Pojęcie i rodzaje przepadków. Rodzaje przepadków w prawie cywilnym

Kara istnieje od dawna i jest uważana za jedną z najczęstszych metod zabezpieczania zobowiązań. W odniesieniu do szeregu umów określa to prawo. Dotyczy to na przykład umowy pożyczki. W innych przypadkach kara jest ustalana za zgodą kontrahentów. Jednak warunki umowy nie powinny być sprzeczne z prawem.

Forfeit: koncepcja i typy

Wyjaśnienie definicji tej metody zabezpieczenia warunków umowy Art. 330, Klauzula 1 Kodeksu cywilnego. Wszelkie rodzaje przepadków stanowią pewną kwotę. Dłużnik musi zapłacić wierzycielowi w przypadku nienależytego wypełnienia warunków umowy lub uchylenia się od zobowiązań. Rozróżnij rodzaje przepadków na podstawie ich wystąpienia. Tak więc, jak wspomniano powyżej, kwotę można ustalić na podstawie prawa lub umowy. W tym drugim przypadku będzie to kara umowna. Strony ustanawiają je w drodze wzajemnego porozumienia. Kara prawna dostarczone przez akty prawne. Aby uzyskać bardziej wizualną ilustrację, przedstawiono poniższą tabelę:

Forfeit: jego rodzaje i znaczenie

Art. 330 ust. 1 wyjaśnia istotę omawianej definicji. W szczególności norma stanowi, że zgłaszając roszczenie o sankcję wierzyciel nie może udowodnić istnienia strat. Mówiąc najprościej, odzyskiwania można dokonać nawet wtedy, gdy szkoda nie jest spowodowana nieprzestrzeganiem warunków umowy. Istota kary jest wyraźnie wyrażona przez profesora Vitryansky'ego. Mówi, że atrakcyjność przepadku, powszechne stosowanie jego rodzajów w celu zabezpieczenia zobowiązań zależy głównie od tego, że metoda ta jest dość dogodnym sposobem na uproszczone wyrównanie strat poniesionych przez pożyczkodawcę. W tym przypadku następujące funkcje są charakterystyczne dla tego narzędzia:

• Możliwość bezpośredniego pobrania za fakt naruszenia warunków umowy.
• Ustalenie z góry kwoty odpowiedzialności za niewypełnienie zobowiązania, znanej stronom w momencie zawarcia umowy.
• Nie trzeba udowadniać szkód i wysokości strat.
• Możliwość dla stron umowy samodzielnego formułowania warunków kary (z wyjątkiem prawnej), w tym w kwestii jej wielkości, procedury memoriałowej, stosunku do strat.

Wszystko to pozwala dostosować go do konkretnego stosunku stron, aby wzmocnić koncentrację jego działań.

Aspekt prawny

Umowa o karach stanowi dodatkowy obowiązek. Jego efekt i realizacja zależą od warunków umowy głównej. Zgodnie z art. 330 ust. 2 Kodeksu cywilnego wierzyciel nie może żądać odszkodowania, jeżeli dłużnik, w drodze umowy, nie ponosi odpowiedzialności za nienależyte wykonanie lub niewykonanie zobowiązania. Zgodnie z art. 12 rodzajów CC przepadków w prawie cywilnym definiuje się jako sposoby ochrony zdolności prawnej wierzyciela. Oprócz tego, biorąc pod uwagę powyższe, działają one również jako forma odpowiedzialności majątkowej dłużnika.

Ważna uwaga

Jak wiadomo, w celu udowodnienia strat zgodnie z art. 15 kc należy potwierdzić istnienie winy kontrahenta (dłużnika). W przypadku przepadku wystarczy sam fakt uczestnictwa w zobowiązaniu umownym i niespełnienie warunków.Jednocześnie, jeżeli instrument ten zawiera porozumienie dotyczące realizacji działalności handlowej, wówczas w celu odzyskania nie ma potrzeby udowadniania winy dłużnika. Wynika to z faktu, że przedsiębiorca ponosi zwiększoną odpowiedzialność niezależnie od winy, z wyjątkiem przypadków siły wyższej. Przepis ten został ustanowiony w art. 2 i 401 GK.

