Obecnie na rynku jest całkiem sporo firm oferujących od nich zakup nieruchomości, przystępując do spółdzielni budownictwa mieszkaniowego (ZhSK). Oczywiście obywatele mają pytanie dotyczące bezpieczeństwa i niezawodności takiego systemu. 
Sytuacja w latach sowieckich
Po pierwsze spółdzielnie mieszkaniowe zaczął pojawiać się w latach dwudziestych. Jednak już w 1937 r. Zaczęto je eliminować. Władze wyjaśniły to faktem, że takie stowarzyszenia były przejawem własności prywatnej. Po wojnie ludność miejska gwałtownie wzrosła i rozpoczęto budowę mieszkań na dużą skalę. W 1958 r. Rada Ministrów i Komitet Centralny KPZR ponownie zezwoliły na tworzenie wcześniej odwołanych stowarzyszeń. Obudowa była finansowana przez akcjonariuszy. Jednak stowarzyszenia otrzymały pożyczkę państwową w wysokości do 70% na 20 lat i inne świadczenia. Aby przyspieszyć pracę i poprawić jej jakość, niektórzy przyszli właściciele sami brali udział w budowie budynków. Utworzone z nich zespoły przeszły na drugą i trzecią zmianę po zakończeniu cyklu zerowego przez wykonawcę.
Problemy
Ceny mieszkań spółdzielczych w Moskwie do połowy 1980 roku. wyniósł około 3 tys. (jednopokojowy), 5 tysięcy rubli (dwa pokoje). Średnie zarobki obywatela radzieckiego wynosiły 200 rubli / miesiąc. Nawet z oszczędnościami wiele osób nie kupowało mieszkań spółdzielczych. Było to spowodowane obecnością wieloletnich linii do łączenia stowarzyszeń dla mieszkańców miasta. Ponadto istniały miasta, które zostały praktycznie zamknięte dla adopcji nierezydentów. Co więcej, zostali automatycznie wykluczeni z kolejek po mieszkania komunalne lub państwowe. Stowarzyszenia stanowiły około 7-8% wszystkich zasobów mieszkaniowych. W pierwszej połowie lat 80. Rozpoczęto budowę około 80 tysięcy budynków mieszkalnych. Większość z nich została oddana do użytku dopiero pod koniec lat 90. Dlatego wielu obywateli musiało czekać 15 lat lub dłużej.
Sytuacja dzisiaj
Kodeks mieszkaniowy Federacji Rosyjskiej zawiera kilka norm określających formy samoorganizacji obywateli dążących do poprawy swoich warunków. Wspomniane stowarzyszenia zostały scharakteryzowane w art. 110. Warto jednak powiedzieć, że zgodnie z ogólnymi przepisami obywatele nie powinni wchodzić w spółdzielnie mieszkaniowe, lecz w spółdzielnie mieszkaniowe i spółdzielnie finansowane. Wynika to z faktu, że w odniesieniu do tego ostatniego ustawodawstwo przewiduje bardziej rygorystyczną procedurę kontroli przepływu funduszy. Istnieje jednak szereg zasad proceduralnych dotyczących tworzenia i funkcjonowania stowarzyszeń.
Organizacja spółdzielni mieszkaniowych w Federacji Rosyjskiej
Wystarczająco duża liczba takich stowarzyszeń pozostała w kraju od czasów sowieckich. Ustawodawcy uchwalając kodeks mieszkaniowy Federacji Rosyjskiej próbowali jednak zobowiązać ich do przekształcenia się w HOA. Ale odpowiednią poprawkę postanowiono anulować. W większości przypadków spółdzielnie mieszkaniowe działają dzisiaj jako spółki działające. Powstawanie tych stowarzyszeń do bezpośredniego wznoszenia konstrukcji było spowodowane licznymi oszustwami na rynkach nieruchomości. Spółdzielnie mieszkaniowe są wykorzystywane przez oszukanych inwestorów nieruchomości. Ci obywatele zbierają się, aby dokończyć budowę budynków po tym, jak firmy, które zebrały na to fundusze, zaprzestały działalności. 
