Ο χρηματοοικονομικός μηχανισμός είναι ένας συνδυασμός μορφών και τύπων σχέσεων, μεθόδων και συνθηκών υπολογισμού, σχεδιασμού, πρόβλεψης. Αυτό το συγκρότημα χρησιμοποιείται στη διαδικασία διαμόρφωσης ταμειακών πόρων, εκπαίδευσης και χρήσης κεφαλαίων εμπιστοσύνης.
Γενικό χαρακτηριστικό
Ο χρηματοοικονομικός μηχανισμός είναι ένα εργαλείο για τον επηρεασμό της κοινωνικοοικονομικής σφαίρας. Χρησιμοποιείται στην εφαρμογή μιας ενιαίας δημοσιονομικής πολιτικής σε τοπικό, περιφερειακό και ομοσπονδιακό επίπεδο, καθώς και στον τομέα των επιχειρηματικών οντοτήτων. Ο αντίκτυπος αυτού του θεσμικού οργάνου κοινωνικοοικονομικές σχέσεις Από τη μία πλευρά, πραγματοποιείται μέσω της επικέντρωσης των διαφόρων στοιχείων της στην εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων, επιτυγχάνοντας πραγματικά αποτελέσματα. Από την άλλη πλευρά, η επίδρασή της διεξάγεται μέσω των νομισματικών πόρων που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων των οντοτήτων και αποσκοπούν στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
Ο χρηματοοικονομικός μηχανισμός και η δομή του
Η εσωτερική δομή του ινστιτούτου είναι πολύ περίπλοκη. Αυτό οφείλεται στην τεράστια ποικιλία των μορφών και των τύπων των δημοσιονομικών σχέσεων. Το σύστημα του χρηματοπιστωτικού μηχανισμού παρουσιάζεται σε δύο κατηγορίες. Αντικατοπτρίζουν το οικονομικό περιεχόμενο της σχέσης. Ο οικονομικός μηχανισμός του κράτους αποτελείται από:
- Μέθοδοι διανομής των εθνικών κερδών.
- Τρόποι διαμόρφωσης προϋπολογισμό σε εδαφικό και ομοσπονδιακό επίπεδο.
- Μέθοδοι εκπαίδευσης των κοινωνικών εξωγενών κεφαλαίων.
- Οικονομικές προβλέψεις και σχεδιασμός.
- Είδη πληρωμών προς το ταμείο και άλλα ταμεία.
- Δημοσιονομικός έλεγχος.
Η επακόλουθη κατανομή καθορίζεται από τις ιδιαιτερότητες των μεθόδων διανομής και αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος και την αξία του ΑΕΠ. Τα στοιχεία του χρηματοοικονομικού μηχανισμού των επιχειρηματικών οντοτήτων παρουσιάζονται ως εξής:
- Νομική υποστήριξη.
- Χρηματοοικονομικές μέθοδοι.
- Ρυθμιστικό πλαίσιο.
- Χρηματοοικονομική μόχλευση.
- Υποστήριξη πληροφοριών.
Ο χρηματοδοτικός μηχανισμός περιλαμβάνει επίσης τους ακόλουθους συνδέσμους: κινητοποίηση, τόνωση, επενδύσεις κλπ. Η λειτουργία του ινστιτούτου πραγματοποιείται σε βάρος του ποσού των πόρων που διατίθενται για την επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων, των μεθόδων σύστασης, των καναλιών και των μορφών κίνησης των κεφαλαίων, χρησιμοποιούνται.
Συγκεκριμένες συνιστώσες
Ο χρηματοοικονομικός μηχανισμός, ο σκοπός του οποίου είναι να θέσει σε κίνηση τις ταμειακές ροές, επηρεάζει την κοινωνική παραγωγή μέσω επενδύσεων και ρύθμισης. Όσο πιο τέλεια είναι η κοινωνικοοικονομική σφαίρα, τόσο πιο σημαντικός είναι ο ρόλος αυτού του θεσμού. Η επένδυση (εξασφάλιση) πραγματοποιείται με δανεισμό, αυτοχρηματοδότηση και αμετάκλητη μεταφορά κεφαλαίων. Το κύριο καθήκον κατά τη χρήση των στοιχείων του ινστιτούτου είναι η επίτευξη της βέλτιστης σχέσης μεταξύ τους. Καθορίζεται σύμφωνα με το επίπεδο ανάπτυξης στην οποία βρίσκεται μια συγκεκριμένη κοινωνία. 
