Pożyczka rządowa: rodzaje i formularze

Aby nieprzerwanie finansować potrzeby w kontekście deficytu budżetowego, państwo musi przyciągać zasoby od podmiotów gospodarczych. W takich przypadkach używana jest pożyczka. Ale w tej transakcji pożyczkobiorca nie jest osobą fizyczną, ale państwem.

Esencja

Pożyczka państwowa jest sposobem na pozyskanie środków do budżetu na określony czas. Wierzycielami takich transakcji są osoby prawne i osoby fizyczne, inwestorzy z innych krajów. Na świecie trudno jest znaleźć państwo, które nie potrzebowałoby dodatkowych funduszy. Jeżeli dochody krajowe z podatków i innych dochodów są niewystarczające, przyciąga się środki ze źródeł zewnętrznych w celu pokrycia deficytu na zasadzie zwrotu.

Ta metoda finansowania jest równie popularna jak emisja. Na koniec okresu kredytowania pożyczkobiorca musi spłacić pożyczkę, uwzględniając odsetki. Suma wszystkich zobowiązań niepłynnych stanowi dług kraju jako całości.

Funkcja

Można uzyskać pożyczkę państwową na różne cele i warunki. Ma również takie cechy, jak pilność, podstawa płatności i zwrotu. Nie należy również mylić pożyczki rządowej z pożyczką wewnętrzną. W pierwszym przypadku organizacje kredytowe to organizacje finansowe, przedsiębiorstwa i obywatele samego państwa, a w drugim - z innych krajów.

Ten rodzaj pożyczek ma swoje własne cechy:

• zwykle zatrudniony jest w celu pokrycia deficytu;
• zabezpieczeniem transakcji jest własność państwowa;
• docelowy charakter nie jest tak jasny, jak w przypadku zwykłej pożyczki komercyjnej;
• źródłem spłaty kredytu są podatki, a nie dochody z działalności gospodarczej;
• konsekwencją transakcji jest ograniczenie obiegu podaży pieniądza.

Funkcje

• Dystrybucja - alokacja środków na fundusze scentralizowane na zasadzie pierwszeństwa (pieniądze są przydzielane w tych obszarach, w których są najbardziej potrzebne).
• Regulacyjne - za pomocą takich pożyczek można wpływać na obieg pieniężny, poziomy stopy refinansowania itp.
• Kontrola - fundusze powinny być wykorzystywane do celów, w które były zaangażowane.

Pożyczka państwowa a bankowa

Te dwa rodzaje pożyczek są różne. Przy ubieganiu się o pożyczkę bankową zabezpieczeniem są określone wartości: zapasy, towary, wyposażenie. W drugim przypadku własnością państwa jest zastaw. Dlatego w przypadku zwłoki można aresztować wszystkie nieruchomości znajdujące się za granicą. Sankcje mogą obejmować budynki reprezentatywne dla handlu, rachunki przedsiębiorstw państwowych otwieranych w bankach. Wyłączona jest tylko własność konsulatów. Jeżeli dostarczone fundusze zostaną efektywnie wykorzystane, pozytywnie wpłynie to na poziom zatrudnienia i produkcji w kraju. W wielu krajach państwowe gwarancje pożyczek uzyskanych od eksporterów wykorzystywane są w celu rozszerzenia rynku produktów.

Rodzaje pożyczek rządowych

W miejscu wydania:

• pożyczki zewnętrzne (w walucie obcej) - zapewniają fundusze międzynarodowe, inne kraje i ich podmioty;
• pożyczki krajowe - udzielane są w walucie krajowej;
• kredyty komunalne - mogą być wydawane w dowolnej walucie.

Według terminu:

• krótkoterminowe (do 12 miesięcy);
• średnioterminowe (1-5 lat);
• długoterminowe (20-30 lat).

Według bezpieczeństwa:

• hipoteki, na których ustanowiono zastaw w postaci określonej nieruchomości;
• w transakcjach pozaumownych przedmiot zabezpieczenia nie jest jasno określony w umowie.

Poprzez posiadanie podmiotów:

• pożyczki tylko dla ludności;
• pożyczki dla osób prawnych;
• pożyczki dla organizacji i społeczeństwa.

Według metod umieszczania:

• dobrowolne;
• według subskrypcji;
• wymuszony.

W zależności od formy dostarczania środków pożyczki państwowe dzielą się na obligacje, odsetki, gwarancje, międzyrządowe i „ścinane”.

Pożyczki obligacyjne

Najpopularniejsza metoda powlekania deficyt budżetowy fundusze - to kwestia Banku Centralnego. Metodę tę stosuje się również w celu rozwiązania problemu luk gotówkowych, pozyskania dodatkowych źródeł finansowania projektów na dużą skalę i spłaty innych zobowiązań.

