Dobrze znanym skrótem dla towarów i materiałów są wartości towarowo-materiałowe, cały blok funduszy zwany aktywami obrotowymi, bez których żaden proces produkcyjny nie może się obejść. Z reguły zapasy są podstawą przetwarzania materiałów w produkty wytwarzane przez firmę. 
Porozmawiajmy o towarach i materiałach: składzie, rachunkowości, ruchu i miejscu w ścisłej hierarchii bilansu.
Zapoznaj się z towarami i materiałami
Interpretacja tego pojęcia łączy ogólne informacje na temat ekwipunek i obejmuje kilka rodzajów funduszy, sklasyfikowanych w następujący sposób:
• surowce;
• części zamienne;
• półprodukty własnej produkcji w magazynach;
• zakupione i gotowe produkty;
• materiały budowlane;
• paliwo i smary;
• zwrotne odpady i przydatne pozostałości;
• sprzęt gospodarstwa domowego;
• opakowanie.
Materiały i materiały - są to kapitał obrotowy, przedmioty pracy wykorzystywane na potrzeby gospodarstw domowych, zużywane w procesie produkcyjnym i zwiększające wartość wytwarzanego produktu. Rezerwy są najbardziej płynnymi (po środkach finansowych) aktywami firmy. Efektywne wykorzystanie materiałów nie przekracza 1 roku.
Rozliczanie towarów i materiałów
Podobnie jak wszystkie aktywa, zapasy muszą zostać rozliczone, w tym celu zapewniono kilka kont bilansowych i opracowano szereg ujednoliconych dokumentów pierwotnych i syntetycznych rejestrów księgowych. W bilansie zapasy gromadzone są w drugiej części „Aktywa obrotowe”. Odzwierciedla salda zapasów w gotówce na początek i na koniec okresu sprawozdawczego.
Informacja o dostępności rezerw w bilansie jest końcowym wynikiem przeprowadzonych prac księgowych, informacja o dynamice przepływu materiałów znajduje odzwierciedlenie w dokumentach pierwotnych i rejestrach ogólnych - książkach zamówień i ewidencji zestawień materiałowych.
Wstęp
Pozyskiwanie towarów i materiałów odbywa się zwykle jako:
• zakup za opłatą od dostawców;
• wzajemna wymiana podczas operacji barterowych;
• nieodpłatna dostawa od założycieli lub wyższych organizacji;
• księgowanie produktów wytwarzanych we własnym zakresie;
• odbiór użytecznych pozostałości podczas demontażu przestarzałego sprzętu, obrabiarek lub innego mienia.
Wszelkie przyjęcia zapasów są dokumentowane. W przypadku kosztowności zakupionych od dostawców na fakturach i fakturach w spiżarni sporządzane jest potwierdzenie odbioru. Nie. M-4. Staje się on podstawą do wprowadzenia informacji o ilości i wartości zapasów do ewidencji zapasów kart f. Nr M-17.
W przypadku dostaw bez dołączonej faktury lub stwierdzenia różnic w koszcie lub ilości faktycznie otrzymanych materiałów z informacjami w dokumentach wydawane jest świadectwo odbioru. Nie. M-7. Opracowuje ją specjalna komisja pełnomocnicza, która otrzymuje materiały dotyczące faktycznej dostępności i obniżonych cen. Całkowita nadwyżka jest następnie odzwierciedlana jako wzrost zadłużenia wobec dostawcy, a stwierdzony niedobór towarów i materiałów jest powodem zgłoszenia mu roszczenia.
Przyjęcie materiałów przez spedytora lub innego przedstawiciela firmy odbierającej w magazynie dostawcy jest wydawane przez udzielenie pełnomocnictwa Nr M-2 lub M-2a - dokument pozwalający na uzyskanie towarów i materiałów w imieniu przedsiębiorstwa. Po przybyciu do spiżarni materiały własnej produkcji składają się na fakturę zapotrzebowania f. Nr M-11.