Νομική πτυχή
Η δημοσιονομική πολιτική λειτουργεί ως βάση για τη δημιουργία ενός ειδικού χρηματοδοτικού μηχανισμού. Η ανάπτυξη του ινστιτούτου είναι αδύνατη χωρίς τη θέσπιση ορισμένων κανόνων και κανόνων. Απεικονίζονται στη νομοθεσία για τον προϋπολογισμό της χώρας. Η χρήση των κανόνων μας επιτρέπει να διαμορφώσουμε ομοιόμορφους κανόνες με τους οποίους διεξάγεται η σύναψη σχέσεων και σχέσεων στον τομέα της νομισματικής κυκλοφορίας. Η νομοθεσία προβλέπει, επιπλέον, την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των επιχειρηματικών φορέων, των πολιτών και των αρχών. Η τήρηση των κανονιστικών απαιτήσεων συμβάλλει στη δημοσιονομική πειθαρχία.Ως αποτέλεσμα, διαμορφώνεται ένας αποτελεσματικός κρατικός χρηματοπιστωτικός μηχανισμός.
Μέθοδοι
Ο χρηματοδοτικός μηχανισμός είναι ένα θεσμικό όργανο πολλαπλών συνδέσμων. Μέσα σε αυτήν υπάρχουν ορισμένοι τρόποι επηρεασμού των νομισματικών σχέσεων στη διαδικασία διαχείρισης, εκπαίδευσης και χρήσης των κεφαλαίων. Ονομάζονται οικονομικές μέθοδοι. Η δράση τους διεξάγεται σε δύο κατευθύνσεις: στον τομέα της διαχείρισης των ταμειακών ροών και στον τομέα των εμπορικών σχέσεων της αγοράς. Οι τελευταίες συνδέονται με τη σύγκριση των αποτελεσμάτων και του κόστους, τα υλικά κίνητρα και την ειδική ευθύνη για την αποτελεσματική χρήση των κονδυλίων.
Μόχλευση
Αυτά τα εργαλεία χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή οικονομικών μεθόδων. Για τη μόχλευση, ειδικότερα, περιλαμβάνουν:
- Έσοδα (κέρδος).
- Trust funds.
- Αφαίρεση αποσβέσεων.
- Οικονομικές κυρώσεις.
- Συνεισφορές στο κεφάλαιο.
- Αμοιβαίες συνεισφορές.
- Επιτόκια σε ομόλογα, καταθέσεις, δάνεια.
- Μερίσματα.
- Επενδύσεις χαρτοφυλακίου.
- Έκπτωση.
- Προσφορά νομίσματος πορεία και ούτω καθεξής.
Μορφές εξασφαλίσεων
Όπως προαναφέρθηκε, ο οικονομικός μηχανισμός καθίσταται αποτελεσματικότερος εάν υπάρχει κάποιο νομικό πλαίσιο. Στο πλαίσιο της επιχείρησης, περιλαμβάνει εντολές, οδηγίες, διατάγματα, κυκλικές επιστολές, άλλες τοπικές πράξεις του διοικητικού οργάνου μιας οικονομικής οντότητας. Όλα αυτά τα έγγραφα εγκρίνονται σύμφωνα με τις νομοθετικές διατάξεις. Από την άποψη αυτή, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο χρηματοοικονομικός μηχανισμός οποιασδήποτε επιχείρησης λειτουργεί κυρίως σύμφωνα με ομοσπονδιακές νομικές πράξεις.
Η κανονιστική υποστήριξη περιλαμβάνει τη χρήση ορισμένων δεικτών και παραμέτρων. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνουν φορολογικούς και δασμολογικούς συντελεστές, συντελεστές απόσβεσης, δείκτες κίνησης κεφαλαίου. Ωστόσο, αυτές οι μορφές εξασφάλισης δεν επαρκούν για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο οικονομικός μηχανισμός οποιουδήποτε φορέα. Εξίσου σημαντική είναι στον τομέα της κυκλοφορίας των χρημάτων η υποστήριξη πληροφοριών. Περιλαμβάνει την ανταλλαγή διαφόρων ειδών δεδομένων εμπορικού, βιομηχανικού, τεχνολογικού, οικονομικού και άλλου χαρακτήρα. Αυτά περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, πληροφορίες σχετικά με την οικονομική κατάσταση των ανταγωνιστών και των εταίρων, τη φερεγγυότητά τους, τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τις τιμές αγοράς, τους τόκους σε συνάλλαγμα, τις μετοχές, τις διεθνείς πλατφόρμες συναλλαγών εμπορευμάτων και ούτω καθεξής.
