Karą będzie kwota pieniężna ustalona w drodze umowy lub prawa, która zostanie przypisana dłużnikowi w przypadku nienależytego wykonania lub uchylenia się od zobowiązań. Jednym z najczęstszych przypadków takich płatności jest opóźnienie. Zastanówmy się dalej, w jaki sposób odbywa się pobieranie kary prawnej. 
Ogólna charakterystyka
Kara umowna służy zabezpieczeniu zobowiązań umownych. Jego powszechne stosowanie w praktyce wynika przede wszystkim z faktu, że działa on jako wygodny środek uproszczonej rekompensaty za straty wierzyciela spowodowane zachowaniem dłużnika. Biorąc pod uwagę karę w tym sensie, możemy wyróżnić jej następujące cechy:
- Z góry określona wartość odpowiedzialności za naruszenie obowiązków, o której uczestnicy wiedzą w momencie zawarcia umowy.
- Możliwość dochodzenia roszczeń z tytułu nienależytego wykonania lub niewykonania umowy. Ponadto wierzyciel nie musi wykazywać istnienia szkody spowodowanej niezgodnym z prawem zachowaniem dłużnika.
- Możliwość uczestniczenia w stosunkach prawnych według własnego uznania w celu sformułowania warunków umowy, na podstawie których można przypisać zapłatę za naruszenie (wyjątek stanowi kara prawna). Rozmiar, a także stosunek szkód, procedurę obliczeniową mogą również ustalić strony. W ten sposób uczestnicy dostosowują go do konkretnych warunków i zwiększają jego ukierunkowany wpływ.
Kwotę pieniędzy można obliczyć:
- Jako procent wartości zamówienia lub jego niespełnionej części.
- Wielokrotność kwoty nieprawidłowo wykonanego lub całkowicie niespełnionego zobowiązania.
- W formie stałej kwoty.
Kara prawna: Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej
Tradycyjnie prawo uznaje kary i grzywny za sumę pieniędzy przypisaną dłużnikowi za naruszenie warunków umowy. Ten ostatni nie wyróżnia się żadnymi konkretnymi cechami. Kara prawna w formie kary ma wiele cech:
- Powstaje w przypadku opóźnienia w spełnieniu warunków.
- Obliczenie kary prawnej w formie kary odbywa się jako odsetek kwoty zobowiązań, które nie zostały wypełnione w terminie.
- Ta sankcja jest w toku. Jest naliczany za każdy dzień zwłoki w spłacie zaległego zobowiązania.
Wymagania prawne
Jak wspomniano powyżej, w ramach umowy same strony mogą ustalić karę. Uczestnicy w bezpłatnym, ale nie sprzecznym z regulaminem formularzu określają procedurę i warunki jej naliczania. Zgodnie z kodeksem cywilnym kara prawna jest ustalana zgodnie z surowymi wymogami. Są one sformułowane w art. 331. W szczególności, zgodnie z normą, należy sporządzić pisemne porozumienie w sprawie kary, niezależnie od formy umowy głównej. Jeśli taki dokument nie zostanie sporządzony, umowa o karach będzie nieważna. 
Ważna uwaga
Kara prawna obowiązuje niezależnie od tego, czy obowiązek jej zapłaty jest określony w umowie między stronami. Przepis ten jest zapisany w art. 332 Kodeksu. Należy jednak zauważyć, że jego stosowanie zależy od tego, jaką normę przewiduje. Jeżeli kara prawna jest zawarta w przepisie nadrzędnym, wówczas podlega bezwarunkowemu przypisaniu. Jeżeli wskazanie jest obecne w dyspozycji, ma to zastosowanie, o ile uczestnicy nie przewidzieli innej wartości.
Przykład
Kara prawna przewidziana jest w ust. 1 ust. 8 dekretu Prezydium Sił Zbrojnych i Rządu Federacji Rosyjskiej. W takim przypadku ma miejsce norma dyspozycyjna. Zawiera postanowienia dotyczące pilnych działań mających na celu poprawę rozliczeń z gospodarką narodową i zwiększenie odpowiedzialności przedsiębiorstw za ich sytuację finansową. Zgodnie z normą w przypadku opóźnień w płatności za dostarczone produkty naliczana jest grzywna w wysokości 0,5% / dzień. Ta kara prawna ma zastosowanie, jeżeli inny rozmiar nie jest określony w umowie kupna lub sprzedaży lub dostawy towarów do dalszej działalności. 
Korekta kwoty
Kodeks przewiduje zasadę, zgodnie z którą kara może zostać zmieniona za zgodą stron w kierunku podwyższenia. Dostosowanie jest dozwolone, jeśli nie jest to zabronione przez prawo w tym konkretnym przypadku. Przepis ten ustanowiono w art. 332 ust. 2. Jako przykłady zakazu można przytoczyć normy obecne w kodeksach transportowych i czarterowych. Ich przepisy nie pozwalają na korektę ustalonych środków odpowiedzialności. Na przykład zakaz jest zawarty w art. 126 UAT, art. 143 
Zmniejszenie sankcji
Prawo do korekty kary w ten sposób przysługuje wyłącznie sądowi. Może go używać tylko w niektórych przypadkach. W szczególności sąd może obniżyć wysokość kary, jeżeli jest ona nieproporcjonalna do konsekwencji, które wystąpiły, gdy dłużnik naruszył warunki umowy. Zasada ta została zapisana w art. 333 Kodeksu. Ta norma odpowiada przepisom prawa procesowego. Na przykład przy podejmowaniu decyzji w sprawie sporu trybunał arbitrażowy w wyjątkowych przypadkach może obniżyć kwotę kary / grzywny na żądanie obywatela-przedsiębiorcy lub organizacji ze strony, która naruszyła warunki umowne.
Trudność w praktyce
Na pierwszy rzut oka stosowanie kary wydaje się dość proste. Jednak w praktyce często pojawiają się znaczące trudności przy rozpatrywaniu sporów związanych z nakładaniem grzywien lub kar za naruszenie zobowiązań umownych. Taka sytuacja jest również typowa dla przypadków zastosowania kary prawnej. Obecność trudności potwierdza również liczne wyjaśnienia podane przez CIEBIE. 
Opierają się one na analizie i uogólnieniu materiałów sprawy rozpatrywanych już przez sądy arbitrażowe w zakresie stosowania sankcji za najczęstsze, typowe naruszenia w dziedzinie przedsiębiorczości. Na przykład w 1983 r. Zatwierdzono rozporządzenie w sprawie grzywien z naruszeniem procedury rozrachunku. Według niego ustalono zobowiązanie banków, wyrażone zobowiązaniem do zapłaty 0,5% kwoty opóźnionej przy obciążaniu lub uznawaniu rachunku klienta. W poprzednich latach kara ta nie była powszechna. Jednak obecnie jest dość aktywnie wykorzystywany. To z kolei doprowadziło do znacznego wzrostu liczby spraw dotyczących ścigania banków za naruszenie procedury rozliczeń.
