W rozwiniętych krajach rynkowych zastaw na nieruchomościach (hipotece) i ruchomościach jest jednym z najbardziej wiarygodnych sposobów zapewnienia, że pożyczkobiorca (osoba prawna i osoba fizyczna) wywiązuje się ze swoich zobowiązań wobec banku. Jest to rodzaj narzędzia, które stymuluje integralność płatności. We współczesnym ustawodawstwie cywilnym krajów romsko-niemieckiej rodziny prawnej obietnica pochodzi od prawa rzymskiego.
Zastaw w prawie rzymskim
W systemie prawa rzymskiego obietnice należały do kategorii praw do rzeczy innych ludzi. Jego główną formą na początkowym etapie było fiducation. Najważniejsze było to, że przedmiot obciążony hipoteką został sprzedany, ale z prawem do odkupu. Jednak od momentu zakupu wierzyciel stał się właścicielem przedmiotu i mógł go zbyć. W związku z tym nie można było zrealizować prawa do odkupu przez pożyczkobiorcę. W rezultacie pojawiła się nowa forma zabezpieczenia - pignus, zgodnie z którym rzecz została przekazana w posiadanie, a nie we własność.
Pojęcie i rodzaje zabezpieczeń w prawie rzymskim różnią się nieco w porównaniu z nowoczesną klasyfikacją. Zatem najbardziej idealną formą był kredyt hipoteczny. W rezultacie zastawiona rzecz nie stała się własnością, lecz pozostała w posiadaniu dłużnika. Słowo to ma pochodzenie greckie, a wprowadzenie tej koncepcji w życie codzienne wiąże się z Solonem, ateńskim prawodawcą i reformatorem. Na granicy obiecanej ziemi zainstalowano słup ze znakiem. Napis na niej powiedział, że ta własność jest gwarancją zobowiązania pożyczkobiorcy wobec pożyczkodawcy i zabrania się wyciągania wszystkiego, co zostało przywiezione, przywiezione lub przywiezione. Ten filar lub innymi słowy stoisko nazwano hipoteką. W nowoczesnym ustawodawstwie Federacji Rosyjskiej termin ten oznacza wyłącznie zastaw na nieruchomościach, który zawsze spoczywa na zastawniku.
W prawie krajowym instytucja ta przeszła także długi proces ewolucji. Wszystko zaczęło się od przyrzeczenia staroruskiego, pod wieloma względami przypominającego fiducia, do współczesnego. Dominującą formą w tym przypadku jest ta, która implikuje porzucenie zastawionej własności hipoteką.
Jak reguluje gwarancja Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej?
Współczesne ustawodawstwo rosyjskie reguluje tę koncepcję w artykule 334 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z nim zastaw jest stosunkiem prawnym, zgodnie z którym wierzyciel (lub posiadacz zastawu) ma prawo do otrzymania zaświadczenia o wartości zastawionej nieruchomości za nienależyte wykonanie zobowiązania z przewagą nad innymi wierzycielami, chyba że prawo stanowi inaczej.
Wszystkie rodzaje zabezpieczeń w prawie cywilnym Federacji Rosyjskiej są akcesoriami. Innymi słowy, mogą istnieć dokładnie tak długo, jak długo ma miejsce obowiązek zabezpieczenia. Ale odwrotna sytuacja jest niemożliwa. Nawet w przypadku wypłaty zastawu pierwotne zobowiązanie zostaje zachowane.
Zabezpieczenie musi mieć charakter pieniężny. Artykuł 337 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej stanowi, że gwarantuje roszczenie w zakresie, w jakim istnieje ono w chwili zaspokojenia: odszkodowanie, przepadek, odsetki itp., Chyba że prawo stanowi inaczej. Jest najszerszy, gdy jest zastaw nieruchomości.
Zastaw: podstawy do wystąpienia
Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej wyraźnie stwierdza, że pomiędzy hipoteką a hipoteką hipoteka może powstać tylko na podstawie umowy.Wyjątkiem są przypadki określone prawem, zgodnie z którymi wydaje się, że zachodzą szczególne okoliczności określone w Kodeksie cywilnym. W tej sytuacji strony mają prawo zawrzeć umowę regulującą ich stosunki, do której mają zastosowanie te same zasady co do formy umowy zastawu.
Zabezpieczenie
Ustalono, że zastaw Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej określa główny i najskuteczniejszy sposób zabezpieczenia tego zobowiązania. W takim przypadku przedmiotem może być dowolna własność (nie tylko rzeczy, ale także prawa własności). To stwierdzenie ma jednak swoje własne niuanse. Odwołanie się od roszczeń, windykacja jest niedopuszczalna w odniesieniu do mienia nierozerwalnie związanego z tożsamością wierzyciela, w szczególności dotyczy to alimentów, odszkodowania za szkody itp., Ich przeniesienie na inną osobę jest prawnie zabronione.
