Jakie jest obciążenie podatkowe? Obciążenie podatkowe

Aby wskaźniki ekonomiczne stale rośnie, państwo powinno wdrożyć właściwą politykę podatkową. W takim przypadku budżet zostanie wypełniony odpowiednią kwotą, a przedsiębiorstwa skorzystają z przewodnika dotyczącego zwiększenia produkcji i przyciągnięcia inwestycji. Ale w trakcie wdrażania tej strategii mogą pojawić się pewne przeszkody. Na przykład nadmierne obciążenie podatkowe.

Obciążenie podatkowe: znaczenie tego terminu

Obciążenie podatkowe należy rozumieć jako wskaźnik odzwierciedlający łączny wpływ podatków na konkretnego płatnika i gospodarkę kraju jako całości. Można go zdefiniować jako stosunek dochodu uzyskanego w określonym okresie czasu i podatków należnych za ten sam okres.

Proces ten jest niezwykle ważnym wskaźnikiem ekonomicznym, dlatego stale pozostaje pod kontrolą państwa. Ponadto poziom obciążenia podatkowego zależy od takich czynników, jak stawka i podstawa opodatkowania. Doświadczenie wielu krajów zostało udowodnione przez fakt, że im wyższy wskaźnik, tym niższa kwota środków wpłacanych do budżetu. Z tego powodu większość krajów zachodnich zmierza w kierunku stopniowego obniżania stawek podatkowych.

Rola wskaźnika, takiego jak obciążenie podatkowe

Istnieje kilka powodów, dla których ten wskaźnik jest bardzo ważny:

• Jest to konieczne dla państwa, aby skutecznie rozwijać politykę podatkową. Wprowadzając nowe podatki i znosząc stare, a tym samym zmieniając świadczenia i stawki, państwo akceptuje obowiązek stosowania i nie przekracza już poziomów presji na gospodarkę, poza którymi istnieje ryzyko powstania negatywnych procesów, które mogłyby wpłynąć na cały kraj.
• Określenie obciążenia podatkowego jest również ważne, ponieważ z jego pomocą rząd analizuje obciążenia podatkowe w różnych krajach, a następnie wdraża odpowiednie reformy.

• Ustalenie poziomu obciążeń podatkowych na poziomie krajowym jest ważne dla pomyślnego kształtowania polityki społecznej. Badanie dotkliwości opodatkowania dla różnych grup ludności pozwala nam bardziej równomiernie rozłożyć obciążenia.
• Obciążenie podatkowe jest wskaźnikiem, który często służy jako wskaźnik zachowania gospodarczego podmiotów gospodarczych. Ponieważ to ten wskaźnik determinuje fakt, jaka będzie ich decyzja dotycząca lokowania inwestycji, produkcji itp.

Obciążenia podatkowego nigdy nie można ustalić wyłącznie na podstawie kwoty zapłaconego podatku. Zawsze występują inne koszty związane z wypełnianiem obowiązków przez różne podmioty gospodarcze. Mówimy o następujących kategoriach wydatków:

• koszty związane z zapłatą grzywien wynikających z naruszenia przepisów podatkowych:
• płatności związane z utrzymaniem konsultantów i księgowych;
• koszty prawne spowodowane naruszeniem praw podatników (zgodnie z kodeksem podatkowym).

Format obciążenia rzeczywistego i nominalnego

Nominalne obciążenie podatkowe jest niczym więcej niż bezwzględną kwotą opłat obliczoną według ustalonych stawek pomnożoną przez potencjalną podstawę opodatkowania. Przykładem jest następujący schemat. Jeśli stawka podatku dochodowego wyniesie 13% i będzie podlegać opodatkowaniu dochód ludności osiągnął poziom 4 bilionów rubli, obciążenie podatkowe będzie się wahać na poziomie 520 miliardów rubli.

Mówiąc o realnym obciążeniu podatkowym, warto zauważyć, że wskaźnik ten określa się jako sumę faktycznych obowiązkowych płatności i podatków, które zostały zapłacone.

W niektórych przypadkach wskaźnik ten można wykorzystać do określenia stopnia udziału państwa w gospodarce kraju. Warto jednak wziąć pod uwagę, że w tym formacie obciążenie podatkowe jest istotnym wskaźnikiem tylko wtedy, gdy budżet zostanie zmniejszony z nadwyżką lub zrównoważony.

Wpływ na wskaźniki ekonomiczne

W warunkach nowoczesnych relacji rynkowych rola inwestycji jest trudna do przecenienia. Jednak aby potencjalni inwestorzy mogli znaleźć atrakcyjne konkretne projekty w kraju, konieczne jest sprzyjające otoczenie, które implikuje pewne perspektywy. W tym formacie obciążenie podatkowe gospodarki odgrywa kluczową rolę.

Wskaźnik ten oznacza stosunek wszystkich podatków pochodzących od osób fizycznych i prawnych do produktu krajowego brutto. Tak więc szacuje się udział PKB redystrybuowany przez podatki.

