Co to jest cykliczne bezrobocie? Przykłady cyklicznego bezrobocia

Ekonomiści toczą debatę na temat przyczyn bezrobocia, ale wszyscy zgadzają się, że jest to zjawisko negatywne. Klasyka i przedstawiciele szkoły austriackiej twierdzą, że wszystkie problemy należy rozwiązać za pomocą mechanizmów rynkowych. Cykliczne bezrobocie jest uważane za keynesistów, którzy uważają, że konieczne jest radzenie sobie z nim poprzez interwencje. Milton Friedman łączy podejścia pierwszego i drugiego. Wprowadza pojęcie „naturalnego” bezrobocia, które jest integralną częścią gospodarki rynkowej.

Główne typy

Bezrobocie oznacza niewykorzystanie siły roboczej jako głównego czynnika produkcji. Może przybierać różne formy:

• Klasyczne bezrobocie.
• Tarcie
• Strukturalne.
• Cykliczny (keynesowski).

Bezrobocie frykcyjne Wiąże się to z okresem oczekiwania, który ludzie są gotowi poświęcić na znalezienie nowego miejsca do zastosowania swoich umiejętności. Zawsze potrzebujemy czasu, aby połączyć nasze pragnienia z rzeczywistymi możliwościami. Na pierwszy rzut oka mogą się do tego przyczynić dobre inicjatywy państwa: ustalenie płacy minimalnej, zwiększenie świadczeń dla bezrobotnych obywateli, wprowadzenie obowiązkowych warunków. Dlatego interwencje państwa w tym miejscu pozostają kwestią sporną. Strukturalne bezrobocie występuje, gdy istnieje rozbieżność między umiejętnościami ludzi a wymogami pracodawców na rynku pracy.

Czasami wyróżnia się także bezrobocie sezonowe, naturalne i ukryte. Ekonomiści dzielą dobrowolny i wymuszony wybór na rzecz odrzucenia zatrudnienia. To ostatnie wynika z warunków społecznych, które sprawiają, że bezrobocie jest opłacalne dla określonego kręgu ludności. Dobrowolnego wyboru na rzecz bezrobocia dokonują ci, którzy odmawiają nisko opłacanych stanowisk w poszukiwaniu lepszych warunków. Ten typ obejmuje bezrobocie frykcyjne.

Wymuszona odmowa zatrudnienia

W przeciwieństwie do bezrobocia frykcyjnego, klasycznego, strukturalnego i cyklicznego bezrobocie nie ma charakteru dobrowolnego. Należy jednak zrozumieć, że o ich istnieniu decyduje wcześniejszy wybór samych ludzi, związków zawodowych lub partii politycznych. W praktyce bardzo trudno jest rozróżnić bezrobocie dobrowolne od mimowolnego. Najbardziej uderzającym przykładem tego ostatniego jest brak miejsc dla sprawnej populacji, która zgodziłaby się na jakąkolwiek zapłatę. Sytuacja ta zwykle wiąże się z recesją w gospodarce i konieczne jest radzenie sobie z nią poprzez interwencje, aby nie pogorszyć sytuacji w gospodarce narodowej. Cykliczne bezrobocie jest równe stosunkowi zwolnień do całkowitej liczby zatrudnionych wakatów.

Klasyczna obudowa

Jeśli ustalono na rynek pracy Ponieważ wynagrodzenia przekraczają poziom równowagi, podaż wolnych miejsc pracy jest zmniejszona. Z drugiej strony, jeśli są znacznie mniejsze od niego, wielu decyduje się na życie z zasiłków. Im większy rozmiar, tym bardziej powszechna staje się dana sytuacja. Spadek liczby pracowników prowadzi do spadku pojemność rynku. W ten sposób popyt na towary i usługi jest zmniejszony. Dlatego rynek pracy spada jeszcze bardziej. Niektórzy ekonomiści opowiadają się za jego regulacją przez państwo w przypadku takich sytuacji kryzysowych.

Problem kontrolny

Wielu ekonomistów argumentuje natomiast za nieefektywnością, a nawet katastrofą interwencji rządu.Na przykład ustanowienie minimalnego poziomu płac zwiększa koszty pracy dla pracowników o niskich kwalifikacjach, więc ich zatrudnienie staje się nieopłacalne. W związku z tym część ludności pracującej jest zmuszona do życia na zasiłkach. Przepisy ograniczające zwolnienia mogą również negatywnie wpłynąć na gospodarkę narodową.

W tym przypadku pracodawcy rzadziej zatrudniają nowych ludzi, ponieważ istnieje ryzyko strat z powodu złego wyboru. Jednak wielu ekonomistów twierdzi, że nadmierne uproszczenie prowadzi do takich wniosków. W praktyce równowaga na rynku pracy jest bardzo rzadko ustalana. Jednak Richard Wedder i Lovell Gullaway udowodnili empirycznie, że istnieje silna korelacja między skorygowanymi płacami a bezrobociem w USA między 1900 a 1990 rokiem. Jednak ich model nie uwzględnia czynników egzogenicznych.

