Renta inwalidzka. Wysokość tymczasowych rent inwalidzkich

Tymczasowy zasiłek inwalidzki bardzo często pozwala rosyjskim rodzinom utrzymać kondycję finansową, zwłaszcza jeśli sytuacja jest taka, że ​​jeden lub więcej członków rodziny nie jest w stanie, w pewnych okolicznościach, utrzymać rodziny. Jest to bardzo delikatna kwestia w prawie rosyjskim, której rozwiązanie zależy od prawidłowej kombinacji wielu czynników i niuansów.

Kto jest uprawniony do renty inwalidzkiej?

W naszym kraju następujące kategorie obywateli mają prawo do wsparcia finansowego z tytułu czasowej niepełnosprawności:

• Były personel wojskowy, który opuścił lokalizację sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej po wystąpieniu niepełnosprawności, ale pod warunkiem, że ich wniosek o zasiłek zostanie wydany nie później niż 30 dni kalendarzowych od daty zwolnienia.

• Obywatele Rosji, obywatele obcych państw, obywatele mający podwójne obywatelstwo i bezpaństwowcy (bezpaństwowcy), którzy oficjalnie pracują w przedsiębiorstwach, organizacjach i strukturach handlowych Rosji; jednak forma własności nie jest ważna, przedsiębiorstwo może być zarówno publiczne, jak i prywatne.

• Ci obywatele, którzy oficjalnie mają status bezrobotnych i są zarejestrowani w regionalnych, federalnych i lokalnych urzędach pracy.

• Ci obywatele, którzy otrzymali ograniczoną zdolność do pracy nie później niż 30 dni od daty zwolnienia ze stałej pracy z uzasadnionego powodu.

Kto reguluje prawa pracujących obywateli do świadczeń

Praktycznie wszyscy pracujący obywatele naszego kraju mają prawo do tymczasowych świadczeń z tytułu inwalidztwa. FSS reguluje to za pomocą dokumentów regulacyjnych.

Struktura rosyjskiej ochrony socjalnej jest skonstruowana w taki sposób, że świadczenia są głównym narzędziem wspierania społecznie niechronionych kategorii obywateli. Najpopularniejszym narzędziem wsparcia finansowego są tymczasowe świadczenia inwalidzkie. Definicję tego zjawiska można znaleźć w ramach legislacyjnych.

Szczególne miejsce w hierarchii ochrony socjalnej ludności zajmują świadczenia z tytułu czasowej niepełnosprawności. Warto zauważyć, że bardzo często pomoc finansowa państwa dla osób niepełnosprawnych jest utożsamiana ze świadczeniami inwalidzkimi. Nie jest to do końca prawdą, ponieważ tymczasowe świadczenia inwalidzkie są przyznawane tylko w przypadkach, w których proces złego stanu zdrowia implikuje odwracalny charakter.

Oznacza to, że jeśli obywatel jest poważnie chory, aw wyniku choroby jego zdolność do pracy całkowicie lub częściowo spada, może on liczyć na wsparcie finansowe ze strony władz ochrony socjalnej, ale pod warunkiem, że choroba może zostać całkowicie wyleczona.

Rodzaje świadczeń z tytułu niepełnosprawności materialnej

Rodzaje tymczasowych świadczeń z tytułu inwalidztwa zależą bezpośrednio od definicji zdarzeń ubezpieczonych. Aby uzyskać tymczasowe świadczenia inwalidzkie na poziomie legislacyjnym, określa się następujące zdarzenia ubezpieczeniowe:

1. Ogólna poprawa ciała w kurortach i sanatoriach

Świadczenia z tego zdarzenia ubezpieczeniowego są udzielane pod warunkiem, że urlop nie wystarczy do odwiedzenia sanatorium w celu poprawy ogólnego stanu zdrowia. Okresowo takie sytuacje powstają, gdy pracownik wykorzystał już urlop, ale z czasem potrzebował leczenia.Następnie kupon odnotowuje okres leczenia pracownika. Warto zauważyć, że dla niewykorzystanych, zgodnie z pakietem, dni świadczeń nie są naliczane.