Ten rodzaj obciążenia podatkowego można obliczyć za pomocą następującego wzoru: Br = Nuf: PKB. W tym przypadku „Br” oznacza poziom obciążenia podatkowego, „PKB” jest wyrażeniem kosztu liczby wytworzonych towarów w kraju, „Nuf” to cała kwota podatków płaconych przez osoby prawne i osoby fizyczne.

Ale ten wskaźnik ma również wadę. Takie wyliczenie obciążenia podatkowego implikuje rodzaj, w którym poziom ucisku zwykłego płatnika jest określany bez uwzględnienia cech konkretnego podmiotu gospodarczego.

Określanie obciążenia dla populacji

Aby zrozumieć, jakie jest obciążenie podatkowe podatnika, należy wziąć pod uwagę kwotę wszystkich płatności otrzymanych od ludności zgodnie z obowiązującymi stawkami. Jednak dokładne określenie tego wskaźnika nie jest takie proste. Wynika to z faktu, że ostatecznym konsumentem prawie wszystkich towarów wytwarzanych w gospodarce jest ludność kraju, co oznacza, że ​​tylko zwykli ludzie przenoszą część obciążeń podatkowych. Jeśli te warunki zostaną wzięte pod uwagę, nie będzie możliwe określenie udziału podatków bezpośrednich i pośrednich z matematyczną precyzją. Jednak przybliżony poziom obciążenia podatkowego nałożonego na zwykłych płatników jest obliczany według następującego wzoru: Br = H: Chn.

W tym przypadku „Br” bezpośrednio odzwierciedla samo obciążenie, „N” - cała kwota podatków płaconych przez ludność, „Chn” jest wskaźnikiem populacji kraju.

Można śmiało powiedzieć, że poziom ucisku podatkowego zwykłych obywateli zależy nie tylko od kwoty płatności, ale także od dobrobytu ludności, w szczególności od płac.

Stawka nadwyżki podatku

W przypadku, gdy państwo inicjuje nadmierne obciążenie podatkowe, często występuje zniekształcenie planowanego efektu. Przede wszystkim podmioty gospodarcze zaczynają koncentrować się na minimalizowaniu swoich obowiązków poprzez zmianę intensywności i struktury produkcji, zakupów i sprzedaży. Ponadto płatnicy podejmują określone środki w celu przeniesienia obciążenia podatkowego na kontrahenta. W rezultacie ostateczny cel, dla którego państwo zwiększyło obciążenie podatkowe, nie został osiągnięty.

Warto zauważyć, że przeniesienie stopnia obciążenia na kontrahentów jest możliwe tylko przy jednoczesnym odrzuceniu formy struktury, zużycia i produkcji, których użycie byłoby optymalne.

Ponieważ nadmierne obciążenie podatkowe jest przyczyną utraty wydajności (dobrostanu podmiotu), można je zdefiniować jako środek zniekształcający wpływ podatku. Pomysł ten potwierdza następujący fakt: im niższy stopień spadku poziomu zakupów (spadek elastyczność popytu) ze względu na podatek pośredni, tym więcej środków gromadzi państwo.

Tak więc na poziom konsumpcji w kraju mogą wpływać nie tylko zmiany cen, ale także zniekształcenie podatków, które znacząco wpływają na dochody zwykłych ludzi, co z kolei prowadzi do obniżenia faktycznego poziomu dostępnej gotówki.

Jak przenoszone są obciążenia podatkowe?

Warto powtórzyć pomysł, że w większości przypadków podmioty gospodarcze, które nie chcą dokonywać znaczących odliczeń, przechodzą na taki schemat pracy, który pociąga za sobą zmianę obciążenia podatkowego kontrahentów. Oznacza to, że budżet państwa często otrzymuje środki nie z tych źródeł, które zostały pierwotnie na to przeznaczone.

Analiza obciążenia podatkowego pozwala zatem dojść do oczywistego wniosku: może on przenosić się z niektórych przedmiotów podlegających opodatkowaniu na inne.

Sam proces transpozycji może przebiegać następująco:

1. Podatek dochodowy od osób prawnych. Jednym ze sposobów przesunięcia obciążenia jest podniesienie cen, co stanowi część obciążenia dla konsumentów. Istnieją jednak pewne ograniczenia: jeśli monopolistyczne przedsiębiorstwa zaczną się radykalnie angażować polityka cenowa państwo może odpowiednio zareagować - sankcjami komitetów antymonopolowych.
2. Podatek od nieruchomości. Ta forma opodatkowania skierowana jest do osób obciążonych formalnie (podatki od mieszkania, domu prywatnego, spadku lub gruntu). Dlatego przesunięcie obciążenia w tym przypadku jest niezwykle problematyczne. Ale część obciążeń podatkowych nadal można usunąć poprzez dzierżawę nieruchomości.
3. Podatki jakościowe od akcyzy i sprzedaży. W rzeczywistości większość obciążeń podatkowych w tym obszarze zostaje przeniesiona na konsumenta poprzez podwyżki cen. W tym przypadku możemy powiedzieć, że obciążenie podatkowe jest wskaźnikiem równoważnym podatkowi dochodowemu, który obejmuje dość szeroki zakres grup produktów. Taki system jest możliwy z tego powodu, że konsument końcowy nie jest w stanie zmienić orientacji na bardziej przystępne ceny. To samo dzieje się z grupami akcyzy, takimi jak alkohol, benzyna i wyroby tytoniowe, ponieważ trudno jest znaleźć analogi, które byłyby znacznie tańsze.
4. Podatek dochodowy od osób fizycznych. W większości przypadków ten rodzaj podatku jest płacony zgodnie z prawem, ale nadal istnieją pewne luki. Jako rzeczywisty przykład możemy przytoczyć lekarzy, prywatnych nauczycieli, prawników i innych specjalistów, którzy są w stanie podnieść ceny za swoje usługi. Ten program pozwala przenieść ciężar podatków na klientów.