Pożyczki rządowe są udzielane w formie:

• obligacje: w 1995 r. z ich pomocą sfinansowano deficyt budżetu państwa;
• zobowiązania bieżące Ministerstwo Finansów, którego celem jest finansowanie wydatków państwowych i pokrycie deficytu budżetowego funduszy;
• obligacje bez kuponu Banku Centralnego;
• zobowiązania dłużne z tytułu kredytu w walucie krajowej;
• Euroobligacje.

Obligatariusze mogą odsprzedawać zobowiązania dłużne. Wartość nominalna Bank Centralny odpowiada kwocie pożyczki, a cena rynkowa wskazuje możliwą cenę sprzedaży.

Rachunki

Pożyczki rządowe mogą być wydawane na bony skarbowe. Rachunki służą pokryciu deficytu budżetowego gminy. Najczęściej są wydawane na okres od 1 do 5 lat.

Pożyczki rządowe Federacji Rosyjskiej są klasyfikowane według emisji. W zależności od tego, kto emituje papiery wartościowe, wszystkie zebrane środki mogą zostać przekazane do państwa lub budżet lokalny. W takim przypadku warunki emisji mogą przewidywać wcześniejsze wykupienie.

Apelacja

W krajach o rozwiniętym przemyśle udział Banku Centralnego, który po uwolnieniu spada na rynek, wynosi około 70% długu publicznego. Takie obligacje są godne konkurencji z depozytami bankowymi i służą do przyciągania darmowej gotówki. Inwestor, który nabył nierynkowe papiery wartościowe, może sprzedać je tylko państwu. Takie obligacje nie są w obrocie na giełdzie i są emitowane wyłącznie w celu przyciągnięcia małych pożyczkodawców.

Wypłaty

Spłata pożyczek państwowych może odbywać się w formie odsetek, rabatów. Warunki umowy mogą przewidywać mieszany charakter płatności. Dochód wypłacany według stopy procentowej różni się w zależności od sytuacji rynkowej i istniejących ofert kredytowych. Stała stopa powstrzymuje inwestorów, którzy chcą uzyskać większy dochód, i zwiększa koszty odsetek. Istotą sądu dyskontowego jest to, że posiadacze banku centralnego najpierw kupują obligacje z dyskontem, a następnie państwo dokonuje ich odkupu po pełnym koszcie.

Federalna umowa pożyczki

Dokument ten przedstawia fakt dostarczenia środków państwu. Umowa przewiduje dobrowolną współpracę pożyczkobiorcy z pożyczkodawcą. Jeśli osoba prawna lub osoba fizyczna chce zostać inwestorem, musi kupić rządowe papiery wartościowe emitowane w obiegu. Obligacje dają posiadaczom prawo do odzyskania kwoty długu, z uwzględnieniem odsetek. Tak więc udzielono pożyczki państwowej ZSRR. Żadna ze stron transakcji nie może zmienić warunków banku centralnego, które są w obiegu.

Obowiązkowe warunki umowy pożyczki to:

• spłata zadłużenia w uzgodnionym terminie;
• bezpieczeństwo transakcji;
• wielkość stopy, na którą udzielana jest pożyczka państwowa.

Pożyczki otrzymane wewnętrznie stanowią dług wewnętrzny, a od organizacji międzynarodowych - zewnętrzne. Te dwa wskaźniki odgrywają ważną rolę.

Makroekonomia

Państwowa pożyczka krajowa otrzymywana od banków centralnych jest ustalona w pasywach w postaci wzrostu podaży pieniądza z powodu zakupionych obligacji. Monetyzuje to dług krajowy. Oznacza to, że wyemitowana pożyczka stanowi zabezpieczenie wyemitowanych pieniędzy.

Odsetki, na które udzielana jest pożyczka krajowa, są również regulatorem makroekonomicznym.Jeśli bardzo duże ilości zasobów są przyciągane w wysokim procencie, wówczas suma stopa dyskontowa wyrośnie. To natychmiast wpłynie negatywnie na przedsiębiorczość.

Pożyczka rządowa powinna być skutecznie wykorzystywana. Na przykład przejdź do budowy linii kolejowej, zakupu urządzeń produkcyjnych. W przeciwnym razie ciężar spłaty długu spadnie na podatników przez kilka dziesięcioleci. Oznacza to, że możemy powiedzieć, że wzrost długu publicznego jest problemem moralnym.

Zarządzanie długiem publicznym

Państwo i Bank Centralny stosują cały szereg środków mających na celu spłatę zobowiązań. W szczególności:

• spłacać pożyczki rządowe;
• dług publiczny jest zabezpieczony zabezpieczeniem;
• dokonywać płatności na rzecz pożyczkodawców;
• wydawać nowe pożyczki itp.

Te metody zarządzania służą do:

• redukcja kosztów obsługi kredytu;
• zapewnienie finansowania programów istotnych społecznie;
• utrzymanie stabilnego systemu politycznego.

Pożyczka wygrywająca

Obecnie prawie każda pożyczka jest ukierunkowana. Ponadto banki opracowują programy dla określonych celów i klientów. Dlatego istnieje podział na kredyty konsumpcyjne, samochodowe i hipoteczne.