2. Kwarantanna.

Tymczasowe świadczenia inwalidzkie z tytułu tego rodzaju ubezpieczenia naliczane są w przypadku, gdy władze sanitarne wykluczą pracownika z wywiązania się z obowiązków pracowniczych, jeśli ktoś z jego rodziny zachoruje na chorobę zakaźną. Okres inkubacji i zwolnienie chorobowe są określane przez epidemiologów.

3. Choroby lub urazy powodujące niepełnosprawność.

Przy obliczaniu świadczeń z tytułu tego rodzaju zdarzenia ubezpieczeniowego obowiązują zróżnicowane zasady, które zależą od rodzaju: obrażenia ciała, obrażenia przy pracy, ogólna choroba lub choroba zawodowa. Jednocześnie w przypadku urazu pracy lub choroby zawodowej zasiłek naliczany jest od momentu wystąpienia choroby do przywrócenia aktywności zawodowej lub inwalidztwa w inny sposób. Państwo gwarantuje jak najszybsze uzyskanie tymczasowych świadczeń z tytułu niepełnosprawności.

Dozwolone są sytuacje, w których niepełnosprawność przejawia się na wakacjach. W takich przypadkach pracownik musi otrzymać zwolnienie chorobowe, a jego urlop zostanie przedłużony o całkowitą liczbę dni niepełnosprawności. Jeżeli dana osoba przebywała na urlopie bez oszczędzania wynagrodzenia lub jeśli nadal chorowała w momencie podjęcia pracy, wówczas naliczanie i późniejsza wypłata świadczeń z tytułu inwalidztwa następuje od momentu, gdy zaczął on wypełniać warunki umowy o pracę.

Jeśli ten przypadek zbiega się z okresem bezczynności mocy produkcyjnych, wówczas wysokość świadczenia odpowiada pełnemu wynagrodzeniu, a zatem firma spłaci część świadczenia za swoje pieniądze. Jeżeli niepełnosprawność pracownika utrzymuje się po wznowieniu działalności produkcyjnej, wówczas on, na podstawie ogólnych zasad i zasad memoriałowych, otrzyma tymczasowe świadczenia inwalidzkie. Przykładem tego są choroby zawodowe w przedsiębiorstwach o podwyższonej klasie zagrożenia (chemikalia, promieniowanie itp.).

Świadczenia z tytułu przymusowej aborcji naliczane są tylko przez pierwsze 3 dni inwalidztwa, a począwszy od 4 dnia tego okresu wypłata pomocy finansowej będzie kontynuowana tylko wtedy, gdy operacja została przymusowo wykonana zgodnie ze wskazaniami medycznymi lub w wyniku poronienia. Jeżeli niepełnosprawność trwa nadal, wypłata świadczeń wznawia się od 11 dnia. Rozliczenie tymczasowych świadczeń rentowych w tym przypadku jest ustalane przez Fundusz Ubezpieczeń Społecznych.

W przypadku niektórych kategorii obywateli rosyjskie ramy prawne ustanawiają ograniczony okres zapewniania świadczeń dla osób niepełnosprawnych. Na przykład pracownicy tymczasowi i sezonowi mogą otrzymywać świadczenia inwalidzkie przez okres 75 dni kalendarzowych, ale pod warunkiem, że okres ten nie zostanie przerwany bez uzasadnionego powodu.

Pracownicy niepełnosprawni (w szczególności inwalidzi z II wojny światowej i ranni w wyniku eksplozji w elektrowni jądrowej w Czarnobylu) mają pełne prawo do otrzymania określonej kwoty świadczeń, ale nie dłużej niż 4 kolejne miesiące. Ograniczeń takich nie wprowadza się, jeśli przyczyną niepełnosprawności jest wypadek przy pracy lub choroba zawodowa. Wcześniej takie ograniczenie istniało również dla osób nieposiadających oficjalnej pracy w wysokości 30 dni kalendarzowych, ale na dzień dzisiejszy ograniczenie to zostało zniesione.