Η οικοδόμηση σχέσεων
Ο χρηματοοικονομικός μηχανισμός είναι ένα εργαλείο με το οποίο δημιουργούνται ορισμένες σχέσεις μεταξύ των επιχειρηματικών οντοτήτων. Ταυτόχρονα, εξασφαλίζει το σχηματισμό αλληλεπιδράσεων εντός των επιχειρήσεων, καθώς και στο πλαίσιο των γεωργικών και βιομηχανικών ενώσεων, των εκμεταλλεύσεων και των οργανώσεων εμπορίου και αγορών. Η λειτουργία του μηχανισμού εξασφαλίζει τη σύναψη σχέσεων εταιρειών με τον χρηματοπιστωτικό και πιστωτικό τομέα, τα επενδυτικά ιδρύματα, τις μητρικές οργανώσεις, καθώς και με τις ασφαλιστικές εταιρείες και το κράτος. 
Σχέσεις εντός της επιχείρησης
Διαμορφώνονται μεταξύ της διοικητικής συσκευής και των διαρθρωτικών τμημάτων, μεταξύ των τμημάτων, των εργαζομένων και της διοίκησης. Στις μετοχικές εταιρείες, το διοικητικό συμβούλιο προστίθεται και στους συμμετέχοντες. Εν τω μεταξύ, πρέπει να ειπωθεί ότι, παρά το γεγονός ότι αυτές οι επικοινωνίες είναι εγκατεστημένες εντός της επιχείρησης, επηρεάζονται από τον κρατικό μηχανισμό. Αυτό εκφράζεται κυρίως στις νομοθετικές απαιτήσεις που έχουν θεσπιστεί για όλες τις επιχειρηματικές οντότητες. Σύμφωνα με αυτά, επιλέγονται οι μέθοδοι και οι μορφές εφαρμογής των σχέσεων. Επικεντρώνονται στα εξής:
- Καθιέρωση και επακόλουθη τήρηση των κανόνων για την ανάθεση οικονομικών καθηκόντων σε διαρθρωτικές μονάδες.
- Παροχή ελέγχου σχετικά με την εφαρμογή του σχεδίου.
- Αξιολόγηση των οικονομικών και οικονομικών δραστηριοτήτων των διαρθρωτικών μονάδων
- Δημιουργία και εφαρμογή κινήτρων με στόχο τη βελτίωση των οικονομικών αποτελεσμάτων.
Ινστιτούτο αλλαγές
Οι συνιστώσες του χρηματοοικονομικού μηχανισμού προσαρμόζονται ανάλογα με τις συνθήκες της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Οι αλλαγές τους καθορίζουν τον ποσοτικό και ποιοτικό αντίκτυπο στον επιχειρηματικό τομέα. Η πρώτη εκφράζεται μέσω των αναλογιών και του όγκου της κινητοποίησης από τις αρχές και τις αρχές οικονομικών οντοτήτων των νομισματικών πόρων και της κατανομής τους μεταξύ των επιπέδων του χρηματοπιστωτικού συστήματος του κράτους. Η ποιοτική επιρροή σχετίζεται με τη χρήση τέτοιων μεθόδων σχηματισμού και κατευθύνσεων για την περαιτέρω χρήση των κεφαλαίων, με μεθόδους οργάνωσης σχέσεων που θα τους επιτρέψουν να θεωρηθούν ως κίνητρα για μια συγκεκριμένη επιχείρηση και ολόκληρη την οικονομία συνολικά. Τα ρυθμιστικά στοιχεία περιλαμβάνουν:
- Καθορισμός του ορίου για το δημοσιονομικό έλλειμμα.
- Μείωση φορολογικού βάρους.
- Όροι παροχής κρατικών δανείων σε οργανισμούς.
- Κανόνες για την εφαρμογή οικονομικών κυρώσεων και ούτω καθεξής.
