Za ochronę pracy odpowiada kierownik każdego przedsiębiorstwa w Federacji Rosyjskiej. Jak wskazuje 37. norma Konstytucji, każdy obywatel ma prawo do bezpiecznych warunków pracy. Kluczowe terminy związane z OT Artykuł 209 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej. Podstawowe pojęcia obecne w nim mają ogromne znaczenie praktyczne. Zapewniają prawidłowe stosowanie przepisów prawa, poprawiając środki w celu stworzenia bezpiecznych warunków pracy. 
Artykuł 209: podstawowe pojęcia
Normy ujawniają kluczowe terminy stosowane w dziedzinie systemu operacyjnego. Pierwszy to „ochrona pracy ". Artykuł 209 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej definiuje OT jako system ochrony zdrowia i życia personelu podczas wykonywania jego zadań w przedsiębiorstwie. Obejmuje działania społeczno-ekonomiczne, prawne, organizacyjne i techniczne, medyczne i zapobiegawcze, sanitarno-higieniczne, rehabilitacyjne i inne.
Kolejna koncepcja to „warunki pracy”. Oznaczają one zestaw czynników produkcji wpływających na zdrowie pracownika i jego wydajność. W zt. 209 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej określa się rodzaje warunków, w jakich obywatel może prowadzić swoją działalność. W szczególności czynnik produkcyjny działa jako czynnik szkodliwy, na skutek którego personel może doświadczyć dowolnej choroby. Warunki, w których pracownik może zostać ranny, nazywane są niebezpiecznymi. Czynniki bezpieczne nazywane są tymi, których skutki są na normalnym poziomie.
Część 6, art. 209 TC Federacja Rosyjska określa, czym jest miejsce pracy. Dzwonią na stronę, na której pracownik musi się znaleźć lub gdzie przybyć w związku z jego działalnością zawodową. Miejsce pracy pośrednio lub bezpośrednio powinno być pod kontrolą pracodawcy. W wielu przedsiębiorstwach pracownicy wykonują czynności w szkodliwych lub niebezpiecznych warunkach. Aby zapewnić ich ochronę, otrzymują ŚOI. Środki zaradcze, jak wskazano w art. 209 TE Federacji Rosyjskiej, to urządzenia techniczne, które zapewniają zapobieganie lub zmniejszenie negatywnego wpływu niebezpiecznych lub szkodliwych czynników produkcji. 
Kategorie branżowe
Jak wskazano Art. 209 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, system kontroli OT jest zestawem wzajemnie powiązanych i wzajemnie powiązanych elementów, które określają politykę, cele i zadania konkretnego pracodawcy oraz środki ich wdrażania w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa w przedsiębiorstwie. Na poziomie federalnym ustanawia się modelowe rozporządzenie, które ustanawia zasady i normy, które mają być wdrożone przez wszystkie organizacje.
W Art. 209 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej ujawniono także termin „działalność produkcyjna”. Nazywa się to zespołem działań pracowników korzystających z narzędzi zapewniających przekształcenie zasobów w gotowe produkty. Działalność produkcyjna obejmuje produkcję i przetwarzanie surowców, budownictwo, świadczenie różnych usług.
Wymagania OT - wymagania prawne, normy bezpieczeństwa określone w instrukcjach. Aby monitorować działania pracodawców w zakresie zapewniania bezpiecznego środowiska pracy, przeprowadza się badanie stanu. Podczas niej dokonuje się oceny zgodności obiektu z ustalonymi wymaganiami. Normy bezpieczeństwa nazywane są procedurami, zasadami, przepisami, kryteriami ukierunkowanymi na ochronę zdrowia personelu w trakcie wykonywania zadań zawodowych. Regulują one wdrażanie środków społeczno-ekonomicznych, sanitarnych i higienicznych, organizacyjnych, rehabilitacyjnych, leczniczych i innych. 
Ryzyko zawodowe
Według Art. 209 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej rozumie się przez to prawdopodobieństwo zagrożenia zdrowia na skutek negatywnych czynników produkcji, gdy pracownicy wykonują swoje zadania w przedsiębiorstwie, a także w innych przypadkach przewidzianych w Kodeksie. Zasady oceny ryzyka określane są przez federalny instytut władzy wykonawczej, który pełni funkcje regulacji normatywnej w dziedzinie zdrowia i bezpieczeństwa. Ponadto w trakcie ich opracowywania brane są pod uwagę propozycje wyrażone przez trójstronną komisję upoważnioną do regulowania relacji między pracodawcami a pracownikami. Zarządzanie ryzykiem jest zbiorem środków mających na celu identyfikację, analizę i podejmowanie środków w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wypadków. 
Art. 209 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej z komentarzami
Konsolidacja kluczowych kategorii w rozpatrywanej normie nie wyklucza konieczności stosowania innych aktów normatywnych wyjaśniających ich treść. Na przykład istota „warunków pracy” staje się jaśniejsza, jeśli przeanalizujemy przepisy ustawy federalnej dotyczące oceny czynników produkcji. W szczególności w tej ustawie zawarta jest klasyfikacja warunków pracy. Ponadto prawo ujawnia pojęcia czynników niebezpiecznych i szkodliwych zawarte w artykule 209. Przepisy aktu prawnego zawierają definicje procesu pracy i środowiska pracy. 
Szkodliwe warunki
Są one podzielone na 4 klasy:
- Optymalny Warunki te sugerują, że personel nie jest narażony na niebezpieczne / szkodliwe czynniki lub ich poziom nie przekracza normatywnych. W optymalnym środowisku produkcyjnym tworzone są warunki wstępne w celu utrzymania zdrowia personelu.
- Ważny W tych warunkach czynniki niebezpieczne / szkodliwe działają na pracowników, jednak poziom wpływu nie przekracza dopuszczalnych wskaźników. Jednocześnie dopuszczalne są pewne zmiany stanu funkcjonalnego ciała pracowników. Ale przywraca się go w regulowanym okresie odpoczynku lub podczas następnej zmiany.
- Szkodliwy W tych warunkach wpływ czynników jest większy niż ustalone normy.
- Niebezpieczne W takich warunkach życie i zdrowie personelu są zagrożone, a konsekwencje ich narażenia mogą stworzyć warunki wstępne do wystąpienia chorób zawodowych.
Ważność obciążenia
Jest oceniany za pomocą wskaźników obciążenia fizycznego układów funkcjonalnych, układu mięśniowo-szkieletowego. Surowość procesu charakteryzuje się obciążeniem dynamicznym, odległością, na którą przesuwa się obciążenie z siłą mięśniową, masą przedmiotów, kątem i liczbą nachyleń ciała pracownika na zmianę (dzień). Uwzględniany jest również czas retencji ciężkich przedmiotów, liczba podobnych ruchów.
Intensywność procesu
Jest oceniany za pomocą wskaźników obciążenia sensorycznego ośrodkowego układu nerwowego i narządów czuciowych. Przy określaniu napięcia uwzględnia się czas trwania skoncentrowanej obserwacji, liczbę obiektów, dla których jednoczesne monitorowanie, gęstość komunikatów i sygnałów na jednostkę czasu, poziom obciążenia analizatora słuchowego, liczbę przyjęć wymaganych do wykonania pojedynczej operacji. Do oceny można również wykorzystać inne parametry określone w lokalnych aktach przedsiębiorstwa lub instrukcjach branżowych.