4. Przeniesienie do innego miejsca pracy z powodu choroby zawodowej lub gruźlicy.

Ustawodawstwo dopuszcza takie sytuacje, w których chory pracownik nie jest zdolny do działalności zawodowej, ale może wykonywać inne obowiązki.W takich przypadkach może zostać przeniesiony do innego miejsca pracy, jeżeli poziom wynagrodzenia będzie niższy, otrzyma świadczenia. Firma ma tak zwany arkusz dopłat, zgodnie z którym wynagrodzenie zostanie wypłacone.

Dodatek jest obliczany na wspólnej podstawie, ale jednocześnie jego suma z nowym wynagrodzeniem nie powinna przekraczać zarobków z poprzedniej pracy. Warto zauważyć, że w przypadku różnych chorób zawodowych istnieją różne zasady obliczania tego zasiłku. Można to znaleźć bardziej szczegółowo w ustawie o obowiązkowym ubezpieczeniu od Zgromadzenia Narodowego ds. Produkcji i Chorób Zawodowych.

5. Płatności finansowe za opiekę nad członkiem rodziny, który z powodu choroby utracił zdolność służenia sobie.

Jeśli pracownik ma chore dziecko wymagające opieki, jedno z rodziców ma prawo pozostać w szpitalu przez cały okres leczenia. W tym przykładzie otrzyma zaświadczenie o zwolnieniu chorobowym.

Jeśli inni członkowie rodziny wymagają opieki, muszą zostać spełnione następujące warunki, aby otrzymać świadczenia:

• w rodzinie nie ma innych krewnych, którzy byliby w stanie zapewnić opiekę;
• brak opieki stanowi zagrożenie dla ogólnego zdrowia i życia pacjenta;
• jeśli pacjent nie może być hospitalizowany.

6. Protetyka.

Tymczasowy zasiłek inwalidzki z tytułu tego zdarzenia ubezpieczeniowego jest wypłacany tylko w sytuacji, gdy protetyka jest przeprowadzana w warunkach szpitalnych. Dodatek ten wypłacany jest przez cały okres pobytu osoby w szpitalu.

Pakiet dokumentów potwierdzający początek czasowej niepełnosprawności i wysokość świadczeń

Głównym powodem otrzymania częściowych świadczeń z tytułu inwalidztwa jest tymczasowe zaświadczenie o inwalidztwie lub podobne zaświadczenie o ustalonej formie, które jest wydawane w niektórych przypadkach.

Karta tymczasowej niepełnosprawności jest wydawana wszystkim pracującym obywatelom, bezrobotnym zarejestrowanym w urzędzie pracy, osobom, których utrata zdolności do pracy nastąpiła w okresie nie dłuższym niż 30 dni od daty zwolnienia z poprzedniej pracy z ważnych powodów, a także byłym pracownikom wojskowym, którzy zostali zwolnieni w zapasy w ciągu 30 dni kalendarzowych od rozwiązania stosunku pracy.

Karty tymczasowej niepełnosprawności są wydawane przez lekarzy instytucji medycznych dowolnej formy własności, w szczególności państwowych, prywatnych i komunalnych. Wymagana jest jednak licencja na ekspercką ocenę niepełnosprawności. Ci specjaliści medyczni, którzy wykonują prywatną praktykę, mogą uzyskać prawo do zwolnienia chorobowego po dalszym szkoleniu.

Jak uzyskać zwolnienie chorobowe

Aby uzyskać zwolnienie chorobowe, musisz przedstawić dokument identyfikujący cię (paszport, dowód wojskowy). Zgodnie z ogólnymi zasadami lekarz prowadzący może osobiście wydać zwolnienie chorobowe, jeżeli niepełnosprawność trwa do 30 dni, a on ma prawo do zwolnienia chorobowego nie dłużej niż przez 10 dni.

W rzeczywistości w pierwszym pełnym miesiącu kalendarzowym lekarz wyda 3 zwolnienia lekarskie. Jeżeli niepełnosprawność trwa dłużej niż 30 dni, o tymczasowej niepełnosprawności decyduje komisja ekspertów na podstawie instytucji medycznej. Procedura wydawania kart musi być zgodna z kanonami ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej, a za jej naruszenie lekarze mogą podlegać zarówno odpowiedzialności dyscyplinarnej, jak i karnej. Właściwie o wszystkim decyduje prawo. Tymczasowy zasiłek inwalidzki musi być uzasadniony zgodnie z prawem, w przeciwnym razie lekarz może stracić prawo jazdy.