Esencja
Spółdzielnie mieszkaniowe i budowlane są formą interakcji między kupującym a firmą zajmującą się budową nieruchomości. Istotą takich stowarzyszeń jest to, że są to firmy wzajemnie pożyczające. Środki na zakup nieruchomości pochodzą wyłącznie ze składek uczestniczących w nich obywateli. Schemat działania tych stowarzyszeń można przedstawić w następujący sposób. Przede wszystkim obywatel, który decyduje się na udział w spółdzielni mieszkaniowej, dokonuje wstępnego udziału i opłat za wstęp. Zwykle stanowią one odpowiednio 10% i 5% szacunkowej wartości nieruchomości. Następnie członkowie spółdzielni budownictwa mieszkaniowego gromadzą część udziału, która jest niezbędna do uzyskania pożyczki od stowarzyszenia. Z reguły jest to 50% kosztów. Następnie obywatele są włączani do linii zakupu. Miejsce w nim zależeć będzie nie tylko od kolejności gromadzenia niezbędnej części udziału, ale także od stosunku jego okresu obowiązywania i planu rat. Mówiąc najprościej, im dłużej osoba oszczędza, to znaczy, im dłużej pozwala innym na wykorzystanie swoich pieniędzy, i im szybciej oddaje je później, tym szybciej może wprowadzić się do mieszkania.
Specyfika projektu
Obywatele, którzy przeprowadzili się do budynku mieszkalnego, otrzymują swoje miejsce we współwłasności. Akcje są ustalane zgodnie z opłaconą częścią akcji. Zwiększy się on wprost proporcjonalnie do zwróconych środków. Należy również powiedzieć, że cena nieruchomości jest ustalana w momencie jej nabycia. Oznacza to, że prawdopodobny wzrost kosztów mieszkania na rynku w żaden sposób nie wpłynie na procedurę spłaty kredytu. Jak tylko obywatel wejdzie i zarejestruje się, zacznie zwracać środki otrzymane na zakup. Zazwyczaj pożyczka udzielana jest na okres dwukrotnie dłuższy niż okres kumulacji. Możesz spłacić dług przed terminem. Jest to dość opłacalne, ponieważ oprócz podstawowego obywatela płaci składki członkowskie. Te ostatnie są średnio równe 0,5% ceny mieszkania. Płatności są dokonywane co miesiąc. Po pełnej spłacie zadłużenia mieszkanie zostaje przekształcone w indywidualną nieruchomość. 
Ryzyko
System spółdzielni mieszkaniowych ma kilka wad. Często okazują się bardzo korzystne dla oszustów. Pierwszy minus jest ukryty w samym schemacie skojarzenia. Fakt, że uczestnicy zwracają fundusze wolniej niż gromadzą, prowadzi do tworzenia kolejek do zakupu. Załóżmy, że 10 osób dołącza do spółdzielni co miesiąc. Każdy z nich gromadzi wymaganą kwotę przez 2 lata i płaci za cztery. Przez pierwsze dwa lata gromadzi się kapitał w spółdzielni. Skumulowana kwota jest następnie wydawana na zakup mieszkań około roku. W tym okresie fundusz pieniężny jest uzupełniany wolniej niż jest wydawany, ponieważ co miesiąc konieczne jest kupowanie nieruchomości dla każdego nowego 10 uczestników. Ci obywatele, wchodząc w raty, rozdają dwa razy mniej miesięcznej kwoty niż w okresie kumulacji.
Tak więc po około roku wszystkie fundusze są wydawane na zakup nieruchomości dla nowych członków. W rezultacie stowarzyszenie nie ma już pieniędzy. Wszystkie wpływy są natychmiast wysyłane na zakup mieszkań. W ten sposób rozpoczyna się tworzenie kolejki. Przy stałym napływie nowych obywateli przychodzi mniej pieniędzy, niż jest to konieczne. Trzy lata później linia wzrośnie. I dopiero po 6 latach pracy spółdzielnia osiągnie fazę stabilną, ponieważ uczestnicy zaczną ją opuszczać w zaplanowany sposób, ponieważ w pełni spłacą pożyczki. Kwota pochodząca od obywateli podczas akumulacji staje się równa kapitałowi osób, które są w okresie raty. W ten sposób uczestnicy nie tylko płacą bezpośrednio, ale także tracą dużo czasu.Jeśli liczba obywateli przystępujących do stowarzyszenia zacznie się zmniejszać, liczba osób, które już dołączyły, wzrośnie. W takim przypadku najlepszym, na co mogą liczyć osoby, które nie zgromadziły 50% kosztów, jest zwrot środków, aw najgorszym razie pożegnanie z nimi na zawsze. 
