W procesie prowadzenia działalności gospodarczej i finansowo-ekonomicznej związanej z organizacją dowolnej z ustawowo przewidzianych form istnieje potrzeba rachunkowości (podatkowej) rachunkowości, której głównym zadaniem jest systematyzacja, gromadzenie i analiza informacji o bieżących, długoterminowych aktywach pieniężnych przedsiębiorstwa i ich źródłach.
Kompletność i wiarygodność informacji o wszystkich rodzajach rachunkowości umożliwia bardziej efektywne zarządzanie przedsiębiorstwem. Podczas interakcji (planowanej i nieplanowanej) z organizacjami państwa fiskalnego poziom i dokładność dostarczanych danych znacznie zmniejsza możliwość nałożenia sankcji.
Konta
Do grupowania funduszy przedsiębiorstwa o jednolitej treści i ich źródłach stosuje się odpowiednie rejestry. Nazywa się je rachunkami, ruchem każdego rodzaju rzeczowe aktywa trwałe obliczenia, kapitał prezentowany jest w nich przez pewien okres czasu.
Aby odzwierciedlić każdą (idealną) transakcję biznesową, niezbędna jest jej dokumentacja. Rachunki księgowe służą do podsumowania informacji o określonym typie zasobu (źródła) przez określony czas, na podstawie którego wszystkie istniejące rejestry księgowe (bilans obrotów lub memoriał, arkusz szachowy, bilans z wnioskami) są wypełnione. Rejestrowanie transakcji biznesowych na odpowiednim koncie odbywa się na podstawie dokumentu podstawowego. Ich przetwarzanie polega na utworzeniu sumy (saldo) lub zamknięciu rejestru. Następnie informacje z rachunków są przekazywane do bilansu z zastrzeżeniem jego podstawowej zasady - zgodności wartości części aktywnej i zobowiązań.
Struktura
Konta, niezależnie od celu, mają standardowy wygląd. Jest to tabela składająca się z dwóch części: debetowej i kredytowej. W zależności od bilansu rachunku saldo (saldo na początku lub na końcu określonego okresu) jest rejestrowane w jego górnym rogu. Kwota ta pojawia się we wszystkich pośrednich i końcowych rejestrach księgowych.
Według bilansu rachunki księgowe są podzielone na aktywne i pasywne. Mają indywidualny numer i nazwisko. Rachunki aktywno-pasywne stanowią oddzielną grupę i nie zawsze są odzwierciedlone w bilansie.
Cel obciążenia i kredytu zależy od bilansu rachunku. Transakcje biznesowe, które zwiększają kwotę, są przypisywane do tej części tabeli, która odzwierciedla saldo konta. Ruchy zasobów, które zmniejszają zasób, są rejestrowane w przeciwnej kolumnie. Po zamknięciu okresu wszystkie transakcje debetowe są sumowane, otrzymana wartość to obrót debetowy, podobna operacja jest wykonywana przy pomocy pożyczki. Saldo na rachunku jest obliczane z uwzględnieniem salda początkowego, obrotu obu części tabeli. Procedura jej obliczania zależy od bilansu. Ogólny schemat konta (w formie tabelarycznej) wygląda na papierze w następujący sposób:
Aktywne konta
| Debet | Pożyczka |
| C-up initial | Kwota |
| Kwota | Kwota |
| Kwota | Kwota |
| Suma D zamienia się | Suma obrotów K. |
| Finał C-up |
Konta pasywne
| Debet | Pożyczka |
| Kwota | C-up initial |
| Kwota | Kwota |
| Kwota | Kwota |
| Suma D zamienia się | Suma obrotów K. |
| Finał C-up |
Klasyfikacja
Wszystkie rachunki są podzielone według kilku cech: treści ekonomicznej, struktury oraz w odniesieniu do bilansu. Wszystkie rodzaje klasyfikacji są istotne i są stosowane regularnie. W odniesieniu do wagi istnieje następujący podział:
- Aktywne konta
- Konta pasywne.
- Aktywne konta pasywne.
Zgodnie z treścią ekonomiczną podział następuje na konta:
- Fundusze domowe.
- Procesy domowe.
- Źródła powstawania majątku gospodarstwa domowego.
Zgodnie ze strukturą edukacji wszystkie konta są klasyfikowane w następujący sposób:
- Główne.
- Obsługa
- Skuteczne
- Regulacyjne.
- Pozabilansowe.
Plan kont
Grupowanie, łączenie wszystkich obiektów typu rachunkowego i podatkowego według ich cech jest stosowane w każdym przedsiębiorstwie. Ta klasyfikacja jest zatwierdzona przez prawo i jest obowiązkowa dla wszystkich rezydentów podatkowych w Federacji Rosyjskiej.
Zarządzeniem Ministerstwa Finansów Federacji Rosyjskiej nr 94n z dnia 10.31.2000 zatwierdzono nową listę rachunków i utworzono instrukcje ich wykorzystania. W sumie zawiera 99 pozycji rachunkowości syntetycznej; można je otworzyć za pomocą analitycznych transkryptów, które dają dokładniejszy obraz pracy i funkcjonowania organizacji. Wykorzystano 60 pozycji, pozostałe 39 stanowią rezerwę, którą można wykorzystać przy zmianie lub optymalizacji przepisów rachunkowych. Plan kont składa się z następujących głównych sekcji:
- Aktywa trwałe (wartości niematerialne i prawne).
- Aktywa obrotowe (surowce, zapasy części zamienne, materiały itp.).
- Koszty produkcji (rachunki kosztów i dystrybucji).