Narastanie pomocy materialnej w ZSRR

Przez długi czas wielkość zasiłków chorobowych i procedura ich przyznawania była obliczana na podstawie zasad zatwierdzonych przez Radę Ministrów ZSRR. Zgodnie z tym zestawem zasad wysokość świadczeń została ustalona na podstawie ciągłe doświadczenie zawodowe działania.W uchwale z dnia 13 kwietnia 1973 r. Zasady gromadzenia ciągłego doświadczenia zawodowego w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia państwowego stanowią, że ciągłe doświadczenie zawodowe to czas trwania ostatniej ciągłej pracy w danym przedsiębiorstwie, z zastrzeżeniem wszystkich warunków określonych przez prawo.

Taka definicja jest sprzeczna z Konstytucją Federacji Rosyjskiej, która daje jej obywatelom prawo do swobodnego korzystania i korzystania z ich siły roboczej. W związku z tym obliczanie świadczeń z tytułu czasowej niepełnosprawności może w niektórych przypadkach nastąpić bez uwzględnienia całkowitego stażu pracy, ale w przypadkach przewidzianych przez prawo.

Częstotliwość rozwiązania stosunku pracy zgodnie z sowieckimi normami prawnymi

Jednak przerwanie pracy zostało zarejestrowane w formie dokumentu, z uwzględnieniem częstotliwości. Do tej pory istnieją następujące wyraźne rodzaje okresów, które mogą zakłócać ogólną aktywność zawodową:

• Okresy, które nie liczą się do stażu pracy, nie naruszają go. Przykładem są szkolenia w szkołach wyższych, szkołach wyższych i zawodowych.

• Okres pobytu członków rodziny personelu wojskowego, którzy pracują na podstawie umowy, jest daleki od ich głównego miejsca pracy. W tym przypadku zasady są podzielone na dwie części: służba wojskowa do 1992 r., Niezależnie od miejsca oddelegowania, i od tego samego roku, w zależności od lokalizacji jednostki wojskowej, pod warunkiem, że członkowie rodziny żołnierza nie mieli możliwości znalezienia pracy w swojej specjalności i otrzymali oficjalny status bezrobotnego.

• Okresy, które się liczą ogólne doświadczenie zawodowe (służba wojskowa).

• Okres urlopu macierzyńskiego do ukończenia przez dziecko 3 lat.

• Okres od momentu zwolnienia kobiety w rozbiórce lub kobiety, która ma małe dziecko w wieku poniżej 3 lat. Zgodnie z prawem nie można ich zwalniać ze stanowiska z inicjatywy pracowników administracyjnych. Zwolnienie może nastąpić wyłącznie we własnym zakresie lub w przypadku likwidacji przedsiębiorstwa.

• Po rozwiązaniu umowy przez kobiety, które mają dzieci poniżej 14 lat.

• Po dobrowolnym zwolnieniu kobiet w ciąży i kobiet, które mają niepełnosprawne dziecko lub dziecko zakażone wirusem HIV w wieku poniżej 18 lat.

Jeśli pracownik chce zmienić miejsce pracy, obowiązuje ogólna zasada utrzymania ciągłości pracy. Doświadczenie uznaje się za ciągłe, jeżeli przerwa w pracy nie była dłuższa niż 30 dni od daty rozwiązania umowy o pracę. Istnieje jednak kilka powodów, dla których dopuszczalna przerwa może wynosić 1 rok.

Jednocześnie występowała zależność długości stażu pracy i wysokości tymczasowych świadczeń z tytułu niepełnosprawności. Dodatek został odpowiednio przydzielony w wysokości pełnego średniego wynagrodzenia (100%), ale pod warunkiem, że łączne doświadczenie zawodowe nie było krótsze niż 8 lat. Jeżeli doświadczenie wahało się od 5 do 8 lat, wówczas wysokość świadczenia wynosiła 80% średniego rocznego zarobku, jeśli mniej niż 5 lat, to 60%.