Ukierunkowana jest również pożyczka rządowa. Biorąc pod uwagę problemy w większości sektorów gospodarki, w jaki sposób można pożyczać pieniądze bez określania konkretnego kierunku ich wykorzystania? W praktyce takie pożyczki nie są dostępne. Dlatego pożyczki są uważane za ukierunkowane. Wskazówki dotyczące wykorzystania funduszy są jasno określone w umowie. Jeśli w dokumencie wymieniono finansowane obszary rozwoju edukacji, a w rzeczywistości środki wydane na zakup zakładów produkcyjnych, pożyczkodawca może zażądać wcześniejszej spłaty całej kwoty długu.

Pożyczki rządowe w ZSRR

W czasach radzieckich fundusze zebrane przez rząd były wykorzystywane do finansowania podstawowych kosztów produkcji. Nastąpiła redystrybucja kapitału. Tymczasowo dostępne fundusze osób fizycznych i prawnych zostały przekształcone w te, które są odpowiednie do finansowania długoterminowego. Przedsiębiorstwa zainwestowane w zobowiązania płatnicze Centralnego Kasjera NKF ZSRR. Zabezpieczenie zostało wydane na 6 miesięcy. Ale dzięki temu narzędziu państwo uzyskało dostęp do długoterminowej pożyczki w wysokości kilku milionów rubli.

Drugą zaletą pożyczki państwowej było pobudzenie gromadzenia kapitału. Tempo wzrostu gospodarki narodowej na danym poziomie dochodu narodowego zależy od kwoty środków przeznaczonych na konsumpcję i akumulację. Pożyczki rządowe stymulują oszczędzanie kapitału.

Okresy wojny, przewroty społeczne i rewolucja niszczą samą ideę gromadzenia funduszy. Proces ożywienia gospodarczego wymaga inwestycji. Musimy ponownie podnieść nasze umiejętności oszczędnościowe. Ten problem można rozwiązać za pomocą pożyczek państwowych. Nadmiar banknotów jest wycofywany z rynku, zmniejsza się popyt na towary, obniżane są ceny.

Poniższa tabela pokazuje dług publiczny ZSRR.

Warunkowo lata 1924–1926 można podzielić na dwa okresy. Pierwsze dwa lata charakteryzują się dużą liczbą pożyczek krótkoterminowych o wymuszonym charakterze realizacji. W tym okresie rząd próbował pokryć niewykonanie zobowiązania, nie emitując pieniędzy. Dlatego w latach 1924–1925 udzielono kilku bardzo dużych pożyczek. Ich celem było przyspieszenie przepływu środków do skarbu państwa. Pierwsze pożyczki obowiązkowe zostały przeznaczone na oszczędności pieniężne ludności.Pożyczki te nie zwiększyły ilości zasobów gotówkowych, ale z czasem zmieniły termin ich otrzymania.

Drugi etap pożyczek

Od lutego 1925 r. Rozpoczął się okres rekonwalescencji. Pożyczki zostały wydane na zasadzie dobrowolności i zgodnie z wymogami rynku. Przychody z transakcji były przeznaczone na budownictwo gospodarcze.

Próba złożenia pierwszej dobrowolnej wygranej pożyczki była porażką. Warunki wstępne dla rozwoju długoterminowych operacji kredytowych nie zostały utworzone w kraju. Utrudniała to wysoka stopa dyskontowa, ograniczone dostępne środki i brak zaufania do nowego instrumentu finansowego o niskiej rentowności. Dlatego następna pożyczka została przymusowo umieszczona wśród pracowników i płatników podatku dochodowego. Druga pożyczka została już podzielona między niepracujące warstwy ludności. Późniejsze pożyczki nazywano jedynie dobrowolnymi. Na niektórych etapach wdrażania nadal występował przymus. Takie środki miały szereg negatywnych konsekwencji.

Ludność próbowała szybko pozbyć się Banku Centralnego, rzucając ich na rynek. Podatek zapłacony niezawodnie podczas sprzedaży obligacji całkowicie wykluczył jej wartość. Z powodu nadwyżki podaży cena rynkowa spadła do 20% wartości nominalnej. Pomimo wysokiej rentowności obligacji (130%) nie było osób, które chciałyby ją nabyć.

W wyniku gwałtownego spadku oprocentowania obligacji skarbowych były one najpierw notowane na giełdzie po rzeczywistych kosztach, a następnie całkowicie przeniesione na czarną giełdę i przekształcone w niepłynne banki centralne. Dopiero po rezygnacji z obowiązkowych metod udzielania pożyczek rozpoczął się proces ożywienia rynku.

Wniosek

Rządowe pożyczki papierów wartościowych mogą być wymagane zarówno przez słabe gospodarczo państwa, jak i gospodarki rozwinięte. Bez względu na podstawową przyczynę, przed podjęciem decyzji należy dokładnie przestudiować problem i uzasadnić uzyskanie pożyczki.