Hipoteczny
Studiując rodzaje zabezpieczeń w prawie cywilnym, musisz wiedzieć, że głównym kryterium klasyfikacji jest jej przedmiot, a raczej fakt, kim on jest. Dwie formy są prawnie zdefiniowane. Pierwszym z nich jest hipoteka, czyli zastaw z bezpośrednim przekazaniem nieruchomości na ręce posiadacza zastawu. Najstarsza koncepcja historyczna. Termin ten obejmuje całość wszystkich rodzajów zastawów na ruchomości wraz z jej przekazaniem do posiadacza zastawu. Jednocześnie nie nabywa i nie może korzystać z rzeczy, a jedynie ją zatrzymuje, staje się oszczędzającym. Dlatego po otrzymaniu przyrzeczenia pojawiają się również od niego zobowiązania i musi on utrzymać rzecz w nienaruszonym stanie. W takim przypadku zastawca, po sumiennym wypełnieniu swojego zobowiązania, musi go zażądać. Podobna forma jest również znana jako hipoteka ręczna. Obecnie jego zakres jest znacznie ograniczony. Konieczność przeniesienia własności jest ustalona w wskaźnik dyspozycyjny Artykuł 338 s. 4 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej.
Bezpieczeństwo bez przeniesienia własności
Jest to drugi typ i dominuje we współczesnym rosyjskim ustawodawstwie. Zgodnie z ogólną zasadą własność nie jest przenoszona na hipotekę i pozostaje z hipoteką. Widać to wyraźnie na przykładzie towarów znajdujących się w obrocie.
Wszystkie rodzaje zastawów w prawie cywilnym, których przedmiotem są nieruchomości, wykluczają możliwość ich przekazania na rzecz zastawnika. Ustawodawca reguluje te kwestie w Ustawa o hipotece. Zatem prawo do korzystania z nieruchomości obciążonej hipoteką, zgodnie z jej przeznaczeniem, jest zastrzeżone dla hipoteki. Jeżeli zgodnie z umową hipoteki są związane z tym warunkiem z dowolnymi ograniczeniami, zostaną automatycznie uznane za nieważne.
Ponadto klasyfikacja rodzajów zabezpieczeń będzie niekompletna bez ich późniejszego podziału na podgatunki. Głównym kryterium jest przedmiot. Zgodnie z nim alokuje się hipotekę (nieruchomość), zastaw praw majątkowych, papierów wartościowych itp. Dość powszechna jest także klasyfikacja w zależności od specyfiki struktury prawnej umowy. Ustawodawstwo cywilne Federacji Rosyjskiej uznaje zastaw rzeczy w lombardie i towarów w obiegu jako specjalne odmiany.
Zastawnik
Zastawnik wraz z zastawnikiem jest przedmiotem prawnych stosunków prawnych. Prawo określa go jako osobę, która zapewnia własność. Nie tylko osoby prawne, ale także osoby fizyczne mogą działać jednocześnie. Zastawcą może być nie tylko sam dłużnik. Zgodnie z kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej (część 1 artykułu 335) może to być osoba trzecia, w takim przypadku w jej imieniu należy dokonać transakcji na wszelkiego rodzaju zabezpieczenia w prawie cywilnym. Ale w każdym razie musi to być właściciel nieruchomości. Relacja między stroną trzecią a dłużnikiem wykracza poza zabezpieczenia i jest regulowana osobno.
Warto zauważyć, że w przypadkach, gdy kwota pieniędzy uzyskana ze sprzedaży przedmiotu zastawu na rynku nie pokrywa wszystkich wymagań posiadacza zastawu, może on otrzymać brakującą część z innej nieruchomości dłużnika.W przypadku strony trzeciej taka sytuacja jest niemożliwa. Ponieważ w rzeczywistości nie jest to dłużnik, zastawnik będzie zmuszony ograniczyć kwotę otrzymaną ze sprzedaży.
Mortgagee
Ten przedmiot relacji zabezpieczających definiuje się jako osobę, która przyjęła nieruchomość jako zastaw. On i tożsamość wierzyciela zawsze się pokrywają; może być tylko jedną i tą samą osobą. Taka jest różnica w stosunku do hipotek, kiedy trzecia strona może wejść do „gry”.
Prawo zastawnika do dowolnej konkretnej nieruchomości może jednocześnie należeć do kilku osób. Wynika to z faktu, że na przykład zastaw pojazdów może zostać ponownie wydany (drugi, trzeci raz itp.). Podobna sytuacja nazywa się ponownym zastawem. W takim przypadku wymagania hipotek są z kolei spełnione. W takim przypadku obowiązuje zasada starszeństwa. Zgodnie z nim prawo poprzedniego posiadacza zastawu ma pierwszeństwo.
W przypadku gdy nieruchomość stanowi zastaw, pierwszeństwo ustala się, sprawdzając dane z jednolitego rejestru państwowego praw do tego rodzaju nieruchomości.
Hipoteki wspólne
Należy je rozumieć jako osoby, które mają udział w zastawie określonej nieruchomości. W szczególności, jeżeli zobowiązania nie zostały wypełnione przez dłużnika, ale przez jego poręczenie, wówczas prawa wierzyciela, w tym jako zastawnika, zostają mu przekazane w zakresie, w jakim zostały przez niego początkowo spełnione.
Zgodnie z prawem są oni przedstawicielami jednej ze stron w ramach zobowiązania prawnego, są równoważni i nie mają prawa do stażu pracy. Roszczenia wspólników zastawów podlegają proporcjonalnemu zaspokojeniu zgodnie z ich udziałami.