Warto zauważyć, że niektóre kategorie obywateli domagały się 100% zastąpienia świadczeń dotyczących wynagrodzeń bez uwzględnienia stażu pracy. Należą do nich obywatele dotknięci katastrofą w Czarnobylu, robotnicy z Dalekiej Północy, inwalidzi z II wojny światowej, którzy nie przestali pracować, obywatele mieszkający w strefach przesiedleń, pracownicy zwolnieni z obowiązków pracowniczych z powodu konieczności opieki nad dziećmi poniżej 14 roku życia, oraz także członkowie rodzin wielodzietnych.

Podobne zasady obliczania zasiłków dla niepełnosprawnych obowiązywały do ​​2004 r., Następnie wprowadzono pewne zmiany do rosyjskiego systemu legislacyjnego. Jednak ta zmiana zasad memoriałowych była nieznaczna, jednak większość zasad kierowała się dokładnie wersją sowiecką.Od tego czasu co roku wprowadzane są pewne zmiany w podstawie prawnej, które muszą być niezależnie monitorowane.

Tak więc, na przykład, teraz przy obliczaniu zasiłku szpitalnego, nie bierze się pod uwagę średniego rocznego wynagrodzenia, ale zarobki za 2 lata kalendarzowe, a doświadczenie brane jest pod uwagę tylko w przypadku tych, którym towarzyszyły obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne. Niemniej jednak głównym dokumentem, według którego oblicza się obecnie obliczanie zasiłków dla osób niepełnosprawnych, jest rozporządzenie nr 21n Ministerstwa Zdrowia i Rozwoju Społecznego Federacji Rosyjskiej z dnia 24 stycznia 2011 r. Rozważanie zmian na każdy rok nie jest praktyczne, zwłaszcza że główne etapy są kopią sowieckiej przeszłości. Zastanówmy się zatem, jak przebiega obliczanie zasiłku materialnego i od tego, jaka jest wysokość tymczasowej renty inwalidzkiej.

Procedura obliczania zasiłków dla bezrobotnych (zwolnienie chorobowe) w 2014 r

Zgodnie z obowiązującymi aktami prawnymi (art. 14 ustawy Federacji Rosyjskiej nr 255-F3 z dnia 29 grudnia 2006 r. I dekret rządu Federacji Rosyjskiej nr 375 z dnia 15 lipca 2007 r.), W 2014 r. Oblicza się zasiłek szpitalny z pewnymi zmianami w podstawie z 2013 r.

Pomimo przyczyny niepełnosprawności pracownika (choroba zawodowa, obrażenia, ciąża i urlop macierzyński, opieka nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny) stosuje się tę samą procedurę obliczania świadczeń. Nasze państwo gwarantuje tymczasowe świadczenia z tytułu niepełnosprawności wszystkim potrzebującym. Aby zgromadzić go zgodnie z zaleceniami systemu legislacyjnego, należy wziąć pod uwagę następujące punkty:

1. okres, za który pracownik będzie otrzymywać zasiłek chorobowy;
2. dochód osoby za określony okres;
3. maksymalny zasiłek określony ustawą;
4. pensja przeciętnego pracownika w pełnym wymiarze godzin;
5. stopa procentowa średnich zarobków w pełnym wymiarze godzin, które zostaną uwzględnione przy obliczaniu świadczeń;
6. ostateczna wielkość zasiłku szpitalnego.

Warto zauważyć, że od 2004 r. Ustanowiono maksymalny limit wysokości tymczasowego świadczenia inwalidzkiego. Ustawa federalna nr 255 reguluje tę kwestię. Na wielkość korzyści mogą mieć również wpływ inne czynniki (niebezpieczna produkcja, praca na Dalekiej Północy i inne).