Specyfika

Wszelkiego rodzaju przepadki są wyrażane wyłącznie w kwocie pieniężnej. Ten warunek jest określony w art. 330 ust. 1 kodeksu cywilnego. Jednocześnie w wielu obcych krajach dopuszcza się niepieniężne wyrażenie kary. W prawie krajowym taka możliwość została ustanowiona w Kodeksie cywilnym z 1922 r.

Egzekwowanie prawa

Ten rodzaj kary nie zależy od woli uczestników stosunku prawnego. Ma zastosowanie w przypadkach, gdy nie jest to przewidziane w umowie lub ustalono jego mniejszy rozmiar. Strony mogą, o ile nie jest to wyraźnie zabronione przez prawo, zwiększyć wysokość kary. Jednak uczestnicy nie są w stanie zmniejszyć jego rozmiaru. Zdarza się, że kara jest nieproporcjonalna do naruszonego zobowiązania. W takim przypadku zgodnie z art. 333 sąd ma prawo zmniejszyć swój rozmiar. Ponadto dłużnik nie może zostać całkowicie zwolniony z zapłaty. W przypadku roszczeń windykacyjnych obowiązuje trzyletni (ogólny) termin przedawnienia.

Główna klasyfikacja

Ustawodawstwo określa rodzaje przepadków według metody obliczeniowej. Może być raz wymuszona. Zgodnie z prawem jest to grzywna w formie grzywny. Można go ustawić w stałej kwocie, procentu lub proporcjonalnie do określonej kwoty. Kara w formie kary jest naliczana w sposób ciągły. Na przykład może to być 100% rocznie niespłaconej kwoty za każdy zaległy dzień. Kara jest zwykle ustalana za nieterminowe wypełnienie głównego zobowiązania i jest obliczana osobno dla niespłaconej kwoty pożyczki, a także dla niezapłaconych odsetek od jej wykorzystania.

Połączenie z innymi metodami zabezpieczania zobowiązań

W niektórych przypadkach istniejące rodzaje przepadku nie mogą zapewnić pełnego pokrycia szkody wierzyciela związanej z naruszeniem zobowiązań umownych przez dłużnika. Rodzi to logiczne pytanie, czy aktywna strona umowy może wymagać dodatkowych odszkodowanie? W zależności od umiejętności łączenia z odzyskiwaniem obrażeń rozróżnia się następujące rodzaje przepadku:

• Alternatywa
• Kredyt
• Dobrze
• Wyjątkowy

Funkcja

Ze względu na karę potrącenia wierzyciel może domagać się między innymi odszkodowania za szkody w części, która pozostaje niepokryta. Ta metoda zbierania jest stosowana we wszystkich przypadkach, chyba że prawo lub umowa stanowią inaczej. Za pomocą formularza kary wierzyciel może żądać odszkodowania w pełnej wysokości przekraczającej karę. Ta metoda zbierania jest uważana za najbardziej rygorystyczną. Stosuje się go w przypadku rażącego naruszenia warunków umowy. Wyjątkowy widok nie pozwala wierzycielowi na zrekompensowanie szkody z góry lub oprócz kary. Alternatywna metoda wiąże się z jedną karą. Oznacza to, że wierzyciel może żądać kary lub odszkodowania za szkodę. W praktyce ta metoda zabezpieczania zobowiązań nie jest powszechna.