Przydatne pozostałości z demontażu urządzeń produkcyjnych, budynków lub innych aktywów znajdują się w magazynie zgodnie z ustawą f. Nr M-35, który wskazuje na przedmiot demontażu, ilość, cenę i koszt otrzymanych odpadów zwrotnych.
Funkcje wyceny w rachunkowości materiałów
Wykonane dokumenty dotyczące przybycia towarów i materiałów są przekazywane księgowemu, prowadząc odpowiednią dokumentację. Zasady rachunkowości Jednostka gospodarcza przyjmuje jedną z dwóch istniejących opcji wyceny akcji. Można je uwzględnić w cenach rzeczywistych lub promocyjnych.
Rzeczywiste ceny towarów i materiałów to kwoty płacone dostawcom zgodnie z zawartymi umowami, pomniejszone o koszty podatków podlegających zwrotowi, ale z uwzględnieniem kosztów związanych z zakupem. Podobną metodę księgową stosują głównie firmy z niewielkimi zapasami.
Ceny księgowe są ustalane przez przedsiębiorstwo niezależnie w celu uproszczenia rozliczania kosztów. Ta metoda jest korzystna, jeśli w przedsiębiorstwie znajduje się wiele wartościowych przedmiotów. Różnice między cenami zostaną uwzględnione w podanych przykładach.
Przykład nr 1 - rozliczenie przy zastosowaniu kosztu rzeczywistego
Argo LLC kupuje materiały biurowe dla biura za 59 000 rubli łącznie z VAT. Księgowy robi notatki:
D 60 do 51–59 000 - zapłacony rachunek.
D 10 K 60–50 000 - kapitalizacja towarów i materiałów.
D 19 K 60–9 000 - VAT na nabyte zapasy.
D 26 K 10–50 000 - umorzenie towarów i materiałów (produkty wydane pracownikom).
Obniżone ceny
Metoda ta polega na wykorzystaniu rachunku bilansowego nr 15 „Nabycie / nabycie towarów i materiałów”, którego obciążenie powinno odzwierciedlać faktyczne koszty zakupu rezerw, a kredytu - ich cenę księgową.
Różnica między tymi kwotami obciąża konto. 15 na policzek. Nr 16 „Odchylenia w kosztach towarów i materiałów”. Różnice całkowite są odpisywane (lub odwracane przy wartościach ujemnych) na konta głównej produkcji. W przypadku sprzedaży zapasów różnice z konta dewiacji są odzwierciedlane na koncie debetowym. 91/2 „Inne wydatki”.
Przykład nr 2
PJSC Antey kupił papier do pracy - 50 paczek. Na koncie dostawcy cena zakupu wynosi 6195 rubli. w tym podatek VAT, tj. cena 1 paczki wynosi 105 rubli, w tym VAT - 123,9 rubli.
Zapisy księgowe:
D 60 K 51 - 6 195 rub. (płatność za rachunki).
D 10 K 15-5 000 rub. (księgowanie papieru po obniżonej cenie).
D 15 K 60 - 6 195 rub. (rzeczywista cena jest stała).
D 19 K 60 - 945 rub. („Podatkowy” podatek VAT).
Wartość księgowa wyniosła 5000 rubli., Faktycznie - 5250 rubli., Co oznacza:
D 16 K 15 - 250 rubli. (odpisano nadwyżkę rzeczywistej ceny nad rachunkowością).
D 26 K 10 - 5 250 rub. (odpisane koszty papieru przekazanego do produkcji).
Pod koniec miesiąca odchylenia rejestrowane są na koncie debetowym. 16 jest obciążanych na rachunkach kosztów:
D 26 K 16 - 250 rubli.
Składowanie towarów i materiałów
Wartości nie zawsze przechowywane są odzwierciedlane na rachunkach bilansowych w momencie ich nabycia. Czasami w spiżarni firmy składowały materiały, które do niej nie należą. Dzieje się tak, gdy obszary magazynowe są wynajmowane innym przedsiębiorstwom lub towary i materiały należące do innych firm są przyjmowane do przechowywania, to znaczy, że są one odpowiedzialne tylko za bezpieczeństwo towarów i materiałów.