Okres obliczania świadczeń szpitalnych

Przy obliczaniu kwoty świadczeń brany jest pod uwagę okres, w którym pracownik nie był w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań pracowniczych z tego czy innego powodu, ale pod warunkiem, że wiąże się to z utratą sprawności fizycznej. W takim przypadku przy obliczaniu świadczeń należy wziąć pod uwagę 2 główne działy.

1. Tymczasowy zasiłek inwalidzki można obliczyć biorąc pod uwagę średnie zarobki pracownika za 2 lata robocze (730 dni kalendarzowych), przy czym nie bierze się pod uwagę okresów przejściowych (choroba, dodatkowy dzień wolny, wyjazd służbowy, urlop itp.).

2. Zupełnie inna sytuacja jest wyjaśniona przy naliczaniu świadczeń z tytułu utraty zdolności do pracy w czasie ciąży, urlopu macierzyńskiego lub opieki nad chorym dzieckiem (innym członkiem rodziny). Tutaj także wzięty obliczanie średnich zarobków przez 730 dni kalendarzowych należy jednak wziąć pod uwagę faktyczną liczbę dni w roku. Na przykład w roku przestępnym należy wziąć pod uwagę 366 dni, a nie 365, jak w innych latach. Ponadto, zgodnie z objaśnieniami ram prawnych, przy ustalaniu wysokości zasiłku szpitalnego konieczne jest wyłączenie niektórych przedziałów czasowych z ogólnych obliczeń, w szczególności:

• okres choroby (jeśli choroba nie jest zawodowa);

• odzyskanie ciała po skutkach urazu (jeśli uraz nie został otrzymany podczas wykonywania obowiązków służbowych);

• czas dodatkowego urlopu macierzyńskiego;

• okres opieki nad małym dzieckiem;

• w tych okresach, w których pracownik był zwolniony z wykonywania obowiązków pracowniczych, jednak jednocześnie zarobki zostały zatrzymane w całości lub w części, pod warunkiem że nie zostały naliczone składki na ubezpieczenie FSS, we wszystkich przypadkach wypłata tymczasowych świadczeń z tytułu inwalidztwa nastąpi zgodnie z życzeniem dokumentów regulacyjnych regulujących tę kwestię.

Obliczanie świadczeń z uwzględnieniem doświadczenia ubezpieczeniowego i przyczyn utraty zdolności do pracy

Aby obliczyć maksymalną kwotę zasiłku z tytułu utraty aktywności zawodowej, należy wziąć pod uwagę 2 główne czynniki: przyczynę niepełnosprawności i ogólne doświadczenie ubezpieczeniowe pracownika. W rzeczywistości określenie wysokości świadczeń w 2014 r. Jest podobne do okresu radzieckiego, ale z pewnymi zmianami.

Na przykład ZSRR wziął pod uwagę całkowitą długość służby, teraz uwzględniają okres, w którym towarzyszyły obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne, a ponadto niektóre przyczyny niepełnosprawności straciły swoje pierwotne znaczenie. Rozważmy bardziej szczegółowo wpływ doświadczenia ubezpieczeniowego i przyczyny niepełnosprawności na całkowitą kwotę świadczeń.

• Każdy pracownik, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby, obrażeń, kwarantanny lub protetyki (z wyjątkiem przypadków obrażeń lub choroby spowodowanej działalnością zawodową), ale który ma łączne doświadczenie ubezpieczeniowe dłuższe niż 8 lat, otrzyma pełny zasiłek (100%) średnie zarobki za 730 dni (ustawa nr 255-F3).

• Jeśli masz doświadczenie ubezpieczeniowe od 5 do 8 lat, pracownik jest uprawniony do otrzymywania świadczeń w wysokości 80% średnich dziennych zarobków za ostatnie 730 dni roboczych za każdy dzień zwolnienia chorobowego.

• Doświadczenie w okresie ubezpieczenia krótsze niż 5 lat zostanie wypłacone w wysokości 60% zarobków za 2 pełne lata pracy, pod warunkiem, że pracownik nie zmienił pracy więcej niż 1 raz. Jednocześnie obliczenie tymczasowych świadczeń z tytułu inwalidztwa zostanie przeprowadzone w ciągu 3 dni.