Cykliczne bezrobocie M. Keynesa

Wszystkie problemy w gospodarce narodowej wynikają z faktu, że popyt nie odpowiada podaży. Na rynku pracy oznacza to, że ilość i jakość wolnych miejsc pracy nie spełnia oczekiwań osób poszukujących pracy. John Maynard Keynes wierzył, że państwo może i powinno interweniować w gospodarkę narodową, gdy rynek się załamie. Keynesowskie (cykliczne) bezrobocie wiąże się z brakiem popytu. Ludzie chcą pracować, ale nie ma wolnych miejsc pracy. Prowadzi to do spadku popytu na większość towarów i usług. Ludzie po prostu nie mają pieniędzy. Ostatecznie sytuacja ta prowadzi do dalszego ograniczenia rynku pracy. Jest to część rozwoju, której nie można uniknąć. Keynesianie uważają, że brak zapotrzebowania na personel stanowi problem państwa. Konieczne jest rozwiązanie tego za pomocą interwencji. Na przykład musisz zwiększyć wydatki rządowe. Zwiększy to inflację i sprawi, że gospodarka będzie działać. Możesz także rozszerzyć politykę pieniężną. Aby zmniejszyć bezrobocie, państwo musi zwiększyć podaż pieniądza, co obniży stopy procentowe i ostatecznie pobudzi wydatki konsumentów.

Postawy marksistowskie

Teoria wartości dodanej wyraźnie stwierdza, że ​​istotą kapitalistycznego sposobu produkcji jest zmuszenie jednej części populacji do przetworzenia i pozostawienia drugiej jako rezerwowej armii bezrobotnych żebraków. Ogólnie Marks podzielił poglądy Keynesa na związek między popytem a zatrudnieniem. Stwierdził jednak, że tendencja systemu rynkowego do obniżania płac i personelu prowadzi do niepełnego wykorzystania zasobów. Cykliczne bezrobocie jest integralną cechą kapitalistycznego sposobu produkcji. Im większa liczba ludności w wieku produkcyjnym, tym niższe wynagrodzenie. Dlatego dla kapitalistów korzystne jest tworzenie konkurencji w proletariacie. Według Marksa jedynym sposobem na wyeliminowanie bezrobocia raz na zawsze jest komunizm jako system gospodarczy. Dla współczesnych wyznawców tego trendu brak pełnego zatrudnienia świadczy o nieefektywności kapitalistycznego sposobu produkcji.

W praktyce

Z biegiem czasu gospodarka przeżywała wiele wzlotów i upadków. W związku z tym bezrobocie cykliczne i frykcyjne zawsze istnieje. Przypomnijmy, że ten ostatni jest dobrowolnym wyborem ludzi. Cykliczne bezrobocie, którego przykłady w praktyce są zawsze związane z obecnością tych wzlotów i upadków, przyczynia się do recesji, która prowadzi do zwolnienia wielu osób. Na przykład podczas Wielkiego Kryzysu w Stanach Zjednoczonych poziom cyklicznego bezrobocia wynosił 20% (plus tarcie i straty strukturalne). Oznaczało to, że co czwarta osoba w wieku produkcyjnym nie mogła znaleźć dla siebie miejsca.

Cykliczne bezrobocie: przykłady

Poziom bezrobocia wśród osób sprawnych fizycznie zależy bezpośrednio od działalności makroekonomicznej.Ten ostatni nie rozwija się liniowo, ale cyklicznie. Wraz z rozwojem działalności gospodarczej rośnie popyt na siłę roboczą na rynku pracy. Bezrobocie pojawia się podczas recesji, ponieważ przedsiębiorstwa próbują obniżyć koszty i utrzymać się na powierzchni, zwalniając część swoich pracowników. Powolny wzrost w okresie powrotu do zdrowia po depresji również nie zwiększa zatrudnienia. Przedsiębiorstwa w tym przypadku zwykle uważają, że mogą sobie poradzić samodzielnie, to znaczy bez zbędnych dodatkowych kosztów.

Pełny etat

W teorii popytu możliwe jest zmniejszenie cyklicznego bezrobocia poprzez zwiększenie zagregowane zapotrzebowanie w sprawie towarów i pracowników. Wszystko zgodnie z krzywą Phillipsa. Inflacja prowadzi do spadku bezrobocia i odwrotnie. Jednak wcześniej czy później napotykamy barierę. Milton Friedman wyjaśnił swoje istnienie przez obecność naturalnego poziomu bezrobocia. Zdrowy rozsądek sugeruje również, że niski wskaźniki inflacji wpływają na popyt na rynku pracy, ale tylko w krótkim okresie. Musisz również zrozumieć, że zawsze istnieje ukryte bezrobocie i zatrudnienie, więc oficjalne statystyki nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistą sytuację w gospodarce narodowej.

Kapitalistyczny system produkcji jest dziś używany w większości krajów świata. Różnią się tylko metody i stopień interwencji państwa. W związku z tym bezrobocie cykliczne stanowi pewien procent w każdym kraju podczas recesji lub recesji i należy się z tym liczyć. Przezwyciężenie go, zdaniem większości ekonomistów, leży w rękach rządu. Oprócz tego istnieje bezrobocie strukturalne i frykcyjne, które razem tworzą naturalny poziom bezrobocia.