i chemiczne. Nie jest tajemnicą, że we współczesnych tego rodzaju produktach jest wiele konserwantów. Zasadniczo cała produkcja konserw w puszkach jest tego winna, począwszy od momentu, gdy zaczęły być produkowane na skalę przemysłową.
Na te substancje nakładane są specjalne wymagania: muszą być całkowicie nieszkodliwe, nie mogą naruszać oryginalnego smaku produktu, w niezmienionym stanie, muszą zostać usunięte z ludzkiego ciała. Niestety żaden z popularnych konserwantów nie spełnia natychmiast wszystkich wymagań.
Technologia
Niezależnie od początkowego produktu standardowa produkcja konserw w puszkach obejmuje w przybliżeniu te same etapy. Na pierwszym z nich surowce są dokładnie badane, oceniane są ich właściwości organoleptyczne. Owoce i warzywa są dokładnie myte, jeśli to konieczne, przetwarzane za pomocą pary i / lub promieniowania UV.
Zanieczyszczenia, nadmiar żył i części niespełniające norm są usuwane z bloków mięsnych. To samo dotyczy ryb. Dalsza technologia (produkcja konserw w puszkach musi być ściśle z tym zgodna) zależy wyłącznie od rodzaju produktu źródłowego.
Z reguły warzywa i owoce są marynowane, dla których są układane w słoikach, po czym są wlewane do gorącego lub zimnego (w zależności od przepisu) roztworu i wysyłane do sterylizacji i zamykania. Jeśli chodzi o produkcję tłuczonych ziemniaków lub czegoś podobnego, to gotowy produkt jest również pakowany w pojemniki i poddawany sterylizacji.
Mięso i ryby są najczęściej duszone we własnym soku i do tego celu używają przemysłowych autoklawów, w których nawet zarodniki zatrucia jadem kiełbasianym są całkowicie niszczone przy dużym ciśnieniu i temperaturze powyżej 100 stopni.
Wyposażenie
Tak więc będziesz potrzebował sprzętu do produkcji pokrywek do konserw, autoklawów, urządzeń myjących, generatorów pary, linii przenośników, maszyn pakujących itp. Na szczęście istnieje obecnie ogromna liczba krajowych i zagranicznych modeli tego rodzaju sprzętu.
Producenci oferują w pełni wykończone i zautomatyzowane linie, których koszt w dużej mierze zależy od funkcjonalności i mocy. Na przykład najprostszy zestaw do zwijania konserw w puszkach kosztuje 2 miliony rubli. Ale do tych pieniędzy należy dodać kwotę 450-500 tysięcy rubli, które zostaną przeznaczone na produkcję marynaty. Kolejne 300 tysięcy zostanie wydane na zakup sterylizatorów.
Za mniej więcej te same pieniądze można kupić sprzęt do produkcji konserw rybnych. Dodatkowy sprzęt do krojenia konserw rybnych kosztuje około 700-800 tysięcy rubli. Ponadto produkcja czapek „pochłonie” 100-150 tysięcy rubli. Bardziej opłacalne jest ich samodzielne wytwarzanie, ponieważ jakość produktów innych firm jest często bardzo niska.
Gotowa linia do produkcji konserw mięsnych jest już szacowana na 10 milionów, a wielofunkcyjne maszyny zachodnie są w ogóle sprzedawane za 50 milionów lub więcej. Powiedzenie czegoś konkretnego pod względem kosztów nie zadziała, ponieważ wszystko zależy wyłącznie od kierunku twojej działalności. Dlatego przed rozpoczęciem własnej produkcji należy bardzo ostrożnie podejść do kwestii planowania.
Wymagania SES
Jak można się domyślić, są dość poważne. Zacznij od personelu. Po pierwsze, każdy pracownik musi mieć odpowiednio wypełnione książka zdrowia z tolerancjami dotyczącymi produkcji produktów spożywczych.
Po drugie, każdy z nich musi terminowo przejść do komisji lekarskiej dla pracowników przemysłu przetwórczego. Wszyscy pracownicy powinni mieć kombinezony i buty. Specjaliści mogą pracować tylko w rękawiczkach.
Jeśli chodzi o sam warsztat konserw, po pierwsze, powinien on znajdować się w odległości co najmniej 500 metrów od najbliższego budynku mieszkalnego. Budynek musi być zaopatrzony w wodę, a także podłączony do kanalizacji. Ponadto musisz wyposażyć wygodne wejście do zakładów produkcyjnych, zorganizować regularne zbieranie odpadów. W lecie należy je czyścić co najmniej raz dziennie.
Należy pamiętać, że każda technologia żywności (konserwowanie nie jest wyjątkiem) zapewnia codzienną dezynfekcję wszystkich powierzchni roboczych, więc przedsiębiorstwo powinno mieć zarówno zapas środków dezynfekujących, jak i zbiorników do przechowywania gotowych rozwiązań.
Ściany i podłogi są wyłożone kafelkami, aby ułatwić dezynfekcję tych powierzchni.Każda partia surowców i produktu gotowego musi posiadać wszystkie niezbędne certyfikaty zgodności.