Zainteresowanie stowarzyszeniami
Zwiększone zainteresowanie deweloperów spółdzielniami wynika z kilku powodów. Państwo, zaostrzając sankcje, zmusza ich do wyboru jednego z istniejących programów sprzedaży nieruchomości. Może to być świadectwo mieszkaniowe, umowa o udziale w kapitale lub akumulacji udziałów w spółdzielni mieszkaniowej. Jednocześnie ustawa federalna nr 214 przewiduje dość ścisłe ramy prawne dla firm. Pod tym względem spółdzielnia mieszkaniowa ma niewątpliwie wiele zalet.
Zalety
Według ekspertów w takich stowarzyszeniach istnieje mniej uregulowana procedura podpisywania umowy z kupującym. Ponadto na samych obiektach nieruchomościowych można uzyskać większą wartość konkurencyjną. Opłata za akcję płacona przez obywatela za mieszkanie w spółdzielni nie jest opodatkowana. Ustawa nr 214 nie uznaje umowy kapitałowej za inwestycję. Pod tym względem firma budująca budynek wielomieszkaniowy określa wartość podatku VAT, którego kwota wynosi 18%. Zwiększa to zatem znacznie cenę przedmiotu poprzez uzgodnienie udziału kapitałowego. Kolejnym plusem spółdzielni, zdaniem ekspertów, jest to, że sprzedaż obiektów w ramach tego programu jest dogodna dla firm. Chroni prawa nabywców w mniejszym stopniu niż ustawa federalna nr 214. W rozważanym programie możliwości prawne akcjonariuszy są określone w Karcie mieszkaniowej i użyteczności publicznej. Jego firma przygotowuje się przed dołączeniem do stowarzyszenia obywateli. W związku z tym dokument jest bardziej w interesie firmy niż ludzi. 
Wybór firmy
Większość obywateli decydujących się na inwestycje w budownictwo przeprowadza analizę porównawczą istniejących programów sprzedaży. Zazwyczaj nieruchomości wybierane są według innych kryteriów:
- Lokalizacja
- Szacowany czas budowy.
- Cena
- Układ.
I dopiero po wybraniu obiektu obywatel może dowiedzieć się, że buduje go spółdzielnia mieszkaniowa. Wielu ekspertów uważa, że nie ma nic złego w takim programie, jeśli firma dostarczy kupującemu całą niezbędną dokumentację. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na dokumenty, które służą jako podstawa do budowy:
- Dekret władz miasta.
- Umowa dzierżawy lub własność gruntu.
- Dokumenty zezwalające.
Funkcje relacji
Istnieją dwie opcje dla spółdzielni mieszkaniowych. Pierwszy zakłada, że stowarzyszenie działa zarówno jako inwestor, jak i wykonawca. Ta opcja jest uważana za preferowaną, ponieważ wzmacnia odpowiedzialność firmy. W drugim przypadku spółdzielnia działająca jako inwestor pozostaje w stosunku umownym z deweloperem. Ten z kolei jest niezależnym podmiotem prawnym. Umowa o współpracy mieszkaniowej może ukrywać pewne ryzyko. W przypadku niewypełnienia przez stowarzyszenie obowiązków wykonawca nie powinien przekazywać mu planowanej wielkości nieruchomości. W związku z tym podczas analizy umowy można znaleźć klauzulę określającą warunek wypowiedzenia z inicjatywy dewelopera. 
Przewodniczący HBC
Ustawodawstwo określa obowiązki tej osoby. Są one przewidziane w Art. 148 LCD Obowiązki osoby obejmują:
- Zgodność z połączeniem ustawodawstwa i przepisów Karty.
- Monitorowanie terminowej płatności przez uczestników szacowanych składek i obowiązkowych płatności.
- Formowanie szacunków dochodów i wydatków na odpowiedni rok, sporządzanie sprawozdań finansowych, a także dostarczanie tych dokumentów na walnym zgromadzeniu stowarzyszenia do zatwierdzenia.
- Zarządzanie domem lub zawieranie umów z firmami prowadzącymi tę działalność.
- Zatrudnianie pracowników do utrzymania budynku i ich zwolnienie.
- Zawarcie umów na eksploatację, utrzymanie i naprawy mienia wspólnego.
- Prowadzenie listy uczestników stowarzyszenia, sprawozdań finansowych, dokumentacji.
- Organizacja i zwołanie walnego zgromadzenia.
Osoba odpowiedzialna może wypełniać inne obowiązki. Są one zapisane w karcie HBC.