• Jeżeli pracownik utracił umiejętności pracy z powodu działalności zawodowej (uraz pracy, choroba zawodowa), wówczas zasiłek zostanie mu przyznany w wysokości 100% średniej dziennych zarobków za 730 dni za każdy dzień zwolnienia chorobowego. Ponadto długość usługi nie będzie w ogóle brana pod uwagę.

• Jeśli pracownik zrezygnował ze swojego stanowiska, ale w ciągu 30 dni częściowo stracił okazję do wykorzystania swoich umiejętności pracy, przysługuje mu zasiłek w wysokości 60% jego średnich zarobków z poprzedniej pracy przez 2 lata kalendarzowe. Długość usługi nie będzie brana pod uwagę. Jest jednak jeden wyjątek. Osoba, która ucierpiała w wyniku wypadku w Czarnobylu, otrzyma pełną (100%) korzyść materialną z tytułu czasowej niepełnosprawności. Doświadczenie związane z certyfikatem ubezpieczenia również nie będzie brane pod uwagę.

Wysokość zasiłku z tytułu utraty zdolności do pracy z powodu opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny

Przy ustalaniu wysokości świadczeń dla osób, które tracą możliwość pracy z powodu opieki nad chorym członkiem rodziny, brany jest również pod uwagę okres ubezpieczenia, a także sposób leczenia chorego członka rodziny (hospitalizowanego lub w domu).

1. Wysokość zasiłku z tytułu opieki nad dzieckiem w wieku poniżej 14 lat, pod warunkiem że jest on leczony w domu, ale pod nadzorem lekarza:

• Jeśli masz całkowity okres ubezpieczenia dłuższy niż 8 lat, kwota świadczenia odpowiada 100% średnich zarobków przez 730 dni (ale tylko w ciągu pierwszych 10 dni, wówczas zasiłek zostanie obliczony na pół (50%)). w ciągu 5 dni kalendarzowych.

• Jeśli masz doświadczenie poparte regularnymi płatnościami ubezpieczeniowymi w Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez co najmniej 5 pełnych lat i nie dłużej niż 8 lat, kwota świadczenia będzie wynosić 80% średniego dochodu przez 2 lata w ciągu pierwszych 10 dni, począwszy od dnia 11, zasiłek zostanie naliczony w wysokości połowy średniej zarobki.

• przy całkowitym okresie ubezpieczenia krótszym niż 5 lat kwota świadczenia wyniesie 60% średniego dwuletniego zarobku w ciągu pierwszych 10 dni, a następnie za każdy dzień zostanie naliczona połowa (50%) zarobków pracownika za 1 dzień roboczy.

2. Wysokość tymczasowych świadczeń z tytułu niepełnosprawności z tytułu opieki nad dzieckiem w wieku poniżej 14 lat, jeśli jest ono leczone w szpitalu:

• Jeśli doświadczenie przekroczy 8 lat, zasiłek zostanie naliczony w pełnej wysokości średnich zarobków z dwóch lat za cały okres pobytu dziecka w szpitalu.

• Jeśli doświadczenie wynosi od 5 do 8 lat, wówczas kwota świadczenia wyniesie 80% średniego wynagrodzenia za 2 lata pracy.

• Jeśli długość służby mniej niż 5 lat, wysokość świadczenia wyniesie 60% średniego dochodu pracownika przez 730 dni kalendarzowych.

W przypadku opieki nad dorosłym członkiem rodziny kwota świadczenia wynosi 100% (jeśli doświadczenie trwa dłużej niż 8 lat), 80% (jeśli doświadczenie ubezpieczeniowe trwa od 5 do 8 lat), 60% (jeśli doświadczenie ubezpieczeniowe jest krótsze niż 5 lat). Nie uwzględnia to dokładnie sposobu leczenia pacjenta w domu pod nadzorem lekarzy lub w szpitalu.

Wypłata tymczasowych świadczeń z tytułu inwalidztwa jest dokonywana na rachunek bankowy lub na ręce za pośrednictwem kasy fiskalnej przedsiębiorstwa lub instytucji, w której osoba pracuje.