Takie materiały nie uczestniczą w procesie produkcyjnym organizacji i są uwzględnione w bilansie na koncie 002 „Materiały i materiały przyjęte do przechowywania”.
Przeniesienie towarów i materiałów do aresztu następuje poprzez sporządzenie odpowiednich umów określających wszystkie podstawowe warunki umowy: warunki, koszt, okoliczności.
Wycofanie towarów i materiałów
Przemieszczanie materiałów jest normalnym procesem produkcyjnym: są one regularnie dopuszczane do przetwarzania, przekazywane na własne potrzeby, sprzedaży lub odpisów w nagłych przypadkach. Udokumentowano również uwalnianie zapasów ze spiżarni. Dokumenty emerytalne są różne. Na przykład transfer ograniczonych materiałów jest sporządzany za pomocą karty ogrodzenia ograniczającego (f. M-8). Gdy wskaźniki zużycia nie są ustalane, urlop odbywa się na podstawie faktury na żądanie f. M-11. Realizacji towarzyszy rejestracja faktury f. M-15 do wydania towarów i materiałów na bok.
Ocena towarów i materiałów na wakacjach
Dopuszczenie zapasów do produkcji, a także na kolejną emeryturę, towary i materiały są oceniane przy użyciu jednej z metod, która jest obowiązkowa określona w polityce rachunkowości firmy.Są one stosowane do każdej grupy materiałów i istnieje jeden sposób na jeden rok budżetowy.
Oceniane towary i materiały:
• koszt jednej jednostki;
• średni koszt;
• FIFO, czyli w cenie pierwszych materiałów w momencie nabycia.
Pierwsza z tych metod jest stosowana do zapasów wykorzystywanych przez firmy w niecodzienny sposób, na przykład przy wytwarzaniu wyrobów z metali szlachetnych lub z małą nomenklaturą grup materiałów.
Najpopularniejszym sposobem jest obliczanie cen po średnim koszcie. Algorytm jest następujący: całkowity koszt gatunku lub grupy materiałów jest podzielony przez ilość. Obliczenia uwzględniają salda towarów i materiałów (ilość / ilość) na początku miesiąca oraz ich przyjęcie, tj. Takie obliczenia są aktualizowane co miesiąc.
W Metoda FIFO koszt materiałów po zbyciu jest równy wartości ceny nabycia w czasie we wcześniejszym terminie. Ta metoda jest najbardziej skuteczna, jeśli ceny rosną, a tracą na znaczeniu, jeśli powstaje sytuacja powodująca spadek cen.
Dokumentacja księgowa do dyspozycji towarów i materiałów
D 20 (23, 29) K 10 - przeniesienie do produkcji.
D 08 K 10 - urlop na budowę w sposób ekonomiczny.
D 91 K 10 - odpis przy sprzedaży lub darowiznie.
Księgowość analityczna towarów i materiałów jest zorganizowana w miejscach przechowywania, to znaczy w spiżarniach, i jest obowiązkowym zapisem dla każdej pozycji materiałów. Osoby odpowiedzialne to podmioty prowadzące składy, a przełożeni to księgowi. Pod koniec miesiąca podmiot przechowujący wyświetla resztki towarów i materiałów na kartach, gdzie wskazują saldo ruchu, otwarcia i zamknięcia, księgowy sprawdza je za pomocą dokumentów i potwierdza poprawność obliczeń podmiotu przechowującego, malując w specjalnej kolumnie karty.
W rachunkowości, na podstawie udokumentowanych operacji, księgowy dedukuje saldo zapasów pod względem wartości, które jest rejestrowane w drugiej części bilansu jako koszt towarów i materiałów. Zestawienie sald dla każdej pozycji podano w zestawieniu materiałów.
