Aby poprawnie zrozumieć, w jaki sposób następuje wypowiedzenie umowy najmu (próbka zostanie opisana i przedstawiona w poniższym artykule), należy rozważyć zasady dotyczące każdego dokumentu tego rodzaju, dostępnego w przepisach. Są one wskazane w artykule 450 Kodeksu cywilnego. 
Ogólne normy
Zawarcie umowy i fakt jej rozwiązania są przede wszystkim pewnymi formami zdarzenia i wygaśnięcie zobowiązań. Główną cechą w tym przypadku jest to, że formularze te są ustalone na papierze. W tym względzie istnieją dość surowe zasady i procedury, zgodnie z którymi odbywa się proces zrywania stosunków między stronami. Istnieją trzy sposoby rozwiązania umowy najmu lokalu. Należą do nich:
- Awaria jednostronna.
- Umowa o wypowiedzeniu czynsz.
- Pozew w sądzie.
Rozważ te metody bardziej szczegółowo.
Umowa rozwiązania umowy najmu
Ta metoda jest uważana za najbardziej akceptowalną, prostą i wygodną pod względem realizacji działań istotnych z prawnego punktu widzenia. Rozwiązanie umowy najmu w ten sposób nie musi opierać się na niekorzystnych okolicznościach. Jednak przy rozwiązaniu stosunków prawnych w formie papierowej niezwykle ważne jest wskazanie takich momentów, jak:
- Powody. Ta ostatnia może być na przykład dobrowolną decyzją obu stron, zmianą okoliczności i tak dalej.
- Etap wykonania umowy.
- Obowiązki uczestników do wzajemnych rozliczeń, do wypełnienia zobowiązań pozostających w momencie rozwiązania stosunku. W takim przypadku należy wskazać konkretny okres, w którym zostanie to przeprowadzone.
- Obowiązek najemcy zwrócenia nieruchomości właścicielowi w odpowiednim czasie. Jeśli proces zwrotny odbywa się w momencie rozwiązania stosunku, zaleca się dołączenie certyfikatu akceptacji do głównych dokumentów. Powinien nie tylko opisywać właściwość, ale także oznaczać brak / obecność roszczeń.
Procedura rejestracji
Jeżeli umowa przeszła rejestrację państwową, umowa o jej wypowiedzeniu powinna również podlegać tej procedurze. Procedura rejestracji jest ustalona w art. 651, 452 (paragraf 1) Kodeksu cywilnego. Zgodnie z ogólną zasadą momentem rozwiązania umowy za zgodą uczestników jest data podpisania odpowiedniej umowy. Jednak prawo pozwala na ustanowienie innej liczby. Za datę dokonania odpowiedniego wpisu do rejestru państwowego uważa się moment oficjalnego rozwiązania umowy najmu.
Pozew
Ustawodawstwo określa szereg przypadków, w których dopuszczalne są roszczenia do organu sądowego. W szczególności obejmują one sytuacje wykrycia naruszeń warunków umowy przez jednego z uczestników oraz inne okoliczności przewidziane w aktach prawnych. Konkretne przypadki naruszeń zarówno przez najemcę, jak i leasingodawcę opisano w art. 620 i 619 kodeksu cywilnego.
Jeśli zostaną zidentyfikowane, wystąpią odpowiednie konsekwencje prawne. Ustawodawstwo gwarantuje prawo do ochrony swoich interesów w przypadku naruszenia przez ich działania lub bezczynność drugiej strony. Wykaz podany w art. 620 i 619 nie jest uważany za wyczerpujący. Bezpośrednio w samej umowie można również przewidzieć inne warunki jej rozwiązania w sądzie. Przepis ten odpowiada znaczeniu art. 450 s. 2, a także zasady zapisane w art. 421 Kodeksu cywilnego. 
Możliwe naruszenia
Najemca może wcześniej wypowiedzieć umowę najmu, jeżeli:
- Po podpisaniu dokumentu właściciel nie udostępnił nieruchomości zgodnie z warunkami transakcji.