Wnioski ekspertów

Według wielu autorów kara, w porównaniu z innymi rodzajami zobowiązań zabezpieczających, działa jako najpopularniejsze narzędzie ochrony praw wierzyciela. Jest to przede wszystkim spowodowane dość wysokim efektem stymulującym. Przepadek ma znaczący wpływ na dłużnika, umożliwiając pożyczkodawcy zrekompensowanie strat. Ta funkcja jest zapewniana przez:

• Pewność zobowiązania w momencie powstania zobowiązania.
• Prawo do odzyskania faktu naruszenia, niezależnie od tego, czy szkoda jest obecna, czy nie.
• Duże możliwości w ustaleniu wysokości odszkodowania, zasad wykonania i korelacji z odszkodowaniem za straty, z uwzględnieniem charakteru i wagi naruszeń. Prawo to przysługuje, jeżeli kara nie jest określona w umowie.

Wynika z tego, że właściwe użycie tego narzędzia pozwala zwiększyć jego selektywność, skupić się na zapobieganiu naruszeniom warunków umowy głównej, na przykład umowy pożyczki.

Orzecznictwo

Zgodnie z szeregiem decyzji Prezydium BAC, aby wygrać sprawę o przyznanie jakiejkolwiek nieruchomości w naturze, wierzyciel musi udowodnić, że pozwany posiada wymagane towary w momencie postępowania. Z reguły jest to niezwykle trudne. W takich okolicznościach możliwość odzyskania rodzaju przepadku, co implikuje potrzebę podjęcia decyzji o przeniesieniu określonej własności rzeczowej, staje się wątpliwa.

Trudności z aplikacją

Problemy mogą pojawić się, gdy warunki kary za towar są zawarte w umowie. W takim przypadku występują trudności zarówno dla wierzyciela, jak i dla sądu, w którym spór jest rozpatrywany. Biorąc pod uwagę dyspozycyjny charakter szeregu przepisów prawa cywilnego, a także zasadę swobody zawierania umów, nie powinniśmy zapominać, że prawo ustanawia również szereg ograniczeń. W szczególności dotyczą one nieodpowiednich i nieracjonalnych warunków umowy. Ograniczenia ustawodawstwa mają również na celu ochronę słabej strony przed prawdopodobnym nadużyciem, zapobieganie błędom, ochronę postępowania sądowego przed niepotrzebnymi komplikacjami procesu. W związku z tym uzasadnione jest wprowadzenie kary wyłącznie w kwocie pieniężnej.

Wyjaśnienie prawników

Powyższe informacje nie oznaczają jednak wcale, że warunek umowy, na mocy której dłużnik jest zobowiązany do przekazania jakiejkolwiek nieruchomości lub zapewnienia świadczenia niepieniężnego w przypadku naruszenia umowy, jest nieważny.

Zgodnie z zasadą swobody zawarcia umowy takie zastrzeżenia uważa się za dopuszczalne. Działają one jako instytucja cywilnoprawna o szczególnym charakterze, do której można analogicznie zastosować pewne przepisy dotyczące przepadku. W takim przypadku powstaje jednak logiczne pytanie.

Jaki jest sens prawodawcy, aby zaprzeczyć możliwości zastosowania sankcji niepieniężnych w celu późniejszego uznania, że ​​instytucja tego rodzaju, mimo że nie można jej formalnie nazwać przepadkiem, ma zasadniczo prawo istnieć jednocześnie z dopuszczalnością stosowania analogicznych ogólnych zasad jej przypisywania? Może w tym przypadku rozsądniej byłoby, tak jak w wielu innych krajach, uznać swój niepieniężny wyraz? W odniesieniu do tego problemu eksperci zwracają uwagę na następujące kwestie:

• Przede wszystkim formalnie prawna wyłączność pieniężnego charakteru kary jako instytucji cywilnej wynika bezpośrednio z przepisów Kodeksu cywilnego. W tej kwestii wymagania są więcej niż jednoznaczne.
• Po drugie, przewidywana obowiązkowa płatność kary w kategoriach pieniężnych ma praktyczną wartość edukacyjną, ponieważ nakazuje stronom wybór najbardziej odpowiedniego i dogodnego przedmiotu dla rezerwacji tej kary. To z kolei eliminuje możliwość wystąpienia problemów zarówno przez organ sądowy, jak i strony w trakcie wdrażania tego warunku umowy.