Ta informacja po raz kolejny potwierdza fakt, że niewłaściwy podział obciążeń podatkowych prowadzi do zmiany zachęt i zasad prowadzenia działalności.

Zasada równości

Jednym z fundamentów harmonijnego współdziałania państwa i społeczeństwa jest zasada sprawiedliwości społecznej. Warto zauważyć, że ta pozycja rządu nieuchronnie implikuje kompetentnie wprowadzone równe obciążenia podatkowe, w których nie będzie nadmiernej presji na określone grupy społeczne.

Istota zasady równości sprowadza się do tego, że okoliczności podatników są uwzględniane bez formalnej równości, a ponadto w maksymalnym zakresie. Rezultatem będzie przestrzeganie i równość nieformalnego.

Jednocześnie idea sprawiedliwości społecznej zostanie zrealizowana poprzez zastosowanie różnego rodzaju zachęt podatkowych, na przykład świadczeń. W dzisiejszym społeczeństwie system prowadzący do równości powinien wyglądać następująco: ten sam dochód na tych samych warunkach dla ich otrzymania jest opodatkowany taką samą kwotą podatków, ale na różnych warunkach generowania zysku opodatkowanie powinno być również inne.

W oparciu o to zrozumienie grupy ograniczone społecznie (studenci, bezrobotni, osoby niepełnosprawne, emeryci i renciści) powinny otrzymać świadczenia, niektóre rodzaje świadczeń i różne formy kompetentnego wsparcia, kompensujące niezdolność do uzyskania stabilnego pełnego dochodu.

Skuteczne metody zmniejszania obciążeń podatkowych

Istnieje kilka opinii na temat rozwiązania takiego problemu, jak nadmierne ucisk podatkowy.

Niektórzy politycy sugerują obniżenie stawek podatku VAT i zysków przy jednoczesnym utrzymaniu korzyści. Ale technika ta nie zyskała najwyższego uznania, ponieważ zdaniem ekspertów może prowadzić do podważenia podstawy dochodów budżetu państwa. Przeciwna strona argumentuje, że w tym przypadku konieczne będzie rozszerzenie podstawy opodatkowania, znalezienie dodatkowych źródeł finansowania i ograniczenie wydatków budżetowych.

Należy zauważyć, że opracowano alternatywny program, który pozwala zmniejszyć obciążenie podatkowe. Mówimy o stopniowym zniesieniu niektórych świadczeń i podatków (na kilka lat). Ze względu na wpływ różnych czynników strategia ta nie została właściwie wdrożona.

Liberalni eksperci ekonomiczni podkreślają, że konieczne jest ograniczenie ucisku podatkowego przede wszystkim poprzez zmniejszenie odliczeń opartych na wynagrodzeniach, a nie zyskach ze sprzedaży. Ponadto równolegle z tymi działaniami zaproponowano zwiększenie stawek podatku dochodowego.

Ze swojej strony Federalna Komisja Rynku Papierów Wartościowych przedstawiła propozycję dotyczącą niezmienności podatku VAT i całkowitego zniesienia podatku dochodowego, a także opłat w fundusze drogowe. Jednocześnie pojawiła się myśl, że podatek dochodowy powinien mieć niską stałą stawkę (do 20%). Aby zrekompensować utracone zyski - wprowadzić podatek od przypisanego dochodu i progresywną stawkę podatku od pojazdów i własności prywatnej.

Istnieje również pozycja, według której warto zachować następujące rodzaje podatków:

• cła przywozowe;
• opłata patentowa dla przedsiębiorstw usługowych i handlowych;
• VAT
• cła i opłaty państwowe;
• podatek od niektórych rodzajów nieruchomości - papierów wartościowych, mieszkań o wysokim poziomie komfortu, własności organizacji, pojazdów itp .;
• podatki akcyzowe, w tym podatki od paliw i zasobów energetycznych.

Oprócz tego zaprezentowano znaczenie przystąpienia do grupy podatków federalnych, akcyzy, ceł przywozowych itp.

Podsumowanie

Jak pokazuje doświadczenie wielu krajów, skuteczne obniżenie obciążeń podatkowych jest możliwe poprzez obniżenie stawek dla firm o niskich obrotach i wdrożenie systemu pokrywania strat z zysków zarówno wcześniej, jak i w przyszłości. Oczywiście kompetentnie zaprojektowane i wdrożone korzyści znacząco zmienią sytuację.