- Wynajmujący stwarza przeszkody w korzystaniu z udostępnionych urządzeń zgodnie z przeznaczeniem lub zgodnie z warunkami umowy.
- Majątek przekazany do użytku ma niedociągnięcia, które utrudniają normalne czynności. W takim przypadku przyczyna ta może służyć jako podstawa do zerwania stosunków prawnych tylko wtedy, gdy właściciel przekazując nieruchomość nie ostrzegł użytkownika o wadach, nie zastrzegł go w umowie. Jednocześnie sam najemca nie wiedział wcześniej o brakach i nie powinien był ich identyfikować podczas sprawdzania nieruchomości w trakcie zawierania transakcji.
- Właściciel nie wypełnia zobowiązań do przeprowadzenia napraw kapitałowych obiektu zgodnie z warunkami transakcji lub w rozsądnym terminie.
- Powstały nieprzewidziane okoliczności, w których nie przewidziano odpowiedzialności najemcy, a oddane do użytku mienie nie nadawałoby się do dalszej eksploatacji.
Podstawy do wypowiedzenia transakcji przez właściciela
Wypowiedzenie wynajem lokali niemieszkalnych lub inna własność dokonywana przez jego właściciela w przypadkach, w których użytkownik wielokrotnie lub istotnie narusza warunki umowy. Aby określić znaczenie naruszeń, właściciel powinien zastosować przepisy Kodeksu cywilnego. Rozwiązanie umowy najmu jest zatem możliwe, jeśli wystąpi szkoda, w wyniku której właściciel stracił to, na co mógł liczyć, wchodząc w te relacje. Użytkownik jest odpowiedzialny za obsługę nieruchomości zgodnie z warunkami umowy. W przypadku jego naruszenia dozwolone jest wypowiedzenie umowy najmu bez zgody użytkownika. Jeżeli umowa nie zawiera jasno określonych warunków użytkowania nieruchomości, wówczas jest realizowana zgodnie z celem określonym przez strony. Jeśli nie jest zainstalowany, użycie odbywa się zgodnie ze zwykłym celem wynikającym z istoty przedmiotu.
Uszkodzenie mienia
Urządzenia powinny być obsługiwane w taki sposób, aby właściciel odzyskał je bezpiecznie i zdrowo lub w stanie normalnego zużycia, typowym dla tego rodzaju działalności i okresu eksploatacji. Na przykład przebudowa pokoju (mieszkania, biura) bez zgody właściciela będzie znaczącym pogorszeniem stanu nieruchomości.
Inne przypadki
Sytuację uważa się za dość powszechną, gdy użytkownik nieruchomości kilka razy (więcej niż dwa) nie dokonuje płatności za korzystanie z nieruchomości w określonym czasie. Dość często jest to uwzględnione bezpośrednio w warunkach umowy. W tym względzie wystarczy tylko jedno nieuiszczenie opłaty, aby uzasadnione wypowiedzieć umowę najmu. Przykładowy dokument, zgodnie z którym stosunki prawne stron zostają rozwiązane, musi zostać wypełniony zgodnie z procedurą ustanowioną przez prawo.
Funkcje kontroli sądowej
Jeżeli wypowiedzenie umowy najmu nastąpiło z inicjatywy użytkownika, wówczas wymogi zawarte w ostatnim akapicie art. 619 kodeksu cywilnego. Według nich wniosek do sądu można złożyć dopiero po przesłaniu właścicielowi wymagań w celu wyeliminowania stwierdzonych naruszeń w rozsądnym terminie. Z uwagi na fakt, że ustawodawstwo nie określa określonego okresu, pojęcie to uważa się za wartościujące. „Rozsądny termin” należy każdorazowo ustalać indywidualnie. 
Jak pokazuje praktyka, minimalny czas trwania takiego okresu wynosi od 10 dni kalendarzowych. Ponadto przed złożeniem wniosku do sądu, zgodnie z art. 620, użytkownik nie jest zobowiązany do wysyłania roszczeń w celu usunięcia naruszeń do właściciela. W tym względzie imperatyw i status przepisu art. 2 klauzuli 2 stają się nieco niejasne.452 kc, zgodnie z którym warunek ten został ustalony jako obowiązkowy.