Ευελιξία του Ινστιτούτου
Η εφαρμογή των χρηματοοικονομικών πολιτικών στην πράξη είναι αδύνατη χωρίς μια επιστημονική και λειτουργική ρυθμιστική αρχή. Τα στοιχεία του Ινστιτούτου δεν μπορούν να είναι στατικά. Θα πρέπει να αλλάξουν σύμφωνα με τη δυναμική των σχέσεων στον τομέα του νομισματικού κύκλου εργασιών της χώρας. Είναι σαφές ότι αυτές οι αλλαγές σημειώνονται σε εκείνες τις χώρες που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο και έχουν αρχίσει πρόσφατα να χρησιμοποιούν μηχανισμούς της αγοράς. Σε αυτές τις χώρες χρησιμοποιούνται καινοτόμες προσεγγίσεις για τον σχηματισμό νομισματικών σχέσεων.
Προοπτικές
Ο οικονομικός μηχανισμός στη Ρωσική Ομοσπονδία έχει υποβληθεί δραματικές αλλαγές. Αυτό οφείλεται στην προαναφερθείσα μετάβαση στις νέες σχέσεις της αγοράς. Οι μεταβολές του μηχανισμού αντανακλούσαν κατά κύριο λόγο τη μεταφορά στη φορολογική βάση της σχέσης μεταξύ του δημόσιου τομέα και ιδιωτικών ιδιωτικοποιημένων εταιρειών. Οι σχέσεις μεταξύ του προϋπολογισμού έχουν επίσης γίνει νέες. Με τη δημιουργία του χρηματιστηρίου, η διαδικασία ανακατανομής των οικονομικών από επιχειρήσεις με βάση την έκδοση τίτλων και την πώληση και αγορά τους υποβλήθηκε σε αλλαγές. Τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης αποσύρθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Έχουν σχηματιστεί πρόσθετα κρατικά κεφάλαια. Παρά τις καινοτομίες αυτές, η διαδικασία μετασχηματισμού στη Ρωσία συνεχίζεται.
Ειδικές μεταρρυθμίσεις
Ο ηγετικός ρόλος στις διαδικασίες μετασχηματισμού ανήκει στις αλλαγές του χρηματοοικονομικού μηχανισμού της χώρας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η προσφορά χρήματος καθορίζει την ποιότητα και τον φορέα των αποτελεσμάτων, τα οποία, στην πραγματικότητα, στοχεύουν όλες οι μεταρρυθμίσεις. Όπως δείχνει η πρακτική πολλών αναπτυγμένων χωρών, η μετατροπή του χρηματοπιστωτικού συστήματος αποτελεί προτεραιότητα. Σύμφωνα με αυτό, η ομάδα προϋπολογισμού και προγραμματισμού είναι στην πρώτη θέση. Η νομισματική πολιτική είναι η δεύτερη πιο σημαντική συνιστώσα. Αποσκοπεί πρωτίστως στην επίλυση επιχειρησιακών και τακτικών καθηκόντων που εμπίπτουν στον παραδοσιακό προϋπολογισμό. Εν τω μεταξύ, τα καθήκοντα και οι στόχοι του χρηματοδοτικού μηχανισμού και της κρατικής πολιτικής πρέπει να αντιστοιχούν σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και να συνδέονται με αυτό. 
Συμπέρασμα
Στις σύγχρονες συνθήκες διαμόρφωσης του κρατικού χρηματοοικονομικού μηχανισμού, είναι σημαντική η ανάπτυξη μεθοδολογίας για τη βελτίωση των προσεγγίσεων στη διαχείριση του προϋπολογισμού. Εδώ είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη τα αποτελέσματα των εκτιμήσεων κόστους. Βάσει αυτών, είναι δυνατόν να αναπτυχθούν οι πιο αποτελεσματικές μέθοδοι διαχείρισης της δαπανηρής μερίδας του προϋπολογισμού και να διασφαλιστεί η κοινωνικοοικονομική σταθερότητα. Τα αυτοματοποιημένα συστήματα αποτελούν μέρος του γενικού μηχανισμού δημοσιονομικής διαχείρισης. Η λειτουργία τους βασίζεται σε οικονομικές και μαθηματικές μεθόδους και στη λειτουργία ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο μετασχηματισμός στον χρηματοπιστωτικό τομέα επεκτείνει τη χρήση αυτόματων συστημάτων. Εφαρμόζονται σε όλα τα επίπεδα διοίκησης. Επιπλέον, τα αυτόματα συστήματα δεν δημιουργούνται παράλληλα, αλλά λειτουργούν ως αναπόσπαστο τμήμα του χρηματοδοτικού μηχανισμού. Αυτό αναμφισβήτητα συμβάλλει στην καλύτερη και αποτελεσματικότερη λειτουργία του ινστιτούτου.