- Towary, produkty gotowe, sprzedaż (koszty i sprzedaż).
- Gotówka (w gotówce i bezgotówkowo).
- Rozliczenia (z różnymi kontrahentami, dostawcami, kupującymi).
- Wyniki ekonomiczne, finansowe (okresowe i końcowe) oraz wykorzystanie zysków.
- Rezerwy i fundusze przedsiębiorstwa.
- Finansowanie i pożyczki.
- Konta pozabilansowe.
Sekcje powstają z przyczyn ekonomicznych. Można zawierać konta aktywne i pasywne. Numeracja jest zapewniona od 01 do 99 rachunków, czasem używane rejestry pozabilansowe mają kody od 001 do 011. Rachunki aktywno-pasywne są również w planie, ich numer seryjny odpowiada sekcji. Każde przedsiębiorstwo, organizacja ma prawnie ustalone prawo do korzystania tylko z niezbędnych kont lub rozszerzania systemu rachunkowości poprzez analizy. Wszystkie dozwolone zmiany w planie kont znajdują odzwierciedlenie w zasadach rachunkowości każdego przedsiębiorstwa (w razie konieczności korektach), które są częścią dokumentów składowych (czarterowych).
Korespondencja
Zasada podwójnego zapisu ma fundamentalne znaczenie dla wykonania każdej transakcji księgowej. Oznacza to, że każdy przepływ środków, aktywów, obliczeń lub kapitału jest odzwierciedlany dwukrotnie, w przypadku obciążenia określonego konta (możliwe jest użycie subkont) i uznania innego, podczas gdy kwota powinna być taka sama. Korespondencja na koncie lub okablowanie może być skomplikowane. W takim przypadku kwota pozostaje niezmieniona, ale pożyczka lub debet zawiera kilka kont. W związku z tym zachowuje się równowagę między bokami wagi: aktywa i pasywa.
Aktywne konta rachunkowe
Ustrukturyzowane rozliczanie majątku przedsiębiorstwa, jego środków pieniężnych i aktywów obrotowych wymaga dużej liczby rejestrów. Wynika to z faktu, że aktywa bilansowe mają raczej złożoną strukturę. W większości przypadków stosuje się nie tylko syntetyczne, ale także dużą liczbę analitycznych rejestrów księgowych. Następujące aktywne konta są rozróżniane według typu:
- Inwentaryzacja uwzględniająca własność przedsiębiorstwa (01, 04).
- Środki pieniężne odzwierciedlające środki przedsiębiorstwa w formie gotówkowej i bezgotówkowej (50, 51, 55, 57).
- Dystrybucja zbiorowa, koszty o charakterze otwartym, które nie są związane z procesem głównej produkcji, ale są uwzględnione w koszcie poprzez dystrybucję proporcjonalną do dowolnej cechy (25, 23, 26).
- Koszt lub kalkulacja kosztów, zaprojektowane w celu utworzenia kosztu gotowego produktu.
- Ugoda, przeznaczona do współpracy z różnymi dłużnikami w zakresie otrzymanych zaliczek i zgłaszania roszczeń do kontrahentów.
Struktura
Aktywne konta księgowe mają saldo (saldo) na początku okresu lub na końcu tylko w momencie obciążenia. Transakcje związane ze zużyciem znacznych (obrotowych) zapasów przedsiębiorstwa, środków pieniężnych lub spadkiem wartości aktywów trwałych są rejestrowane na rachunku bankowym. Zgodnie z debetem rosną. Saldo aktywnych kont może być tylko obciążeniem. Oblicza się go według wzoru: Saldo na początku + Obrót debetowy - Obrót wg kredytu = Saldo na koniec okresu. Saldo znajduje odzwierciedlenie w bilansie, jego aktywnej części, i oznacza rzeczywistą dostępność zasobów materialnych w kategoriach pieniężnych.
Aktywna rachunkowość pasywna
Prowadząc działalność gospodarczą, przedsiębiorstwo wchodzi w interakcje z wieloma kontrahentami, z którymi rozliczenia przez pewien czas mogą mieć niejednoznaczne wskaźniki. Największa liczba aktywnych i pasywnych kont to rozliczenia lub wynik pracy przedsiębiorstwa, organizacji. Saldo w takich przypadkach może dotyczyć zarówno obciążenia, jak i uznania rejestru. W niektórych przypadkach rachunek aktywno-pasywny ma dwa salda, które są odzwierciedlone w bilansie jako różnica w kwotach lub odnoszą się odpowiednio do obciążenia - do składnika aktywów, do kredytu - do zobowiązania. Typowe przykłady takich kont to 60, 71, 62, 76, 75, 99.
Struktura
Saldo debetowe (saldo) rachunku aktywno-pasywnego odzwierciedla kwotę zaliczek różnych kontrahentów lub saldo aktywów. W pewnym okresie sprawozdawczym kwota ta zostanie pozytywnie skorygowana ze względu na otrzymanie nowych aktywów lub zmniejszenie sald rozliczeniowych. Saldo kredytowe oznacza saldo źródeł powstawania wszystkich funduszy (bieżących, gotówkowych, długoterminowych).
Obrót pożyczkami zmniejsza kwotę pozostałych środków trwałych i zwiększa istniejącą kwotę zadłużenia. W celu obiektywnej kontroli rozliczeń na rachunkach aktywnych i pasywnych konieczne jest stosowanie rachunkowości analitycznej, której dane będą stanowić ogólny obraz rejestru na koniec okresu sprawozdawczego (końcowego lub przejściowego). Otrzymane kwoty zostaną odzwierciedlone w bilansie przedsiębiorstwa.