Zamówienie jednostronne
Odmowa spełnienia jednego z obowiązków jednego z uczestników, zgodnie z ogólnymi zasadami, jest niedozwolona. Przepis ten uważa się za logiczną kontynuację zapisaną w art. 310 normy nakazującej niedopuszczalność tego działania. Jeżeli jednak taka możliwość jest wskazana w treści dokumentu, odmowa będzie uzasadniona. W związku z tym konsekwencjami prawnymi jednostronnej odmowy będzie wypowiedzenie umowy najmu. List, którego próbkę przedstawiono poniżej, powinien informować drugą stronę o podjętych środkach. W takim przypadku ma miejsce tzw. „Pozasądowy porządek”.
Zasady rejestracji
Przykładowa umowa o wypowiedzeniu umowy najmu, bez względu na jej podstawę, zawiera dane stron. Z dokumentu powinno jasno wynikać, kto kończy związek i z jakiego powodu. W przypadku niespełnienia zobowiązań należy wskazać warunki i warunki ich spełnienia. Na przykład:
„Umowa o wypowiedzeniu umowy najmu
- Strony zgodziły się zakończyć stosunki z ____
- Strona 1 zobowiązuje się zwrócić stronie 2 depozyt w wysokości
1/3, czyli ____ rubli. Druga część - 2/3, a mianowicie ____ rubli, zostaje przeniesiona jako rekompensata do własności Strony 1, która rekompensuje straty poniesione w wyniku odmowy wykonania przez Stronę 2 zobowiązań wynikających z umowy. - Ten dokument całkowicie znosi wszelkie zobowiązania wynikające z pierwotnej umowy. ”
Poniżej przedstawiono przykładową formę, w której można przedstawić ostrzeżenie (próbkę):
„Uwaga: wypowiedzenie umowy najmu
____ (dzień, miesiąc, rok) obiekt ___ został przekazany do przedsiębiorstwa w celu użycia. Zostało to zawarte przez odpowiednią umowę najmu ____ Nr ___.
Zgodnie z paragrafem ___, nasza organizacja ma prawo rozwiązać go jednostronnie, jeśli Twoja organizacja narusza warunki paragrafu ___. Zgodnie z paragrafem ___ firma powinna była wypełnić ____. Jednak Twoja organizacja nie wypełniła swoich obowiązków, naruszając w ten sposób pkt ___, co potwierdza __________. W związku z powyższym informujemy, że umowa najmu ________ z dnia _______ Nie ________ zgodnie z ust. 3, art. 450 Kodeksu cywilnego i klauzula ___ umowy uważa się za rozwiązane od daty otrzymania przez firmę zawiadomienia.
Wymagamy ________ do ________ g. _________________________
Podpis, numer, pieczęć. ” 
Ważna uwaga
Aby uniknąć nieporozumień, eksperci zalecają zapisanie najbardziej szczegółowych warunków w umowie. Może to dotyczyć zarówno ostrzeżeń, jak i procedury dostawy niektórych papierów wartościowych. Dotyczy to w szczególności warunków i warunków wysyłania powiadomień.
Podsumowując
Dzierżawa jest uważana za dość powszechną technikę, zapewniającą wzajemnie korzystne relacje między właścicielem nieruchomości a jej potencjalnym użytkownikiem. Pierwszy otrzymuje dochód z faktu, że daje drugiej osobie możliwość korzystania z obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, zgodnie z prawem i warunkami umowy. Druga strona ma możliwość prowadzenia działalności przy minimalnych inwestycjach w sprzęt, nieruchomości i inne udogodnienia niezbędne do udanego biznesu. Jednak w każdym stosunku prawnym istnieją obowiązki, które należy wykonać. Aby uniknąć wcześniejszego rozwiązania umowy najmu, należy postępować zgodnie z literą prawa, a także warunkami umowy i na czas ostrzegać się nawzajem o okolicznościach, które to utrudniają.
